Grand Hotel Central (Den Haag)

Nieuwspoort is een internationaal perscentrum en sociëteit in Den Haag. Het is gevestigd te Den Haag en wordt beheerd door de Stichting Internationaal Perscentrum Nieuwspoort. De doelgroep wordt gevormd door buitenlandse correspondenten, journalisten, politici, voorlichters en public relations-functionarissen. Nieuwspoort is op 5 maart 1962 opgericht als ontmoetingsplaats voor informatie-uitwisseling en nieuwsverwerking. De sociëteit telt ruim 2300 leden, die 'poorters' worden genoemd. Men kan lid worden door coöptatie. Organisaties kunnen er bijeenkomsten beleggen op hun vakgebied. Deze worden 'poorten' genoemd. Een belangrijke regel is dat een poort niet gebruikt mag worden voor reclamedoeleinden.

De uitbreiding van de Tweede Kamer is een gebouwencomplex uit 1992 ontworpen door Pi de Bruijn waarmee de verschillende bestaande monumentale gebouwen van de Tweede Kamer in en rond het Binnenhof in Den Haag aan elkaar verbonden zijn. In de uitbreiding zijn tevens de commissiezalen, de perstoren en de plenaire vergaderzaal gevestigd. De centrale entree is de Statenpassage. De Statenpassage heeft twee aparte ingangen: een publieksingang aan Lange Poten en een ingang aan het Plein voor geregistreerde bezoekers. Via de passage zijn de plenaire vergaderzaal en commissiezalen te bereiken. Op de eerste verdieping liggen de grote plenaire vergaderzaal en diverse kleinere vergaderruimtes voor bijvoorbeeld commissievergaderingen. In de Statenpassage bevinden zich diverse toegangen tot het beveiligde deel van de Kamer, waar zich de fractieruimtes bevinden. De grote commissievergaderzalen zijn vernoemd naar Thorbecke, Groen van Prinsterer en Troelstra, die de verschillende politieke stromingen uit de 19e eeuw vertegenwoordigen. De zalen op de begane grond zijn vernoemd naar vrouwelijke politici, zoals Marga Klompé, Aletta Jacobs en Christine Wttewaall van Stoetwegen. Op de eerste etage bevinden zich diverse vergaderzalen vernoemd naar toonaangevende partijleiders, zoals Marcus Bakker, Pieter Zandt en Herman Schaepman.

De Statenpassage is de centrale hal van de uitbreiding van de Tweede Kamer in Den Haag. De Statenpassage is dikwijls het decor voor interviews met Kamerleden, petitie-aanbiedingen en tentoonstellingen. De passage tussen Plein en Hofplaats is 100 meter lang en 24 meter hoog met een glazen dak – met licht dat symbool staat voor de openheid van de democratie. De vloer is gemaakt van twee verschillende kleuren marmer die abstract eb en vloed weergeven. Het is ontworpen door architect Pi de Bruijn, die ook de overige moderne aanbouw van de Kamer heeft ontworpen. De Bruijn had oorspronkelijk een vrije doorgang door de passage in gedachten, maar dit idee werd om veiligheidsredenen losgelaten.

De beeldengalerij was een beeldengroep in de Statenpassage van de Tweede Kamer, geplaatst in 2000 en verwijderd in 2018. De beeldengroep bestaat uit achttien borststukken van wit marmer in bruikleen uit verschillende Nederlandse musea.

Het gebouw van de Hoge Raad aan het Plein in Den Haag was van 1860 tot 1988 de huisvesting van de Hoge Raad der Nederlanden. Het heeft daarna plaatsgemaakt voor de uitbreiding van de Tweede Kamer. Vanaf 1838 was de Hoge Raad gevestigd aan het Binnenhof. Het nieuwe gebouw werd gebouwd naast het Ministerie van Koloniën in de tuin van het voormalige Huygenshuis, dat in 1876 werd gesloopt om plaats te maken voor het Departement van Justitie. Het was ontworpen door rijksbouwmeester W.N. Rose. Door zijn aanzicht van pilaren met ronde bogen kreeg het de bijnaam het hondenhok.

