Mr. J.J. van der Veldebrug

De Bruno van Moerkerkenpassage is een officieuze benaming voor een fietsroute in Amsterdam-Centrum. Naamgever van de passage is oud-politicus Bruno van Moerkerken, die zich in de stadsdeelraad van Amsterdam-Centrum hard maakte voor een veilige rechtstreekse fietsverbinding tussen het oostelijk deel van de Prins Hendrikkade en NEMO Science Museum enerzijds en het zich ontwikkelende Oosterdokseiland met daarachter ook het Station Amsterdam Centraal anderzijds. Normaliter moest er voor die verbinding een heel eind omgereden worden met allerlei gevaarlijke kruisingen. Grote sta-in-de-weg was NEMO zelf, dat zich omringd zag door allerlei trappetjes. Van Moerkerken, die dat traject vrijwel dagelijks aflegde, moest strijden om die trappetjes te laten vervangen door flauwe hellingen, zodat ook de fietser hier ongehinderd zijn weg kon vinden. Er kwam vanaf de Prins Hendrikkade een doorlopend fietspad rond NEMO, die de noord- en westgevel van dat gebouw volgt en vervolgens aansluit op de Mr. J.J. van der Veldebrug richting Oosterdokseiland. Van Moerkerken moest er meer dan tien jaar voor vechten, totdat de aanpassingen werden verricht. In de voorzomer van 2016 kon het fietspad geopend worden en verkreeg het haar naam. Vijf jaar later werd Van Moerkerken benoemd tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau. Bruno van Moerkerken overleed op 19 januari 2024 op 62-jarige leeftijd.

Het Waterwiel is een combinatie van een fontein en artistiek kunstwerk in Amsterdam-Centrum. Vanuit een bassin wordt water in een leiding omhoog gepompt, het water stroomt vervolgens via een uitstekende pijp en verdeelkap de open lucht in. Onder de pijp en verdeelkap draaien twaalf lekkende metalen emmers aan een draaiend rad. Door de mate van watertoevoer uit de pijp en de waterafvoer vanuit de emmers ontstaat een soort perpetuum mobile. Echter het water is niet de enige factor in het geheel. Als er enige wind of windvlaag is, blaast die het water naast de emmers waardoor een geheel ander resultaat volgt. Bovendien kan door de verdeelkap bepaald worden in welk stadium water wordt toegevoegd aan de emmers (voor, op of na het hoogtepunt). Ook staat niet vast in welke hoeveelheid het water de emmers verlaat. Tot slot kan als het wiel even in ruste is geweest, de starter bepalen welke kant hij het wiel laat opdraaien. Er zijn zoveel factoren dat er sprake is van een chaotisch systeem. Een toelichting op het waterwiel vergelijkt het met het Vlindereffect. Het waterwiel zou ontworpen zijn door Edward Lorenz (basisontwerp) en architect Renzo Piano (uitvoering), die het achterliggende NEMO Science Museum heeft ontworpen. Op de zijkant van het bassin wordt vermeld dat hier geen sprake is van drinkwater en dat het wiel bij wind uitgeschakeld wordt. In lijn met het hele systeem kan niet exact aangegeven worden bij welke windkracht of windrichting dat moet. Het object draait hier vermoedelijk al vanaf 1997.

De Oosterdoksdraaibrug is de naam van twee draaibruggen in het centrum van Amsterdam. Beide bruggen verbonden de oostelijke helft van het Oosterdokseiland met de Dijksgracht, al droeg die laatste pas sinds 1957 haar naam.

