Oosterdokseiland

De Willem Frederik Hermansstraat is een straat in Amsterdam-Centrum op het Oosterdokseiland, ook wel bekend onder de naam "PTT-eiland".

De Simon Carmiggeltbrug is een loopbrug in Amsterdam-Centrum. De brug verbindt de Oosterdokskade met in dit geval de drijvende steigers waaraan dan weer het in het Oosterdok drijvende Chinees restaurant Sea Palace, ligt. Om wisselingen in het waterpeil te kunnen opvangen heeft de brug in de kademuur een scharnierpunt. De donkergrijze stalen brug eindigt op de steiger met een trappetje en steunt op wieltjes. De naam van de brug is geïntegreerd in het ontwerp van de brug. Hierdoor werd de brug al snel informeel de Simon Carmiggeltbrug genoemd. Pas na een paar maanden werd dit ook de officiële naam. De brug is vernoemd naar schrijver Simon Carmiggelt, die veelvuldig over het leven van de gemiddelde Amsterdammer schreef. Opvallend aan de vernoeming is, dat op nog geen 25 meter ten noordwesten van de brug de Simon Carmiggeltstraat is gelegen. De Odebrug, op 150 meter westelijk, heeft een citaat van Carmiggelt: "Amsterdam is een heerlijke stad om te verlaten en ààn te komen". Door deze brug loopt een leiding, deels voor nutsvoorzieningen voor Sea Palace (zie foto).

Oosterdokskade 143 te Amsterdam is een gebouw op het Oosterdokseiland in Amsterdam-Centrum. Het gebouw staat ingeklemd tussen die Oosterdokskade, de Willem Frederik Hermansstraat, Oosterdoksstraat en Annie M.G. Schmidtstraat.

De Willem Frederik Hermansbrug is een loop brug (nummer 2211) naar een recreatiesteiger in het Open Havenfront in het centrum van Amsterdam. De brug ligt in de kade van het Oosterdokseiland, nabij de OBA. Het ietwat onogelijke bruggetje ligt niet vast en leunt met wieltjes op de houten steiger. Het is vernoemd naar de schrijver Willem Frederik Hermans, met wie de stad een moeilijke relatie had. De brug heeft deze naam officieel gekregen daar deze in het verlengde van de Willem Frederik Hermansstraat ligt, meer een steegje tussen de OBA en een naastgelegen appartementenblok.

Het Hella Haasseplein is een plein in Amsterdam-Centrum. Alhoewel officieel te boek staande als een plein betreft het hier het driehoekige voorplein(tje) van het centrale gebouw van de Openbare Bibliotheek Amsterdam, Oosterdokskade 143. Aan het plein is slechts één gebouw gevestigd, de genoemde bibliotheek, die haar originele adres behield. Het plein draagt de naam van schrijfster Hella Haasse, die een binding heeft met de bibliotheek onder andere door een borstbeeld van haar in het gebouw en een Hella Haassezaal. Bijzonder is dat het plein al in 2014 haar naam kreeg. Normaal wordt bij een dergelijk vernoeming een termijn van ten minste tien jaar in acht genomen. Vanwege de binding tussen bibliotheek en schrijfster werd die termijn terzijde geschoven (ze overleed in 2011).

Annie M.G. Schmidtstraat is een straat op het Oosterdokseiland in Amsterdam-Centrum. Het Oosterdokseiland werd in de jaren nul van de 21e eeuw opnieuw ingericht. Oude gebouwen en stratenplan verdwenen onder het zand om vervolgens voor jaren te veranderen in een bouwput. Er kwam een nieuw stratenplan van Erick van Egeraat en vervolgens werden vanuit het Station Amsterdam Centraal gebouwen neergezet, die gescheiden werden door relatief smalle straten. Die relatief smalle straatjes moesten een verwijzing zijn naar de nauwe straten in Amsterdam-Centrum, maar dan aan de overzijde van het Oosterdok. Op 1 maart 2006 kregen de nieuwe straten hun naam. Omdat een van de nieuwe gebouwen dat van de Openbare Bibliotheek Amsterdam aan Oosterdokskade 143 is, kreeg dat gebouw drie literators toebedeeld. Aan de westkant kwam er de Willem Frederik Hermansstraat, de oostkant werd de Annie M.G. Schmidtstraat, aan de voorkant kwam nog het Hella Haasseplein. Bedoeld of onbedoeld werd de Annie M.G. Schmidtstraat de straat tussen de bibliotheek (ze schreef verhalen etc.) en het Conservatorium van Amsterdam (Oosterdokskade 151) (ze schreef ook liedteksten). De straat tussen de Oosterdoksstraat en het Hella Haasseplein is circa 110 meter lang en 8 meter breed. Het werd in 2023 wel oneerbiedig omschreven als tochtgat (net als de andere straatjes hier), zonder dat er maar iets te beleven was. Een tegenstelling met de naamgeefster drong zich op. Anderen reageerden daarop dat er juist wel wat te beleven is. Bij bepaalde zonnestand en bepaalde uren komt op de straatklinkers een lijnenspel in het zicht. Bovendien is de zijgevel van het conservatorium, die oplicht wanneer de zon er op schijnt, een waar artistiek kunstwerk. In het verlengde van de straat ligt naar een steiger in het Oosterdok de Annie M.G. Schmidtbrug.

Oosterdokskade 151 is een gebouw aan de Oosterdokskade, Oosterdokseiland, Amsterdam-Centrum. Het pand huisvest het Conservatorium van Amsterdam.

