Binckhorst (wijk in Den Haag)

Begraafplaats Sint Barbara is een Rooms-Katholieke begraafplaats in de Haagse wijk Binckhorst, aan de oostkant van de Binckhorstlaan, tussen de binnenstad van Den Haag en Voorburg.

Kasteel de Binckhorst is een kasteel in de Nederlandse stad Den Haag uit de 17de eeuw met een oorsprong begin 14de eeuw. Het ligt in de wijk Binckhorst, die grenst aan Rijswijk en Voorburg.

De Caballero Fabriek is een voormalige sigarettenfabriek op industrieterrein Binckhorst in Den Haag. Er werden onder andere sigaretten van het merk Caballero geproduceerd. Sinds 2006 is het een bedrijfsverzamelgebouw.

De Binckhorsthaven is deel van een in Den Haag in de jaren dertig van de 20e eeuw als werkgelegenheidsproject aangelegde haven en bedrijventerrein De Binckhorst. De haven komt bij de Binckhorstbrug uit op de Haagse Trekvliet.

B-PROUD is een hoogbouwproject in de Nederlandse stad Den Haag. Het complex zal bestaan uit twee torens die elk zo'n 140 meter hoog worden en verrijzen op de hoek van de Binck Avenue, de voormalige Binckhorstlaan, en de Mercuriusweg. Het complex is ontworpen door architectenbureau OZ, de bouw ervan zal aanvangen in 2021.

De Haagse Trekvliet, ook bekend als Haagse Vliet of Haagvliet (of foutief: Trekvliet), is een kanaal dat in 1344-1345 werd gegraven in opdracht van graaf Willem IV van Holland, als verbinding van het Haagse grachtenstelsel met de Vliet. Het kanaal vormt de grens tussen de Nederlandse steden Voorburg en Rijswijk. Over de Haagvliet ligt de Geestbrug uit 1350, de oudste tolbrug in de omgeving.

De Utrechtsebaan (vaak onjuist geschreven als Utrechtse Baan) is een weg in Den Haag. De weg sluit vanuit het westen aan op de A12 van Den Haag via Utrecht naar de grens met Duitsland. De Utrechtsebaan is dus zelf geen onderdeel van de rijksweg, al draagt deze wel het nummer A12. De weg wordt beheerd door de gemeente Den Haag. Het is de belangrijkste wegverbinding tussen het Haagse wegennet en het Rijkswegennet sinds de openstelling van het wegvak op 29 december 1976. De weg begint op de Zuid-Hollandlaan/Benoordenhoutseweg en loopt vervolgens tussen het Malieveld en het Haagse Bos door. De weg moest voor snellere doorstroming zorgen, maar een uur na de opening stond de eerste file er al. De Utrechtsebaan staat er om bekend dat er altijd files zijn. Vanwege de aanleg in 1973 moest de Boslaan sterk verbreed en rechtgetrokken worden. Een deel van het bos stond in de weg, en daarom werden vele bomen verplaatst naar de Koekamp. Over de oude Boslaan tussen de Benoordenhoutseweg en de Bezuidenhoutseweg reden ooit tramlijnen 7, 12 en 15. Tramlijnen 12 en 15 waren tijdelijke zomerlijnen. Tramlijn 7 reed vanaf 1906 en werd in 1966 opgeheven omdat deze lijn te onrendabel was. Dat maakte het aanleggen van de Utrechtsebaan ook makkelijker. Tussen de Koekamplaan en de Benoordenhoutseweg reed van 1928 tot en met 1966 ook de Gele Tram naar Wassenaar en Leiden over de Boslaan. Een aantal kantoorgebouwen is over de Utrechtsebaan heen gebouwd. Prominente gebouwen zijn de Malietoren en de Haagse Poort. Dit dubbel grondgebruik is een van de oplossingen voor het tekort aan bouwgrond in Den Haag. Het gebouw De Haagsche Zwaan hangt deels over de weg, zie de foto hiernaast. Aangezien de verkeersdrukte sinds de aanleg erg is toegenomen, is de Rotterdamsebaan aangelegd. Deze werd in februari 2021 geopend. In 2022 is de Utrechtsebaan voor het eerst geheel gerenoveerd. Dit duurde vijf maanden. Van 2022 tot en met 2024 kwam de weg regelmatig in het nieuws omdat deze werd gebruikt voor blokkades door deelnemers aan protesten vanuit milieuactivisme.

