H.M. van Randwijkplantsoen

Moeder Aarde is een sculptuur van beeldhouwer Hildo Krop uit de jaren 1920 dat sinds 1958 in het Tweede Weteringplantsoen in Amsterdam staat. In 2016 werd het wegens ernstige schade door verwering vervangen door een replica. Het beeld zou uit 1926 stammen en is gehouwen uit Franse kalksteen. In 1931/1932 was het te zien bij kunsthandel P. de Boer in Amsterdam. Krops broer Johan fotografeerde het eind jaren 1930 toen het weer in het atelier stond. De gemeente Amsterdam huurde de sculptuur in 1958 voor een tentoonstelling in het Weteringplantsoen. Het zou daar een tijdelijk staan, maar de gemeente kocht het in 1965/1966 alsnog aan. Het beeld stelt een hurkende jonge vrouw voor met daaromheen een aantal figuren. In de loop der jaren werd het kalksteen aangetast, ondanks een renovatie vielen er verwering steeds vaker stukjes af. Het materiaal was met name gevoelig voor vorst. Het reliëf van onder andere een gezicht was zo goed als verdwenen. In de jaren 2010 bleek het beeld dermate beschadigd dat een grondige restauratie noodzakelijk was, tegelijk stelde men vast dat herplaatsing in de open lucht geen optie meer was. Omdat het beeld geliefd is bij Amsterdammers werd er uit kalksteen een replica van gemaakt die sinds 2016 in het plantsoen op een sokkel staat.

De Freddy Heinekenbrug (brug nr. 84) is een vaste brug op de grens van Amsterdam-Centrum en De Pijp in Amsterdam Oud-Zuid.

Zeelandbank, officieel Schouwse bank, is een kunstwerk annex straatmeubilair in Amsterdam-Centrum. De zitbank werd door Nico Onkenhout ontworpen als dank van het eiland Schouwen-Duiveland aan de gemeente Amsterdam. Amsterdam had de gemeenten op het eiland bijgestaan na de Watersnood van 1953. Weliswaar kreeg de provincie Zeeland uit alle windstreken steun, maar Amsterdam was een bijzonder steunpunt in verzamelen en opslag van benodigde goederen. Het eiland voelde zich als het ware geadopteerd door Amsterdam. Er ging daarbij vooral aandacht uit naar de gemeenten Zierikzee en Zonnemaire. In oktober 1955 kreeg Amsterdam van de eerstgenoemde de erepenning in goud van de stad Zierikzee overhandigd. Deze werd door de locoburgemeester aan de Amsterdam burgemeester Arnold Jan d'Ailly overhandigd, de “echte” burgemeester Jacobus Schuurbeque Boeije lag toen in een Amsterdams ziekenhuis, alwaar hij op 3 november 1955 zou overlijden. Tijdens de feestelijkheden in Zierikzee werd de adoptie beëindigd en overhandigde d'Ailly nog cheques met een gezamenlijk waarde van meer dan 100.000 gulden om nog enkele projecten te bekostigen. De totale steun vanuit Amsterdam zou een half miljoen gulden hebben bedragen. Als dank zou er nog een monumentale bank richting Amsterdam komen, te plaatsen bij het Monument op de Dam of in het nieuwe raadhuis. In februari 1957 werd bekend dat de Vereniging van burgemeesters en secretarissen op Schouwen-Duiveland aan kunstenaar Nico Onkenhout de opdracht had gegeven tot het vervaardigen van de zitbank. De bank werd niet geplaatst op de genoemde plekken. In juli 1957 werd op het Weteringcircuit een voorlopig exemplaar geplaatst in de vorm van een gipsmodel. De opvolger van Schuurbeuque Boeije, Frans Theodoor Dijckmeester kwam in juli 1958 vergezeld door vier Zeeuwen in klederdracht, Onkenhout en Zeeuwse bestuurders naar Amsterdam om de bank te onthullen op het Weteringcircuit. Hij droeg de bank over aan de opvolger van d'Ailly Gijs van Hall. De bank wordt gedragen door twee staanders van Beijers graniet. Aan de linker achterkant rijst een beeldhouwwerk op gebaseerd op het Wapen van Zeeland, een leeuw boven golven. Op het natuursteen is een plaquette bevestigd met de tekst "Schouwen-Duiveland dankt Amsterdam 1953". Aan de rechter achterkant is een vissenstaart eveneens van graniet te zien. Het draagdeel zou bestaan uit materiaal dat gebruikt was om de dijk bij Ouwerkerk te dichten. De bank zelf wordt gevormd door vijf teakhouten balken (twee voor het zitvlak, drie voor de leuning). In de bovenste balk zijn de achttien wapenen te zien van de toenmalige gemeenten op het eiland. De bank verschoof na haar plaatsing over het plein; het plein werd namelijk keer op keer opnieuw ingericht. In mei 2018 staat de bank op het Tweede Weteringplantsoen, aan de overkant van haar originele plaats. Ze staat dan voor de poffertjeskraam.

