Botgenspoort

De Spuipoort was een stadspoort in de Zuid-Hollandse stad Dordrecht aan het eind van de Grote Spuistraat, op het huidige Spuiplein. De oudste vermelding van de poort stamt waarschijnlijk uit 1312, toen de poort "de nieuwe poerte" werd genoemd. De benaming Spuipoort is sinds 1439 (als "spoypoert") bekend. De naam verwijst naar een nabijgelegen, 14e-eeuwse spuisluis in de stadsmuur, die al in 1377 werd afgedamd. In 1609 werd een nieuwe poort gebouwd, die in 1870 is gesloopt. Deze poort was voorzien van drie gedenkstenen. Een daarvan is tijdens de renovatie van de Groothoofdspoort in de jaren 1970 in de nieuwe voorpoort aldaar gemetseld. Deze steen herdacht het onsuccesvolle beleg van 1418 door Jan IV van Brabant en Jacoba van Beieren. De andere stenen verwezen naar de Sint-Elisabethsvloed en de wapenfeiten van graaf Dirk IV die in 1049 werd vermoord in de omgeving van de plek waar later Dordrecht ontstond.

Het voormalige Stadhuis van Dordrecht in de Zuid-Hollandse stad Dordrecht stamt uit 1383–1388. Het was oorspronkelijk een markthal die in 1544 werd verbouwd tot stadhuis. Het heeft als zodaning gefunctioneerd tot 1975. Het huidige neoclassicistische uiterlijk is het resultaat van een verbouwing uit de 19e eeuw naar ontwerp van stadsarchitect George Nicolaas Itz. Het gebouw is een rijksmonument.

De Visbrug is een brug over de Voorstraatshaven in de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Ter hoogte van de Visbrug sloot deze haven aan op de oude Thuredricht. De brug verbindt de Visstraat met de Groenmarkt. Op de Visbrug staat het standbeeld van de gebroeders De Witt (1918). Diverse monumentale gebouwen zijn rond de brug te bezichtigen, zoals de De Gulden Os.

Het standbeeld van de gebroeders De Witt is een 20e-eeuws gedenkteken in de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het beeld is opgericht ter nagedachtenis aan raadpensionaris Johan de Witt en zijn broer Cornelis de Witt.

Het gedenkraam voor Catharina van Santen of Krafftraam is een gedenkteken in de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland, ter nagedachtenis aan Catharina van Santen, weduwe van Gerardus Krafft.

De Grote of Onze-Lieve-Vrouwekerk te Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland, is de grootste kerk van deze stad. Het is een kruisbasiliek in Brabants-gotische stijl met een onvoltooide toren en de op een na oudste kerk van de stad (de oudste heet paradoxaal genoeg de Nieuwkerk). In 1572 kwam de kerk in handen van de protestanten. De kerk staat in de 'Top 100 van de Rijksdienst voor de Monumentenzorg' uit 1990.

De Engelenburgerbrug is een brug in de Zuid-Hollandse stad Dordrecht. De brug ligt bij het Blauwpoortsplein, waar vroeger de Blauwpoort stond, en verbindt het Nieuwe Werk, een eilandje uit de 15e eeuw, met de binnenstad van Dordrecht, samen met de Roobrug en de Lange IJzeren Brug. De oudste vermelding van de brug stamt uit 1529 als "brug vanden nijeuhaven". Voordat de huidige brug werd gebouwd, stond er een dubbele ophaalbrug. De Engelenburgerbrug geeft toegang tot het Maartensgat.

Lange IJzeren Brug is de naam van een stalen brug over de Nieuwe Haven in de stad Dordrecht, in Zuid-Holland. De brug is ontworpen in 1855 door G.N. Itz (stadsbouwmeester van Dordrecht 1832-1867), en diende ter vervanging van een 40 m lange houten brug. De Lange IJzeren Brug is een slanke brug die bestaat uit twee vaste brugdelen van elk 25 meter. In het midden van de haven is een beweegbaar gedeelte uitgevoerd als dubbele basculebrug. De brug heeft een totale lengte van 60 m en is 2,8 m breed. In 2005 werd de brug gerestaureerd.

