Middelburg (Alkmaar)

Strijkmolen C is een tussen 1627 en 1630 gebouwde eikenhouten achtkantige poldermolen in de Nederlandse plaats Oudorp. De molen is een zogenaamde grondzeiler. Strijkmolens bemalen geen polders, maar malen het water van de ene boezem naar de andere. Er hebben in totaal 14 strijkmolens gestaan, 6 aan de Molenkade te Oudorp (ook wel de molens van de Zes Wielen genaamd), 4 achter Oudorp en 4 bij Rustenburg. Strijkmolen C is een van de vier overgebleven molens aan de Molenkade en maalde het water uit diverse polders naar de Schermerboezem. In 1941 verloren de strijkmolens hun functie doordat de Raaksmaatsboezem gemeengelegd werd met de Schermerboezem. Het gevlucht van Strijkmolen C is Oudhollands. De molen is voorzien van een vijzel. Op 6 maart 1999 vloog de molen in brand nadat jongeren binnen een vuurtje hadden gestookt. De schade was beperkt doordat de molen op dat moment leegstond. Juist rond die tijd zouden de molen en de buurmolens strijkmolen B, strijkmolen D en strijkmolen E naar de molenstichting Alkmaar gaan. In april 1999 werden de kap en roeden verwijderd om te worden hersteld. Na de restauratie kon in maart 2002 de molen draaivaardig worden opgeleverd. In 2004 werd begonnen met het maalvaardig maken van de molen. De nieuwe vijzel werd geplaatst en er werd een achterwaterloop gegraven. In het najaar was dit werk zo goed als af. Er moest alleen nog een voorwaterloop gegraven worden. De opening van de maalvaardige stond gepland voor april 2005. Maar het liep anders. In de vroege ochtend van eerste kerstdag 2004 werd de molen door twee vandalen in brand gestoken en de molen brandde opnieuw helemaal uit. Hier blief veel minder van over dan bij de eerste brand. In januari 2005 werd de molen onttakeld en stond er daarna weer een kaal achtkant bij. In december 2005 werd de opdracht tot herbouw van de molen gegeven. In de zomer van 2006 begon de herbouw. Het achtkant kon nog voor een deel worden hergebruikt. De rest, op onderbonkelaar, vijzelwiel en vijzel na, moest opnieuw. Op 12 mei 2007 werd onder grote belangstelling de nieuwe kap geplaatst. Na de rest van het nodige timmerwerk en de rest kon op 6 april 2008 voor het eerst sinds jaren weer gedraaid worden.

Strijkmolen B is een tussen 1627 en 1630 gebouwde eikenhouten achtkantige poldermolen. De molen is een zogenaamde grondzeiler. Strijkmolens bemalen geen polders, maar malen het water van de ene boezem naar de andere. Er hebben in totaal 14 strijkmolens gestaan, 6 aan de Molenkade te Oudorp (ook wel de molens van de Zes Wielen genaamd, naar de zes grote wielen waarmee de daar aanwezige overhalen werden bediend), 4 achter Oudorp en 4 bij Rustenburg. Strijkmolen B is een van de vier overgebleven molens aan de Molenkade en maalde het water uit diverse polders naar de Schermerboezem. In 1941 verloren de strijkmolens hun functie doordat de Raaksmaatsboezem gemeengelegd werd met de Schermerboezem. Strijkmolen A werd gedemonteerd met de bedoeling deze in het Nederlands Openluchtmuseum te herbouwen. Tijdens een luchtaanval ging de gedemonteerde molen echter alsnog verloren. Het gevlucht van Strijkmolen B is Oudhollands. De molen werd in 1884 voorzien van een vijzel. In de jaren 70 van de 20e eeuw is de molen weer draaivaardig gerestaureerd. De binnenkant van Strijkmolen B is verbouwd tot woning. De molen is eigendom van de Molenstichting Alkmaar e.o.. De molen is te bezichtigen wanneer deze draait.

Strijkmolen D is een tussen 1627 en 1630 gebouwde eikenhouten achtkantige strijkmolen. De molen is een zogenaamde grondzeiler. Strijkmolens bemalen geen polders, maar malen het water van de ene boezem naar de andere. Er hebben in totaal 14 strijkmolens gestaan, 6 aan de Molenkade te Oudorp (ook wel de molens van de Zes Wielen genaamd), 4 achter Oudorp en 4 bij Rustenburg. Strijkmolen D is een van de vier overgebleven molens aan de Molenkade en maalde het water uit diverse polders naar de Schermerboezem. In 1941 verloren de strijkmolens hun functie doordat de Raaksmaatsboezem gemeengelegd werd met de Schermerboezem. Het gevlucht van Strijkmolen D is Oudhollands. De binnenkant van Strijkmolen D is verbouwd tot woning en is in 2001 grotendeels in oude stijl teruggebracht. De molen is eigendom van de Molenstichting Alkmaar e.o.. De draaivaardige molen is op afspraak te bezoeken.

