Brug 157

Brug 85 is de aanduiding van twee bruggen in Amsterdam-Centrum.

Het Mr. Visserplein is een druk verkeersplein in Amsterdam-Centrum, op het knooppunt van het Waterlooplein, het Jonas Daniël Meijerplein, de Muiderstraat, de Rapenburgerstraat, de Valkenburgerstraat en de Jodenbreestraat. Het plein is vernoemd naar Lodewijk Ernst Visser, die van 1939 tot 1940 als president van de Hoge Raad diende en die zich sterk verzette tegen de onderdrukking van Joden tijdens de Duitse bezetting in de Tweede Wereldoorlog. Aan het plein staat de 17e-eeuwse Portugees-Israëlietische Synagoge (Snoge), ooit de grootste synagoge ter wereld. Op de hoek van de op het plein uitkomende Nieuwe Amstelstraat is, in een complex van voormalige 17e-eeuwse Hoogduitse synagogen, het Joods Historisch Museum gevestigd. De 19e-eeuwse Mozes en Aäronkerk staat op de hoek met het Waterlooplein. De kerk is gebouwd op de plek waar Baruch Spinoza is geboren. Aan de zuidmuur van de kerk is het 8 Decembermonument, een plaquette ter herdenking van de slachtoffers van de Decembermoorden in Suriname aangebracht. Hier vindt jaarlijks een herdenking plaats. Langs de hoek van de Jodenbreestraat naar de Valkenburgerstraat stond van 1971-1994 het Maupoleum, destijds vaak het 'lelijkste gebouw van Amsterdam' genoemd. Tegenwoordig staat er aan de zijde van de Valkenburgerstraat een kantoorgebouw van de gemeente Amsterdam, met daaronder winkels en aan de zijde van de Zwanenburgwal de Academie voor Theater en Dans. Sinds 1999 is de Nederlandse Film en Televisie Academie gevestigd aan het Mr. Visserplein. De ingang bevindt zich aan het Markenplein. Over het uiterlijk van dit gebouw, met een strakke gevel van groen glas, zijn de meningen verdeeld. Volgens velen nam het de plaats van het afgebroken Maupoleum over als lelijkste gebouw van Amsterdam. Onder het Mr. Visserplein was van 2003 tot 2020 het "kinderspeelparadijs" TunFun gevestigd in de vroegere auto- en voetgangerstunnel. Het ging tijdens en vanwege de coronapandemie failliet. Tram 14 heeft een halte aan beide kanten van het Mr. Visserplein, op het Waterlooplein en in de Muiderstraat.

Brug 234, ook wel Jodenbrug genoemd, was een vaste brug in Amsterdam-Centrum. De brug lag in de Jodenbuurt van Amsterdam. De brug was gelegen over de Muidergracht; ze droeg de JodenAmstelstraat (Nieuwe Amstelstraat) over die gracht heen ter hoogte van de Deventer Houtmarkt. Die gracht stond reeds op de stadsplattegrond van Daniël Stalpaert, maar nog zonder enige bebouwing in de buurt. Er kwam een voor die tijd vrij brede stenen brug. De Muidergracht lag in het verlengde van de Houtgracht. Vanaf midden 19e eeuw werd het westelijk eind steeds verder gedempt ten behoeve van het Jonas Daniël Meijerplein; de Houtgracht onderging hetzelfde lot ten behoeve van het Waterloopelein. Van de brug is niets meer terug te vinden. Het bleek ook geen gelukkige plek, op ongeveer dezelfde plaats werd in de periode 1967-1970 brug 157 gebouwd, een tunnel onder genoemd plein, deze verdween rond 2010 onder het zand van het Mr. Visserplein. Vanwege de ligging van brug 234 tussen de Portugees-Israëlietische Synagoge en de Hoogduitse Synagoge in hebben tal van kunstenaars, waaronder Abraham Rademaker, de brug vastgelegd. Brug 234 werd niet veel later (circa 1876) hergebruikt voor een duikerbrug over de restanten van diezelfde Muidergracht maar dan bij de Hortus Botanicus Amsterdam.

Het 8 Decembermonument is een monument in Amsterdam-Centrum. Het monument werd op 8 december 1992 onthuld bij de tiende herdenking van de Decembermoorden van 8 december 1982 op Fort Zeelandia in Suriname. Het bestaat uit een plaquette aangebracht in/aan de zuidelijke zijgevel van de Mozes en Aäronkerk aan het Mr. Visserplein. De zwarte plaquette vermeldt de tekst: Ter nagedachtenis van de slachtoffers van de Decembermoorden Paramaribo, 8 en 9 december 1982John Baboeram Bram BehrCyrill DaalKenneth Gonçalves Eddy Hoost André KamperveenGerard Leckie Sugrim Oemrawsingh Leslie RahmanSoerinder Rambocus Harold Riedewald Jiwan Sheombar Jozef Slagveer Robby Sohansingh Frank Wijngaarde Gemarteld en doodgeschoten doorhet militair regimeZij stonden voor Surinameen voor democratieSlechts in gerechtigheid berusten Het monument werd op 8 december 1992 onthuld door Liesbeth Venetiaan-Vanenburg, echtgenote van president Ronald Venetiaan, die rond die tijd een bezoek bracht aan het Museum van Volkenkunde in Rotterdam, dat een tentoonstelling had georganiseerd over de cultuur in Suriname. Die dag werd in de Mozes en Aäronkerk tevens een herdenkingsdienst gehouden, waarbij naast enkele betrokken politici onder andere nabestaanden Rita Rahman en Romeo Hoost (leden van het comité voor verkrijgen van het monument) aanwezig waren. Op Fort Zeelandia zelf bevindt zich vanaf 9 december 2009 het Gedenkteken Decembermoorden, ook wel Nationaal Monument Bastion Veere – 8 december 1982.

