Kijkende figuur

Het sportterrein aan de Spaarndammerdijk is een voormalig sportterrein in de Nederlandse plaats Amsterdam. Het sportterrein werd in het noorden en oosten begrensd door de 'spoorlijn richting Den Helder', in het zuiden door de 'Spaarndammerdijk' en in het westen door landerijen.

AVV SDZ (Amsterdamse Voetbalvereniging Samenspel Doet Zegevieren) is een amateurvoetbalvereniging uit Amsterdam.

Begraafplaats Sint Barbara is een rooms-katholieke begraafplaats in Amsterdam. Hij bevindt zich in het westen van de stad, aan de Spaarndammerdijk, tussen de Spaarndammerbuurt en het dorp Sloterdijk. Het terrein ligt tegenwoordig ingeklemd tussen de spoorlijn naar Haarlem, de spoorlijn naar Schiphol en de Transformatorweg. Het maakt deel uit van het Groot Westerpark.

Gebroken Cirkel is een betonnen sculptuur ontworpen door de beeldhouwer Ad Dekkers, het werd in 1976 geplaatst in Amsterdam, de kunstenaar was toen al overleden. Met een omvang van 12 meter is het Dekkers grootste beeld. Het maakt deel uit van zijn late oeuvre, hij hield zich toen bezig met vierkanten, driehoeken, cirkels en lijnen. Het kunstwerk werd opgebouwd naast het Kohnstammhuis aan de Mauritskade. Het kreeg vrijwel direct de bijnamen De Ring en Het Gat van Duisenberg. Dat laatste verwees naar een begrotingstekort in 1976, destijds was Wim Duisenberg minister van Financiën in het Kabinet-Den Uyl. Men had het ook wel over een grote veerring of opgerolde rails, een verwijzing naar het voormalige spoorstation Station Amsterdam Weesperpoort. Het werk kon gemaakt worden dankzij de zogenoemde eenprocentregeling; 1% van de bouwkosten van gebouwen werd uitgegeven aan verfraaiing van de open ruimte door een kunstenaar. In het originele ontwerp was er sprake van een perfecte cirkel, maar dat bleek technisch en financieel niet haalbaar. Zowel binnen- als buitenring zijn opgebouwd uit rechte lijnen, die dan ook nog eens verwrongen zijn om begin en eind van de cirkel onderaan niet op elkaar te laten aansluiten. Het beeld moest na vijfentwintig jaar weg van de Mauritskade wegens de bouw van een rioolgemaal en nieuwbouw voor de Hogeschool van Amsterdam (Amstelcampus). De Gebroken Cirkel, met een massa van 165 ton, werd in 2003 zijn geheel verplaatst naar een nieuwe locatie aan de Transformatorweg in Amsterdam-West. Het beeld is daar geplaatst op een verhoging bij de driesprong van de Spaarndammerdijk, Transformatorweg en Nieuwe Hemweg. Van Gebroken Cirkel is ook een kleinere versie gemaakt; deze staat bij Kasteel Wijlre in Limburg.

Station Spaarndammerdijk-Houthaven is een voormalige halte aan de Spoorlijn Nieuwediep - Amsterdam. Het station lag aan een zijlijntje van de lijn naar Zaandam en werd in 1891 geopend onder de naam Houthaven. Vanaf 1896 heette het station Station Spaarndammerdijk-Houthaven. De sluiting van het station vond plaats op 1 mei 1900.

Batman en Robin is een kunstwerk in Amsterdam-West. Deze Batman en Robin zijn van de hand van kunstenaar Stef Vedder. Hij maakte in 2006 twee beelden van superkoeien, zoals de kunstenaar zelf omschrijft. De versie 2006 bestond uit beeltenissen van Superman en Spiderman. Zij kwamen te staan in en rondom het WestCord Art Hotel aan de Spaarndammerdijk, Amsterdam-West. In 2017 werd het volgens het hotel tijd voor nieuwe helden en kwamen er deze Batman en Robin, eveneens in de vorm van koeien en eveneens van polyester. Batman en Robin kijken uit op Gebroken Cirkel van Ad Dekkers.

Op het terrein van de voormalige Westergasfabriek in Amsterdam-West staat een titelloos artistiek kunstwerk van Herman Makkink. In de volksmond wordt het Bolbewoners genoemd. Het werk uit 2003/2004 kwam na een vrije opdracht van Kathryn Gustafson van Mecanoo, die (dat) verantwoordelijk was voor de herinrichting van de fabrieksterreinen. Makkink kwam met een door midden gesneden stenen bol (weergave van een halve Aarde) met daarop twee mensachtige figuren (kruising tussen mens en dier). Die figuren bevinden zich volgens de kunstenaar op het hellend vlak van het leven en kunnen daar alleen aan ontsnappen door vooruit te kijken. Opvallend is dat de armen gedurende hun lengte overgaan in benen. De twee figuren steunen dan ook op vier voeten. De halve bol bestaat uit gemetseld baksteen; de overtollige specie is niet weggehaald en steekt ongewoon uit en er is geen voegwerk toegepast. De bol is van steen rond een kern van beton; de afdekking door een koperplaat, de beelden zijn van brons.