Korenmolen 't Roode Hert is een in 1925 herbouwde stellingmolen aan de Frieseweg 102 in Oudorp. De molen ligt op ongeveer 900 meter van het centrum van Alkmaar. Het is de derde molen op deze plaats. De eerste molen brandde in 1807 af en werd vervangen door een tweede molen, afkomstig uit Zaandam-Oost. Deze brandde door onzorgvuldig gebruik van vuurwerk op 15 september 1924 volledig af. De molen is herbouwd met gebruikmaking van onderdelen van een molen uit 1748: de voormalige rijstpeller de Witte Klok, een molen die voorheen aan de zuidkant van de Zaanse Schans te Zaandam heeft gestaan. Het gevlucht heeft op beide roeden het systeem Van Bussel; de binnenroede is uitgerust met Ten Havekleppen. Er wordt in de molen nog steeds op professionele basis graan tot meel verwerkt. Naast de molen bevindt zich een winkel waarin meel- en bakkerijprodukten worden verkocht. De winkel wordt gerund door deelnemers van Fermento. Eind vorige eeuw bestonden er plannen de molen ongeveer 300 meter te verplaatsen naar natuurgebied de Oudorperpolder. Dit was nodig om van windvang verzekerd te zijn nu het nabijgelegen voormalig industriegebied Overstad met woningen en winkels wordt bebouwd. Deze plannen voor overplaatsing zijn uiteindelijk niet doorgegaan en van tafel, waardoor de molen niet meer optimaal kan functioneren door de hoogbouw op Overstad. Op 17 juni 2010 is tijdens het malen de binnenroede met de Ten Havekleppen gebroken. Dankzij de zwichtstang bleef de roede nog hangen. Op 19 juli 2010 zijn de restanten van de binnenroede en gelijk ook de buitenroede gestreken. Op 10 juli 2012 werden ruim twee jaar na de roedebreuk twee nieuwe roeden gestoken waarmee de molen weer maalvaardig was. De nieuwe roeden waren echter gedeelde roeden welke met bouten aan elkaar waren bevestigd. Meerdere molens in Nederland werden in die tijd met gedeelde roeden uitgerust. In 2017 werd door de overheid, wegens een ontwerpfout in deze gedeelde roeden, gelast alle molens met dit systeem stil te zetten. Zo ook 't Roode Hert waarvan de wieken op 15 april 2017 werden stilgezet. Pas in november 2018 werd weer nieuwe roeden gestoken, welke uit één geheel bestonden, waardoor er weer gemalen kon worden.

Strijkmolen E is een in 1630 gebouwde eikenhouten achtkantige poldermolen. De molen is een zogenaamde grondzeiler. Strijkmolens bemalen geen polders, maar malen het water van de ene boezem naar de andere. Er hebben in totaal 14 strijkmolens gestaan, zes aan de Molenkade te Oudorp (ook wel de molens van de Zes Wielen genaamd), vier achter Oudorp en vier bij Rustenburg. Strijkmolen E is een van de vier overgebleven molens aan de Molenkade en maalde het water uit diverse polders naar de Schermerboezem. In 1941 verloren de strijkmolens hun functie doordat de Raaksmaatsboezem gemeengelegd werd met de Schermerboezem. Het gevlucht van Strijkmolen E is Oudhollands. De binnenkant van deze binnenkruier is verbouwd tot woning en het gaande werk was in de tweede helft van de 20e eeuw verwijderd. Nadat de strijkmolens decennialang als statische monumenten waren gerestaureerd, is rond 2000 begonnen met het opnieuw draai- en maalvaardig maken ervan. Begin 2008 is een nieuwe koningsspil in de molen geplaatst en op 29 november 2008 was Strijkmolen E weer draaivaardig. Het interieur is tijdens de restauratie van 2008/2009 in de staat teruggebracht waarin het was toen de molens nog een maalfunctie hadden. De molen is sinds 2000 eigendom van de Molenstichting Alkmaar e.o.

Station Alkmaar Noord is een spoorwegstation in Alkmaar, gelegen aan de trajecten Amsterdam Centraal – Den Helder (Nieuwediep) en Alkmaar – Hoorn. Op 5 september 2020 is gestart met de sloop van het oude stationsgebouw. Dit stationsgebouw was destijds ontworpen door NS-architect ir. Cees Douma en werd geopend op 26 september 1980 vanwege de aanleg van de stadswijken Huiswaard I en II. Na veertig jaar is dan nu het doek gevallen. Het nieuwe stationsgebouw is ontworpen door architectenbureau VenhoevenCS. Het gebouw bestaat uit veel glas. In de zomer van 2021 is het nieuwe gebouw geopend.

Het grafmonument van de familie Graaf op het kerkhof bij de Sint-Laurentiuskerk in de Nederlandse plaats Oudorp is een rijksmonument. Het grafmonument is in 1872 ontworpen door A.C. Bleijs, wanneer de tombe gebouwd is, is niet duidelijk.

