Joh. M. Coenenstraat

Het Oorlogsmonument aan het Harmoniehof is een oorlogsmonument in Amsterdam-Zuid. Het is een zogenaamde Vrijheidsboom (Krimlinde, Tilia euchlora) in 1947 geplant aan de zoom van een van de plantsoentjes die het Harmoniehof rijk is. De vrijheidsboom, ook wel vredesboom, wordt beschermd door een sierrand bestaande uit hardstenen segmenten. Op die sierrand staat de tekst:Vrijheidsboom 1945; A.C.W. Samenwerking. A.C.W. Samenwerking staat voor Amsterdamsche Coöperatieve Woningvereeniging 'Samenwerking', die het plein en omgeving liet bouwen. Die woningcorporatie plaatste in 2017 ook het Oorlogsmonument Gerard Terborgstraat.

Huize Lydia is een multifunctioneel centrum gelegen op de hoek van het Roelof Hartplein, Joh. M. Coenenstraat en Bronckhorststraat in Amsterdam. Het was oorspronkelijk een meisjeshuis (pension voor alleenstaanden), waar ongetrouwde vrouwen woonden, maar ook ongetrouwde mannen. Ook veel verpleegsters die in het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis werkten, verbleven hier. Het is een rijksmonument.

Oud-Zuid was van 1998 tot 2010 een stadsdeel van de gemeente Amsterdam in de Nederlandse provincie Noord-Holland. Per 1 mei 2010 is het opgegaan in het nieuwe stadsdeel Amsterdam-Zuid. Oud-Zuid is als stadsdeel gevormd in 1998 uit de fusie van de stadsdelen Zuid en De Pijp. Bij deze fusie is de Prinses Irenebuurt (voorheen een onderdeel van Stadsdeel Zuid) met de Rivierenbuurt en Buitenveldert opgegaan in het nieuwe Stadsdeel Zuideramstel. Het stadsdeel had op 1 januari 2005 83.696 inwoners. De wijken die samen bekendstaan als Nieuw-Zuid (zie Plan Zuid) behoorden tot 2010 dus deels tot Oud-Zuid (maar de Rivierenbuurt behoorden tot 2010 tot het stadsdeel Zuideramstel). Sinds 20 november 2022 is de wijk gemeentelijk beschermd stadsgezicht. De Noord/Zuidlijn loopt door het stadsdeel en heeft een station 'De Pijp' onder de Ferdinand Bolstraat tussen de Albert Cuypstraat en de Ceintuurbaan.

Het Roelof Hartplein is een plein in Amsterdam-Zuid waar de Roelof Hartstraat, Van Baerlestraat, J.M. Coenenstraat en de Cornelis Anthoniszstraat samenkomen. Het plein kreeg zijn naam in 1917 en is vernoemd naar de geneesheer en filantroop Roelof Hart (1837-1892).

Het Oorlogsmonument Gerard Terborgstraat is een beeld annex oorlogsmonument in Amsterdam-Zuid. Het monument uit 2017 is ontworpen door Victor Levie. Vier bewoners en huurders bij de Samenwerking (Amsterdamse Coöperatieve Woningbouwvereniging Samenwerking) begonnen in 2015 een onderzoek naar slachtoffers van het Naziregime tijdens de Tweede Wereldoorlog. Zij kwamen met een overzicht van 169 namen van huurders van de Samenwerking en die vanwege hun Joodse geloof werden gedeporteerd en omgebracht, maar ook mensen die zelf een einde aan hun leven hebben gemaakt en omgebrachte verzetsmensen. De lijst werd aangevuld met bijvoorbeeld onderduikers, die ook slachtoffer werden. Het monument bestaat uit een viertal houten deurposten, een symbool van deuren waarachter slachtoffers woonden. Op de posten daarvan zijn witte, groene en zwarte plaatjes bevestigd. De witte geven de straat aan, de groene het huisnummer (en etage) en de zwarte de naam van de voormalige bewoners. Naast het monument is een plaquette aangebracht met uitleg. Het is “ondertekend” door www.samenwerking.org die hier destijds actief was en ook in de 21e eeuw woningen beheert.

