KRSV Vredenburch

Beachsoccer Lansingerland is een Nederlandse beachsoccerclub uit Lansingerland in Zuid-Holland, opgericht in 2011. Het team komt uit in de Eredivisie Beachsoccer, dit is het hoogste niveau in Nederland. Beachsoccer Lansingerland is in 2011 ontstaan. Lansingerland startte in de Super League Beachsoccer, dit is het hoogste niveau beachsoccer in Nederland, inmiddels is deze competitie vervangen door de Eredivisie Beachsoccer. In het seizoen 2012 werd er in de poulefase afgerekend met alle tegenstanders, maar was uiteindelijk PPS/Chique Fashion in de finale om het landskampioenschap te sterk voor Beachsoccer Lansingerland. In 2013 ging het tijdens de poulefase iets stroever met Beachsoccer Lansingerland maar wist het zich als nummer 2 achter Beachsoccer Hoorn/Samlex te plaatsen voor de halve finale. In deze halve finale was het wederom BSU Acerbis (voorheen PPS/Chique Fashion) dat te sterk was voor Beachsoccer Lansingerland. In 2013 deed Beachsoccer Lansingerland ook mee aan de Super Eight Masters in Ravenna, hier deden o.a. Udinese, AC Milan en Lazio Roma aan mee. Dit toernooi werd gewonnen door Beachsoccer Lansingerland door in de finale na strafschoppen te winnen van Romagna Beachsoccer. Door de overwinning in 2013 werd er in 2014 wederom deelgenomen aan de Super Eight Masters in Ravenna. Wederom werd het toernooi door Beachsoccer Lansingerland gewonnen, dit jaar was het met 6 - 5 te sterk voor het Franse Tolone Beachsoccer. Na het stoppen van Beachsoccer bij de KNVB in 2014 is de Super League vervangen door de Eredivisie. De Eredivisie is momenteel het enige en het hoogste niveau beachsoccer in Nederland. In de reguliere poulefase werd Beachsoccer Lansingerland 1e in de poule. Het trof huidig landskampioen (Super League) BS Hoorn/Samlex in de kwartfinale, Beachsoccer Lansingerland won deze wedstrijd met 10 - 8, waarna in de halve finale het moest worden opgenomen tegen BS Egmond, huidig landskampioen van de Eredivisie (voorheen KNVB). In de wedstrijd om de 3e en 4e plaats was Pelikaan BS Zwolle na strafschoppen te sterk nadat er in de reguliere speeltijd met 5-5 gelijk werd gespeeld. In juli 2014 werden Beachsoccer Lansingerland spelers Mark Smith & Robert Steemers door Udinese voor een maand gehuurd door de Super Eight club uit Italië. Hier zou enkele competitierondes worden meegespeeld in de hoogste divisie in Italië, de Super Eight. Beide spelers waren tevens in 2015 wederom actief in de ENEL Serie A in Italië met Udinese.

Den Burch of Den Burgh is waarschijnlijk een van de oudste burchten van de Nederlandse plaats Rijswijk (provincie Zuid-Holland). Den Burch was tevens de naam van een woning of hofstede die tegen de burcht was aangebouwd. De oudste vermelding van Den Burch is van 1307. Simon Simonsz van der Burch erfde 15 morgen land, dat zijn vader in onderpand had gegeven aan Dirk, heer van Wassenaar. Wanneer het kasteel er gebouwd werd, is niet duidelijk. In 1484 verkocht Jan van der Burch het slot aan Pieter Suys, die was getrouwd met Johanna van den Burch. In 1522 ging het door vererving over op Cornelis Suys, Heer van Rijswijk. Een kaart uit 1580 van Jan Potter toont een drie verdiepingen hoge bakstenen donjon, omgeven door een gracht, van het type dat aan het eind van de 13e of het begin van de 14e eeuw gebruikelijk was. Het kasteel stond op de westelijke rand van een motte, de motte is nog steeds zichtbaar. Buiten de gracht stonden twee aparte gebouwen en hooibergen. De familie Van der Duijn erfde Den Burch in 1624. Er zijn geen gegevens over het uiterlijk van Den Burch in deze periode, totdat Nicolaes van der Duijn het in 1694 verkocht aan Jacob van Leeuwen. Het wordt dan omschreven als een hofstede met boerderij van 40 ha. Op een kaart van Nicolaus Cruquius uit 1712 bestond de bebouwing uit een hofstede met een symmetrisch aangelegde tuin. Een prent uit 1729 toont eveneens een hofstede, "het overblijfsel van het huis Den Burch" genaamd. Pieter Loquet van der Burgh voegde in 1763 een deel van het belendende Gruisbeek bij Den Burch. Toen in 1788 de Rotterdamse wijnhandelaar Petrus Mattheus van der Kun het goed kocht, werd het omschreven als kapitaal herenhuis. Kaarten uit die tijd tonen een U-vormig gebouw. In de tussentijd moet het dus opnieuw gebouwd zijn. Tuinarchitect Zocher Sr. legde voor 1800 een Engelse landschapstuin aan. Den Burch ging door het huwelijk van Emilie van der Kun in 1834 over naar het geslacht Von Fisenne. Het gebouw werd in 1894 ingrijpend veranderd. De omvang van het bezit wordt vanaf de helft van de 19e eeuw stapsgewijs verkleind. De familie Von Fisennes heeft Den Burch tot aan de Tweede Wereldoorlog in bezit gehad, waarna het door de Duitsers werd geconfisqueerd. In 1951 verkocht de voorlaatste eigenaar het goed aan de paters Salesianen van Don Bosco, die het gebruiken als jongerencentrum. Het is nu een gebouw met meerdere functies.

