Stopplaats Spaarndammerdijk-Houthaven

Gebroken Cirkel is een betonnen sculptuur ontworpen door de beeldhouwer Ad Dekkers, het werd in 1976 geplaatst in Amsterdam, de kunstenaar was toen al overleden. Met een omvang van 12 meter is het Dekkers grootste beeld. Het maakt deel uit van zijn late oeuvre, hij hield zich toen bezig met vierkanten, driehoeken, cirkels en lijnen. Het kunstwerk werd opgebouwd naast het Kohnstammhuis aan de Mauritskade. Het kreeg vrijwel direct de bijnamen De Ring en Het Gat van Duisenberg. Dat laatste verwees naar een begrotingstekort in 1976, destijds was Wim Duisenberg minister van Financiën in het Kabinet-Den Uyl. Men had het ook wel over een grote veerring of opgerolde rails, een verwijzing naar het voormalige spoorstation Station Amsterdam Weesperpoort. Het werk kon gemaakt worden dankzij de zogenoemde eenprocentregeling; 1% van de bouwkosten van gebouwen werd uitgegeven aan verfraaiing van de open ruimte door een kunstenaar. In het originele ontwerp was er sprake van een perfecte cirkel, maar dat bleek technisch en financieel niet haalbaar. Zowel binnen- als buitenring zijn opgebouwd uit rechte lijnen, die dan ook nog eens verwrongen zijn om begin en eind van de cirkel onderaan niet op elkaar te laten aansluiten. Het beeld moest na vijfentwintig jaar weg van de Mauritskade wegens de bouw van een rioolgemaal en nieuwbouw voor de Hogeschool van Amsterdam (Amstelcampus). De Gebroken Cirkel, met een massa van 165 ton, werd in 2003 zijn geheel verplaatst naar een nieuwe locatie aan de Transformatorweg in Amsterdam-West. Het beeld is daar geplaatst op een verhoging bij de driesprong van de Spaarndammerdijk, Transformatorweg en Nieuwe Hemweg. Van Gebroken Cirkel is ook een kleinere versie gemaakt; deze staat bij Kasteel Wijlre in Limburg.

Batman en Robin is een kunstwerk in Amsterdam-West. Deze Batman en Robin zijn van de hand van kunstenaar Stef Vedder. Hij maakte in 2006 twee beelden van superkoeien, zoals de kunstenaar zelf omschrijft. De versie 2006 bestond uit beeltenissen van Superman en Spiderman. Zij kwamen te staan in en rondom het WestCord Art Hotel aan de Spaarndammerdijk, Amsterdam-West. In 2017 werd het volgens het hotel tijd voor nieuwe helden en kwamen er deze Batman en Robin, eveneens in de vorm van koeien en eveneens van polyester. Batman en Robin kijken uit op Gebroken Cirkel van Ad Dekkers.

De Lijnwerkplaats Amsterdam Zaanstraat is een onderhoudswerkplaats van de Nederlandse Spoorwegen voor onderhoud aan elektrisch reizigersmaterieel in Amsterdam-West. Met de komst van het elektrisch buffermaterieel 'Materieel '24' eind jaren twintig / begin jaren dertig is er behoefte aan uitbreiding van de werkplaatscapaciteit. Vanuit Amsterdam werden in 1927 de spoorlijn naar Haarlem en in 1931 de spoorlijn naar Alkmaar geëlektrificeerd. Hiertoe werd aan de noordwestkant van de stad langs de spoorlijn naar Zaandam ter hoogte van de Zaanstraat in de Spaarndammerbuurt in 1932 een onderhoudswerkplaats geopend voor onderhoud aan het elektrische reizigersmaterieel. In 2007 werd het 75-jarige bestaan gevierd met een open dag. Het werkplaatscomplex bleef in gebruik tot 2009. Door streng winterweer in de jaren daarna werd de werkplaats weer in gebruik genomen voor herstel van defect materieel. Het was nu geen zelfstandige werkplaats meer, maar een filiaal van het revisiebedrijf Haarlem. Vooral dubbeldeksrijtuigen (DDM-1) worden in de jaren daarna nog opgeknapt voordat zij weer in dienst worden gesteld. De werkplaats zal tot medio 2027 open blijven. De gemeente Amsterdam heeft plannen voor woningbouw op dit terrein in het kader van het plan 'Haven-Stad'.