Het Hoofdkantoor van Booking.com is een gebouw gesitueerd op het Oosterdokseiland in Amsterdam-Centrum. Het staat op een terrein in de vorm van een kwart cirkelsegment tussen Ton de Leeuwstraat, Oosterdoksstraat en Oosterdokskade. Hier stond tussen 1968 en 2009 stond het Post CS-gebouw van Ben Merkelbach en Piet Elling. Na vertrek van de post (PTT) raakte het gebouw in verval en werd uiteindelijk rond 2010 gesloopt. Er kwamen plannen voor herinrichting van het Oosterdoksplein onder leiding van stedenbouwkundige Erick van Egeraat, die een impressie liet zien op de Architectuurniennale van 2003 te Venetië. Hij is voorstander van robuuste bouw. Er werd gebouwd aan een kolossaal complex, dat stukje voor beetje opgeleverd werd met de Openbare Bibliotheek Amsterdam en het Conservatorium van Amsterdam. De oostelijke punt bleef een aantal jaren leeg, totdat zich in 2015 een geïnteresseerde zich meldde, Booking.com. Er kwam vervolgens vanaf juli 2018 voor jaren een bouwput voor dit gebouw met ondergrondse parkeergarage, dat qua uiterlijk mede verwijst naar dit voormalige industrieel gebruik van het Oosterdokseiland. Royal HaskoningDHV hield supervisie. Het gebouw wordt gekenmerkt door een grote glaspartij, die moet zorgen voor een weerspiegeling van het water van het Oosterdok. Die glaswanden wordt onderbroken door inhammen en hellingbanen. Karakteristiek voor het werk van Ben van Berkel in de ogen van criticus Jaap Huisman in de vervaarlijke overstek van de gevel langs het spoor en Oosterdoksstraat. Huisman vond het gebouw het spektakelstuk binnen de grote architectuur. Hij gaf het de omschrijving campus mee, er worden 5000 medewerkers verspreid over 63.500 m2 kantooroppervlak. In het gebouw bevindt zich tevens een restaurant, er is grote aandacht besteed aan groen, loopbruggen, terrassen. Bovendien bevinden zich 41 appartementen in het complex (rechthoekige toren), waarboven zich Club 11 bevindt een verwijzing naar één van de gebruikers van Amsterdam Post-CS, opmerkelijk is dat die plaats bijna dezelfde plaats is waar het origineel zich bevond. De inrichting werd verzorgd door meerdere interieurarchitecten. Het gebouw moest de indruk wekken van ‘’een grote ontmoetingsplaats" aldus Van Berkel bij Oosterdokseiland.nl. Het gehele complex is opgehangen aan een staalconstructie met een gezamenlijk gewicht van 6.000.000 kilo staal; eenzelfde hoeveelheid als benodigd voor de Erasmusbrug of 4/5 van de Eiffeltoren. De dragende constructie bestaat uit de evenknie van een boom; slank aan de bodem met steeds meer vertakkingen. Het vele glas biedt uitzicht over de stad. Het kantoor is voorzien van een slim regelsysteem dat gebruikt maakt van een groot aantal sensoren en een zogenaamd ‘indoor positioning system IPS’, waarop alle gebruikers en bezoekers zijn ingelogd. Hiermee wordt het binnenklimaat, de verlichting en energieverbruik van alle ruimten in het gebouw geheel automatisch en interactief afgestemd op de behoefte. Het gebouw is voorzien van verhoogde computervloeren (waarmee de ventilatielucht wordt verdeeld en klimaatplafonds van strek-metaal voor koelen en verwarmen en waarin de verlichting is geïntegreerd. Alle bouwdelen maken gebruik van een duurzame energievoorziening. Het concept voor de warmte-/koudevoorziening bestaat uit een combinatie van warmtepompen en een bodem energiesysteem (WKO systeem). Op het dak zijn 830 zonnepanelen aangebracht. In het gebouw bevinden zich 11.000 planten waarvan 7 bomen. Het gebouw heeft een duurzaamheidscertificaat Breeam Excellent. Na oplevering in december 2022 kon met de inrichting begonnen worden, zodat het gebouw rond mei 2023 in gebruik kan worden genomen. Het gebouw is dan eigendom van het Duitse Deka Immobilien Investment GmbH.

NEMO Science Museum is een wetenschap- en technologiemuseum in Amsterdam. Het museum trok in 2023 725.000 bezoekers. Het motto van NEMO is Hands On! De objecten in NEMO zijn vaak experimentele opstellingen waarbij de bezoeker zelf een wetenschappelijk verschijnsel op het gebied van natuurkunde, scheikunde, biologie en gedragswetenschappen kan onderzoeken. Het museum wil jongeren door experimenten enthousiasmeren voor wetenschap en techniek. Zo'n 38% van de bezoekers is jonger dan 18 jaar.

Het Post CS-gebouw, en soms ook wel het Stationspostgebouw, was een gebouw in Amsterdam op het Oosterdokseiland nabij het Centraal Station. Het was een overgebleven deel van een gesloopt complex van gebouwen waarin het postsorteercentrum was ondergebracht. Het is ontworpen door architectenbureau Merkelbach en Elling en werd in 1968 officieel geopend door prins Claus. Het gebouw was ongeveer 50 meter hoog. Begin 21e eeuw werd een groot deel van het complex gesloopt om plaats te maken voor nieuwbouw op het Oosterdokseiland. In 2009 is het resterende gebouw ook gesloopt. Het gebouwencomplex heeft jarenlang dienstgedaan als postsorteercentrum (voor pakketpost en briefpost) voor het toenmalige staatspostbedrijf PTT. Nadat het gebouw door de PTT in 2004 werd afgedankt werd de niet gesloopte hoogbouw een broedplaats voor culturele evenementen en kunstenaars. Op de bovenste etage was tot 28 juni 2008 het bekende restaurant Club 11 gevestigd, tevens een populaire club. Het Stedelijk Museum had ook een vestiging geopend in een resterend deel van het gebouwencomplex van het Post CS-gebouw tot 1 oktober 2008. Naast het resterende deel van het Post CS-gebouw is sinds april 2008 het Conservatorium van Amsterdam in nieuwbouw gevestigd. Ook het laatste deel van het Post CS-gebouw werd vanaf 2009 gesloopt om plaats te maken voor nieuwbouw, als onderdeel van de ontwikkeling van het Oosterdokseiland. In 2023 werd het hoofdkantoor van Booking.com in gebruik genomen.

