D.H.S.C.

De Noorderkerk is een monumentaal gebouw in de Nederlandse stad Utrecht. Het bouwwerk aan de Royaards van den Hamkade 20 is omstreeks 1922 gebouwd voor de Gereformeerde Kerk in de nieuwe wijk Ondiep. De architect D.J. Heusinkveld zorgde voor het ontwerp van het kerkgebouw in een overwegend sobere stijl van de Amsterdamse School met een aansluiting bij de omliggende bebouwing. Het grondplan van het kerkgebouw is uitgevoerd in de vorm van een Grieks kruis. De gevels bestaan grotendeels uit baksteen. Het dak is voorzien van rode dakpannen met centraal een klokkentorentje. Bijbehorend zijn een muur om het terrein en een pastorie aan de Opzoomerstraat 2. In 1978 heeft de pinkstergemeente "Samuel" het gebouw aangekocht en in gebruik genomen. Tegenwoordig heeft het gebouw nog altijd een religieuze functie en is het in gebruik als moskee. Het gebouw is gewaardeerd als gemeentelijk monument.

De Rietendakschool is een school met een rieten dak in de Nederlandse stad Utrecht. Het schoolgebouw is in 1923 gebouwd naar een ontwerp van stadsarchitect J.I. Planjer. Geïnspireerd door het principe van de openluchtscholen hield Planjer rekening met heilzame werking van buitenlucht voor schoolkinderen. Hij ontwierp een school in landelijke stijl aan de rand van de stad, de kinderen konden hier buitenles krijgen in een aangrenzend weiland. Planjer ontwierp nog diverse andere Utrechtse schoolgebouwen zoals die voor het Utrechts Stedelijk Gymnasium aan de Homeruslaan. In de loop der geschiedenis heette de Rietendakschool ook de Cort van der Lindenschool en breidde de bebouwde omgeving van de stad zich uit. Aan het nabijgelegen Ondiep 63 had de school een dependance. In 1987 woedde een grote brand in het schoolgebouw. Rond de kerst van 1996 sloegen de vlammen uit het dak. In november 2002 was er ook brand. In juni 2004 was er weer brand, vijfentwintig vierkante meter van het dak verbrandde toen. Op oudejaarsavond 2022 beschadigde vuur een volgende maal een deel van de rieten dakbedekking.

Olympia was een bioscoop in de Nederlandse stad Utrecht. In tegenstelling tot de eerder geopende Utrechtse bioscopen werd Olympia buiten het centrum gevestigd. Hij werd als buurtbioscoop rond 1929 geopend aan de Amsterdamsestraatweg 350. De architect F.P.J. Peutz verzorgde het ontwerp in de vorm van een prominent bouwblok op de hoek van de Amsterdamsestraatweg en de 2e Daalsedijk met daarin de bioscoop en bovenwoningen. Het programma bestond uit actiefilms; later kwamen daar onder meer sexfilms bij. In 1984 sloot de bioscoop zijn deuren wegens teruglopende bezoekersaantallen. Nadat er een casino in was gevestigd kreeg het bioscoopgedeelte een herbestemming naar winkels.

De watertoren aan de Amsterdamsestraatweg 380 in Utrecht is gebouwd omstreeks 1917. De watertoren heeft een waterreservoir van 1000 m³ en is 43,50 meter hoog. Het bouwwerk is in opdracht van de Utrechtse Waterleiding Maatschappij ontworpen door architect W.K. de Wijs in de stijl van de Amsterdamse School en gebouwd door J.C. Rijk. De nieuwbouw vond destijds plaats bij de grens van de gemeente Utrecht met de toenmalige gemeente Zuilen. De toren is beeldbepalend in deze 5 kilometer lange straat. De toren is in de jaren tachtig enige tijd gekraakt geweest. In 1989 werd de watertoren verkocht en vervolgens ingericht als kantoorruimte. In 2001 werd de toren aangewezen als rijksmonument. In de jaren erna kwam het dak van de watertoren ernstig in verval. In 2013 werd de watertoren wederom gekraakt en drie maanden later ontruimd. Kort daarop werd een nieuw dak op de watertoren gebouwd, waarna er ruim zes maanden geen verdere activiteiten meer plaatsvonden. De in 2013 uitgezette groep krakers bezetten de toren daarop in 2014 en 2017 opnieuw. Tussen 2020 en 2022 werd de watertoren naar ontwerp van Zecc Architecten getransformeerd tot appartementen met horeca op de begane grond.

