Sterrenwijk (Utrecht)

De Gansstraat in de Nederlandse stad Utrecht is een lange straat die door de Watervogelbuurt loopt. Tevens is het de officieuze hoofdstraat. De straat heeft de afgelopen jaren vernieuwing en sloop ondergaan. De Gansstraat begint bij het Ledig Erf en gaat vandaar in oost-zuidoostelijke richting, op enige afstand van de Kromme Rijn. Na de voormalige spoorwegovergang met de Oosterspoorbaan gaat de straat over in de Koningsweg. De Gansstraat is een historische uitvalsweg vanuit de binnenstad. Net als het Absteder Zandpad (de huidige Abstederdijk) en de Biltstraat is zij ontstaan als een middeleeuwse weg van en naar de stad, vooral voor handelaren en hoveniers. Mogelijk is de straat in de 14e eeuw ontstaan. Aan de Gansstraat lag tot 2018 het Pieter Baan Centrum, een penitentiaire inrichting, dienend als een huis van bewaring en tbs-kliniek. Tegenover het voormalige Pieter Baan Centrum ligt de begraafplaats Soestbergen. Utrechters noemen dit deel van de Gansstraat wel gekscherend "Het luie end" met als toevoeging: "Aan de ene kant legge (liggen) ze, aan de andere kant zitten ze!" Tussen deze straat en de Kromme Rijn bevond zich de Utrechtsche Asphaltfabriek. Ook ligt het Martinushofje aan de Gansstraat, een rijksmonument dat bestaat uit 24 hofjeswoningen.

De Gans is een verdwenen molen in de Nederlandse stad Utrecht.

De Tolsteegsingel en omgeving is een buurt in de wijk Oost in Utrecht, de hoofdstad van de Nederlandse provincie Utrecht.

De Utrechtsche Asphaltfabriek v/h Stein en Takken was een bedrijf dat asfalt uit steenkoolteer produceerde. Het bedrijf had een fabriek aan de Gansstraat te Utrecht, nabij de Kromme Rijn. Het bedrijf heeft bestaan vanaf 1880. Het bedrijf startte in 1880 onder de naam Stein en Takken. Men won asfalt uit steenkoolteer, dat per schip onder meer vanuit de Gemeentelijke Gasfabriek werd aangevoerd. Bijproducten waren naftaline, paraffine en creoline. Het asfalt werd toegepast in asfaltpapier als dakbedekking. Er waren opslagtanks, distilleerketels, een zeer hoge schoorsteen en een metalen toren met waterreservoir. Ook kende het bedrijf een installatie om asfaltpapier te vervaardigen. In 1918 woedde er een grote brand die een deel van het bedrijf verwoestte. In 1933 draaide de Utrechtsche Asphaltfabriek NV tonnen verlies en werd gereorganiseerd. Een jaar later was de fabriek aan de Utrechtse Gansstraat gesloten, werd de inboedel geveild en kwamen de gebouwen voor de sloop. Aan de Gansstraat 132 is een uit omstreeks 1906 daterend depotgebouw van de fabriek overgebleven waarin asfaltpreparaten werden opgeslagen. Het bedrijf met zijn ongelukken veroorzaakte aan de Gansstraat een sterk vervuilde bodem. De vervuiling ging tot 13 meter diep en het grondwater was tot 50 meter diep vervuild. De vervuiling werd einde 20e eeuw aangepakt en lang heeft er aan het Tolsteegplantsoen een zuiveringsinstallatie gestaan. De Utrechtsche Asphaltfabriek bleef bestaan als naamloze vennootschap. In 1952 behoorde de N.V. Teer Unie uit Uithoorn ertoe. In 1955 fuseerde de Utrechtsche Asphaltfabriek NV met de Nederlandsche Teer- en Asphaltindustrie en ontstond de Chemische Industrie Uithoorn N.V (Cindu). 50% van de aandelen kwamen in bezit van de Utrechtsche Asphaltfabriek NV. In 1967 bestaat de Utrechtsche Asphaltfabriek NV nog. Gebruik van het zogeheten teer-asfalt is einde 20e eeuw verboden voor zowel dakbedekking als wegverharding. Het tegenwoordig gebruikte asfalt bevat bitumen, een aardolieproduct.

De Abstederdijk is een lange straat in de Nederlandse stad Utrecht. Hij loopt van de Adriaen van Ostadelaan tot aan de Venuslaan; en passeert daarbij de opgebroken Oosterspoorweg nabij Station Maliebaan.