De Nederlandse Broekslootmolen in de gemeente Rijswijk (Zuid-Holland) was een poldermolen die in de 16e eeuw "Nieuwe molen" werd genoemd. Samen met de oudere Laakmolen of de voorganger daarvan; de Raemolen, diende de molen om de weilanden van de Noordpolder droog te malen. De Broekslootmolen, eigendom van het Hoogheemraadschap Delfland, werd in 1880 vervangen door een gemaal. De eerste machinist van het stoomgemaal was in 1871 Leendert Schilperoort. De voormalige molenaar werd niet ontslagen, doch kreeg de functie van assistent van Schilperoort.

De Molenwijk, officieel de Noordpolderbuurt, is een buurt in het Haagse stadsdeel Laak in de wijk Laakkwartier en Spoorwijk. De Molenwijk wordt begrensd door de Rijswijkseweg in het westen, de Laak in het noorden, de Trekvliet in het oosten en de Broeksloot in het zuiden. De buurt dankt zijn naam aan de Laakmolen uit 1699. De Noordpolderbuurt bestaat uit het vooroorlogse Molenwijk en de driehook Jan van der Heijdenstraat - Van Musschenbroekstraat - Rijswijkseweg.

Cromvliet was een buitenplaats in de Nederlandse plaats Rijswijk (provincie Zuid-Holland).

BINK36 is een creatieve hotspot in een voormalig PTT-complex van enkele gebouwen aan de Binckhorstlaan 36 in Den Haag.

De Laakmolen is een poldermolen in het huidige Den Haag (Laakkwartier) gelegen aan de Haagse Vliet op de hoek van de Laakkade en de Trekweg. De Laakmolen, een 8-kante grondzeiler, dateert van 1699 en is deels gebouwd op de fundamenten van een vroegere molen. De molen is gebouwd in opdracht van het Hoogheemraadschap Delfland en moest er samen met de Broekslootmolen of Nieuwe Molen voor zorgen, dat het water in de Noordpolder op de gewenste hoogte bleef. Het water werd van het watertje de Laak in de boezem gemalen. De Haagse Vliet was het boezemwater. Reeds in de 15e eeuw is er sprake van een watermolen op deze plaats. De molen, die een ouderdom kent van meer dan 500 jaar is daarmee de oudste –nog bestaande– molen van Den Haag. De molen stond 400 jaar op Rijswijks grondgebied. Kort na 1900 werd de grond bij 's-Gravenhage gevoegd. Rond de molen zou de Haagse wijk Molenwijk verschijnen. Het galgenveld bij de Laakmolen werd al in de 15e eeuw gebruikt; dit galgenveld lag tot 1795 tussen de huidige Rijswijkseweg en de Haagse Vliet. De naamgeving van de molen houdt verband met de aanwezigheid van dit galgenveld. In de oudste akten komt de molen voor als Raemolen, ook wel Raenmolen, hetgeen mogelijk verwijst naar het galgenveld, dat vol raderen (raddraaien) en galgen stond. In de 18e eeuw worden de namen Galgmolen en Laakmolen door elkaar gebruikt. Het galgenveld was ingericht om de geëxecuteerde (reeds dode) lichamen op te hangen als afschrikwekkend voorbeeld, voor degenen die de stad binnenkwamen. Het terrein van de molen en het galgenveld was tot ongeveer de 20e eeuw Rijswijks grondgebied. De geëxecuteerden waren veroordeeld door het Hof van Holland en niet door de Magistraat van 's-Gravenhage. De laatste bestuurders hadden een eigen galgenveld aan de Scheveningseweg. In 1938 ging het eigendomsrecht van de Laakmolen over van het Hoogheemraadschap Delfland naar de gemeente Den Haag. De toenmalige molenaar, die daar heftig tegen protesteerde was Jan van der Helm (1890-1975). Daardoor werd hij namelijk ambtenaar bij de gemeente en zou hij alleen overdag mogen malen terwijl een molenaar maalt wanneer het waait, ongeacht de tijd van de dag. In 1966 werd de molen door het rijk op de monumentenlijst geplaatst. In 1982 werd de molen door brand zwaar beschadigd. In 1985 toen de restauratie bijna was afgerond, vond er opnieuw een brand plaats. De landschappelijke waarde van de molen is gering. Hij staat ingebouwd tussen bomen en hoge gebouwen, met als naaste buurman het leegstaande kantoorgebouw (anno 2012) van de voormalige Keuringsdienst van Waren. Door ernstige windbelemmering draait de molen slechts bij hoge uitzondering. De molen heeft een maalverbod. De molen is het onderwerp van een 1882 aquarel door Vincent van Gogh. Ook Jan Hendrik Weissenbruch heeft diverse schilderijen waarop de molen zichtbaar is zoals: De Trekvliet.