De Sint-Laurentiuskerk is een rooms-katholieke kerk aan de Herenweg 77 in Oudorp. De kerk werd gebouwd door architect Evert Margry. Hij ontwierp een driebeukige pseudobasiliek in neogotische stijl. Het schip heeft acht traveeën. Aan de voorzijde staat een toren boven de ingang. De eerste steen werd gelegd op 3 juli 1879, op 12 september 1880 werd de kerk in gebruik genomen. De kerk werd gewijd aan de heilige Laurentius van Rome. De Laurentiuskerk is een rijksmonument, evenals de tuin, een priestergraf en de pastorie. Sinds 2002 is de kerk als rijksmonument opgenomen op de monumentenlijst.

Oudorp is een dorp en tevens een wijk in de gemeente Alkmaar, in de provincie Noord-Holland. Oudorp was lang een zelfstandige gemeente, maar is bij de gemeentelijke herindeling van 1 oktober 1972, net als een gedeelte van Koedijk, bij Alkmaar gevoegd. De Oudorperpolder wordt sindsdien bij de stad Alkmaar gerekend en niet bij het dorp Oudorp. Toch is het van oorsprong onderdeel van het dorp. De polder werd in de jaren 70 en 80 van de twintigste eeuw ontwikkeld tot een woonwijk, deze wijk ligt niet aan de stad vast maar aan het dorp Oudorp. Het betrof een uitbreiding van dit dorp. Het dorp Oudorp telde in 2023 4.260 inwoners. De wijk als geheel telde in 2018 13.640 inwoners.

Van de Schermerpoort resteert alleen nog het Schermerhek, de twee natuurstenen pijlers met zandstenen decoraties. De Schermerpoort was een stadspoort in de Nederlandse stad Alkmaar. De restanten zijn de enige resten van de zeven stadspoorten die Alkmaar heeft gehad. De pijlers stonden voor de daadwerkelijke poort. Ze zijn op 16 december 1969 in het Monumentenregister ingeschreven als rijksmonument.

Het IJkgebouw is een gebouw in het Victoriepark te Alkmaar dat in 1877 is gebouwd als ijkkantoor voor de Dienst van het IJkwezen op de kade aan het Noordhollandsch Kanaal. Door de decennia heen heeft het gebouw voor verschillende functies dienstgedaan. Zo was het van 1980 tot 2009 het onderkomen van poppodium Parkhof.

Het Victoriepark is een park in de Noord-Hollandse stad Alkmaar. Het park ligt in de noordoosthoek van het centrum van de stad en ligt daar langs het Noordhollandsch Kanaal. Het Victoriepark werd in 1822 in Engelse landschapsstijl aangelegd op de voormalige stadsgracht die tussen de Friesepoort en de Waterpoort lag. Deze gracht werd gedempt met de aarde van het Friesebolwerk dat deels moest wijken voor de aanleg van het Noordhollandsch Kanaal, die in de periode 1818-1825 werd aangelegd. Het eerste ontwerp was naar alle waarschijnlijk afkomstig van Zocher. In 1876 werd het Victoriemonument opgericht in het park. Dit neoklassiekmonument was ontworpen door Frans Stracké die in 1873 de eerste prijs won met de ontwerpwedstrijd ter ere van de 300-jarige herdenking van het Alkmaars Ontzet. In 1877 werd besloten het park te verfraaien. En in 1903 legde tuinarchitect Leonard Springer de huidige parkaanleg aan. Toen men bezig was met de werkzaamheden voor de bouw van een nieuwe Friesebrug stuitte men aan de Wageweg op restanten van de stadsomwalling. Deze restanten zijn in 1951 hersteld en werden later gedateerd op 1573 toen men de omwalling vernieuwde. In juni 1952 plaatste Koningin Juliana een plaquette ter herinnering aan het Beleg van Alkmaar. De bovenzijde van de muur is opgemetseld en is zichtbaar vanaf de Wageweg. In oktober 1877 kreeg Alkmaar van de Dienst van het IJkwezen opdracht om een ijkkantoor te bouwen in de stad. Dit werd het gebouw dat later bekend zal worden als het IJkgebouw. In 1909 verliet het ijkwezen het gebouw. En namen verschillende scholen er hun inname. In de jaren 70 van de 20e eeuw was poppodium Parkhof onderhuurder en werd het een toonaangevende plek voor liefhebbers van punk, metal, hip-hop en elektro. Sinds 2010 stond het pand leeg en werd het rijkelijk bedekt onder graffiti. Na een grondige renovatie met behoud van originele elementen heeftt het IJkgebouw sinds 2016 een restaurantfunctie. Door het park lopen het Alckmariapad en het Victoriepad. Langs het park loopt de Wageweg. Het park en de restanten van de stadswallen hebben in december de status van rijksmonument gekregen. Ook het monument en de restanten van de stadsomwalling betreffen een rijksmonument.