Het Martinushofje is een hofje in de Nederlandse stad Utrecht. Het hofje aan de Gansstraat is in 1884 in opdracht van het Rooms-katholieke Armbestuur gebouwd. A.G. Tollenaar verzorgde het ontwerp in een stijl die wordt gekarakteriseerd als overgangsarchitectuur met toepassing van een beperkt aantal neogotische elementen. De in totaal 24 woningen zijn verdeeld in twee tegenover elkaar gelegen bouwblokken die gescheiden worden door een doodlopend straatje. De woningen bevatten twee bouwlagen met daarboven nog een zolder. Ze zijn merendeels voorzien van onder andere gedeelde dakkapellen in een zadeldak. De twee woningen in het midden van ieder bouwblok vormen daarop een uitzondering vanwege de hogere doorzetting van de voorgevel in de vorm van een tuitgevel.

Abstede is een buurt in de wijk Oost in de stad Utrecht. De buurt verbindt zuidelijk Oudwijk met de Sterrenwijk, en is gelegen nabij het Wilhelminapark. In vroegere eeuwen was Abstede een buitengerecht in de stadsvrijheid met een groter grondgebied. Op 1 januari 1818 werd de gemeente Abstede afgesplitst van de gemeente Utrecht. De gemeente bestond uit het gebied van de voormalige gerechten Abstede, Soestbergen en Bleijenburg. Op 1 augustus 1823 werd de gemeente weer bij Utrecht gevoegd.

Begraafplaats Soestbergen is een algemene begraafplaats in de Nederlandse stad Utrecht die is gelegen aan de Gansstraat 167.

De Watervogelbuurt is een buurt in de wijk Oost in Utrecht, de hoofdstad van de Nederlandse provincie Utrecht. De buurt ligt ten zuidoosten van de Tolsteegsingel en wordt verder begrensd door de Kromme Rijn, de Vaartsche Rijn en de spoorlijn Utrecht-Arnhem. De buurt wordt doorsneden door de Gansstraat (oost-west) en de Albatrosstraat (noord-zuid). In het westen van het gebied ligt het Ledig Erf. Vanaf daar loopt de Gansstraat in oostelijke richting, een historische uitvalsweg. In het gebied was in eerste instantie alleen uit lintbebouwing. Langs de Gansstraat zijn enkele grote functies gesitueerd, zoals de begraafplaatsen en de vrouwengevangenis, nu het Pieter Baan Centrum. In de loop van de negentiende eeuw is het gebied rond de Oosterkade langs de Vaartsche Rijn verder verstedelijkt met als gevolg een hoge bebouwingsdichtheid en vele stegen binnen een gesloten stedelijk bouwblok. In de jaren twintig is ten oosten van de Albatrosstraat de Watervogelbuurt gebouwd. De woningbouwstijl doet denken aan de Amsterdamse School en de buurt kent een regelmatig stratenpatroon, met verbijzonderingen op de hoeken. Hier direct op aansluitend zijn de eerder genoemde begraafplaatsen en het Pieter Baan Centrum gelegen.

Het Zocherpark is een stadspark in de Nederlandse stad Utrecht dat gelegen is langs een deel van de singel om de oude binnenstad. Het enkele kilometers lange singelplantsoen is ontworpen door de 19e-eeuwse landschapsarchitect Jan David Zocher jr. Op een paar uitzonderingen na is de eeuwenoude stadsverdediging met de aanleg afgebroken. Een groot deel van de vrijgekomen ruimte is vervolgens gebruikt voor de aanleg van het park.

Het Hiëronymushuis of Huize Sint Hiëronymus is een rijksmonument in de stad Utrecht. Het bouwwerk is oorspronkelijk ontworpen als weeshuis of ook bejaardentehuis door de architect Alfred Tepe in neogotische stijl. Hij kreeg daarbij hulp van zijn vakgenoot A.G. Tollenaar. Het is in 1874 gebouwd in opdracht van het Rooms Katholiek Parochiaal Armbestuur. De naam Wees- en Oudeliedengesticht is na 1945 veranderd in Huize Sint Hiëronymus. Het aan de Maliesingel gelegen gebouw verwierf in 2001 de status van rijksmonument, met complexnummer 514276. In 2007 is het door architectenbureau Op ten Noort-Blijdenstein verbouwd tot appartementencomplex.

De Krommerijnbrug is een vaste brug in de Nederlandse stad Utrecht. Ze overspant de Kromme Rijn die eronder uitmondt in de Stadsbuitengracht. Het Ledig Erf gaat op de brug over in de Tolsteegsingel en de Abstederdijk. De brug heeft twee overspanningen en is vormgegeven in steen met balustrades uitgevoerd in ijzer. In haar huidige vorm is ze in 1905 aangelegd op of bij de locatie van een houten voorganger. In die periode zijn meerdere bruggen in de omgeving gebouwd/vernieuwd zoals de Herenbrug. Gaandeweg is de Krommerijnbrug aanzienlijk verbouwd; zo verdwenen omstreeks 1999 de smeedijzeren balustrades. Tramlijn 1 liep in de jaren 1930 over de brug. De Krommerijnbrug wordt vandaag de dag fors gebruikt over land door verschillende verkeersdeelnemers in beide richtingen. Over water vindt er nauwelijks scheepvaartverkeer plaats.