Brug 158 is een kunstwerk in Amsterdam-Centrum. Het bouwwerk is als zodanig niet meer in gebruik. Alhoewel genummerd als brug is het een tunnelsysteem voor voetgangers. Deze werd vanaf 1967 aangelegd om voetgangers in de gelegenheid te stellen ongestoord bij de tramhalte van tramlijn 9 op brug 85 te kunnen komen die midden op het Mr. Visserplein lag. Het systeem had toegangen op het plein voor de Portugees-Israëlietische Synagoge, in de Muiderstraat, in de Nieuwe Amstelstraat, naast de Mozes en Aäronkerk en nabij de Jodenbreestraat. De tunnel werd in oktober 1970 geopend. Het ontwerp is afkomstig van Dick Slebos toen architect bij de Dienst der Publieke Werken. De voetgangers zagen het echter anders en bleven bovengronds oversteken; de tunnel werd steeds meer een illegale plaats voor daklozen, drugsgebruikers en helers van de nabijgelegen Waterloopleinmarkt. Voor de veiligheid van de overstekende voetgangers werd de tramhalte verplaatst naar de Muiderstraat, waardoor er nog minder doorstroom kwam. De gemeente besloot de voetgangerstunnel in 1985 te sluiten; eerst met een hekwerk en daarna werd alles dichtgemetseld. Vervolgens begon een getouwtrek wat er moest gebeuren met het bovenliggende plein en de onderliggende tunnels, want ook lag brug 157, de onderdoorgang Wibautstraat naar IJtunnel, hier. De gemeente wilde herinrichten en bebouwen, maar zag er weer van af etc. In 2003 werd in het tunnelcomplex de kinderspeelplaats TunFun (tunnelplezier) geopend met klimrekken en een bioscoop. Dit bracht rust op dit gedeelte van het plein. TunFun is bereikbaar vanaf de ingang voor de synagoge; de andere ingangen verdwenen in de loop der jaren onder het zand. In 2018 kwam TunFun en ook de tunnel weer in het nieuws; het bedrijf zou niet voldoen aan de veiligheidseisen van de brandweer, hetgeen de eigenaar betwistte. Het bedrijf werd op last van het stadsdeel Centrum in april 2018 gesloten, maar later heropend.

Het Joods Museum (tot november 2021: Joods Historisch Museum) in Amsterdam is een museum dat de Joodse cultuur, religie en geschiedenis belicht. Het museum is sinds 1987 gelegen aan het Jonas Daniël Meijerplein in het hart van de oude Joodse Buurt. De overdekte ruimte tussen vier in 18e-eeuwse staat teruggebrachte synagogen vormt de ingang aan de Nieuwe Amstelstraat 1. Het museum is onderdeel van het Joods Cultureel Kwartier.

Het Reliëf Franz Liszt is een reliëf in Amsterdam-Centrum. Het reliëf van beeldhouwster Gyöngyi Szathmáry werd in april 1991 geplaatst boven de hoofdingang van de Mozes en Aäronkerk aan het Waterlooplein. De plaquette herinnert aan het bezoek dat de componist Franz Liszt op 29 april 1866 aan die kerk bracht voor het bijwonen van een uitvoering van zijn Graner Messe. Het was een geschenk van de Franz Liszt Kring. De Hongaarse ambassadeur onthulde het monumentje op 29 april 1991. Het markeerde ook de verhuizing van het Franz Lisztfestival van Utrecht naar Amsterdam. Franz Lisztwoonde op 29 april 1866in deze kerkde uitvoering bij van zijnGraner MesseFranz Liszt Kring Nederland29 april 1991 In een zijgevel van diezelfde kerk werd een jaar later het 8 Decembermonument gezet.

