Brug 2047

Het Theo van Goghpark is een stadspark in de Amsterdamse wijk IJburg. Het park ligt op het Haveneiland-Oost, ten zuiden van de Pampuslaan, bij de standplaats van tramlijn 26 (IJtram). Het park is gedeeltelijk verdiept aangelegd maar aan de kant van de Pampuslaan is het juist verhoogd aangelegd en met een brede trap naar boven toegankelijk. Het park bestaat voornamelijk uit grasvelden waarop zich onder meer een speeltuin en een voetbal en basketbalveld bevinden. De bomen in het park bestaan uit verschillende soorten met kleine bladeren zoals bijvoorbeeld de acacia en de valse christusdoorn. Dertien volwassen platanen die in het park zijn geplant, zijn afkomstig van het Europaplein bij de RAI, waar ze moesten wijken voor werkzaamheden voor de Noord-Zuidlijn. In het park staat het beeld Familie van Paul de Reus. Het park is vernoemd naar de regisseur Theo van Gogh (1957-2004). De straten rondom het park zijn vernoemd naar personen uit de filmwereld. Zo ligt het park ingeklemd tussen straten vernoemd naar Emmy Andriesse, Eva Besnyö en Fritz Kahlenberg. Het park is in 2007 en 2008 ingericht. Het heeft geen huisnummers (2020).

Brug 2046 is een vaste brug in Amsterdam-Oost, IJburg. Het is een van de kleinere bruggen in die wijk. Ze is gelegen in het begin de Jaap Speyerstraat en voert over de gracht Groene Tunnel, van de langs het Theo van Goghpark lopende Emmy Andriessestraat naar de Jan Vrijmanstraat. Het vormt de verbinding tussen het noordelijke en zuidelijke deel van het Oostelijk Haveneiland. De gemeente besteedde de ontwerpen voor bruggen op en naar IJburg destijds uit aan diverse architectenbureaus. Zij kregen elk de opdracht mee met een bruggenfamilie te komen. Architect Jeroen van Schooten van (toen nog) Meyer en Van Schooten (MVSA) kwam met een serie bruggen, die bekend werd onder de naam Groene Tunnel, naar de gracht waar zij overheen liggen. De Bruggen 2003, 2010, 2045, 2046 en 2047, maar ook sluis 2008, horen tot deze familie. De brug bestaat uit een middelgedeelte van ter plaatse gestort beton. Dit was mogelijk omdat ten tijde van de bouw van de brug hier een zandvlakte lag. De brug kon zo op de zandondergrond gebouwd worden en werd daarna uitgegraven. De betonnen overspanning ligt over een enkele pijler/juk. Aan de buitenzijden van de overspanning hangen metalen rasters opgevuld met granulaat die dienen als voetpad. Daarop staan de enigszins naar binnen hellende balustrades.

Brug 2048 is een vaste brug in Amsterdam-Oost, IJburg. Ze vormt de verbinding tussen de Fritz Dietrich Kahlenbergstraat en Nico Jessekade op het Haveneiland met de Larikslaan op Rieteiland Oost. Ze overspant daarbij het IJmeer en is de enige verbinding tussen de twee eilanden. Het betreft hier een verkeersbrug met alleen een gescheiden voetpad. De gemeente besteedde de ontwerpen voor bruggen op en naar IJburg destijds uit aan diverse architectenbureaus. Zij kregen elk de opdracht mee met een bruggenfamilie te komen. Architect Jan Benthem van Benthem Crouwel Architekten kwam met een serie bruggen, die bekend werd onder de naam Buitenwater. De bruggen 2004, 2011, 2012, 2014, 2030, 2037, 2048, 2051 en 2125 behoren tot die familie.

