Santa Croce in Via Flaminia

MAXXI (Italiaans: Museo nazionale delle arti del XXI secolo), Nationaal museum voor kunst uit de eenentwintigste eeuw, is een museum in de Italiaanse hoofdstad Rome. Naast aandacht voor moderne kunst besteed het museum ook aandacht aan architectuur. Het gebouw werd ontworpen door Zaha Hadid en geopend in 2010. In datzelfde jaar kreeg het de Stirling Prize van het Koninklijk Instituut van Britse Architecten.

Stadio Flaminio is een stadion in Rome. Het is gelegen aan de Via Flaminia, drie kilometer ten noordwesten van het centrum. Het stadion heeft een capaciteit van 24.973 toeschouwers. Alleen de hoofdtribune, met een capaciteit van 8000, is overdekt. Het stadion is gebouwd voor de Olympische Spelen van 1960 in Rome, waar ooit het Stadio Nazionale stond. Tussen 1911 en 1953 was de Stadio Nazionale tevens het stadion van voor Rome's oudste voetbalteam S.S. Lazio.

De Catacombe van Valentinus of Valentinus-catacombe (Italiaans: Catacomba di San Valentino) is een van de catacombecomplexen in de Italiaanse stad Rome. De catacombe ligt op de tweede mijl van de Via Flaminia, tegenwoordig in viale Maresciallo Pilsudski, in de moderne wijk Pinciano.

De Milvische Brug (Latijn: Pons Milvius of Pons Mulvius, Italiaans: Ponte Milvio of Ponte Mollo) is een brug in Rome over de rivier de Tiber. In de oudheid lag de brug buiten Rome, een kleine drie kilometer ten noorden van de Porta Flaminia. De brug vormde de overgang over de Tiber voor de Via Flaminia, die naar Ariminum (Rimini) liep. Vanaf de brug begon ook de Via Cassia, die naar Toscane voerde. De bronnen noemen de brug voor het eerst in verband met het jaar 207 v.Chr. De brug was toen waarschijnlijk nog van hout. De bouw ervan moet misschien worden toegeschreven aan een verder onbekende Molvius, omdat een gens Molvia uit die tijd bekend is. In 109 v.Chr. liet Marcus Aemilius Scaurus, een oud-consul die op dat moment censor was, de brug herbouwen in baksteen. In 63 v.Chr., tijdens de samenzwering van Catilina, liet Cicero op de Milvische brug een val zetten waardoor Volturcius, een handlanger van Catilina, toen hij met de gezanten van de Allobrogen de stad verliet, kon worden opgepakt. Bij deze brug vond ook in 312 na Chr. de beroemde Slag bij de Milvische brug plaats tussen Constantijn de Grote en Maxentius. In de middeleeuwen kreeg de brug de naam Ponte Mollo, een naam die wel verklaard wordt uit het feit dat de brug zou ‘veren’ (Italiaans: mollegiare), maar waarschijnlijk eerder met de erbarmelijke staat van de brug (Italiaans: molle = slap) te maken had. In de middeleeuwen werd de brug meerdere keren gerestaureerd. In 1450 werd onder paus Nicolaas V een restauratie begonnen die in 1457 onder paus Calixtus III werd voltooid. Houten onderdelen (mogelijk van middeleeuwse reparaties) werden verwijderd, evenals een driehoekig middeleeuws fort (Tripizzone genaamd) aan de noordkant. De brug kreeg vier grote bogen en twee kleinere. Een oude wachttoren aan de noordkant, die oorspronkelijk stamde uit de derde eeuw, werd gerestaureerd. De brug werd een geliefd onderwerp bij schilders uit de Lage Landen. Jan Both, een kunstschilder uit de groep Italianisanten uit de 17e eeuw heeft bijvoorbeeld de Ponte Mollo meerdere malen in zijn arcadische landschappen vereeuwigd. 1805 werd de brug door Valadier in opdracht van paus Pius VII opnieuw gerestaureerd, waarbij de wachttoren zijn huidige boogvorm kreeg. In 1849 werd de brug door Garibaldi opgeblazen om de opmars van Franse troepen tot stilstand te brengen. Zijn huidige vorm kreeg de brug bij een nieuwe reconstructie in 1850 onder paus Pius IX. De brug is nu een voetgangersbrug van 132 meter lang. Aan de zuidelijke opgang staat links een standbeeld van l’Immacolata (door Domenico Pigiani uit 1840) en rechts een standbeeld van Sint-Johannes Nepomucenus, die gold als beschermheilige tegen het verdrinken en van mensen die een geheim moeten bewaren.

