Sint-Lambertuskerk (Grote-Spouwen)

Grote-Spouwen is een dorp in het zuiden (Haspengouw) van de Belgische provincie Limburg en een deelgemeente van de stad Bilzen, het was een zelfstandige gemeente tot aan de gemeentelijke herindeling van 1971. Ten zuidwesten van de dorpskern bevindt zich het gehucht Weert.

De Sint-Aldegondiskerk is de parochiekerk van Kleine-Spouwen, gelegen aan de Sint-Aldegondisstraat. De kerk heeft een gotische mergelstenen toren uit de 14e eeuw, die een neogotisch portaal bezit en gedekt wordt door een ingesnoerde naaldspits. Het gotische kerkgebouw werd in 1896 zeer ingrijpend verbouwd in neogotische stijl onder architectuur van Mathieu Christiaens. Ook in 1960 werd de kerk nog aanmerkelijk vergroot in een meer neoromaans aandoende stijl.

Kleine-Spouwen is een dorp en voormalige Belgische gemeente in het zuiden (Haspengouw) van de provincie Limburg (arrondissement Tongeren), het was een zelfstandige gemeente tot aan de gemeentelijke herindeling van 1971. Kleine-Spouwen werd in 1970 met Grote-Spouwen en Rijkhoven samengevoegd tot de fusiegemeente Spouwen, die op haar beurt in 1977 werd gefuseerd met de stad Bilzen.

Het Weerterbosje is een natuurgebiedje in het Belgisch-Limburgse gehucht Weert dat zich bevindt ten zuidwesten van Grote-Spouwen. Het gebied en de omgeving ervan wordt beheerd door Natuurpunt. Het zeer oude hellingbosje is gelegen tussen de Bovenstraat en de Biestertstraat, en wordt gekenmerkt door een rijke bloei van bosanemonen. In 1997 werd 3 ha van de omgeving verworven, terwijl ook een hoogstamboomgaard werd aangekocht. Er zijn meidoornhagen en weilanden, die zodanig worden beheerd dat ze weer bloemrijk worden. In de nabijheid ligt de oude Huubkes poel, die eveneens door Natuurpunt wordt beheerd.

Weert is een gehucht van Grote-Spouwen, een deelgemeente van Bilzen in de Belgische provincie Limburg. Het gehucht bevindt zich in het zuidwesten van de gemeente Bilzen en ligt zo'n kilometer ten zuidwesten van de dorpskom van Grote-Spouwen. Door lintbebouwing langs de Biestertstraat zijn beide kernen met elkaar vergroeid. De N758, die Tongeren met Mopertingen verbindt, loopt ten noordoosten van het gehucht. In de buurt van Weert werden bij opgravingen werktuigen gevonden die teruggaan tot de prehistorie. Daarnaast werden er ook sporen gevonden die wijzen op een Romeinse aanwezigheid. Weert was in de middeleeuwen een Loons leen. Op bestuurlijk vlak werd Weert samen met het naburige Klein-Membruggen beschouwd als een wijk van Grote-Spouwen. Toch genoot de plaats vrij grote zelfstandigheid aangezien Weert beschikte over een eigen burgemeester. Weert is gelegen in het overgangsgebied tussen Droog- en Vochtig-Haspengouw waardoor het reliëf sterker uitgesproken is. Ten noorden en ten westen van het gehucht bevindt zich de moerassige vallei van de Molenbeek, een kleine zijrivier van de Demer. Nabij de oevers van de Molenbeek bevindt zich, in de buurt van de gemeentegrens tussen Bilzen en Riemst, het natuurgebied Molenbeemden. Een tweede en kleiner natuurgebied is het Weerterbosje, een zeer oud hellingbos dat wordt beheerd door Natuurpunt. De hoogte in Weert varieert tussen de 75 en 110 meter. De vruchtbare gronden rondom het gehucht zijn uitermate geschikt voor akkerbouw.

De watertoren aan de Bandstraat in het Belgische Rosmeer (Bilzen) werd in 1986 gebouwd. De witte betonnen constructie heeft een hoogte van 32 meter. Het reservoir heeft een capaciteit van 1500 kubieke meter. De hoogte in de kuip bedraagt 6 meter en de bodem bevindt zich op 146,25 meter boven zeeniveau. Het water is afkomstig van het waterproductiecentrum in Waltwilder en bestemd voor Riemst en delen van Bilzen. Binnenin de toren bevindt zich een spiltrap van 154 treden (127 van het gelijkvloers tot boven). De toren werd in 1988 in dienst genomen.