Familie is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Oost. Het is een tweedelige beeldengroep en stelt een familie (vrouw, man, dochter, zoon) voor. Familie is ontworpen door Paul de Reus. Het dateert uit 2008 en is in opdracht van de gemeente Amsterdam of het betreffende Stadsdeel gemaakt. Het staat in het noordwestelijke deel van het Theo van Goghpark. Paul de Reus wilde met de twee beelden een spelend gezin weergeven. Een van de regels voor de opdracht was dat het beeld te zien moest zijn van de tramhalte van de IJtram. In de ogen van De Reus kon dat alleen door de mensen te "stapelen". Het meisje staat met haar voeten op de omhoog gestoken benen van de moeder; het jongetje idem op de benen van de vader. Moeder en dochter dragen een roze jurkje, vader en zoon een blauwe broek en een groen shirt. Het beeld lijkt licht qua gewicht, maar weegt 1700 kilogram. De opdrachtgever was bang dat bij het beklimmen of aanraken van het anders holle bronzen beeld geluidsoverlast zou ontstaan, daardoor/tegen werd het volgegoten met beton.

Sluis 124, ook wel bekend als de Betonnen sluis, is een schutsluis in de wijk IJburg in Amsterdam. Over de sluis ligt brug 2050.

De Diemerzeedijk loopt van Amsterdam tot voorbij Muiden. De dijk van klei is in de 13e eeuw aangelegd om het land tegen de Zuiderzee te beschermen. In de dijk liggen twee uitwateringssluizen, de Ipenslotersluis (naast de Zeeburgerbrug) en de Diemerdammersluis, die voor de uitwatering van respectievelijk de Watergraafsmeer en het Nieuwe Diep, en het riviertje de Diem ingericht zijn. Nabij de Ipenslotersluis bevindt zich het Gemeenlandshuis van Diemen. Het Gemeenlandshuis en de sluis liggen buiten elkaars gezichtsveld sinds de aanleg, vanaf 1987, van de Zeeburgerbrug die als viaduct over de dijk heen gaat.

De Annemie Wolffbrug (brug 2060) is een nog te bouwen brug in Amsterdam-Oost. De zestig meter lange brug wordt in 2023 en 2025 gebouwd en zal in de Pampuslaan de verbinding verzorgen tussen het Haveneiland en het Centrumeiland binnen de wijk IJburg. Alhoewel de brug nog gebouwd moest worden kreeg ze al in 2018 haar naam, een vernoeming naar fotografe Annemie Wolff. Het adviesorgaan dat de namen (CNOR, in 2021 opgeheven) beheert zag er in eerste instantie niets in, toch werd de naam overgenomen. Net als de verderop gelegen Lee Millerbrug is de brug ontworpen door het bureau van Nicholas Grimshaw, die eerder al de Enneüs Heermabrug ontwierp. De brug zal behalve auto-, voet- en fietsverkeer ook tramlijn 26 (IJtram) moeten dragen.

Brug 2025 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Oost. Deze vaste brug is een uit een serie van de vier bruggen die het Rapp+Rapp uit Amsterdam (Emmalaan 2) mocht ontwerpen voor de buurt Haveneiland, wijk IJburg (brug 2018, brug 2040 en brug 2044 zijn de andere). Het bureau ontwierp voor elders in de wijk nog een duiker, een sluis en vier andere bruggen. Brug 2025 is gelegen in de Krijn Taconiskade, die ten zuiden van de brug overgaat in een straat, terwijl ten noorden van de brug het een kade is. De brug overspant de Hollandiagracht, die deel uitmaakt van een grote ringgracht die de buurt rondom het Theo van Goghpark en omgeving omringt. De brug met geringe welving uit 2004 heeft het uiterlijk van een cantileverbrug. De noordkant heeft een relatief groot landhoofd verpakt in roodbruin baksteen, die allemaal recht boven elkaar zijn gemetseld. Het zuidelijk eind kent een smal landhoofd. Onder de overspanning is een metalen constructie gehangen

