Deutsche Oper Berlin

Deutsche Oper is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder de Charlottenburgse Bismarckstraße, naast het operagebouw van de Deutsche Oper. Het metrostation werd op 14 mei 1906 onder de naam Bismarckstraße geopend aan het zogenaamde stamtracé, de eerste lijn van de Berlijnse metro. Het station, een beschermd monument, wisselde meerdere malen van naam en wordt bediend door lijn U2.

Bismarckstraße is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder de kruising van de Bismarckstraße en de Wilmersdorfer Straße in het Berlijnse stadsdeel Charlottenburg. Het metrostation werd op 28 april 1978 geopend als overstapstation voor de reeds bestaande U2 en de tegelijkertijd naar het noordwesten verlengde U7. Op de U2 bestond van 1906 tot 1929 ook al een station met de naam Bismarckstraße, dit station heet tegenwoordig Deutsche Oper.

Richard-Wagner-Platz is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder het gelijknamige plein (voorheen Wilhelmplatz) nabij het raadhuis van Charlottenburg. Het metrostation werd op 14 mei 1906 geopend onder de naam Wilhelmplatz. Aanvankelijk was Wilhemplatz het westelijke eindpunt van het stamtracé, de eerste lijn van de Berlijnse metro (nu U2). Later kwam het station aan een korte pendellijn naar Deutsche Oper te liggen en sinds 1978 is het onderdeel van lijn U7.

Het Rathaus Charlottenburg is het stadhuis van de voormalige zelfstandige stad Charlottenburg, die sinds 1920 deel is van de Duitse hoofdstad Berlijn. Het stadhuis verrees tussen 1899 en 1905 naar een ontwerp van de architecten Heinrich Reinhardt en Georg Süßenguth. Het gebouw met zijn opvallende 89 meter hoge toren staat aan de Otto-Suhr-Allee.

Wilmersdorfer Straße is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder de kruising van de Kantstraße en de Wilmersdorfer Straße in het Berlijnse stadsdeel Charlottenburg. Het werd op 28 april 1978 geopend aan het eerste deel van de noordwestelijke verlenging van de U7. Tegelijkertijd met de bouw van het station werd in de Wilmersdorfer Straße de eerste voetgangerszone van Berlijn aangelegd. Iets ten westen van het metrostation ligt station Berlin-Charlottenburg, waar op de S-Bahn en de regionale spoorwegen overgestapt kan worden. Station Wilmersdorfer Straße heeft een eilandperron met uitgangen in het midden en aan het zuidelijke uiteinde. Beide uitgangen leiden naar een tussenverdieping, de zuidelijke stationshal ligt op minder dan 100 meter van een ingang van het S-Bahnstation Charlottenburg. Het metrostation werd ontworpen door Rainer Rümmler en is zoals vele stations op dit deel van de U7 gedecoreerd met mozaïeken. Het geel-rood-grijze motief op de wanden langs de sporen is gebaseerd op de Franse lelies in het wapen van Wilmersdorf. Het dak van de perronhal is geel. In 2006 onderging het metrostation een renovatie, waarbij men vloeren en perronmeubilair vernieuwde en er een lift werd ingebouwd. De donkere aluminium wandbekleding werd vervangen door tegelvormige metalen elementen in de kleuren beige en geel. Het S-Bahnstation Charlottenburg bevond zich oorspronkelijk ten westen van de Lewishamstraße, zo'n 350 meter van het metrostation. Tussen 2003 en 2006 werd het station naar het oosten verplaatst om een betere overstap op de metro te realiseren. Het regionale spoorwegstation werd niet verplaatst.

Charlottenburg is een stadsdeel in het Berlijnse district (Bezirk) Charlottenburg-Wilmersdorf (Duitsland). Het huidige stadsdeel is ontstaan in 2004 door de deling van het grondgebied van het voormalige district Charlottenburg. Tot 1920 was Charlottenburg een zelfstandige en welvarende stad ten westen van het oude Berlijn. Bij de annexatie in 1920 door Groot-Berlijn werd het zelfstandige district Charlottenburg gevormd, dat tijdens de gemeentelijke reorganisatie in 2001 met het toenmalige district Wilmersdorf fuseerde. In 2004 volgde een nieuwe indeling van het fusiedistrict, waardoor het gebied van het voormalige district Charlottenburg in de huidige stadsdelen Westend, Charlottenburg-Nord en Charlottenburg werd opgedeeld. Charlottenburg vierde in 2005 zijn 300-jarig bestaan.

Berlin-Charlottenburg is een spoorweg- en S-Bahnstation in het Berlijnse stadsdeel Charlottenburg. Het aan de Stadtbahn gelegen station wordt bediend door regionale treinen (RegionalBahn en RegionalExpress) van de Deutsche Bahn en de S-Bahn. Aansluiting op de metro (lijn U7) bestaat via het nabijgelegen station Wilmersdorfer Straße. Station Charlottenburg heeft vier perrons.