Klein-Membruggen is een gehucht van Membruggen, een deelgemeente van Riemst in de Belgische provincie Limburg. Het gehucht bevindt zich in het noordwesten van de gemeente Riemst nabij de gemeentegrens met Bilzen. Klein-Membruggen ligt onmiddellijk ten oosten van de dorpskom van Membruggen waarmee het feitelijk één kern vormt. In de buurt van Klein-Membruggen werden bij opgravingen sporen gevonden die wijzen op een Romeinse aanwezigheid. Tijdens de middeleeuwen werd Klein-Membruggen samen met het naburige Weert beschouwd als een wijk van Grote-Spouwen. Toch genoot de plaats vrij grote zelfstandigheid aangezien Klein-Membruggen beschikte over een eigen burgemeester. Bij de gemeentefusies van 1971 werd het gehucht overgeheveld van Grote-Spouwen naar de nieuw gevormde gemeente Elderen. Deze gemeente werd reeds in 1977 opgeheven waarna Klein-Membruggen bij de gemeente Riemst werd gevoegd. Klein-Membruggen is gelegen in het overgangsgebied tussen Droog- en Vochtig-Haspengouw waardoor het reliëf sterker uitgesproken is. Het gehucht bevindt zich tegen een valleiwand nabij de bron van de Molenbeek, een kleine zijrivier van de Demer. De hoogte in Klein-Membruggen varieert tussen de 75 en 105 meter. In de vallei is de ondergrond vochtiger waardoor deze gronden voornamelijk worden gebruikt als boomgaard of weiland. De vruchtbare gronden rondom het gehucht liggen op het Haspengouws Plateau en zijn uitermate geschikt voor akkerbouw.

Spouwen is een Belgische voormalige gemeente in het zuiden (Haspengouw) van de provincie Limburg.

Amelsdorp is een gehucht van Waltwilder in de Belgische gemeente Bilzen. Het is een zeer oud gehucht en het was zelfs een autonome gemeente gedurende de Franse tijd (1795-1815). De landbouw was in Amelsdorp nog belangrijker dan in Waltwilder zelf. Belangrijke families waren hier vroeger op tal van monumentale boerderijen gevestigd. Amelsdorp werd, tijdens de Tachtigjarige Oorlog, waarschijnlijk verwoest door de Spanjaarden Amelsdorp ligt vlak bij het gehucht Dries bij Kleine-Spouwen, maar heeft vrijwel steeds tot Waltwilder behoord. De verbindingsweg naar Kleine-Spouwen was tot het begin van deze eeuw onbebouwd. Het gehucht behield vrij gaaf zijn oorspronkelijk stratenpatroon. Op Amelsdorp 51, 53 en 88 bevinden zich monumentale hoeven.

De Sint-Hubertuskerk is een kerkgebouw in Membruggen in de Belgische gemeente Riemst in Limburg. Naast de kerk ligt het kerkhof met onder andere twee gotische grafstenen. Het gebouw is een neoromaanse pseudo-basilica met een voorstaande westtoren, een driebeukig schip met zes traveeën, een doopkapel aan de westzijde van de noordelijke zijbeuk en een koor met een rechte travee, een halfronde sluiting en kooromgang. De toren is opgetrokken in mergelsteen en heeft een neoromaans rondboogportaal aan de westkant, op iedere zijde twee smalle vensters met een rondboogvorm, in de bovenste geleding twee gekoppelde galmgaten met neoromaanse decoratie en op de top een met leien gedekte ingesnoerde naaldspits. Het schip van baksteen heeft zadeldaken met rondbooglisenen, rondboogfries onder de kroonlijsten, hardstenen rondboogvensters met omlijsting van baksteen. De middenbeuk wordt van de zijbeuken gescheiden door een rondboogarcade op bundelpijlers met halfzuilen. De middenbeuk heeft een kruisribgewelf, rondboogvormige gordelbogen en ribben die worden gedragen door halfzuilen. Ook boven de zijbeuken bevinden zich kruisribgewelven. Boven de apsis bevindt zich een koepelvormig gewelf. De kerk is de parochiekerk van het dorp en is gewijd aan Sint-Hubertus.

De Sint-Pieterskerk is de parochiekerk van Rosmeer, gelegen aan de Kerkstraat, toegewijd aan apostel Petrus.

De watertoren in het Belgische Herderen (deelgemeente van Riemst) werd gebouwd in 1930 en bevat een waterreservoir met een capaciteit van 155 kubieke meter.