Brug 2354 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-West, wijk Westergasfabriek. De brug werd aangelegd tijdens de herbestemming van de terreinen van de voormalige Westergasfabriek langs de Haarlemmertrekvaart. Die terreinen werden van 1997 tot 2003 gesaneerd en opnieuw ingericht onder leiding van Karthyn Gustafson en Francine Houben van Mecanoo. Er moesten tal van nieuwe waterwegen en overspanningen aangelegd worden. In dat kader werd ook brug 2354 gebouwd. Ze verzorgt de verbinding tussen het Brettenpad, een doorlopende voet- en fietsverbinding tussen Westerpark en Halfweg en het Cultuurpark dat op de terreinen verrees en hier het uiteinde vormt van de Gosschalklaan. De brug is dan ook alleen toegankelijk voor voetgangers en fietsers. De brug ligt als een boogsegment tussen betonnen landhoofden; de overspanning wordt verzorgd door stalen balken waarop houten planken zijn gelegd. De balustraden/leuningen zijn van metaal. Holle ruimten onder de brug zijn opgevuld met houtblokjes. Onder de brug stroomt een niet bevaarbaar dichtgegroeid kunstmatig aangelegd beekje.

Brug 182 is een vaste brug in Amsterdam Oud-West. Ze is gelegen boven de schutsluis Haarlemmervaart in de Haarlemmervaart nabij de Van Slingelandtstraat. De voetbrug leidt naar het terrein van de voormalige Westergasfabriek, het andere verkeer moet gebruik maken van de ten oosten van de sluis gelegen brug 463. De brug bestaat uit een enkele overspanning waarop houten dwarsbalken liggen, waarop weer houten balustrades zijn geplaatst. De brug heeft daarbij een zwakke welving. De brug had tot april 2016 in Sluisje een bijnaam, maar die bijnamen werden in die maand allemaal geschrapt door de gemeente Amsterdam. Sindsdien gaat de brug anoniem door het leven. De schutsluis Haarlemmervaart is inclusief sluiswoning en gemaal sinds 2003 een rijksmonument. Wanneer de loopbrug exact geplaatst is, is vooralsnog onbekend, maar in 1920 is zij op een foto vastgelegd.

Brug 463 is een vaste brug in Amsterdam-West. De brug overspant de Haarlemmervaart aan de oostkant van de Schutsluis Haarlemmervaart en ligt (bijna) in het verlengde van de Van Slingelandtstraat. De brug werd gebouwd rond 1892, niet als verkeersbrug, maar als spoorbrug voor goederenverkeer naar de Asch- en vuilnisbelt. De spoorlijn is al eerder op kaarten van Amsterdam terug te vinden, maar dan vaak op kaarten waarop een planning wordt weergegeven. Deze sloot in het noorden aan op de spoorlijn Amsterdam – Haarlem. Op de plaats van de vuilnisbelt verrees in 1934 de Centrale Markthallen (sinds de jaren negentig Food Center Amsterdam) en vertakte de spoorlijn in drieën. Het westelijke en middelste spoor kregen nogmaals twee takjes voor van de aanvoer en afvoer van handelswaar. Rond het midden van de jaren vijftig werd ten westen van het spoor de Van Slingelandtstraat aangelegd. Het spoor lag tot 1985 aan beide kanten naast de weg, vandaar dat de brug net niet perfect aansluit op de straat. In 1985 werd de spoorlijn naar Haarlem verlegd naar het noorden en werd de aftakking opgebroken. De spoorbrug werd in het begin van de jaren negentig verbouwd tot verkeersbrug, toen het terrein van de Westergasfabriek een herbestemming kreeg: van daadwerkelijke gasfabriek tot cultuurcentrum. De brug stond plaatselijk bekend als de ‘Van Slingelandtbrug’, een indirecte vernoeming naar Simon van Slingelandt, totdat in april 2016 de gemeente Amsterdam alle officieuze benamingen heroverwoog. De officieuze tenaamstelling verviel en Amsterdammers konden vanaf toen ook verzoeken indienen voor alternatieve tenaamstellingen, die wanneer goedgekeurd opgenomen zouden worden in de Basisregistraties Adressen en Gebouwen.