De Margaret Bourke-Whitebrug (Amsterdamse brugnummer 2030) is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Oost. De brug werd in de periode 2018 tot 2021 gebouwd en werd aangelegd om in IJburg het Haveneiland en het Centrumeiland met elkaar te verbinden. Het is een van de zogenaamde buitenwaterbruggen in een serie vaste bruggen die architectenbureau Benthem Crouwel Architects voor die wijk ontwierp. Het brugnummer sluit aan in de eerder gebouwde reeks, maar door de bankencrisis werd de verdere bouw van IJburg vertraagd en zo dus ook van deze brug. De brug overspant een naamloos water dat langs de Wim Noordhoekkade loopt; aan de overzijde ligt de Muiderlaan. In het verlengde ligt de Strandeilandlaan, in 2021 ingericht ter ondersteuning van bouwverkeer. Bij de afbouw van de wijk Strandeiland zal in het verlengde van deze brug de Gerda Tarobrug van dezelfde architecten neergelegd worden. De brug vertoont dan ook gezien haar korte geschiedenis overeenkomsten met andere bruggen op het eiland, bijvoorbeeld brug 2012. Overeenkomsten zijn te vinden in de gebruikte materialen en enigszins naar binnen staande balustrades en leuningen. Ook de open constructie van de brug lijkt op haar voorgangers. Afwijkend is echter dat deze brug een zwaardere constructie heeft; ze moet in tegenstelling tot andere zwaar vervoer kunnen tillen. Jan Benthem verdeelde de brug in drie vlakken, een centrale rijweg wordt geflankeerd door twee voet- en fietspaden. De bruggen worden getild door vier stalen brugpijlers, die twee aan twee met elkaar verbonden zijn door middel van stalen balken. Boven de waterlijn splitsen die pijlers in vier diagonaal staande steunen waarvan twee voor voet- en fietspaden en twee voor het rijwegdek. Het rijwegdek wordt dus door acht steunen gedragen; de voet- en fietspaden door vier. Op de pijlers staan ook de vier verlichtingskolommen. Ten tijde van de oplevering was de gracht nog een doodlopend water en lag er ten oosten van de brug een dam waarop de werkplaatsen en wegverbinding. Die dam werd na oplevering afgegraven, in september 2021 staat de brug in open water.

De Diemerdammersluis was een spuisluis in Amsterdam-Oost. De sluis ligt in de Diemerzeedijk ten oosten van IJburg.

Blijburg was het eerste stadsstrand van Nederland, opgericht door Stanja van Mierlo en Britt Stegerhoek. Het strand met strandtent heeft bestaan van 2003 tot 2018. Het was een tijdelijk strand aan de noordzijde van het Haveneiland in IJburg (Amsterdam). Blijburg is in 15 jaar vier keer verhuisd, de grond volgend die werd aangelegd voor de bouw van de nieuwe stadswijk IJburg. Blijburg voorzag in een strand waar gezwommen kon worden, en in een culturele programmering dat een podium bood aan diverse kunstenaars en muzikanten. Op Blijburg hebben verscheidene feesten en festivals plaatsgevonden, waaronder het Droomfestival, CostadelSoul, Zeezout, Oranjebloesem, de Zon, Apenkooi en Vrijland. Blijburg moest in oktober 2018 sluiten omdat de stad tien jaar eerder dan afgesproken met de onderneming versneld land ging klaarmaken om woningen te bouwen. Blijburg kon die bouwput en het verlies van strand niet overleven. In 2019 is er echter wel een nieuw, openbaar zandstrand geopend aan de westkant van Strandeiland, aan de IJburgbaai, niet ver van de laatste locatie van Blijburg. In het stedenbouwkundig plan van Strandeiland staat dat dit strand er definitief zal blijven. Sinds september 2021 zit op dit nieuwe openbare strand een vestiging van restaurant De Japanner, voor een deel gebruik makend van de oude keet van Blijburg.

Wooncoöperatie De Warren is de eerste gerealiseerde zelfbouw-wooncoöperatie van Amsterdam. Zij won in april 2018 de tender voor de pilot-wooncoöperatie, uitgeschreven door de Gemeente Amsterdam. Het gebouw is begin 2023 opgeleverd op Centrumeiland, een nieuw deel van IJburg.