Het Oosterdok is een water in Amsterdam. Het ontstond in 1832 toen door aanleg van de Oosterdoksdam dit deel van het IJ werd afgescheiden en daardoor ook geen eb en vloed meer kende in het toen nog in open verbinding met de Zuiderzee staande IJ. Aan de oostzijde van het huidige Centraal station ontstond zo de omsloten watervlakte die nu Oosterdok heet. Aan de westkant van de oude stad ontstond op soortgelijke wijze het Westerdok. Oosterdok is tevens de naam van een straat die rond het wetenschapsmuseum NEMO loopt.

Dijksgracht 2 te Amsterdam is een gebouw aan de Dijksgracht in Amsterdam-Centrum. Binnen de architectuur van de Amsterdamse binnenstad is het een opmerkelijke verschijning. Het gebouw lijkt aan één kant weggezakt te zijn in de Amsterdamse zachte ondergrond. Architecten Adriaan Mout, Jurrian van Stigt en Marianne Loof van LEVS Architecten hebben echter het uiterlijk doelbewust zo gemaakt. Door een gebouw met veel scheve wanden kon het gebouw optimaal gebruikt worden voor klimwanden in allerlei formaten en hoeken. Het architectenbureau omschreef het zelf als een Gekantelde doos aan het IJ. Het is een voorbeeld van "postzegelarchitectuur", want moest ingepast worden in een nauwe strook tussen De Ruijterkade met brug 485 en een massa spoorrails ten oosten van Station Amsterdam Centraal. Het was gevestigd op De Ruijterkade 160. Het stond in het verlengde van het Post CS-gebouw. Er waren grote werken gaande aan het spooremplacement, zodat er een demontabele hal gemaakt moest worden. Het is dan 1995. De enige puur verticale opstelling is alleen weggelegd voor het entree. De bouwstijl vertoont tekenen van brutalisme; isolatiemateriaal en constructie zijn zichtbaar. In 1998 waren die werkzaamheden grotendeels afgerond en kon gekeken worden naar een permanentere opstelling. Deze werd gevonden aan de andere kant van het spoor en andere kant van de Oosterdoksdoorgang, zijnde de Dijksgracht. Transport naar de nieuwe locatie tegenover het POST CS-gebouw vond plaats per ponton, vervolgens werd het door een hijskraan op haar nieuwe plek gehesen. In 2008 kwam een uitbreiding en in 2011 kreeg het een schuifdak, waarbij overdag licht naar binnen straalt en 's avonds het juist een lichtbron is. Ook dan ligt de hal tussen bruggen; de Oosterdoksspoorbrug (treinen) en Oosterdoksdraaibrug (voetgangers en fietsers). Het Post CS-gebouw werd rond 2009 afgebroken. In 2023 kreeg het een nieuwe buur aan de andere kant van het water; het nieuwe hoofdkantoor van Booking.com. Het gebouw is aan de buitenzijde voorzien van een gesigneerde muurschildering van Jim Vision uit Londen.

ODE's blozers is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Centrum.

De Annie M.G. Schmidtbrug (brug 2212) is een loopbrug in Amsterdam-Centrum. De brug verbindt de Oosterdokskade met in dit geval de drijvende steigers waaraan dan, weliswaar op het andere eind, weer het in het Oosterdok drijvende Chinees restaurant Sea Palace ligt. Om de stijging en daling van het water en dus de steiger te kunnen opvangen heeft de brug in de kademuur een scharnierpunt. De donkergrijze stalen brug eindigt met een trappetje op de steiger met als steunpunten wieltjes. De naam van de brug is geïntegreerd in het ontwerp van de brug. Hierdoor ontstond de situatie dat de naam van de brug eerst officieus was en pas na een paar maanden officieel werd. De brug is vernoemd naar schrijfster Annie M.G. Schmidt. De brug ligt in het verlengde van de Annie M.G. Schmidtstraat. Zij schreef ook veel teksten waarbij Harry Bannink muziek schreef. Het is daarom opvallend dat gezien hun samenwerking tussen de Annie M.G. Schmidtbrug/straat en de Harry Banninkbrug/straat, de Willem Frederik Hermansbrug/straat ligt.

Het Conservatoire de Musique de la Ville de Luxembourg (Nederlands: Conservatorium van de stad Luxemburg, Luxemburgs: Conservatoire vun der Stad Lëtzebuerg) is een conservatorium in Luxemburg-Stad, een van de drie conservatoria in het groothertogdom.

Het Conservatorium van Amsterdam is een onderdeel van de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten, en is een conservatorium in Amsterdam, met in 2023 circa 1100 muziekstudenten.