Brug 56

De Pastoorsbrug (brug 55) is een vaste brug in Amsterdam-Centrum. De brug is gelegen in de zuidelijke kade van de Brouwersgracht en voert over de Keizersgracht. Het is daarmee de noordelijkste brug over die gracht die aan de andere zijde van de Brouwersgracht niet verder gaat. De brug, zelf vanwege haar relatief jonge leeftijd geen monument, is omringd door rijksmonumenten. De brug deelt de kademuur met brug 56, een gemeentelijk monument. Hier lag al eeuwen een brug. Op een kaart van 1616/1617 waarop de verkaveling is aangegeven staat al een brug aangegeven. Ook de kaart van Balthasar Florisz. van Berckenrode uit 1625 laat hier een brug zien over de Keysers Graft in de Brouwers Graft. De moderne geschiedenis van de brug begint in juni 1884. Er lag toen een houten brug. De gemeente schreef een aanbesteding uit voor het "vernieuwen in ijzer van de loopbrug" en de "levering van ruim 5 ton balkijzer". De ijzeren brug met houten planken op ijzeren jukken was begin 1885 gereed. De brug zorgde steeds meer voor oponthoud in het doorgaande verkeer op de Brouwersgracht. De situatie met de voetgangers- en fietsersbrug hield echter aan tot juni 1963. Pas toen greep de gemeente Amsterdam in en maakte een budget van 360.000 gulden vrij voor de aanleg van een verkeersbrug. Er werd toen besloten een welfbrug met drie doorvaarten aan te leggen. Deze zou beter in het stadsbeeld passen dan een moderne brug. Het bleek volgens Frank V. Smit achteraf een goede ingreep te zijn geweest. De gebouwen rondom de brug werden eveneens gerenoveerd, waarbij oog bleef bestaan voor het oude karakter van de gebouwen. Hij omschreef het als "terugrestaureren". Waar de naam van Pastoorsbrug vandaan komt is niet (meer) duidelijk, men vermoedt dat het te maken kan hebben een nabijgelegen schuilkerk op nummer 22 uit circa 1663 en haar vervanger de Sint Ignatiuskerk (ook wel De Zaaier) uit 1837. Een andere bijnaam voor de brug is Kippenbrug, dat terugvoert op de algemene term voor voetgangersbruggen in Amsterdam.

Brouwersgracht 51 te Amsterdam is een woonhuis aan de Brouwersgracht in Amsterdam-Centrum. De Brouwersgracht is een eeuwenoude gracht in Amsterdam. Veel van de originele bebouwing aan die gracht is al verdwenen, zo ook het gebouw dat op huisnummer 51 stond. Dat gebouw werd op verzoek van J.J.F. de Ruiter rond 1900 afgebroken en op die plaats kwam een gebouw ontworpen door architect Jos Hegener; de architect woonde om de hoek aan Droogbak 16. Daar waar de omringende gebouwen Brouwersgracht 29-59 toch vooral het uiterlijk hebben van grachtenpanden (souterrain, woningen en opslag) ziet dit gebouw er afwijkend uit. Allereerst valt het gebruikte bouwmateriaal op; Hegener gebruikte vaak geel baksteen, hier gele verblendsteen afgewisseld met banden van groene glazuurstenen. Een tweede dat opvalt is de asymmetrische compositie, links in rechte lijn aan de gevel, rechts erker en balkon. Het geheel is opgetrokken op een natuurstenen plint/sokkel met een bewerkte vensteropening voor het souterrain. De deuropeningen bevinden zich op enigszins verhoogd niveau. De toegangspartij wordt afgesloten met bovenramen waarboven een stenen versiering in boogvorm is geplaatst. De hoekstenen hebben een bloemenfiguratie gekregen, de sluitstenen ringen. In het kozijn is een driehoek uitgespaard. Daarboven bevinden zich vensters van de eerste en tweede verdieping, waartussen een reliëf met vrouwengezicht is afgebeeld. Boven het venster van het souterrain bevindt zich de ramenpartij van de bel-etage. Aan de bovenzijde daarvan zijn de consoles geplaatst die een rechthoekige erker draagt. In het pleisterwerk van de grond van de erker is een bloemmotief te zien. De basis van de erker gaat over in een trapeziumvormige erker van glas. Het dak van dat geheel dient tevens tot ondergrond van een balkonnetje op de tweede verdieping. Het balkonnetje heeft een houten balustrade met houtsnijwerk. Het geheel wordt daar afgerond door middel van een stenen sierstrip in de vorm van de strip boven de toegangsdeur. Wat volgt is een daklijst waarboven de symmetrie ineens toeslaat. Onder een flinke kroonlijst met consoles en overstek zijn nog twee ramen zichtbaar; voor één daarvan is de sierlijke hijsbalk (boven erker en balkon) geplaatst. De ramenrij wordt aan beide kanten afgesloten door middel van abstract houtsnijwerk. Van ramenrij tot afdak is hout tegen de gevel geklampt. Het gebouw heeft door haar versieringen, onder andere wat sierijzerwerk, tekenen van de art nouveaustijl; een bouwstijl die destijds populair was. Het gebouw werd rond 1 april 1902 opgeleverd; het werd toen door de gemeente gekeurd. Het gebouw is sinds 23 november 2004 een gemeentelijk monument.

