Ruysdaelkade 43

Het complex Ruysdaelkade 11-25 bestaat uit gebouwen aan de Ruysdaelkade in De Pijp te Amsterdam-Zuid. Het is een van de vier gemeentemonumenten aan de kade, het Moppesgebouw niet meegerekend. Het complex staat op een hoek, waarbij de Ruysdaelkade, die begint als gewone straat aansluiting vindt bij de Boerenwetering om daar als kade verder te gaan. De huizen zijn gebouwd volgens een ontwerp van architect J.F. Schutte, wiens voornaamste broodwinning kwam uit de makelaardij. Het vermoeden bestaat dat hij dit blok had gekocht om het zelf te exploiteren. In de bestemming van de gebouwen is sinds de bouw niets veranderd. De gebouwen dienen tot woonhuizen. Schutte ontwierp de gebouwen in een niet te benoemen stijl. Hij gebruikte allerlei stijlelementen, hetgeen in de architectuur (net als in andere kunststromingen) aangeduid wordt met eclecticisme. Zo zijn aan de gebouwen lisenen en hoofdgestellen te zien, net als balkons. Dat laatste is opmerkelijk voor woningen in de Oude Pijp, waar de straten meestal te smal waren voor toepassing van balkons. Het blok kent drie bijzonderheden: woningen aan de Ruysdaelkade hebben een luxer uiterlijk meegekregen dan andere gebouwen in de Oude Pijp; Koning Willem III der Nederlanden was aanwezig bij de leg van de eerste steen, net als mevrouw H.M. Schutte-Wenz, waarschijnlijk de vrouw van makelaar/architect; kunstenaar Carel Willink woonde en werkte in het hoekpand op nr. 15; dat nu uitkijkt op het kleine Carel Willinkplantsoen.

De Brandweerbrug, brugnummer 79, is een vaste brug in Amsterdam en ligt op de grens van de wijken De Pijp en het Museumkwartier in Amsterdam-Zuid. De brug verbindt sinds 1879 de beide oevers, Hobbema- en Ruysdaelkade, van de Boerenwetering met elkaar. Ze is genoemd naar de brandweerkazerne (Kazerne Dirk) die hier sinds 1897 aan de Hobbemakade ligt. De brug ligt in het verlengde van de Eerste Jacob van Campenstraat (De Pijp) en Honthorststraat (Museumbuurt). De brug is daarbij vrij nauw en kent eenrichtingsverkeer richting De Pijp (behalve voor fietsers). Die eenrichtingsverkeer is noodzakelijk om de brandweer de gelegenheid te geven over de brug De Pijp in te rijden, alle bestratingen kennen een eenrichtingsverkeer vanaf de brug. De brug, althans de versie uit 1958, kwam in het nieuws omdat ten zuiden ervan een omstreden ondergrondse parkeergarage zou worden aangelegd, waarvan de bouw uiteindelijk in 2015 startte. Daarbij werd tegelijkertijd de Brandweerbrug vervangen, hij werd verbreed, maar bleef zijn uiterlijk behouden. De oeververbinding zou daarbij ongeveer een jaar voor alle verkeer opgeheven zijn, de buurt drong aan om een noodbrug voor voetgangers en fietsers, maar veel ruimte daarvoor is er niet. Het stadsdeel zag dat niet zitten. De brandweer moest uitwijken via de Stadhouderskade of Albert Cuypstraat om De Pijp te kunnen bereiken. In december 2015 besloot het stadsdeel Zuid alsnog tien meter verderop een noodbrug te plaatsen. De noodbrug is uitsluitend bestemd voor fietsers en voetgangers en kwam te liggen op een zinker waar de noodbrug ook op leunde. Deze noodbrug werd dan tevens drager van alle bekabeling die daarvoor nog door de Brandweerbrug voerde. Het grootste deel van de daadwerkelijke werkzaamheden vonden eind 2017 en begin 2018 plaats. De noodbrug werd geplaatst en het wegdek werd verwijderd. Daarna volgden nieuwe funderingen voor de (verbrede) landhoofden en kwam er een nieuwe verbreed wegdek. Eind maart konden voetgangers en (lopende) fietsers al weer van het midden van de brug gebruik maken; ze had nog geen balustrades/leuningen en de noodbrug was midden april alweer weg. Eind 2018 werd de brug opengesteld voor verkeer, de brug was toen nog niet geheel af; leuningen ontbraken nog. Deze moesten gerestaureerd worden en werden in maart/april 2019 geplaatst, waarbij het renovatietraject afgesloten werd. In november 2019 werd de brug weer afgesloten voor het verkeer. Het bakstenen rijdek had niet goed genoeg gehecht aan de onderliggende cementlaag, lag dus los en was verschoven. In genoemde maand werd een nieuwe poging gewaagd en in december 2019 werd de brug opnieuw geopend.