&moshik, voorheen &samhoud places, was een restaurant in de Nederlandse stad Amsterdam. Het was gevestigd aan de Oosterdokskade op het Oosterdokseiland. Het restaurant bezat sinds de gids voor 2013 twee Michelinsterren. Het restaurant was een samenwerkingsverband tussen de Israëlische chef Moshik Roth en ondernemer Salem Samhoud. Het had een lounge op de begane grond en een restaurant op de eerste verdieping. Medio januari 2018 is het restaurant herdoopt tot "&moshik" om verwarring met andere bedrijven in de "&samhoud groep" te vermijden. Op 7 mei 2020 is het restaurant failliet verklaard.

Het Conservatoire de Musique de la Ville de Luxembourg (Nederlands: Conservatorium van de stad Luxemburg, Luxemburgs: Conservatoire vun der Stad Lëtzebuerg) is een conservatorium in Luxemburg-Stad, een van de drie conservatoria in het groothertogdom.

Het Conservatorium van Amsterdam is een onderdeel van de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten, en is een conservatorium in Amsterdam, met in 2023 circa 1100 muziekstudenten.

Het HIV/AIDSmonument is een artistiek kunstwerk aan De Ruijterkade in Amsterdam-Centrum dat op 1 december 2016 onthuld werd. De creatie van Jean-Michel Othoniel staat aan de De Ruijterkade, Amsterdam. Het initiatief voor het monument kwam rond 2013 van Stichting Namen Project Nederland, die een aantal kunstenaars om een monument vroeg. Othoniel kreeg de opdracht; hij zou geen honorarium vragen. Hij kwam met een groot telraam. Dat telraam geeft weer wanneer men op de jaarlijkse Wereldaidsdag (1 december van ieder jaar) verwacht dat de ziekte aids geen nieuwe slachtoffers meer maakt. Tijdens de onthulling op 1 december 2016 door burgemeester Eberhard van der Laan en directeur Louise van Deth van het Aidsfonds werd ingeschat dat dat in 2030 het geval zou kunnen zijn. Het telraam werd dan ook op dat getal gezet en daarna jaarlijks aangepast al naargelang de situatie. Door het regelmatig veranderen van het beeld, wilde de kunstenaar een bewegend beeld creëren, dat de discussie over de ziekte, de patiënten en slachtoffers levend houdt. Onderdeel van het kunstwerk zijn de roze ondergrond en een aluminium bankje, waarop gebruikers van het bankje kunnen nadenken over personen die zij zelf hebben zien overlijden aan de ziekte. Eventueel kunnen mensen ook daar namen achter laten. Aan de opbouw van het monument werd twee maanden gewerkt. Het Aidsfonds constateerde in 2016 dat Nederland weliswaar een voortrekkersrol in de acceptatie en bestrijding van aids had gespeeld, maar dat de aandacht langzaam verslapte. Dit terwijl elders in de wereld hiv- en aidspatiënten uit de maatschappij vielen. Het telraam bevat rode van de kunstenaar bekende mondgeblazen kralen, allemaal verschillend ten opzichte van elkaar. Othoniel vond dit een weergave dat niemand hetzelfde is. De kleur rood symboliseert zowel bloed als de kleur van het lintje, dat symbool staat voor de internationale bestrijding van hiv en aids. Het aidsfonds zag het beeld als een baken van hoop en een eerbetoon aan hen die aan de ziekte zijn overleden. Over de plaats meldt de site hiv-aidsmonument.nl, dat de De Ruijterkade, de zuidelijke oever van het IJ, weliswaar een belangrijke rol speelde bij de internationale handel, maar ook zorgde voor verspreiding van ziekten. Daarbij vond er aan de De Ruijterkade (straat-)prostitutie plaats en was het een standplaats van de methadonbus. Ook was nabij het spoor een cruiseplaats en was er een homomotorclub gevestigd. De kunstenaar zag tijdens zijn studententijd medestudenten overlijden aan aids. Vanaf november 2020 was het beeld niet zichtbaar vanwege de bouw van een pontsteiger ter plaatse. Het werd vervangen door Closer in distance van Judith de Leeuw. Op Wereldaidsdag 1 december 2021 werd het beeld teruggeplaatst. In het telraam is nu een nieuw cijfer gevormd 19.925, het aantal mensen met hiv in Nederland bij heroprichting van het monument. Nederland behandelt dan dragers van het virus met medicijnen, zodat het zich minder snel verspreid.

De Annie M.G. Schmidtbrug (brug 2212) is een loopbrug in Amsterdam-Centrum. De brug verbindt de Oosterdokskade met in dit geval de drijvende steigers waaraan dan, weliswaar op het andere eind, weer het in het Oosterdok drijvende Chinees restaurant Sea Palace ligt. Om de stijging en daling van het water en dus de steiger te kunnen opvangen heeft de brug in de kademuur een scharnierpunt. De donkergrijze stalen brug eindigt met een trappetje op de steiger met als steunpunten wieltjes. De naam van de brug is geïntegreerd in het ontwerp van de brug. Hierdoor ontstond de situatie dat de naam van de brug eerst officieus was en pas na een paar maanden officieel werd. De brug is vernoemd naar schrijfster Annie M.G. Schmidt. De brug ligt in het verlengde van de Annie M.G. Schmidtstraat. Zij schreef ook veel teksten waarbij Harry Bannink muziek schreef. Het is daarom opvallend dat gezien hun samenwerking tussen de Annie M.G. Schmidtbrug/straat en de Harry Banninkbrug/straat, de Willem Frederik Hermansbrug/straat ligt.