Sant'Ignazio

De Tempel van Hadrianus (Latijn: Templum divi Hadriani of Hadrianeum) is een tempel uit de 2e eeuw na Christus, gelegen op het Marsveld in Rome.

De Boog van Claudius is de naam van een thans verdwenen triomfboog in het oude Rome ter ere van keizer Claudius. Oorspronkelijk was dit een niet-gedecoreerde boog, een van de arcaden van het aquaduct Aqua Virgo uit 19 v.C., meer bepaald op het punt waar dit aquaduct de Via Flaminia (later in de Oudheid Via Lata genoemd) overstak. In het huidige stratenplan van Rome is hij te situeren in de Via del Corso, meer bepaald ter hoogte van de Vicolo Sciarra en de Via della Caravita. In 51 of 52 n.C. werd deze arcade in opdracht van de senaat verbouwd tot een triomfboog ter ere van de verovering van Britannia door Claudius in 43 n.C. Hij had één enkele doorgang Hij is waarschijnlijk al in de 8e eeuw ingestort, maar in de buurt waar hij stond zijn antieke inscripties, beelden en reliëfs opgegraven. Vermoedelijk stonden beelden van de keizerlijke familie boven op de boog en was hij verder versierd met reliëfs die de strijd in Britannia en de daarop volgende triomftocht van Claudius uitbeeldden. Van de inscriptie op de attiek van de triomfboog is het linkse gedeelte te zien op de binnenkoer van de Musei Capitolini; enkele fragmenten van de decoratie van de boog worden bewaard in de Galleria Borghese, eveneens in Rome. Het bekende reliëf met de praetoriaanse soldaten is in het begin van de 19de eeuw terechtgekomen in het Louvre in Parijs. Aan de hand van een inscriptie teruggevonden in Boulogne-sur-Mer (het vertrekpunt van Claudius' militaire expeditie naar Britannia) die dezelfde overwinning herdenkt, wordt het bewaarde gedeelte van de inscriptie als volgt aangevuld in het Museo della civiltà romana in de EUR te Rome): TI(berio) CLAVDIO DRVSI F(ilio) CAISARI AVGVSTO GERMANICO PONTIFICI MAXIM(o) TRIB(unicia) POTESTAT(e) XI CO(n)S(sul) V IMP(erator) XXII CENS(or) PATRI PATRIAI SENATVS POPVLVSQVE ROMANVS QVOD REGES BRITANNORVM XI DEVICTOS SINE VLLA IACTVRA IN DEDITIONEM ACCEPERIT GENTESQVE BARBARAS TRANS OCEANVM PRIMVS IN DICIONEM POPVLI ROMANI REDEGERIT Vertaling: De senaat en het volk van Rome [hebben deze triomfboog opgericht voor] Tiberius Claudius Augustus Germanicus, zoon van Drusus, opperpriester, voor de 11de maal bekleed met tribunicia potestas, voor de 5de maal consul, voor de 12de maal imperator, Vader des Vaderlands, omdat hij de overgave van 12 overwonnen vorsten der Britanniërs heeft aanvaard zonder zelf enig verlies te hebben geleden en als eerste barbaarse volkeren aan de overzijde van de Oceaan heeft onderworpen aan het gezag van het Romeinse volk.

De Basilica Santa Maria sopra Minerva (Ned.:Basiliek van Maria, gebouwd over de tempel van Minerva) is een basiliek in Rome. Ze ligt aan de Piazza della Minerva op het Marsveld, vlak bij het Pantheon. De Santa Maria sopra Minerva is de enige gotische kerk in het centrum van Rome; de voorgevel stamt echter uit de renaissance.