Het Nieuwe Huis is een appartementencomplex 'Amerikaanse stijl' met een portiersloge aan het Roelof Hartplein, aan de kop van de Van Baerlestraat in Amsterdam Oud-Zuid. Het gebouw staat sinds 2004 op de rijksmonumentenlijst. Het pand is ontworpen door architect Barend van den Nieuwen Amstel. In 1928 werd het opgeleverd met als doel onderdak te bieden aan (gegoede) vrijgezellen, voor wie het in de jaren twintig moeilijker was een woning te vinden dan voor gezinnen. Het Nieuwe Huis heeft 188 kleine tot middelgrote appartementen. Onderin bevinden zich een vestiging van de Openbare Bibliotheek Amsterdam en een loge. In 1974 maakte schrijver en dichter Jan Arends een einde aan zijn leven door uit het raam van zijn appartement aan de binnentuin van 'Het Nieuwe Huis' te springen. Op de dag van zijn dood verscheen zijn dichtbundel Lunchpauzegedichten. Aan de speelse gevel met rondingen en trapvensters is de invloed van de Amsterdamse School af te lezen.

Timo Smeehuijzenbrug (brug 407) is een vaste brug in Amsterdam-Zuid.

Het Plantsoen Harmoniehof is een stadsparkje in Amsterdam-Zuid.

De Hondecoeterstraat is een straat in Amsterdam-Zuid. De straat kreeg een buurt (Hondecoeterbuurt) naar zich vernoemd en is gelegen in het Museumkwartier.

De Bachzaal is een middelgrote concertzaal in Amsterdam-Zuid. De zaal dankt zijn naam aan de Bachstraat, waar de zaal is gevestigd. Architect Piet Vorkink (1878-1960) ontwierp in 1930 het ingenieuze complex, waarvan de Bachzaal onderdeel uitmaakt. Het gebouw, waar aanvankelijk musici voor onder meer het Concertgebouworkest opgeleid werden, is een belangrijk semi-openbaar gebouw, waarvan er in Nederland maar weinig zijn gebouwd.

Het Gedenkteken Maria Montessori is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Zuid. Het beeld uit 1953 werd gemaakt door Gerarda Rueter. De opdracht kwam van de gemeente Amsterdam; het was destijds de gewoonte dat de gemeente opdrachten verstrekte voor te leveren kunst. Het beeld moest daarbij in september 1953 klaar zijn. Rueter kwam conform de opdracht van de wethouder voor Kunstzaken met een meisjesfiguur met een vogel in de hand; 1,20 meter hoog, te plaatsen op een sokkel. Het beeld werd besteld voor plaatsing bij de Eerste Montessorischool in Amsterdam aan de Corellistraat; de naamgeefster van de school Maria Montessori was in 1952 overleden. Rueter maakte het beeld in haar atelier aan de Velzerweg, Amsterdam-Sloterdijk. Ter afwerking van het beeld werd ook een plaquette ontworpen. Het beeld van brons werd eerst in 1955 geplaatst. Amsterdam eerde Montessori in 1960 opnieuw; er kwam een Maria Montessoristraat in Amsterdam Nieuw-West. Overigens staat daar vlakbij een beeld van een jongen met haan van Ruth Brouwer, ook voor een Montessorischool.

DDT666 is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Zuid. Het is volgens de gemeente Amsterdam één van de oudste vormen van graffiti in Amsterdam. De kleine muurschildering werd in 1978 gezet door Ivar Vičs alias Dr. Rat. Vičs was met Diana Ozon punkclub DDT gestart. Hij zette weliswaar nog meer tags, maar de meeste verdwenen al weer net zo snel als ze gekomen waren. In 2011 werd al tijdens de aanmaak van een biografie over Vičs door Matijn Haas duidelijk, dat bijna al zijn werk is verdwenen. Overigens kon Vičs er zelf maar kort van genieten; hij overleed in 1981 door een overdosis. Deze DDT666 bleef door de jaren heen bespaard, daarin geholpen door een boomlover, die dat deel van de gevel uit het zicht hield. Op verzoek van kunstkenners werd de tag in 2013 vrijgemaakt van de bladeren, zodat het weer in volle glorie te zien was. Vičs zette overigens alleen DDT666; de graffiti rondom deze tekst is van derden, zo ook de tekst “ moet dood”, dat afkomstig was van iemand die uit de punkclub gezet was. Na een restauratie in 2022 door Antonio Rava werd het bestempeld als zijnde kunsthistorisch van belang dan wel betekenisvol cultureel erfgoed. Stadsdeel voorzitter Sebastian Capel kwam de vernieuwde schildering in mei onthullen, al zij het weer verborgen. Zij vond plaats achter een aantal bouwketen, die er stonden vanwege de sloop en herbouw van het ertegenover staande Hondecoeterstraat 14. Vičs hoefde voor dit werk niet ver te reizen; hij werd in de buurt grootgebracht.