De Amsterdamsestraatweg in Utrecht, door de inwoners van de stad veelal de Straatweg genoemd, is de langste winkelstraat van Nederland. De straatweg is een 5 kilometer lange, kaarsrechte straat die loopt van de Weerdsingel Westzijde tot aan Zuilen-Noord, waarna hij in de gemeente Stichtse Vecht verdergaat als de Straatweg (N402). Deze "bestrate weg" is in 1812 in opdracht van Napoleon Bonaparte aangelegd, en was tot ver in de 20e eeuw de belangrijkste route van Utrecht naar Amsterdam.

De Gemeenteslachtplaats of het Openbaar Slachthuis was een openbaar 20e-eeuws slachthuis aan de Amsterdamsestraatweg in de Nederlandse stad Utrecht. Het slachthuis verrees omstreeks 1900 aan de rand van de stad en werd in 1901 geopend. (Een deel van) het ontwerp was afkomstig van de stadsarchitect F.J. Nieuwenhuis. Aan de bouw ging een decennialange discussie vooraf. Daarbij kwam binnen de gemeente de verordening dat uitsluitend nog op deze locatie vee geslacht mocht worden met hygiënemaatregelen omtrent het slachtafval. Op een uitgebreid terrein met tal van al dan niet extra bijgebouwde bouwwerken werd onder meer vee en vlees gekeurd, geslacht, verwerkt en gekoeld. Ook omliggende gemeentes maakten gebruik van het openbaar slachthuis. In de jaren 1980 kwam het slachthuis onder andere in de financiële problemen. Op 18 december 1986 besloot de gemeenteraad om het slachthuis per 1 januari 1987 te sluiten. Een jaar later is alles gesloopt, op de schoorsteen en drie naast elkaar staande gebouwen aan de Amsterdamsestraatweg na: De machinist- en waagmeesterswoning (Amsterdamsestraatweg 285) Het administratiegebouw (Amsterdamsestraatweg 283) De directeurswoning (thans Plantage 1A en 1B)De schoorsteen werd op 27 augustus 1991 met een springlading gesloopt. Het terrein werd vervolgens heringericht met gebouwen met een andere bestemming. In 1996 is het 6000 kilo wegende gietijzeren kunstwerk Drinkend Paard op het terrein geplaatst van de kunstenaar Tom Claassen. Het vormt een verwijzing naar het voormalige slachthuis. De onthulling werd gedaan op 23 mei 1996 door de toenmalige burgemeester Ivo Opstelten, die het paard doopte door een fles bier over hem te gieten. In de volksmond werd het daarna "Ivo het paard" genoemd.

De Utrechtse buurt Ondiep is een typische volksbuurt, gelegen tussen de Vecht en de Amsterdamsestraatweg in het stadsdeel Noordwest. De buurt maakt deel uit van de gelijknamige subwijk, die tevens de buurten 2e Daalsebuurt en omgeving, Egelantierstraat, Mariëndaalstraat e.o. en Loevenhoutsedijk en omgeving omvat. De wijk dateert uit de eerste decennia van de 20e eeuw. Zoals kenmerkend voor veel volksbuurten, blijven veel bewoners graag in de wijk wonen, ook als ze trouwen en kinderen krijgen. De laatste jaren verandert de buurtsamenstelling echter en komen steeds meer werkende jongeren en studenten in de wijk wonen. De wijk Ondiep is een van de 40 wijken van Vogelaar. De buurt telde in 2023 5.025 inwoners.