De Vergaderzaal van de Tweede Kamer is een grote zaal in gebouwencomplex het Binnenhof in Den Haag, in welk complex het Nederlandse parlement is gevestigd. De zaal ligt op de eerste verdieping van de uitbreiding van de Tweede Kamer die in 1992 werd opgeleverd. Sinds 28 april 1992 worden daar alle plenaire vergaderingen gehouden van een belangrijk orgaan van de Nederlandse volksvertegenwoordiging, de Tweede Kamer. Voor 1992 werden deze gehouden in wat nu de Oude Zaal heet. De plenaire zaal is ontworpen door architect Pi de Bruijn. De zaal heeft blauwe stoelen in de vorm van een tulp, het tapijt is groen als gras en het plafond heeft de blauwgrijze kleur van de Nederlandse lucht. De stoelen zijn opgesteld in de halfronde vorm van een Romeins-Grieks theater, als taartpunten gescheiden door looppaden naar de balie waar kan worden gesproken. Voor de rechte wand staan twee grote bureaus, een voor onder andere de voorzitter en de griffier, de andere voor mensen uit de regering, bewindslieden, het zogenaamde vak K. Vak K is een speciaal gedeelte van de zaal waar bewindslieden plaatsnemen tijdens debatten. Daartussen bevindt zich het spreekgestoelte voor de volksvertegenwoordigers. Tevens zijn er vier camera's voor tv-uitzendingen. In de plenaire zaal kunnen aan een kleine tafel tussen de voorzitter, vak K en de interruptiemicrofoons maximaal vier medewerkers Verslag en Redactie zitten.

The House of Lords (eerder bekend onder De Gouden Leeuw) was een restaurant in Den Haag tegen de voormalige Spuipoort van het Binnenhof aan. Het had een Michelinster in de periode 1960-1975. Chef-kok in de tijd van de Michelinster was Alfons Didde.

De Tweede Kamer der Staten-Generaal, kortweg Tweede Kamer, vormt samen met de Eerste Kamer de Nederlandse Staten-Generaal, het hoogste staatsrechtelijke orgaan van volksvertegenwoordiging in het Koninkrijk. Belangrijkste bevoegdheden zijn de zeggenschap over voorstellen van wetgeving die voor het hele Koninkrijk (Rijkswet) of voor Nederland gaat gelden, daaronder de begrotingshoofdstukken waarin de voorgenomen staatsuitgaven worden vastgelegd, en controle van de regering. Leden van de Tweede Kamer worden uiterlijk eens in de vier jaar gekozen door de kiesgerechtigde Nederlandse bevolking. De Tweede Kamer telt sinds 1956 150 zetels en de eerste zitting was op 21 september 1815. De basisregels zijn vastgelegd in de Grondwet. De Tweede Kamer kan wetsvoorstellen van de regering goed- of afkeuren, wijzigen en aanvullen en elk afzonderlijk lid kan zelf wetsvoorstellen ontwerpen en indienen, recht van initiatief genoemd. Een minister heeft geen juridische middelen om de Tweede Kamer te dwingen een wetsvoorstel in behandeling te nemen. Tevens controleert de Tweede Kamer het regeringsbeleid. Ministers en staatssecretarissen kunnen ter verantwoording worden geroepen en moeten de Kamer alle relevante informatie geven waar om wordt gevraagd. In de Tweede Kamer kunnen regeringscoalities worden gevormd, groepen (fracties) van Kamerleden die onderling afspreken een kabinet onder bepaalde voorwaarden hun vertrouwen te zullen geven, vaak in combinatie met het leveren van bewindslieden. Een minister of kabinet blijft niet aan zonder het vertrouwen te genieten van een meerderheid in de Tweede Kamer, maar dit is geen vastgelegde regelgeving; in de jaren zestig van de negentiende eeuw heeft zich dit proces ontwikkeld.

De Spuipoort was een van de poorten waardoor men vroeger het Binnenhof in Den Haag kon verlaten. De poort stond op een eiland. Tussen het eiland en het Binnenhof was een vaste brug, aan de andere kant van de poort was een ophaalbrug. De Spuipoort verbond het Spui met een eiland dat op zijn beurt via een brug verbonden werd met de Hofpoort, welke toegang gaf tot het Binnenhof. De Spuipoort werd in de 14e eeuw gebouwd en in 1861 in opdracht van rijksbouwmeester Willem Nicolaas Rose afgebroken. Na enkele eeuwen kwam er een herberg naast de poort, Den Gouden Leeuw. Het uithangbord daarvan is op de afbeelding hiernaast te zien, het is nu in het bezit van het Haags Historisch Museum. Later werden er aan de binnenzijde meer huizen gebouwd en zo ontstond de Hofstraat. Het hele straatje werd afgebroken ten behoeve van de nieuwbouw van de Tweede Kamer. Bij de voorbereidingen hiervoor werd in 1987 de ruïne van de poort door de archeologische dienst blootgelegd. Op de huidige Hofplaats is een grondplan van messing van de voormalige poort in de stoep gemaakt. Op de ronde plaatsen stonden de twee torens links en rechts van de poortingang.