Sant'Andrea in Via Flaminia is een niet al te grote, Rooms-katholieke kerk in Rome. De kerk is ontworpen door Giacomo Barozzi da Vignola en wordt daarom ook wel Chiesa di Sant'Andrea del Vignola genoemd. De kerk is gewijd aan Sint-Andreas en ligt in het stedelijk gebied van de Via Flaminia (een oude Romeinse weg die begint in Rome), tussen de Porta del Popolo en de Milvische Brug. De kerk is de eerste kerk met een elliptische koepel, een stijlkenmerk dat een voorafschaduwing is van de barok.

De Ponte Duca d'Aosta is een brug over de Tiber in Rome. De brug verbindt het Foro Italico met de andere zijde van de Tiber. De boogbrug werd tussen 1939 en 1942 gebouwd naar een ontwerp van architect Vincenzo Fasolo. De brug heeft een lengte van 220 meter en heeft drie bogen. Bij een normale waterstand stroomt er alleen water onder de middelste boog, maar bij hoogwater stroomt er ook water onder de andere twee bogen. De brug is vernoemd naar Emanuel Filibert, de Hertog van Aosta, die tijdens de Eerste Wereldoorlog het bevel voerde over het 3e Italiaanse leger. Op beide oevers staan sokkels met daarop reliëfs die de strijd uitbeelden bij de rivieren Isonzo, Tagliamento, Sile en Adige aan het Italiaanse front tijdens de Eerste Wereldoorlog.

De Ponte del Risorgimento is een brug over de Tiber in Rome. De brug ligt ten noorden van het centrum en verbindt de wijk Flaminio op de linkeroever met de wijk Della Vittoria op de rechteroever. De boogbrug werd tussen 1909 en 1911 gebouwd naar een ontwerp van ingenieur Giovanni Antonio Porcheddu, die werkte voor de Turijnse concessionairs van betonbureau Hennebique. De brug heeft inclusief de opritten een lengte van 159 meter en bestaat uit één segmentboog met een overspanning van 100 meter. De Ponte del Risorgimento was de eerste brug in Italië met een constructie van gewapend beton en had ten tijde van de opening de grootste overspanning van alle betonnen boogbruggen ter wereld. De brug is vernoemd naar de Italiaanse eenwording (in Italië bekend als de Risorgimento). In 1911 werd namelijk de vijftigjarige verjaardag van de eenwording gevierd.

De Obelisk van Mussolini (Italiaans: Obelisco di Mussolini), ook Mussolini-monoliet genoemd is een obelisk van carraramarmer in de stad Rome. Het is de grootste monoliet die in de 20e eeuw met draadzagen uit een berg werd gezaagd en verder met mensenhanden werd vervaardigd. De steen weegt circa 300 ton en heeft een lengte van 17,40 meter. Met het zagen werd begonnen in 1928. Voor het transport werd een 50 ton zware houten bekisting om de steen gemaakt, die het dal werd ingerold en vervolgens met 36 span ossen naar de haven van Marina di Carrara werd getrokken. Van hieruit werd de steen verscheept naar Fiumicino en vervolgens de Tiber op. De obelisk heeft een vergulde spits. In de steen zijn van boven naar beneden de tekst MVSSOLINI DVX (Mussolini, Leider) en het symbool van het fascisme, de roedenbundel, uitgehakt. De obelisk staat op het Piazza Lauro De Bosis langs de Tiber en markeert het centrum van het Foro Italico, het sportcomplex dat tussen 1928 en 1938 werd aangelegd onder de naam Foro Mussolini met als doel er de Olympische Zomerspelen van 1940 te houden. De obelisk is niet zomaar een monument, maar het sluitstuk van de stedenbouwkundige ideeën van Benito Mussolini. Het laat Mussolini zien als de schepper van de nieuwe staat en het tijdperk van het fascisme. De Olympische Spelen werden in 1940 en 1944 niet gehouden en na de oorlog werd het Foro Mussolini omgedoopt tot Foro Italico. De tekst op de obelisk kon echter niet worden verwijderd. De obelisk is blijven staan wordt iedere avond door schijnwerpers verlicht.