Brug 2355 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-West, wijk Westergasfabriek. De brug werd aangelegd tijdens de herbestemming van de terreinen van de voormalige Westergasfabriek langs de Haarlemmertrekvaart. Die terreinen werden van 1997 tot 2003 gesaneerd en opnieuw ingericht onder leiding van Karthyn Gustafson en Francine Houben van Mecanoo. Er moesten tal van nieuwe waterwegen en overspanningen aangelegd worden. In dat kader werd ook brug 2355 gebouwd. Ze verzorgt de verbinding tussen het Brettenpad, een doorlopende voet- en fietsverbinding tussen Westerpark en Halfweg, het Overbrakerpad en de terreinen rondom de Gosschalklaan. De brug is dan ook alleen toegankelijk voor voetgangers en fietsers. De geknikte brug ligt tussen betonnen landhoofden; de overspanning wordt verzorgd door stalen balken waarop houten planken zijn gelegd. De balustraden/leuningen zijn van metaal. Holle ruimten onder de brug zijn opgevuld met houtblokjes. Onder de brug stroomt een niet bevaarbaar dichtgegroeid kunstmatig aangelegd beekje.

De Onderdoorgang Contactweg is een bouwkundig kunstwerk in Westpoort, Amsterdam. Jarenlang verliep de kruising tussen de Kabelweg, een spoorwegemplacement, koelwaterkanaal en de Nieuwe Hemweg via de bruggen 1919 en 1920 van Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken. Dat spoorwegemplacement was een sta-in-de-weg; automobilisten moesten soms tijden wachten voordat een lange goederentrein gepasseerd was. Dit werd rond 2020 een dermate groot probleem, auto’s stonden soms vanaf de afslag rijksweg 10 vast, dat er een andere oplossing gezocht moest worden. Deze nieuwe oplossing kon er ook voor zorg dragen dat de Nederlandse Spoorwegen en ook ProRail het spoor frequenter konden gebruiken. Er werd gekozen om de Kabelweg via de Contactweg een verbinding te laten maken met de Nieuwe Hemweg. Daartoe werd vanaf juli 2020 een deel van de Nieuwe Hemweg en de Contactweg afgegraven tot een kuil, zodat er een ondergrondse aansluiting kon worden bewerkstelligd. Deze werkzaamheden hadden wel tot gevolg dat een redelijk drukke fietsroute Amsterdam-Zaanstad via de Hempont afgesloten werd; fietsers moesten daarbij behoorlijk omrijden. Die kuil maakte het noodzakelijk dat er keerwanden gebruikt moesten worden om de Amsterdamse blubber te weerhouden de kuil weer op te vullen. Bij die keerwanden werd gerecycled beton (circulair beton) gebruikt dat afkomstig was van een nieuwbouwproject in Buiksloterham. Om het gehele complex te kunnen dragen moesten 735 heipalen de grond in. De 1500 ton zware overspanning (spoordek) werd naast het beoogde complex gefabriceerd en tijdens een treinstilte in juni 2021 op haar plaats geschoven, een afstand van 21,5 meter. Daartoe moest in het bestaande spoorsysteem over een afstand van circa 70 meter de rails, de ballast, de geleidingsportalen en bovenleidingen verwijderd worden. Opvallend aan de wanden en overspanning zijn de kleuren grijs en geel, om voldoende zicht te houden en geen rechte afslaghoek te krijgen werden de tunnelwanden afgerond, schuin aflopend en voorzien van zichtgleuven. De aannemer noemde het een “ranke taille” en een toevoeging vanuit esthetisch oogpunt. Origineel was het complex nog 150 meter langer. Resultaat van de bouw van het complex was dat de Contactweg in twee delen werd geknipt. De werkzaamheden begonnen in 2020, de ruwbouw was in 2021 klaar en in februari 2022 kon het complex geopend worden. Fietsers konden al in januari 2022 weer van de gebruikelijke route gebruik maken. Die fietsbrug lijkt losjes over het complex te liggen; ze is zonder brugpijler opgehangen tussen de landhoofden. De fietsbrug is ruim 38 meter lang, 6 meter breed en weegt zelf 87.000 kilo. Ze is ontworpen en gebouwd door ASK Romein; zij deelden mee dat de leuningen en balustraden onderdeel zijn van de dragende constructie van de brug. Het totale project zou circa negen miljoen euro’s hebben gekost. Koninklijke Heijmans NV bouwde het complex naar een ontwerp van de Gemeente Amsterdam (eisen) en een basisontwerp van Royal HaskoningDHV, betrokken waren Mari Baauw (architect) en Arthur Blankenspoor (architectonisch ingenieur)..