Het Goudsmids Keurhuis (Ook: t' Goutsmits Keur Huys) is de naam van een zeventiende-eeuws gebouw op het Binnenhof in Den Haag. Het werd gebouwd voor het Haagse goud- en zilversmidsgilde, ofwel Sint-Andriesgilde, die het in gebruik had tot de opheffing van het gilde in 1796.

Het Departement van Justitie (ook Justitiegebouw) is een voormalig gebouw van het ministerie van Justitie aan het Plein 2a in Den Haag. Vanaf 1815 was Justitie gevestigd in het 17e-eeuwse huis van Brunswijk aan de Lange Poten, en vanaf 1862 ook in het naastliggende Huygenshuis. Beide werden voor het nieuwe ministeriegebouw in 1876 gesloopt, waarbij enkele interieurdelen hergebruikt zijn. Het gebouw werd tussen 1876 en 1883 in neorenaissancestijl gebouwd door architect Cornelis Peters die toen net benoemd was tot Rijksbouwkundige voor de Gebouwen van Financiën. Het gebouw is aan de binnenkant en de buitenkant rijk gedecoreerd met werken van beeldhouwers Bart van Hove en Emil Bourgonjon. Het gebouw heeft een kelderverdieping, parterre en twee verdiepingen en is samengesteld uit vier vleugels om een binnenplaats. De noordelijke en zuidelijke vleugel zetten zich in westelijke richting voort en omsluiten daar een tweede binnenplaats. Het gebouw kreeg naast kantoorruimten ook verschillende vergaderzalen voor de ministerraad en de Hoge Raad van Adel en een bibliotheek met glas-in-looddak. In de gevel van het Departement van Justitie bevinden zich zes medaillons met portretten van Nederlandse rechtsgeleerden, te weten: Philippus van Leyden (ca. 1320 — 1382), rechtsgeleerde; Elbertus Leoninus (1519/20 — 1598), rechtsgeleerde; Hugo de Groot (1583 — 1645), Nederlands rechtsgeleerde; Cornelis van Bijnkershoek (1673 — 1743), advocaat, president van de Hoge Raad; Joan Melchior Kemper (1776 — 1824), staatsrechtgeleerde en staatsman; Johan Rudolph Thorbecke (1798 — 1872), liberaal staatsman, voorzitter van de Grondwetscommissie van 1848. Het gebouw heeft de status rijksmonument en is onder nummer 17881 ingeschreven in het monumentenregister. Tegenwoordig is het gebouw onderdeel van het gebouwencomplex van de Tweede Kamer. Diverse fracties hebben hier hun werk- en vergaderkamers. De voormalige bibliotheek van het gebouw is tegenwoordig bekend als de Handelingenkamer.

Het Huygenshuis was de woning van Constantijn Huygens aan het Plein in Den Haag. Het gebouw heeft bestaan van 1637 tot 1876 waarna het is vervangen door het Departement van Justitie. Het huis was in dezelfde tijd, stijl en in onderling overleg gebouwd als het destijds naastgelegen Mauritshuis. Het was een gebouw in classicistische stijl, ontworpen door Huygens zelf, met hulp van Jacob van Campen en de hofarchitect Pieter Post. Huygens schreef er de verhandeling Domus (‘Het huis’, 1639) over zodat het als voorbeeld kon dienen voor andere architecten. De beelden die oorspronkelijk boven de gevel stonden vertegenwoordigden Firmitas (stevigheid), Utilitas (functionaliteit) en Venustas (schoonheid), architectonische basiswaarden volgens de Romeinse architect Vitruvius. Ze werden vervaardigd door meesterbeeldhouwer Pieter Adriaensz. 't Hooft. De woning huisvestte vanaf 1829 het Ministerie van Koloniën. Na het gereedkomen van een nieuw gebouw voor dit ministerie op het terrein van het koetshuis en tuin in 1860, werd in 1866 het Huygenshuis afgebroken om plaats te maken voor het Departement van Justitie.