Het gebouw Stadhouderskade 47-49/Ruysdaelkade 3-5 bestaat uit een huizenblok gelegen op de hoek Stadhouderskade/Ruysdaelstraat in De Pijp te Amsterdam-Zuid. Het rijk gedecoreerde gebouw met balkons bestaat uit een aantal herenhuizen naast elkaar. Het is op die hoek in een symmetrische bouw neergezet. Zelfs de blinde vensterassen vormen een spiegelbeeld. Op een hoek zou je een perfect vierkant verwachten, maar dat is niet helemaal het geval. Door het traject van de Stadhouderskade ter plaatse staat een van de gevels niet loodrecht op de ander. Wie het originele ontwerp voor de panden heeft gemaakt is niet bekend, het zou J.Fruijtier kunnen zijn maar ook H. Pleiter. Beiden waren officieel geen architect. De huizen hier werden vaak gezet op door makelaars gekochte terreinen. Aan de hand van de bouwstijl kan de architect ook niet teruggevonden worden. Het bestaat uit een allegaartje van bouwstijlen en versieringen, hetgeen in de kunst(en) aangeduid wordt met Eclecticisme. Die stijl komt ter plaatse vaker voor, ook de woningen Ruysdaelkade 11-25 hebben die stijl(en).

Het complex Ruysdaelkade 2-4, ook Rioolgemaal F genoemd, bestaat uit gebouwen aan de Ruysdaelkade in De Pijp te Amsterdam-Zuid. Het is een van de vier gemeentemonumenten aan de kade, het Moppesgebouw niet meegerekend. Het complex is kadastraal ook bekend als Stadhouderskade 46. Eerder stond op deze locatie het Polderhuis. Het is gebouwd naar een ontwerp van Publieke Werken in Amsterdam. Architect was Allard Remco Hulshoff. Dit zijn de enige gebouwen met een even nummer aan de Ruysdaelkade, die hier nog geen kade is, maar een straat naar de Boerenwetering. Op het complex was van 1925 tot 1987 een rioolgemaal gevestigd. Het riool was toen verouderd en werd buiten werking gesteld. De gebouwen werden verhuurd aan een kunstinstelling. De gebouwen, met hun kenmerken van de strakke Amsterdamse School, vallen op in de straat, die aan de overzijde een eclectische bouwstijl heeft meegekregen. Tussen de bouwjaren zit dan ook een verschil van bijna vijftig jaar. Het gebouwtje aan de Stadhouderskade draagt het jaartal 1925. Kunstenaar Street Art Frankey vulde op de grens 2019/2020 de opening tussen "19" en "25" met de ontbrekende getallen op met cijfer in de typografie van de Amsterdamse School. Aan de achterzijde van het complex ligt het kleine Carel Willinkplantsoen.

Het complex Stadhouderskade 52-53 is bestaat uit een tweetal herenhuizen aan de Stadhouderskade/Singelgracht in het Museumkwartier te Amsterdam-Zuid. De qua voorgevel twee symmetrisch identieke huizen werden waarschijnlijk gebouwd in een ontwerp van Nicolaas van der Linden. Hij kocht in 1877 het terrein van de gemeente Amsterdam, hij moest daarbij wel beloven dat de gebouwen gereed zouden zijn voor het toen nieuwe rioleringssysteem van de stad, het Liernurstelsel. Destijds was het gebruik als je ook maar iets deed in de bouw, je ook de panden zelf ontwierp. De bouwtekeningen uit 1879 dragen zijn signatuur. Van der Linden zou een jaar later ook nog een deel van de Stadhouderskade kopen nabij de Frans Halsstraat. Van der Linden liet de gebouwen optrekken in de eclectische bouwstijl, waarin bijna alle gebouwen aan de Stadhouderskade gebouwd zijn. In de loop der jaren is de symmetrie enigszins verloren gegaan. Zo zijn de voordeuren in 2015 niet meer identiek en heeft nr. 53 nog de originele raamconstructie en nr. 52 kunststof kozijnen. Nicolaas van der Linden werd omstreeks 1837 geboren in Loosdrecht en stierf op 28 januari 1924. Hij was in 1868 getrouwd met de weduwe Amalia Louisa Poppelbaüm, geboren omstreeks 1833 en overleden 3 januari 1902. Het gezin nam de opvoeding op zich van Joanna Francine Franken uit het eerdere huwelijk van Poppelbaüm. Joanna Francine Franken stierf zelf in 1884 in het kraambed. Nicolaas van der Linden stierf waarschijnlijk in zijn woning Stadhouderskade 54.