Het Weteringsplantsoen in Amsterdam is een verzamelnaam voor plantsoenen, weg en rotonde in Amsterdam-Centrum. Het is geen officiële naam in de zin van de Basisregistratie Adressen en Gebouwen. Het Weteringplantsoen ontstond rond 1845 als groenvoorziening op het voormalige bolwerk De Wetering; de bijbehorende molen zou tot 1873 blijven staan. Het was een langgerekt park lopend van oost naar west. De naam komt van een wetering die liep vanaf het Spui naar buiten de stad; in later tijden nog terug te vinden in de Boerenwetering. Het park werd aangelegd aan de zuidkant van de Weteringschans ook vernoemd naar de Boerenwetering en aan de noordzijde van de Singelgracht, eind van de stad. In de loop der jaren verloor het park oppervlak aan gebouwen en wegen.

Het Tweede Weteringplantsoen is een parkje en straat in Amsterdam-Centrum.

De Heineken Brouwerij is een voormalig brouwerijgebouw in Amsterdam, en de historische locatie van de brouwerijgroep Heineken.

Heineken Experience is een museum over het biermerk Heineken en de brouwerij, gevestigd in de voormalige Heineken Brouwerij in Amsterdam. Het museum geeft een kijk in de geschiedenis van het bierbrouwer en van het brouwproces gedurende de jaren. Bezoekers van het museum krijgen een interactieve multiamediarondleiding. Tevens krijgen ze twee consumpties in de museumcafés. De Heineken Experience bevindt zich aan de Stadhouderskade in Amsterdam-Zuid en maakt deel uit van de Europese Route voor Industrieel Erfgoed (ERIH).

Het terrein Stadhouderskade 78-79 was een industrieel complex aan wat toen de rand van de stad Amsterdam was. Het is sinds de ingebruikneming steeds in ontwikkeling geweest.

Het complex Stadhouderskade 77 hoek Ferdinand Bolstraat 2-6 beslaat een viertal panden aan de Stadhouderskade/Singelgracht, hoek Ferdinand Bolstraat te Amsterdam-Zuid, De Pijp. Qua ligging aan de Ferdinand Bolstraat ligt het tegenover de voormalige Heineken Brouwerij. Tussen beide gebouwen was ten tijde van de inhuldiging van Koningin Wilhelmina een erepoort opgesteld, die vastgelegd is door Jacob Olie. Het gebouw staat op de bouwtekening uit 1878 nog te boek als een viertal woonhuizen met een afgesneden hoek. In de loop der jaren zijn de woningen op de begane grond verdwenen en dienen alle ruimten in 2015 tot bedrijven. Opvallend aan het gebouw is het gele pleisterwerk dat de gevel siert Nr. 77). Voorts is er een op de punt een erker geplaatst, iets dat veelvuldig werd toegepast in De Pijp. In het hoekgebouw, Stadhouderskade 77, was waarschijnlijk een slagerij van Christiaan Carl Bernard Heise (C.B. Heise, circa 1831-5 mei 1901) gevestigd. Hij stond destijds te boek als de eigenaar bij een verbouwing in 1889. Na diens vertrek (hij woonde in de Frans Halsstraat) diende het gebouw tot sigarenmagazijn van den Berg, later Kesting & Co. In 1925 opende Frits Berkhout hier een Union Bar. In 2015 is op de punt Café Berkhout gevestigd, een bruine kroeg, waarbij het gedeelte dat tot café dient is voorzien van houten betimmering. Het uitzicht wordt/werd ter plaatse beperkt door de blinde muur van de Heineken Brouwerij en de vele verkeersongelukken op de kruising. Het was jarenlang een black spot in Amsterdam. Ferdinand Bolstraat 2 tot en met 6 heeft een ander uiterlijk. Het past voor wat betreft bouwstijl binnen De Pijp, de zogenaamde Eclecticisme. De drie gebouwen lijken daarbij sterk op elkaar, maar ook hier is de begane grond geheel aangepast voor bedrijven. In 2015 zijn er gevestigd een kledingherstelbedrijf (2), een herenkapsalon (4), die in 2013 haar 75-verjaardag vierde. Nummer zes was gedurende lange tijd een platenzaak gevestigd gekoppeld aan de muziekuitgeverij op Ferdinand Bolstraat 8, later plaatselijk bekend als Kuijper Klassiek. Nadat die het pand had verlaten werd het gekraakt, voordat er Atica, een handel in voedingsmiddelen in gevestigd werd.

