place

Van Asch van Wijckbrug

Basculebrug in NederlandBouwwerk in Utrecht (Binnenstad)Brug in Utrecht (stad)
Van Asch van Wijckbrug
Van Asch van Wijckbrug

De Van Asch van Wijckbrug is een beweegbare brug in de Nederlandse stad Utrecht.Ze ligt in het noorden van het stadscentrum en vormt een directe verbinding tussen de Van Asch van Wijckskade en de Hopakker. De waterweg die de brug overspant is de Stadsbuitengracht. Deze voormalige verdedigingsgracht rond de stad was vanuit de middeleeuwen tot in de 19e eeuw zeer beperkt over land over te steken via een klein aantal stadspoorten. Met de sloop van de oude stadsverdediging rond 1850 verrezen de eerste nieuwe brugverbindingen naar de ontspruitende buitenwijken in de sterk uitdijende stad. De Van Asch van Wijckskade aan de zuidzijde van de brug dateert uit deze periode van grootschalige sloop en herinrichting. De Van Asch van Wijckbrug is rond 1939 aangelegd en werd geopend in 1940. Het betreft een basculebrug. De draagconstructie van het brugdek is van ijzer. De landhoofden zijn uitgevoerd in baksteen en graniet. In het noordelijke landhoofd bevindt zich ondergronds een waterverbinding tussen de Stadsbuitengracht en de Oosterstroom. Deel uitmakend van de brug zijn verder onder meer een steiger en een urinoir. Oorspronkelijk bevonden zich ook slagbomen op de Van Asch van Wijckbrug.

Fragment uit het Wikipedia-artikel Van Asch van Wijckbrug (Licentie: CC BY-SA 3.0, Auteurs, Beeldmateriaal).

Van Asch van Wijckbrug
Van Asch van Wijckskade, Utrecht

Geografische coördinaten (GPS) Adres Nabijgelegen plaatsen
placeToon op kaart

Wikipedia: Van Asch van WijckbrugLees verder op Wikipedia

Geografische coördinaten (GPS)

Breedte Lengte
N 52.096522222222 ° E 5.1176194444444 °
placeToon op kaart

Adres

Van Asch van Wijckbrug

Van Asch van Wijckskade
3512 VZ Utrecht (Utrecht)
Utrecht, Nederland
mapOpenen op Google Maps

Van Asch van Wijckbrug
Van Asch van Wijckbrug
Ervaringen delen

Nabijgelegen plaatsen

Weerdpoort
Weerdpoort

De Weerdpoort, ook wel Amsterdamse Poort genoemd, was vanaf de middeleeuwen een van de vier stadspoorten van de stad Utrecht. De poort stond aan de noordzijde van de huidige binnenstad, waar de Oudegracht, de Stadsbuitengracht en de Utrechtse Vecht samenkomen en heden de Weerdbrug ligt. De Weerdpoort werd destijds vanaf de voorstad Bemuurde Weerd bereikt via een brug over de verdedigingsgracht. Over die brug kwam men bij de voorpoort die bestond uit twee ronde torens en een wachthuisje, waarna de hoofdpoort volgde. De bemanning van de stadspoort geschiedde door gildeleden. De naast de Weerdpoort gelegen Zandbrug waarmee de Vecht op de Oudegracht aansloot kende een ijzeren hekwerk zodat de toegang tot de stad over het water daar kon worden geblokkeerd. Rond 1547 werd door de Utrechtse stadsbouwmeester Willem van Noort in het kader van een nieuw fortificatieplan het bastion Morgenster bij de Weerdpoort gebouwd. Vanaf dit bastion kon onder meer een eventuele vijand bij de stadspoort worden bestreken. In de 17e en 18e eeuw vertrok buiten de Weerdpoort de Trekschuit naar Amsterdam. Tussen circa 1845 en 1862 werd de Weerdpoort gesloopt en de Weerdbrug gebouwd. Vandaag de dag zijn onderste restanten van de ronde torens van de Weerdpoort nog zichtbaar. Via een loertoeter kan een kijkje in de kelder van een van de torens worden genomen. De restanten van de Weerdpoort zijn tezamen met de Weerdbrug een gemeentelijk monument. In de zijgevel van het pand op de Oudegracht 2 is eind 20e eeuw een gevelsteen aangebracht die herinnert aan deze stadspoort.

Sint Anthoniegasthuis (Utrecht)
Sint Anthoniegasthuis (Utrecht)

Het Sint Anthoniegasthuis, ook geschreven als Gasthuis van St. Antoni, St. Anthonis gasthuis, Gasthuis van St. Antoni en andere varianten, was een gasthuis aan het begin van de St. Anthonis Dijck bij de stad Utrecht. Naast reizigers en zwervers konden soms ook bejaarden en zieken tijdelijk onderdak krijgen. Door de ligging konden ook passanten er terecht die voor de gesloten stadspoorten kwamen. Dit gasthuis stond aan het begin van de Sint Anthonis Dijck op de oever van rivier de Vecht. Dit was aan het einde van het gerecht de Pylswaard, buiten de Weerdpoort. Het onderkomen werd gebouwd rond 1435. Het werd sinds 1439 bestierd door de broederschap van St. Antoni. Dit werd in 1515 nog eens bevestigd. In dat jaar werd het gasthuis in een oorlog met IJsselstein verwoest, maar vervolgens enkele jaren later herbouwd met een kapel. Deze kapel werd evenwel afgebroken toen na de Reformatie in 1580 het openlijk uitoefenen van de katholieke godsdienst verboden werd. In de loop van de 17e eeuw was het pand in gebruik als tehuis voor ouderen. Het gasthuis was toen een langwerpig gebouw, met een hoog pannendak en een klein spits torentje. Rond 1800 werd het bewind over het gasthuis gevoerd door 'den Hoofd-Officier en Burgermeesteren van Utrecht als Superintendenten en aan agt Regenten, onder welken twee Huismeefters zyn. Hun is een Secretaris toegevoegd'. Het St. Antoniegasthuis diende zowel 'oude en afgeleefde Luiden te huisvesten', maar er was ook de mogelijkheid 'om er hunnen kost in te koopen'. Er logeerden rond 1800 twee mannen, zes vrouwen en vijf proveniers. Aan het begin van de negentiende eeuw deden alle Utrechtse gasthuizen dienst als 'oudeliedenhuis'. Ze werden daarom in 1817 samengevoegd. Het St. Anthoniegasthuis werd toen afgebroken nadat het vier eeuwen als gasthuis was gebruikt. De namen Anthoniedijk en Gasthuismolenbrug herinneren nog aan die tijd.