Landgoed te Werve is een landgoed van 23 hectare in de Nederlandse plaats Rijswijk (provincie Zuid-Holland), in de wijk Te Werve. Op het goed bevindt zich een landhuis. Het landgoed werd tot 2012 als natuurgebied beheerd door de stichting Zuid-Hollands Landschap. Het is sinds 2006 een van rijkswege beschermd complex Historische Buitenplaats dat onder andere het park, het huis en een duiventoren bevat. Te Werve behoort tot de landgoederenzone Rijswijk.

De Naald van Rijswijk is een obelisk die ter herinnering aan de vrede van Rijswijk (september 1697) is opgericht in Rijswijk (Zuid-Holland) op de plaats waar vroeger het stadhouderlijk paleis Huis ter Nieuburch heeft gestaan. In dit gebouw vond de ondertekening van het vredesverdrag plaats. De gedenknaald werd naar ontwerp van stadhouderlijk architect Philip Willem Schonck gebouwd in de periode 1792-1794 uit materiaal van het Huis ter Nieuburch, dat toen werd afgebroken. In het Monumentenregister is de naald ingeschreven onder nummer 20086 met de naam "Ter Nieuwburg". De gedenknaald was tot 15 januari 2016 eigendom van de Staat (in portefeuille van de Rijksgebouwendienst); dit monument is op 15 januari 2016 overgedragen aan Monumentenbezit. Het Rijswijkse Bos, waar de naald zich bevindt, is nog steeds eigendom van de Staat (Staatsbosbeheer).

Huis ter Nieuburch was een paleis dat in de Nederlandse plaats Rijswijk (Zuid-Holland) heeft gestaan. Het werd ook wel Hof te Rijswijk, Huis te Rijswijk of Huis ter Nieuwburg genoemd.

HVV Laakkwartier is een zondagamateurvoetbalclub in de Haagse (volks)wijk Laakkwartier. Ze is opgericht op 1 juni 1920 en speelt in dezelfde Haagse wijk aan de Jan van Beersstraat. De clubkleuren zijn rood en zwart.

Het Meer van Te Werve, het Meer van Labouchere of De Put is een natuurgebied, recreatieplas en voormalig zandgat dat na 1910 is ontstaan ten gevolge van zandafgraving, gelegen in de Nederlandse plaats Rijswijk (provincie Zuid-Holland).

De Rijswijkse Schouwburg is een theatergebouw in de Nederlandse plaats Rijswijk (Zuid-Holland). Het is gebouwd naar een ontwerp van architect Boot van het Rotterdamse bureau Van den Broek en Bakema. Sinds 1991 heeft Rijswijk een schouwburg, gelegen aan de grote vijver tegenover het stadhuis. De schouwburg biedt een programmering met zo'n 200 voorstellingen per jaar. Het theater heeft twee zalen: een grote zaal voor 700 bezoekers een kleine zaal (vlakke vloer) voor 100 bezoekers

Het landgoed Schoonoord heette oorspronkelijk Dirksveld. In de 14e eeuw was er in Rijswijk al een woning met die naam, in het bezit van Dirc de Blote. Deze woning werd in brand gestoken naar aanleiding van de moord op Aleida van Poelgeest. De Delftse burgemeester Harpert Maartensz. Tromp, broer van Cornelis Tromp, had de hofstede aan het eind van de 17e eeuw in bezit. De toegangspoort vertoonde cartouches waarop de wapens van Tromp en zijn vrouw Magdalena van Adrichem waren afgebeeld. Onder verschillende eigenaren heette het landgoed in de loop der tijd Dirksveld, Trompenburg, Belvedère, Seydenrust en uiteindelijk Schoonoord (1767). In 1850 werd in het gebouw een kostschool gevestigd, en in 1874 werd het huis afgebroken. De poort bleef nog tot 1924 gespaard. De natuurstenen koppen op de palen van de toegangspoort werden gebruikt ter versiering van de toegangspoort van het gebouw Pax Intrantibus aan de Van Vredenburchweg.