Begraafplaats Sint Barbara is een rooms-katholieke begraafplaats in Amsterdam. Hij bevindt zich in het westen van de stad, aan de Spaarndammerdijk, tussen de Spaarndammerbuurt en het dorp Sloterdijk. Het terrein ligt tegenwoordig ingeklemd tussen de spoorlijn naar Haarlem, de spoorlijn naar Schiphol en de Transformatorweg. Het maakt deel uit van het Groot Westerpark.

Woezel is een kunstwerk in Amsterdam-West. De creatie van Marijke van Lis staande in het Zaanhof vormt samen met een woezelfamilie in Amsterdam-Noord een (gespleten) eenheid. Naar aanleiding van een grotere woezel (Woezelflat) in 1972 op de Floriade 1972 lichtte kunstenares het toe. Die woezel was gebaseerd uit een zin waarbij Winnie door een bos liep en constateerde dat er "Hier lopen wilde woezels rond". De Tijd van 9 september 1972 over Woezels: De woezels van nu zijn speelse wonderbeesten van polyester waar kinderen op kunnen klimmen, zitten, schommelen en glijden en die op een ontwapende manier een grauwe vervelingswijk nieuw leven geven. Het felkleurige beeld in vorm van twee vogels werd geplaatst tijdens de grote saneringsbeurt die de Spaarndammerbuurt eindjaren negentig onderging. Woningen werden gerenoveerd of gesloopt en herbouwd. Het wordt gezien als toegepaste kunst. Het is een kunstobject, klimobject en fonteintje (waterinstallatie) in een. Een echte fontein vond de gemeente te duur. Het geheel is gefabriceerd van met glasvezel versterkte polyester. Net als de buurt moest het beeld regelmatig onderhouden worden; zo is het twintig jaar na plaatsing gerenoveerd; tegelijkertijd werd de ondergrond kindveilig gemaakt, eerst met(rubber stoeptegels, later met een plateau). Marijke van Lis had sociale psychologie gestudeerd, trouwde met Rob Ouëndag, met wie ze drie kinderen kreeg. Het gezin vestigde zich in een van de wijken die niet op kinderen berekend was, zeker niet op contacten tussen kinderen onderling. Zij stichtte daarop een "peuterzaal nieuwe stijl" met speelgelegenheden. Een eerste versie van een woezel bleek niet stevig genoeg, waarop Van Lis zich liet bijscholen in/door een kunststofverwerkende fabriek.

Otterdam is een ecologisch kunstwerk in het Westerpark in Amsterdam. De naam verwijst naar de otter die in het verre verleden leefde in het gebied waarin het Westerpark is aangelegd. Het gebied bestond eeuwenlang als moeras, langzaam omgewerkt tot agrarisch gebied. De laatste grote ontwikkeling was dat het opgeslokt werd door Amsterdam met haar uitbreidende bebouwing. Die oprukkende stad met bijbehorend verkeer verdreef de otter uit deze streek; hij kwam er voorlopig niet terug. Door verregaande ecologische maatregelen in de 21e eeuw kwam de otter gewild (uitzetten) en ongewild (immigratie uit ander gebied) terug naar Amsterdam en werd wel gesignaleerd in IJburg, dat wel aan de andere kant van de stad ligt. Om het gebied rond Westerpark toch klaar te maken voor de terugkomst van de otter werd een kunstmatige infrastructuur aangelegd. Het kreeg de naam Otterdam, een samentrekking van otter en dam, en werd vergezeld door officieuze verkeersborden waaronder "Tot ziens in Otterdam". Initiatiefnemers waren galerie Transnaturel en kunstenaar Theun Karelse, die juist gevestigd zijn aan straten die in Amsterdam bekend staan als juist weinig natuurvriendelijk. De galerie en kunstenaar zijn respectievelijk gevestigd aan verkeersaders Jan van Galenstraat en Witte de Withstraat. Het kunstwerk bestaat uit een drijvende raamconstructie van bamboestengels. Deze stengels verbinden negen eilandjes die op de knooppunten liggen. Deze constructie werd gekozen vanwege het minimaal ingrijpen in de natuur, de open constructie blijft licht en lucht verzorgen voor de onderliggende waterwereld met flora en fauna. Er was direct een tweede versie nodig, want Storm Poly blies de eerste versie weg. De kunstenaar kon het werk opnieuw inrichten zonder verregaande maatregelen; de sloot is slechts heupdiep. Het project bestaat uit een eilandje, een oversteekplek, een brug (bordje bij brug 2356), een meertje en een “otterduct”.