Fusillade, ook wel De gevallen hoornblazer, is een bronzen beeld aan het Eerste Weteringplantsoen in Amsterdam, in 1954 gemaakt door Gerrit Bolhuis. Hier fusilleerde het Duitse leger op 12 maart 1945 dertig politieke gevangenen als wraakactie voor een verzetsdaad.

Het pand Stadhouderskade 74 was een herenhuis aan de Stadhouderskade/Singelgracht te Amsterdam-Zuid. Het herenhuis diende oorspronkelijk alleen tot woonhuis en werd aangeduid als Stadhouderskade 51N. De bouwtekening is gedateerd op 22 augustus 1878 en voorzien van een handtekening van de eigenaar en makelaar P. J. Degens Er wordt geen architect genoemd, het zou maar zo kunnen zijn dat het gebouw is opgeleverd volgens een eigen ontwerp. Opvallend is dat het gebouw geheel in het wit is uitgevoerd (buurpanden zijn vaak van baksteen met witte sierelementen). In de raampartijen is variatie toegepast. Op de eerste etage hebben ze een bovenste boogconstructie met guirlandes, op de tweede etage zijn ze rechthoekig met een boogconstructie boven de ramen, de ramen van drie hoog hebben weer een boogconstructie. Het woonhuis was zeker voor de rijken gebouwd. De benedenetage met eerste verdieping moest in 1879 een maandelijkse huur opbrengen van 1800 gulden (tien kamers, tuin met warande, serre en prieel); twee en drie hoog kostten samen 1400 gulden per maand (twaalf kamers en ruime zolder). De begane grond heeft in de loop der jaren aanpassingen ondergaan. In 1897 kwam er een nieuw voorgevel met een pilaar aan de rechterkant en een pilaster aan de linker kant. Ook kwam er destijds een bergplaats. Dat was nodig omdat Willem Jacobus Wesling hier een rijwielwinkel begon voor Raleigh Rijwielen, Wesling voerde destijds de "Grootste school voor wielrijders". In de 20e eeuw kwam er weer een aanpassing toen de sportschool haar intrek nam in dat gedeelte van het pand. Paulus Johannes Degens was een destijds bekend makelaar in Amsterdam. Hij leefde van circa 1823 tot 31 maart 1887 en is in 1854 getrouwd met Catharina Theodora Eijsing. Zij overleed in 1867 op 38-jarige leeftijd en Degens huwde in 1868 opnieuw. Dit maal was Francisca Maria Jacoba van Kakerken (circa 1823 – 28 juli 1890) uit Breda de gelukkige. Hij kreeg twee zoons, waarvan er één in het kraambed stierf (1876). Het echtpaar vestigde zich buiten de stad.

De Nieuwe Vijzelstraat is een ultrakorte straat van circa 20 meter lengte in Amsterdam-Centrum.