Zwembad De Put is een openluchtzwembad, gelegen in een klein deel van een meer (Meer van Te Werve met de ingang aan de Huis te Landelaan 29a, Meer van Labouchere of De Put) dat onderdeel uitmaakt van Landgoed te Werve in de Nederlandse gemeente Rijswijk (Zuid-Holland). Voor het bouwrijp maken van de weilanden voor de aanleg van de Haagse wijk Laakkwartier en Spoorwijk moest zand worden aangevoerd. Er was veel zand nodig want het niveau van de Noordpolder was bijzonder laag. De toestemming tot het graven van het meer werd op 4 maart 1909 gegeven. Het Meer van Te Werve werd uiteindelijk gegraven in de periode 1909-1910. Er werd waarschijnlijk al vrij snel illegaal gezwommen in het ontstane meer. Eigenaar van Landgoed te Werve was toen Abel Labouchère (1860-1940), die gedurende elf jaar toestond dat Rijswijkers er kwamen zwemmen. In 1922 verkocht hij het landgoed aan de BPM (later: Koninklijke Shell), en de nieuwe eigenaar stond het zwemmen toe op voorwaarde dat er een vereniging werd opgericht. Zo werd op 9 april 1923 Den Rijswijkschen Zwemvereeniging (RZV) opgericht. De opening werd verricht door burgemeester J.C. Pape, die erevoorzitter van de vereniging werd. De vereniging had 600 leden en kreeg 20 ijzeren kleedhokjes van de eigenaar. In 1935 werd de APV gewijzigd en moest de RZV een vergunning aanvragen. Vanaf dat moment zou er slechts enkele uren per week gemengd gezwommen worden. Burgemeester Jacques van Hellenberg Hubar vond gemengd zwemmen onzedelijk. De vereniging weigerde een vergunning onder die voorwaarden aan te vragen en bleef gemengd zwemmen toestaan. In 1936 sloot de gemeente het bad. In 1937 oordeelde de kantonrechter dat er geen sprake was geweest van openbaar zwemmen (het was immers een vereniging) en sprak de vereniging vrij. Het werd tot de Hoge Raad uitgevochten, maar de vereniging kreeg steeds gelijk. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de toren met duikplanken van de vereniging gebombardeerd. In 1954 kwam er een nieuwe toren en een nieuw badmeestershuisje. Per jaar werden gemiddeld 600 zwemdiploma's uitgereikt. Sinds 1946 deed de club mee aan de waterpolo-competitie. Er waren drie teams, 2 heren- en één damesteam. Het zwembad wordt sinds de oprichting van de zwemvereniging in 1923 onderhouden door vrijwilligers van natuurbad De Put. Er zijn twee grote ligweiden en een apart grasveld met peuterbad (gevuld met kraanwater) onder een schaduwdoek en een aantal speeltoestellen voor de allerkleinsten. Het zwembad bestaat uit een heupdiep zwembad van ± 20 bij 8 meter en een diep bad met een afmeting van ± 65 bij 30 meter met een duikplank, een waterpoloveld en een speelvlot.

De Sint-Bonifatiuskerk is een rooms-katholieke kerk aan de Van Vredenburchweg 69 in de Nederlandse plaats Rijswijk (Zuid-Holland). De kerk heeft een kenmerkende met koper gedekte spits die groen is verweerd. De oorspronkelijke Bonifatiusparochie werd in de 13e eeuw gesticht. De in het centrum gelegen Oude Kerk ging tijdens de reformatie over naar de protestanten. In 1784 werd voor de Rijswijkse katholieken een kleine schuilkerk gebouwd, die in 1855 werd vergroot. Aan het einde van de 19e eeuw bleek de kerk echter te klein en in 1889 werd gestart met de bouw van een nieuwe Bonifatiuskerk, die in 1897 werd ingewijd. Architect Nicolaas Molenaar sr. ontwierp een driebeukige kruiskerk in neogotische stijl. Het schip bestaat uit vijf traveeën, gevolgd door het transept dat wordt afgesloten met een vijfzijdige apsis. De ongeveer 75 meter hoge toren bestaat uit vier geledingen met een groen uitgeslagen koperen spits. Binnen wordt het schip overdekt door kruisribgewelven. Het hoofdaltaar uit 1907 is afkomstig uit het atelier van Friedrich Wilhelm Mengelberg. De kruiswegstaties werden tussen 1908 en 1916 geschilderd door Molkenboer. Een groot deel van het oorspronkelijke interieur is tijdens de Tweede Beeldenstorm na het Tweede Vaticaans Concilie verdwenen. Glas-in-loodramen werden vervangen door simpele grijze ramen, de muurschilderingen werden met grijs overschilderd en de beelden, de preekstoel en de communiebanken werden uit de kerk verwijderd. In 1998 werden in de apsis echter weer glas-in-loodramen geplaatst. De kerk wordt tot op heden gebruikt door de parochie "Sint-Bonifatius". Het kerkgebouw en aangebouwde pastorie zijn erkend als rijksmonument. De twee grote transeptramen zijn van de hand van Eugene Laudy en in december 1965 geplaatst

Te Werve is een wijk en buurt in het noorden van de Nederlandse gemeente Rijswijk (Zuid-Holland) en is de op een na (Steenvoorde-Noord) grootste woonwijk in die stad. De naam Te Werve is afkomstig van het historische Landgoed te Werve. De wijk bestaat uit de buurten Julianapark, Huis te Lande, Te Werve en Stationskwartier.