Stopplaats Amsterdam Zaanstraat was een stopplaats aan de spoorlijn Den Helder - Amsterdam. De stopplaats werd geopend op 1 oktober 1916 en gesloten op 23 januari 1924. De stopplaats was alleen toegankelijk voor spoorwerknemers. De Zaanstraat is nog wel in gebruik als opstelterrein.

Het sportterrein aan de Spaarndammerdijk is een voormalig sportterrein in de Nederlandse plaats Amsterdam. Het sportterrein werd in het noorden en oosten begrensd door de 'spoorlijn richting Den Helder', in het zuiden door de 'Spaarndammerdijk' en in het westen door landerijen.

Brug 2355 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-West, wijk Westergasfabriek. De brug werd aangelegd tijdens de herbestemming van de terreinen van de voormalige Westergasfabriek langs de Haarlemmertrekvaart. Die terreinen werden van 1997 tot 2003 gesaneerd en opnieuw ingericht onder leiding van Karthyn Gustafson en Francine Houben van Mecanoo. Er moesten tal van nieuwe waterwegen en overspanningen aangelegd worden. In dat kader werd ook brug 2355 gebouwd. Ze verzorgt de verbinding tussen het Brettenpad, een doorlopende voet- en fietsverbinding tussen Westerpark en Halfweg, het Overbrakerpad en de terreinen rondom de Gosschalklaan. De brug is dan ook alleen toegankelijk voor voetgangers en fietsers. De geknikte brug ligt tussen betonnen landhoofden; de overspanning wordt verzorgd door stalen balken waarop houten planken zijn gelegd. De balustraden/leuningen zijn van metaal. Holle ruimten onder de brug zijn opgevuld met houtblokjes. Onder de brug stroomt een niet bevaarbaar dichtgegroeid kunstmatig aangelegd beekje.

Kijkende figuur is een kunstwerk in Westpoort, Amsterdam. Het voor een deel roze beschilderde roestvaststalen beeld is van de hand van Hans van Meeuwen. Het beeld werd op verzoek van de gemeente Amsterdam in eerste instantie ontworpen voor opstelling in het Westerpark, maar werd in 1997 verplaatst naar de Transformatorweg, die even ten noorden van het Westerpark ligt. De figuur kijkt volgens het bordje van de gemeente richting west (stad uit) en is met zijn/haar billen gekeerd naar spoorviaduct brug 1946. Het geheel is een omgekeerde trechter met strak rechte lijnen, uitgevoerd in kaal roestvaststaal, een verwijzing naar de industrie die gevestigd was in dit gebied. Aan die trechter hangt de roze onderrug en bilpartij, ronde vormen.

Het 4e Gymnasium is een categoraal gymnasium in Amsterdam dat in 2005 is opgericht. De school is sinds oktober 2008 gevestigd in de Amsterdamse Houthaven in stadsdeel West. De school kenmerkt zich doordat een deel van het onderwijs in vakoverstijgende projecten wordt aangeboden. De school profileert zich met de (bijzondere) vakken film, sterrenkunde, theater en filosofie.

Brug 2354 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-West, wijk Westergasfabriek. De brug werd aangelegd tijdens de herbestemming van de terreinen van de voormalige Westergasfabriek langs de Haarlemmertrekvaart. Die terreinen werden van 1997 tot 2003 gesaneerd en opnieuw ingericht onder leiding van Karthyn Gustafson en Francine Houben van Mecanoo. Er moesten tal van nieuwe waterwegen en overspanningen aangelegd worden. In dat kader werd ook brug 2354 gebouwd. Ze verzorgt de verbinding tussen het Brettenpad, een doorlopende voet- en fietsverbinding tussen Westerpark en Halfweg en het Cultuurpark dat op de terreinen verrees en hier het uiteinde vormt van de Gosschalklaan. De brug is dan ook alleen toegankelijk voor voetgangers en fietsers. De brug ligt als een boogsegment tussen betonnen landhoofden; de overspanning wordt verzorgd door stalen balken waarop houten planken zijn gelegd. De balustraden/leuningen zijn van metaal. Holle ruimten onder de brug zijn opgevuld met houtblokjes. Onder de brug stroomt een niet bevaarbaar dichtgegroeid kunstmatig aangelegd beekje.