Engelenburg is een rijksmonument in de Zuid-Hollandse stad Dordrecht. De voormalige ronde wachttoren uit 1429, die bekendstaat als rondeel Engelenburg, werd in 1647-1648 verbouwd tot woonhuis. Sinds 1975 is het pand in bezit van Vereniging Hendrick de Keyser en fungeert het als kantoor met woning. De Engelenburgerbrug is naar het rondeel genoemd.

De Blauwpoort was een stadspoort in de Zuid-Hollandse stad Dordrecht op het huidige Blauwpoortsplein. De poort stond op het Nieuwe Werk, de begin 15e-eeuwse landaanwinning aan de Nieuwe Haven, dicht bij de Engelenburgerbrug, die het Nieuwe Werk verbindt met de Lange Geldersekade en de rest van het gebied rond de Grote Kerk. In 1662 wordt deze brug de "brugge byde blauwe poorte" genoemd. De eerste vermelding van de Blauwpoort stamt uit 1555 ("blaeuwe poort"). De naam was ontleend aan de natuursteen die bij de bouw ervan was gebruikt. De toen waarschijnlijk vrij nieuwe poort is afgebeeld op de stadsplattegronden van Jacob van Deventer uit het midden van de 16e eeuw en ook op latere kaarten. De exacte ligging en oriëntatie van de poort zijn echter niet helemaal duidelijk. Naast de poort lag – evenals bij het Melkpoortje – een "blau bolwerck", genoemd naar hetzij de Blauwpoort, hetzij de natuursteen ("blau steen") waarmee het bolwerk gedeeltelijk was uitgevoerd. Dit blauwe bolwerk wordt in 1577 vermeld in de passage: "op d'kaeye buyten de poort [=Blauwpoort] van het nyewe werck naest blau bolwerck binnen dese stede." Op basis van kopieën van oude tekeningen is in de poort op de achtergrond van De liereman van de Dordtse schilder Nicolaes Maes de oorspronkelijke, 16e-eeuwse Blauwpoort herkend. Deze werd in 1672 vervangen door een groot poortgebouw van rode baksteen in late, sobere Hollands-classicistische stijl. Deze tweede "blaauwpoort" (zoals hij in 1706 nog steeds werd genoemd) werd in 1910 afgebroken.

De Voorstraat is een winkelstraat en dijk in de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De stad is ontstaan aan de Voorstraatshaven, die zich aan de westkant van de straat bevindt. De Voorstraat loopt vanaf de kruising Bomkade/Prinsenstraat bij de Leuvebrug naar het oosten en met een bocht richting het noorden tot aan de Riedijk/Torenstraat. De straat met een lengte van 1,2 km is deel van de hoogwaterkering in Zuidwest-Nederland. De Voorstraat als zeedijk is nog even hoog gelegen als rond 1900. De zeedijk kan door het plaatsen van schotbalken tegen waterstanden van maximaal 3,60 m +NAP beschermen.De Voorstraat mag zich de langste winkelstraat van Nederland noemen. Het noordelijke deel van de Voorstraat is het oudste deel; hier hebben zich veel creatieve ondernemers gevestigd: vormgevers, architectenbureaus, antiquariaten, antiquairs, galeries, kunstenaars en enkele culturele instellingen.Van de ruim duizend monumentale panden die Dordrecht telt, zijn er bijna 200 rijksmonumenten op de Voorstraat te vinden, waaronder de H. Maria Maior, de Augustijnenkerk en het smalste huis van Dordrecht. De Voorstraat is deels gesloten voor gemotoriseerd verkeer en ingericht als een voetgangersgebied (tussen de Bomkade en het Steegoversloot). Tussen het Steegoversloot en Riedijk zijn auto's wel toegestaan.

De Suikerstraat is een straat in de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Aan de ene kant grenst het aan de Bomkade dan wel Voorstraat, aan de andere kant aan de Boogjes. De straat loopt deels parallel aan de Prinsenstraat.