De 2e Daalsebuurt en omgeving. genoemd, is een buurt in de wijk Noordwest in de stad Utrecht. De buurt telde in 2023 3.900 inwoners en is vernoemd naar de oudste weg tussen Amsterdam en Utrecht, die ter plaatse van de straat de 2e Daalsedijk door de buurt liep. Deze verbindingsweg, die rond het jaar 1200 werd aangelegd was eeuwenlang de belangrijkste weg naar Amsterdam, tot Napoleon de Amsterdamsestraatweg liet aanleggen in 1812. De Daalsedijk zelf (de 1e- en 2e Daalsedijk tezamen) ligt naast de oude loop van de nu meer oostelijk gelegen rivier de Vecht. De buurt maakt deel uit van de Bloemenbuurt, die ook de buurt Egelantierstraat, Mariëndaalstraat e.o. omvat en een gedeelte van de straten aan de overkant van de Amsterdamsestraatweg, tussen de Acaciastraat en de Schutstraat. De buurt is gelegen ten zuidwesten van de buurt Ondiep en wordt ingesloten door de spoorlijn Utrecht - Amsterdam, de spoorlijn Utrecht-Amersfoort en de Amsterdamsestraatweg. De Daalsebuurt bestaat uit enkele straten met seriële arbeiderswoningen uit 1880 tot 1910 die haaks op de Amsterdamsestraatweg en de 2e Daalsedijk zijn gebouwd. In 1901 werd er, toen nog aan de rand van Utrecht, een gemeentelijk slachthuis gebouwd aan de Amsterdamsestraatweg. In 1991 is de locatie achter de drie hoofdgebouwen van het slachthuis omgebouwd tot een plein, winkelcentrum en een woningcomplex onder de naam de Plantage. Hoewel de buurt grenst aan Ondiep, een van de 40 probleemwijken, is er relatief weinig criminaliteit en overlast van hangjeugd.De Daalsebuurt was een van de eerste uitbreidingen van de stad Utrecht sinds de middeleeuwen, naast Lombok, de Vogelenbuurt en Wittevrouwen. Bij deze uitbreidingen speelde private partijen een grote rol. De verschillende spoorwegmaatschappijen die zich vanaf 1860 ten zuiden van de Daalsedijk langs het spoor Utrecht-Amsterdam vestigden bouwden ten noorden hiervan rijtjeshuizen voor hun arbeiders. Een voorbeeld hiervan zijn de zogenaamde UBS-woningen, die zo bekend werden omdat ze in dezelfde tijd gebouwd zijn als het Station Utrecht Buurtstation (1905). Het gebied behield in de 20e eeuw zijn functie, nu als werkplaats voor de gezamenlijke Nederlandse Spoorwegen, waar onder andere werd gewerkt aan bovenleidingen. De grote fabrieken van Werkspoor lagen echter ongeveer een kilometer verderop, aan de Lage Weidseweg. Aan de 2e Daalsedijk bevindt zich thans nog het bureau gevonden voorwerpen van de Nederlandse Spoorwegen. De meeste industriële gebouwen aan de Daalsedijk zijn behouden gebleven en huisvesten tegenwoordig ondernemers of culturele organisaties. Vanaf 2019 wordt het NS-terrein in enkele fasen verbouwd tot een nieuwe auto-luwe woon-werk buurt onder de naam 'Wisselspoor'.

De Sint-Nicolaaskerk was een rooms-katholieke parochiekerk aan het Boerhaaveplein 1 in de stad Utrecht. De kerk werd gebouwd in 1931 naar een ontwerp van Herman Kroes en werd in 1986 afgebroken. Op dezelfde plaats werden een kleiner kerkcentrum gebouwd, de Sint-Nicolaas-Monicakerk, en ook seniorenwoningen.

ElectroRail N.V. (afgekort ER) was van 1948 tot 1999 een dochteronderneming van de Nederlandse Spoorwegen (NS), gericht op toepassingen van elektronica. Het hoofdkantoor was gevestigd aan de 2e Daalsedijk 8 in de Nederlandse stad Utrecht. Het is ontstaan uit het Spoorweg Bouw Bedrijf (SBB), toen gevestigd in Maarssen. De meeste voormalige bedrijfsonderdelen van ElectroRail zijn thans eigendom van Koninklijke Volker Wessels Stevin.

De Joodse begraafplaats van Utrecht ligt aan het Zandpad bij huisnummer 2. De begraafplaats, het poortgebouw en het metaheerhuisje zijn rijksmonumenten.

De Rode brug (ook wel Rodebrug, Rode Brug, Roode Brug, “Rooie Brug” of Hogelandse Brug) is een brug over de rivier de Vecht in de Nederlandse stad Utrecht. Deze kleine rode ophaalbrug is gelegen tussen de Anton Geesinkstraat en de Loevenhoutsedijk, en vormt in bredere zin een verbinding tussen de buurten Ondiep en Loevenhoutsedijk en omgeving. Het is een smalle brug, slechts breed genoeg voor één auto tegelijk, maar er geldt wel tweerichtingsverkeer.