Het gebouw Stadhouderskade 54 is een herenhuis aan de Stadhouderskade/Singelgracht in het Museumkwartier te Amsterdam-Zuid. De woonhuis van vier etages met zolder is waarschijnlijk gebouwd in een ontwerp van Nicolaas van der Linden. Hij kocht in 1877 het terrein van de gemeente Amsterdam, hij moest daarbij wel beloven dat de gebouwen gereed zouden zijn voor het toen nieuwe rioleringssysteem van de stad, het Liernurstelsel. Destijds was het gebruik als je ook maar iets deed in de bouw, je ook de panden zelf ontwierp. De bouwtekeningen uit 1879 dragen zijn signatuur. Van der Linden zou een jaar later ook nog een deel van de Stadhouderskade kopen nabij de Frans Halsstraat. Van der Linden liet de gebouwen optrekken in de eclectische bouwstijl, waarin bijna alle gebouwen aan de Stadhouderskade gebouwd zijn. Van der Linden zou hier zelf gewoond hebben, waardoor er sprake is van een luxere afwerking van het pand. Zo zijn er pilasters toegepast, heeft het balkonnetjes op één en twee hoog en zijn ook de middelste ramen voorzien van pleisterwerk. Stadhouderskade 54 was tijdens de oplevering het laatste woonhuis in dit blok. Ten oosten van dit gebouw was er eerst de toegang tot het Gezellenhuis van de Sint Jozef Gezellenvereniging. Later werd daar het Van Nispenhuis neergezet, dat in 1977 afbrandde, gevolgd door nieuwbouw. Nicolaas van der Linden werd omstreeks 1837 geboren in Loosdrecht en stierf op 28 januari 1924. Hij was in 1868 getrouwd met de weduwe Amalia Louisa Poppelbaüm, geboren omstreeks 1833 en overleden 3 januari 1902. Het gezin nam de opvoeding op zich Joanna Francine Franken uit de eerdere relatie van Poppelbaüm. Joanna Francine Franken stierf zelf in 1884 in het kraambed. Nicolaas van der Linden stierf waarschijnlijk in deze woning..

Het Zuiderbad is een overdekt zwembad in Amsterdam-Zuid in de Hobbemastraat 24A-26. Het is gelegen op de hoek van de Hobbemastraat en de Hobbemakade, schuin achter het Rijksmuseum. Het Zuiderbad is sinds 1996 beschermd als rijksmonument.

Het Willemshuis is een kantoorcomplex aan de Stadhouderskade 55 in Amsterdam-Zuid, De Pijp.

Het Van Nispenhuis was een theater aan de Stadhouderskade 55 in Amsterdam-Zuid, De Pijp.

De Kapel van Sint Josephs Gezellen-Vereeniging binnen het Kolpingnetwerk was een kerk met een ingang aan de Stadhouderskade 55 te Amsterdam-Zuid, De Pijp. De Sint Jozef Gezellenvereniging is sinds 1868 een vereniging van geloofsgenoten, die streden voor een beter lot van arbeiders in navolging van de priester Adolph Kolping uit Keulen. Voor de tak in Amsterdam was Hubertus Cornelis Joseph Maria van Nispen tot Sevenaer de vertegenwoordiger. Voor de vereniging verrezen eerst allerlei verenigingsgebouwen, aan de Stadhouderskade waren dat tekenlokalen etc. Men kwam eerst bijeen in bijvoorbeeld de woning van Johannes Doodeheefver van behangfirma Rath & Doodeheefver. De ruimten werden te klein en waren ook (zelf) te slecht. De vereniging kocht onder leiding van Van Nispen voor 30.000 gulden een terrein van 40.000 m² aan die Stadhouderskade. De basis voor de kapel vormt een ontwerp van Van Nispen zelf met bijdragen van architect Johan Heinrich Schmitz. Schmitz rekende niets, want was met Jan van den Biesen een van de oprichters van de vereniging. In 1875 werd de eerste steen gelegd en 25 juni 1876 vond de inwijding plaats. Het gebouw zou in de loop der jaren aan talloze renovaties en uitbreidingen bloot komen te staan. In 1955 vond de laatste grote verbouwing plaats en werd het complex omgedoopt in Van Nispenhuis. In 1977 werd het gebouw grotendeels verwoest na een grote brand en later vervangen door het huidige Willemshuis.

De Teekenschool is een voormalig schoolgebouw in de tuin van het Rijksmuseum in Amsterdam. Het schoolgebouw werd in 1892 geopend. Het werd gebouwd door Pierre Cuypers om toekomstige tekenleraren van de Rijksnormaalschool voor Teekenonderwijzers praktijkervaring te laten opdoen met het geven van tekenles. Boven de ingang van de Oefenschool staat het credo van Victor de Stuers: "Teekenen is spreken en schrijven tegelijk". In 1924 werd de school gereorganiseerd tot Rijksinstituut tot Opleiding van Teekenleeraren, het gebouw werd uitgebreid en de hele opleiding verhuisde van de zolder van het Rijksmuseum naar het schoolgebouw. Het gebouw verloor zijn onderwijsfunctie in 1966 toen het kunstonderwijs vertrok naar de Rietveldacademie. Na de verbouwing van het Rijksmuseum heeft het weer een educatieve bestemming gekregen en worden er voor kinderen en volwassenen workshops gehouden. Verder is er het kantoor van het Koninklijk Oudheidkundig Genootschap gevestigd. Ook in Roermond werd een onderwijsinstelling opgericht door Pierre en Jos Cuypers, de latere R.K. Scholengemeenschap Dr. Cuypers.

Het Carel Willinkplantsoen is een relatief klein park in Amsterdam.