Brouwersgracht 76 te Amsterdam is een grachtenpand aan de Brouwersgracht te Amsterdam-Centrum. Het gebouw is sinds 14 april 1970 rijksmonument.

Haarlemmerstraat 87, Amsterdam is een gebouw aan de Haarlemmerstraat te Amsterdam-Centrum. In november 2004 kreeg het de beschermde status van gemeentelijk monument (nr. 204020). De Haarlemmerstraat is een eeuwenoude straat net ten noorden van de grachtengordel. De originele gebouwen zijn in de loop der eeuwen grotendeels vervangen door nieuwbouw, dan wel nieuwbouw op nieuwbouw.

Haarlemmerstraat 83, Amsterdam is een gebouw aan de Haarlemmerstraat te Amsterdam-Centrum. In november 2004 kreeg het de beschermde status van gemeentelijk monument (nr. 204019). De Haarlemmerstraat is een eeuwenoude straat net ten noorden van de grachtengordel. De originele gebouwen zijn in de loop der eeuwen grotendeels vervangen door nieuwbouw, dan wel nieuwbouw op nieuwbouw.

De Posthoornkerk, officiële naam Onze Lieve Vrouwe Onbevlekt Ontvangen, is een kerkgebouw aan de Haarlemmerstraat te Amsterdam. Architect van de Posthoornkerk was P.J.H. Cuypers, die het gebouw in 1860 ontwierp. De kerk verving de bouwvallig geworden schuilkerk De Posthoorn aan de Prinsengracht, waarvan de naam overgenomen werd, nadat een eerdere poging van pastoor Antonius Arnoldus Steinbach om op de oude locatie een nieuwe te bouwen door tegenwerking van het departement voor de R.K.Eeredienst in 1836 was mislukt, omdat direct om de hoek aan de Keizersgracht net even eerder de statie De Zaaier haar bedehuis al door nieuwbouw had vervangen. De nieuwe Posthoornkerk van Cuypers kwam in twee fasen tot stand; tussen 1860 en 1863 werden koor, transept, vieringtoren en schip gebouwd terwijl de kerk van 1887 tot 1889 werd gecompleteerd met een tweetorenfront. Omdat de kerk niet vrijstaand kon worden gebouwd werd zij extra hoog uitgevoerd. Om de beperkte ruimte optimaal te benutten werd de kerk inwendig voorzien van galerijen boven de zijbeuken. Terwijl het exterieur in neogotische stijl is, stond voor het interieur de laat-romaanse Munsterkerk in Roermond model. De Posthoornkerk werd in 1963 buiten dienst gesteld. Hoewel in 1972 de status van Rijksmonument werd toegekend waren er tot 1987 sloopplannen. In 1986 ontfermde stichting de Posthoornkerk zich over het gebouw, dat sindsdien voor onder meer tentoonstellingen en concerten wordt gebruikt. Later heeft Stadsherstel Amsterdam NV het pand net als de eveneens door Cuypers ontworpen Vondelkerk herbestemd. In de Posthoornkerk bevinden zich tegenwoordig verschillende bedrijven en de kerk is af te huren voor verschillende evenementen.

De West-Indische huisbrug (brug 17) is een vaste brug in Amsterdam-Centrum.

Haarlemmerstraat 77, Amsterdam is een gebouw aan de Haarlemmerstraat te Amsterdam-Centrum. De Haarlemmerstraat is een eeuwenoude straat net ten noorden van de grachtengordel. De originele gebouwen zijn in de loop der eeuwen grotendeel vervangen door nieuwbouw, dan wel nieuwbouw op nieuwbouw. Dit hoekpand van de Haarlemmerstraat en de Herenmarkt stamt aldus de jaarsteen uit 1898; de jaarsteen is in een cartouche in de gevel van de Herenmarkt leesbaar. De bestektekening dateert uit december 1897. Van het gebouw is overigens maar weinig bekend, behalve die jaarstenen en de heropening in 1898 van wijnhandel en proeflokaal van horecaondernemer Van Iersel. Het gebouw bestaat sindsdien uit vijf bouwlagen (winkeleenheid, drie woonlagen en een zolder). Het gebouw heeft vier opvallende kenmerken: hier en daar zijn groene geglazuurde bakstenen toegepast; een grote erker die steunend op consoles boven de winkelingang bevindt, langs de woonetages is gemonteerd en uitmondt in een torentje; bovenlichten in de erker kennen kleurpatronen aan de zijde van de Haarlemmerstraat 79 en Herenmarkt wordt het dak afgesloten met trapgevels. Het gebouw herbergde tot in de 21e eeuw een horecabedrijf op de begane grond (gegevens augustus 2022: Café Harlem/Harlem Soul Food). Kunstenaar Herman Schouten (1747-1822) legde eind 18e eeuw een voorganger van dit gebouw vast tijdens het maken van een tekening van het West-Indisch Huis. Het was toen al een bedrijfspand, maar een verdieping lager en meer met het uiterlijk van een grachtenpand. Het pand werd 23 november 2004 tot gemeentelijk monument verklaard.