De Santa Maria in Via Lata is een aan de Via del Corso, de voormalige Romeinse Via Lata - vandaar de naam - gelegen basiliek in Rome. De kerk is gewijd aan de Heilige Maria. Volgens - overigens omstreden - overlevering, zou de apostel Petrus nabij de plaats waarop de kerk staat twee jaar gevangengezeten hebben. De huidige kerk staat op de plaats van een kapel uit de vijfde eeuw. De oorspronkelijke delen hiervan vormen thans nog de benedenkerk. De bovenkerk werd, in eerste aanleg, in de negende eeuw gerealiseerd. De belangrijkste bezienswaardigheid van de kerk is een icoon van de Vergine Avvocata (Maagd Voorspreekster), waaraan verschillende wonderen zijn toegeschreven. In de kerk is ook het graf te vinden van Antonio Tebaldeo, een dichter van de Italiaanse renaissance. De kerk werd in 1639 grondig gerestaureerd, onder leiding van de architect Cosimo Fanzago. De façade is van een halve eeuw later, van de architect Pietro da Cortona. Giovanni Maria Mastai-Ferretti, de latere paus Pius IX, werd in 1825 benoemd tot kanunnik van deze kerk.

De zuil van Marcus Aurelius is een antieke triomfzuil op het Marsveld in Rome, gebouwd aan het einde van de 2e eeuw. De zuil staat nog steeds op zijn oorspronkelijke plaats op de Piazza Colonna.

De Tempel van Matidia (Latijn: Templum Matidiae) was een Romeinse tempel, gewijd aan de vergoddelijkte keizerin Matidia in het oude Rome. Matidia was een nichtje van keizer Trajanus, die haar als zijn eigen dochter behandelde. Toen haar moeder Marciana rond 112 stierf, nam Matidia de titel augusta over. Haar dochter Vibia Sabina werd in 100 aan de latere keizer Hadrianus uitgehuwelijkt. Hadrianus was bijzonder op zijn schoonmoeder Matidia gesteld en liet haar na haar dood in 119 vergoddelijken. Direct daarna werd gestart met de bouw van haar tempel. De Tempel van Matidia stond op het Marsveld, vlak bij het door Hadrianus herbouwde Pantheon en de gerestaureerde Saepta Julia. De exacte locatie van de tempel kon worden bepaald, nadat in de buurt van de Sant'Ignazio een loden waterpijp werd gevonden, met de inscriptie templo matidiae. Na Hadrianus' dood werd ook hij vergoddelijkt en kreeg zijn tempel direct naast die van Matidia. De tempel staat afgebeeld op een munt met de tekst Divae Matidiae socrui, die Hadrianus in 120 liet uitbrengen. Het bouwwerk staat afgebeeld als een kleine tempel omgeven door een colonnade. In de tempel staat een gekroond figuur en aan beide zijdes van de gevel een standbeeld op een sokkel. Afbeeldingen op munten staan er echter bekend om dat ze eerder schematisch dan realistisch zijn, maar aangenomen wordt dat de tempel inderdaad binnen een grote porticus heeft gestaan. Giovanni Battista Piranesi tekende in de 18e eeuw de restanten van een antieke tempel, bestaande uit zeven zuilen, waarvan vijf nog bekroond worden door kapiteel in de korinthische orde. Hij beschrijft het gebouw als een tempel van Juturna, maar die is in dit deel van het Marsveld verder onbekend. Omdat deze tekening tussen die van de Tempel van Hadrianus en het Pantheon staat, wordt aangenomen dat Piranesi de restanten van de Tempel van Matidia heeft opgetekend, die later werden overbouwd. Een gebouw op een fragment van de Forma Urbis Romae is met grote waarschijnlijkheid geïdentificeerd als de Tempel van Matidia. Hierop staat de tempel afgebeeld als een octostyl peripteros, met acht zuilen aan de voor- en achterzijden en dertien aan de lange zijden, omgeven door een grote porticus. Het gehele complex was waarschijnlijk 100 bij 65 meter groot. Dit komt overeen met het grondplan en de afmetingen van de naastgelegen Tempel van Hadrianus. Aan de Vicolo della Spada zijn restanten te zien van een muur van de tempel en de marmeren voet van een zuil. Deze voet is 1,7 meter breed, reden waarom wordt aangenomen dat de zuilen minsten 17 meter hoog moeten zijn geweest. Twee andere zuilen werden ooit ingebouwd in de muur van het gebouw ten westen van de Vicolo en zijn niet meer zichtbaar.