De Obbene Sjoel is een voormalige synagoge in Amsterdam, gebouwd in 1685. Het gebouw maakt nu deel uit van het Joods Historisch Museum-complex. De naam Obbene refereert aan het feit dat de synagoge een bovenruimte in beslag nam; obben is Jiddisch voor "boven". Op de plek van de synagoge stond oorspronkelijk een houten gebouw dat dienstdeed als vleeshal. Deze werd in 1671 aangekocht door de Joodse gemeente en in 1685 gesloopt en vervangen door een nieuw gebouw met een koosjere vleeshal op de begane grond en de Obbene Sjoel op de bovenetage. De vleeshal werd later vervangen door een mikwe. Het gebouw werd ook wel Tweede Synagoge genoemd omdat het gebouwd werd toen de Grote Synagoge (1671), de oorspronkelijke synagoge van de Hoogduitse gemeente, uit zijn voegen barstte door de grote toestroom van Asjkenazische Joden uit Oost-Europa. Door de ontkerkelijking en het vertrek van Joodse inwoners uit de buurt naar nieuwe wijken verloor de Obbene Sjoel in 1924 de functie als synagoge, en werd alleen nog gebruikt als leerlokaal voor de religieuze vereniging Tiferet Bachoeriem. In de synagoge was zitplaats voor 390 mensen. Er waren twee galerijen, uitsluitend voor mannen. De galerijen en de 17e-eeuwse Ark zijn door plunderingen in de Tweede Wereldoorlog verloren gegaan. Het vervallen gebouw werd in 1966 gerestaureerd, waarbij de galerijen opnieuw zijn aangebracht. Voordat het gebouw in 1987 deel werd van het Joods Historisch Museum, is het vloerniveau verlaagd. Tot 2005 waren de museumwinkel en -café in het gebouw gevestigd. Hierna is het gebouw weer verbouwd en kreeg drie verdiepingen. Sinds december 2006 doet het gebouw dienst als het nieuwe Kindermuseum van het Joods Historisch Museum. Hier kunnen kinderen een fictief woonhuis van een Joodse familie bezichtigen.

De Grote Synagoge of Grote Sjoel uit 1671 is een voormalige synagoge aan de Nieuwe Amstelstraat (nabij het Jonas Daniël Meijerplein) in Amsterdam. Het gebouw is in gebruik als tentoonstellingsruimte van het Joods Historisch Museum. Sinds 2004 is op de begane grond van de Grote Synagoge een vaste tentoonstelling te zien over Joodse tradities en gebruiken, en worden de galerijen gebruikt voor een vaste tentoonstelling over de geschiedenis van de Joden in Nederland van 1600 tot 1890. De Grote Synagoge wordt soms ook gebruikt voor muziekconcerten. Het hoofdgebouw van de synagoge is bijna vierkant: zo'n 16 bij 17 meter. De twee huisjes die tegen het hoofdgebouw aan werden gebouwd deden dienst als mikwe (ritueel bad), bestuurskamer en kosterswoning. Centraal in de synagoge stond de bima (de leestafel voor de Thora). Hieromheen stonden banken. Aan drie zijden waren hoger gelegen galerijen, waarvan twee vrouwengalerijen. Ook stond er een marmeren ark tegen de achterwand van de synagoge, met twee zuilen en Hebreeuwse liturgische teksten. Hier werden de thorarollen bewaard.

De Jodenbuurt, ook wel Joodse Buurt of Wijk in Amsterdam, was vanaf de late zestiende eeuw tot de periode van de Jodenvervolging tijdens de Tweede Wereldoorlog, een buurt waar veel Joden woonden. De buurt strekte zich uit langs de Jodenbreestraat, Uilenburg, Vlooienburg, Waterlooplein, Marken, Rapenburg en Nieuwe Herengracht, later ook Nieuwmarkt, Sint Antoniesbreestraat, de Plantage, Weesperstraat en Weesperplein tot aan de Nieuwe Kerkstraat.

Het Oudezijds Huiszittenhuis, ook wel Oudezijds Huiszittenaalmoezeniershuis genoemd, is een bouwwerk uit 1655 aan het Waterlooplein in Amsterdam, in 1970 aangewezen als rijksmonument. Oorspronkelijk huisvestte het een liefdadigheidsinstelling waar voedsel en turf werd uitgedeeld aan arme inwoners van de stad. Het gebouw in classicistische stijl werd ontworpen door Willem de Keyser. De Academie van Bouwkunst is sinds 1946 gevestigd in het pand en in het naastliggende Arsenaal. Het pand werd afgebeeld door verschillende kunstenaars, waaronder de graveurs Jan Goeree, Petrus Schenk en Hermanus Petrus Schouten. Onder meer Pieter van Anraedt, Bartholomeus van der Helst, Cornelis Troost, Arnold Boonen, Adriaan de Lelie en Jan Maurits Quinkhard schilderden regentenstukken voor het pand.

De Nederlandse Filmacademie, meestal aangeduid als "de filmacademie" (en door studenten als "de academie"), is gevestigd in Amsterdam aan het Mr. Visserplein. De Filmacademie is een faculteit van de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten (AHK). De Academie biedt een vierjarige hbo-opleiding, waarin studenten worden opgeleid op alle sleutelfuncties van het filmvak (zie onder). Studenten werken gedurende de hele opleiding in crews en worden begeleid door ervaren filmmakers. Volgens de website richt het onderwijs zich op "de creatieve, vakinhoudelijke, de technische en de artistieke ontwikkeling van de student". Sinds 2009 biedt de Filmacademie ook een masteropleiding Film aan. Pathé stelt de Tuschinski Award beschikbaar, die jaarlijks wordt toegekend aan de regisseur van het beste eindexamenwerkstuk van deze school.