Sophie-Charlotte-Platz is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder het gelijknamige plein en de Kaiserdamm in het Berlijnse stadsdeel Charlottenburg. Het metrostation werd geopend op 29 maart 1908 als onderdeel van de verlenging van het stamtracé naar Westend. Tegenwoordig wordt station Sophie-Charlotte-Platz bediend door metrolijn U2.

De Kurfürstendamm (Keurvorstendam) is de grootste winkelboulevard in Berlijn. De straat is breed opgezet met gescheiden rijbanen en een groenstrook middenin (voormalige trambaan). De winkelstraat is gelegen in het stadsdeel Charlottenburg.

Adenauerplatz is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder het gelijknamige plein in de Kurfürstendamm in het Berlijnse stadsdeel Charlottenburg. Het werd op 28 april 1978 geopend aan het eerste deel van de noordwestelijke verlenging van de U7. Met het oog op een toekomstige metrolijn onder de Kurfürstendamm werd station Adenauerplatz als gepland overstapstation groter uitgevoerd dan gebruikelijk. Het metrostation is gelegen in een flauwe bocht en heeft een eilandperron. Trappen en roltrappen in het midden van het perron leiden naar een zeer ruime stationshal, die vrijwel de gehele oppervlakte van de Adenauerplatz bestrijkt en waarin ook enkele winkels gevestigd zin. Het door Rainer Rümmler ontworpen station wordt gedomineerd door de kleuren geel, wit en zwart en onderging in 2004 een renovatie. Tegelijkertijd met de bouw van het station werd een extra niveau in ruwbouw aangelegd. Dit ongebruikte station ligt kruislings onder het perron van de U7 en is bestemd voor de westelijke verlenging van de U1 vanaf de Uhlandstraße. Deze verlenging was reeds bij de aanleg van de lijn naar Uhlandstraße in 1913 gepland en is nu voorzien als onderdeel van de nieuwe lijn U10. Wanneer en of deze metrolijn en het spookstation onder de Adenauerplatz in gebruik zullen komen is echter nog niet bekend.

Het museum Sammlung Scharf-Gerstenberg in Berlin-Charlottenburg toont vanaf juli 2008 in Stülerbau-Ost (het voormalige Ägyptisches Museum Berlin) kunst van de Franse romantiek tot het surrealisme. De collectie omvat schilderijen, grafiek en beeldhouwwerk uit het bezit van de Stiftung Sammlung Dieter Scharf zur Erinnerung an Otto Gerstenberg. Het is vooralsnog een bruikleen van de surrealisme-collectie voor 10 jaar aan de Nationalgalerie.

Ernst-Reuter-Platz is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder het gelijknamige plein en de Hardenbergstraße, nabij de Technische Universiteit Berlijn in het Berlijnse stadsdeel Charlottenburg. Het metrostation werd op 14 december 1902 geopend onder de naam Knie en was drie en een half jaar lang het westelijke eindpunt van de eerste Berlijnse metrolijn. In oktober 1953 kregen het plein en het metrostation hun huidige naam. Station Ernst-Reuter-Platz is tegenwoordig onderdeel van lijn U2. Het station ligt direct onder het straatniveau en heeft twee zijperrons. Vanwege de ondiepe ligging is er geen tussenetage aanwezig, de ingangen leiden dus rechtstreeks naar een van beide perrons. Om te voorkomen dat reizigers de straat moeten oversteken om het juiste perron te bereiken is onder de sporen een voetgangerstunnel aangelegd. Dit principe is ook toegepast in het qua ontwerp sterk op Ernst-Reuter-Platz gelijkende metrostation Zoologischer Garten. Beide stations werden dan ook in dezelfde periode gebouwd door dezelfde architect (Alfred Grenander) en zijn de enige overgebleven ondergrondse stations van de eerste bouwfase. Station Ernst-Reuter-Platz heeft de monumentenstatus. Vanwege het groeiende reizigersaantal werden de perrons in 1929 verlengd van 90 tot 110 meter, om ruimte te bieden aan achtrijtuigtreinen. Bij de herinrichting van de Ernst-Reuter-Platz in 1957 werd een wijdvertakt netwerk van voetgangerstunnels naar het station aangelegd. Tegelijkertijd werd de originele witte wandbetegeling vervangen door lichtblauwe tegels. Bij de derde en laatste renovatie, die plaatsvond in 1996, werd de bekleding opnieuw aangepast. Sindsdien zijn de wanden afgewerkt met tegels in verschillende blauwtinten.