De Santa Maria in Aquiro is een aan Maria gewijde kerk in Rome, gelegen aan Piazza Capranica. De kerk is oud en was gedurende enige tijd gewijd aan Maria Visitatie. De betekenis van de toevoeging in Aquiro is in de loop van de eeuwen verloren gegaan al bestaan er wel theorieën over de herkomst. Zo zou Aquiro een verbastering kunnen zijn van Acyro hetgeen een verwijzing zou zijn naar een ooit nabijgelegen circus. De kerk is een titeldiakonie, een parochiekerk en de kerk is de kloosterkerk van de nabijgelegen abdij van de Somasken. De Somasken nemen ook de bediening van de kerk voor hun rekening. De vroegste vermelding van de kerk dateert uit de achtste eeuw, wanneer paus Gregorius III de opdracht geeft de kerk te restaureren, hetgeen aannemelijk maakt dat de kerk al aanzienlijk langer bestond. De kerk heeft sinds de tweede helft van de zeventiende eeuw haar huidige vorm. Het neobarokke interieur werd vrijwel geheel in de negentiende eeuw gerealiseerd. In twee kapellen zijn schilderijen te zien van navolgers van Caravaggio. De drie schilderijen in de tweede kapel links werden lange tijd toegeschreven aan Gerard van Honthorst maar tegenwoordig meent men dat ze van de hand zijn van de Franse schilder Trophime Bigot.

De Tempel van Isis en Serapis was een heiligdom gewijd aan de Egyptische goden Isis en Serapis in het oude Rome. Het was een ommuurd complex, waarbinnen twee tempels stonden. Het heiligdom stond bekend als Iseum, Isis Campensis en als Iseum et Serapeum en was ooit het grootste heiligdom gewijd aan deze goden in de Romeinse wereld.

De Galleria Doria Pamphilj is een museum in de Italiaanse stad Rome gelegen aan de Via del Corso. Het museum is gevestigd in het paleis van de familie Doria (die er nog steeds woont) en exposeert voornamelijk schilderijen.

De Boog van Diocletianus (Latijn:Arcus Diocletiani), beter bekend als de Arcus Novus (nieuwe boog), was een triomfboog in het oude Rome. De boog werd in 303-304 gebouwd in opdracht van Diocletianus, ter ere van het 10-jarig regeringsjubileum (decennalia) van de door hem bedachte tetrarchie. De marmeren boog stond over de Via Lata, ter hoogte van de kerk Santa Maria in Via Lata. De ereboog bleef lang bewaard; pas rond 1490 liet paus Innocentius VIII hem afbreken. De laatste restanten werden in 1523 verwijderd. Van de boog zijn enkele reliëfs bewaard gebleven, die tegenwoordig worden tentoongesteld in de Villa Medici. Twee met gevleugelde Victoria's versierde voeten van zuilen, die in de Boboli-tuinen in Florence staan, zijn zeer waarschijnlijk ook afkomstig van de Arcus Novus.

De San Marcello al Corso is een aan de heilige paus Marcellus I gewijde kerk aan de Via del Corso in Rome.

Piazza Colonna is een rechthoekig plein in Rome en is vernoemd naar de zuil van Marcus Aurelius die hier al sinds de oudheid staat. Het plein ligt vlak bij Piazza Venezia en het Pantheon van Rome. Op het plein ligt het Palazzo Chigi, de vroegere ambassade van Oostenrijk-Hongarije en nu regeringsgebouw. In het midden van het plein staat een fontein.