De Gran Madre di Dio is een aan Maria, Moeder van God, gewijde rooms-katholieke kerk in Rome. De kerk is gelegen aan de Tiber, op het Piazzale Ponte Milvio, nabij de Milvische Brug, op het kruispunt van de Via Flaminia en de Via Cassia. De kerk werd in 1931 gebouwd op last van paus Pius XI, ter nagedachtenis aan de vijftienhonderdste verjaardag van het Eerste Concilie van Efese, waar Maria's moederschap van God als dogma werd vastgesteld. De kerk werd ontworpen door Cesare Bazzani en kwam in 1933 gereed. De kerk is de thuisbasis van een parochie met dezelfde naam. De kerk is gebouwd in de vorm van een Grieks kruis. De hoofdingang wordt voorafgegaan door een veranda, die wordt bekroond door een fronton, steunend op driehoekige zuilen. De kerk heeft een hoge koepel, die wordt geflankeerd door twee kleine torens.

Het Foro Italico is een sportcomplex in Rome (stadsdeel Municipio XX), dat tijdens de regering van Mussolini werd gebouwd. Het complex werd gebouwd vanaf 1928, met als doel hier de Olympische Spelen van 1940 te houden. Aanvankelijk werd het Foro Mussolini genoemd, maar na de val van het fascistische regime en de bevrijding van Italië in 1944 werd dit veranderd in de huidige naam. In 1960 zijn de Olympische Spelen alsnog gehouden in Rome, op dezelfde plaats, maar met uitbreiding naar de linkeroever van de Tiber. Het tenniscentrum herbergt de jaarlijkse evenementen WTA-toernooi van Rome en ATP-toernooi van Rome. Het in 2010 voltooide center court biedt 10.400 zitplaatsen.

De Sacro Cuore di Cristo Re (Heilig Hart van Christus Koning) is een basiliek in Rome, gelegen aan de Viale Mazzini, in de wijk Della Vittoria. De gelijknamige parochie werd in 1926 opgericht door paus Pius XI. Met de bouw van de kerk - naar een ontwerp van de architect Marcello Piacentini - werd in 1924 begonnen. Aanvankelijk wilde Piacentini zijn kerk vormgeven naar de maatstaven van veel zestiende-eeuwse Romeinse kerken, maar hij zag daarvan af, legde de bouw stil en maakte een heel nieuw ontwerp. Kenmerkend voor het ontwerp zijn de hoge koepel en de twee uit baksteen opgetrokken klokkentorens. De bouw werd uiteindelijk in 1934 voltooid. Binnen zijn verschillende kunstwerken te zien, waaronder een fresco van het Heilig Hart van Christus Koning, meteen achter het altaar. Paus Paulus VI verleende de kerk met het motu proprio Recentioris architecturae de status van basiliek.

De Sant'Eugenio is een basilikale kerk in Rome, gelegen in de wijk Pinciano, in Municipio III, in de Via delle Belle Arte. De kerk is gewijd aan de heilige paus Eugenius II. De kerk werd gebouwd op last van paus Pius XII, wiens doopnaam Eugenio was, ter gelegenheid van zijn vijfentwintigjarig bisschopsjublileum in 1942. De kerk kwam in 1951 gereed en werd op 2 juni van dat jaar, de feestdag van Sint Eugenius, gewijd door paus Pius XII zelf. De kerk doet vanaf de wijding dienst als parochiekerk. Sinds 1980 is de bediening van de kerk in handen van Opus Dei. Aan de kerk is een convikt verbonden voor Romeinse priesterstudenten. De façade van de kerk is opgetrokken uit travertijn. De kerk zelf is gebouwd in de stijl van de neobarok. De kerk bestaat uit een middenschip. Aan de linkerzijde hiervan bevinden zich drie kapellen, gewijd aan de heiligen Nicolaas van Flüe, Catharina van Siena en Filippus Neri. Tussen deze kapellen bevinden zich glas-in-loodramen met de afbeeldingen van de pausen Marcellus I, Silvester I en Damasus I. De twee kapellen ter rechterzijde zijn gewijd aan Francisca Xaveria Cabrini en Franciscus van Assisi. Op het raam tussen deze beide kapellen staat paus Gregorius VII afgebeeld. In het transept zijn de ramen gewijd aan de pausen Martinus I, Hormisdas, Leo IV en Agatho. Aan de linkerzijde in het transept is een altaar gewijd aan Onze-Lieve-Vrouw van Fátima, een geschenk van de regering van Portugal, aan de rechterzijde is een altaar gewijd aan de apostelen Petrus en Paulus dat geschonken werd door de regering van Libanon. In de kerk zijn verschillende bronzen beelden te zien van verschillende Italiaanse beeldhouwers. Een ervan, geplaatst bij het hoofdaltaar, stelt de Heilige Eugenius voor.