Haarlemmerstraat 132-136 te Amsterdam is een schoolgebouw aan de Haarlemmerstraat in Amsterdam-Centrum.

Haarlemmerstraat 141-179 te Amsterdam is een woon/winkelcomplex aan de Haarlemmerstraat in Amsterdam-Centrum.

De Papiermolensluis is een welfbrug in Amsterdam-Centrum. Sluis in de “oude” aanduiding voor stenen brug, alhoewel er hier ook een sluis heeft gelegen. De verkeersbrug vormt de verbinding tussen de oostelijke kade en oneven zijde van de Prinsengracht en de dito kade en zijde van de Korte Prinsengracht. Ze voert daarbij over de Brouwersgracht. Deze kruising van de Brouwersgracht en Prinsengracht ligt ook in de toevoerroute van het Westerdok en het IJ naar de stad, met als gevolg dat dit een van de drukste waterknooppunten van de stad is. De brug, zelf een gemeentelijk monument sinds 1995, wordt omringd door gemeentelijke en rijksmonumenten. Ze deelt de zuidwestelijke kademuur met de Lekkeresluis, ook gemeentelijk monument. Er ligt hier al eeuwen een brug. Balthasar Florisz. van Berckenrode tekende hier al een brug over de Brouwers Graft in de Prince Graft. Ze vormde vanuit de stad gezien het eind van de Brouwerssluis. Of de brug er toen, rond 1625 al lag is onbekend, de invulling van de noordelijke kavels aan de Brouwersgracht was verre van compleet, er lagen overal open terreinen. Als in 1662 de kaart van Joan Blaeu volgt is de gehele buurt ingericht en zijn er drie bruggen ingetekend op dit waterkruispunt. Frank V. Smit meldde in zijn boek dat er in 1781 een stenen brug werd geplaatst. De brug werd regelmatig gecontroleerd op zijn houdbaarheid, met een steeds toenemend landverkeer en afnemend scheepvaartverkeer (vrachtschepen). In 1946 werd er door de Dienst der Publieke Werken nog een onderzoek gedaan, waarbij werd geconstateerd dat deze 160-jaar oude brug het toenmalige verkeer nog aan kon. Daarbij werd voorts meegenomen, dat er na de Tweede Wereldoorlog nog maar beperkt geld was voor het opknappen van bruggen en ook dat een nieuwe brug het karakter van de buurt wellicht zou kunnen aantasten. In 1976 moest de brug wel verstevigd worden, ze kreeg een betonnen overspanning en in 1991 volgde opnieuw aanpassingen. Het brugnummer is te zien op in de bovenste boogsteen. De brug in 2017 heeft slechts één, relatief smalle, overspanning over de Brouwersgracht. De naam is afkomstig van een uithangbord dat ooit op het hoekhuis aan de Brouwergracht gehangen heeft; een papierhandelaar die daar zijn negotie hield had een bord met daarop "de Papiermolen" hangen, de brug is daarnaar vernoemd. De brug heeft ook wel bekendgestaan onder de naam Oliekoekensluis, naar de olie- en pannenkoekenbaksters hier ooit hun kraampjes hadden.

Het West-Indisch Huis is het voormalige hoofdkwartier van de West-Indische Compagnie (WIC) in Amsterdam. In dit pand gaven de bestuurders van de WIC in 1625 opdracht tot de bouw van een fort op het eiland Manhattan, de eerste aanzet tot wat de wereldstad New York zou worden. Het West-Indisch Huis is gelegen aan de Herenmarkt, een pleintje tussen de Haarlemmerstraat en Brouwersgracht in het centrum van Amsterdam. Het gebouw heeft status als rijksmonument en wordt gebruikt als kantoorruimte en locatie voor congressen, huwelijken en andere evenementen. Het John Adams Institute, dat culturele uitwisseling tussen Nederland en de Verenigde Staten bevordert, is in dit gebouw gevestigd. De West-Indische huisbrug over de Brouwersgracht is vernoemd naar het gebouw.