Brussels Museum van de Molen en de Voeding

Evere (uitgesproken /ˈeːvərə/ in het Nederlands en /evɛʁ/ in het Frans) is een van de negentien tweetalige gemeenten van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest in België. De inwoners worden de Everenaars of Everaars genoemd en de patroonheilige is Sint Vincentius. Evere heeft 5 wijken: Germinal, Picardie, Platon, Destrier, Sint Vincentius. Na de talentelling van 1947 werd de gemeente Evere via een koninklijk besluit in 1954 van het Nederlandstalige gebied van de voormalige provincie Brabant overgeheveld naar het officieel tweetalig Arrondissement Brussel-Hoofdstad. Vanaf het begin verwierf Evere, als eerste gemeente, een statuut, dat voorzag in een tweetalig gemeentelijk onderwijs en een tweetalige administratie, en dit nog vóór de taalwetten van 1963 rond het taalgebruik in het onderwijs in de Brusselse agglomeratie. De tuinbouwers, pioniers van de witloof-cultuur, maakten naam. Het was ook - samen met de oude gemeente Haren - het centrum van de geschiedenis van de luchtvaart in België tussen 1914 en 1945 en verwelkomde de gemeente onder meer in de naburige gemeente Haren, de nieuwe Société Anonyme Belge de Constructions Aéronautiques (SABCA) en Société Anonyme Belge Exploitation de la Navigation Aérienne (Sabena). Evere bleef tot het einde van de Tweede Wereldoorlog een landelijke gemeente, de sterke bevolkingsgroei zorgde vervolgens voor de totale verdwijning van het landbouwgebied in 25 jaar. Evere telt ruim 44.000 inwoners

Helmet is een wijk in het uiterste noorden van de Belgische gemeente Schaarbeek tegen de grens van Evere aan. De naam Helmet is afkomstig van de Helmetheuvel.

Picardie is een wijk in het noorden van de gemeente Evere in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest.

De Onze-Lieve-Vrouw-Onbevlekt-Ontvangenkerk (Frans: Église Notre-Dame Immaculée) is een rooms-katholiek kerkgebouw aan de Onze-Lieve-Vrouwlaan 1 te Evere. Deze kerk werd gebouwd in 1932 en ingezegend in 1933. Het is een opvallend bakstenen gebouw, met een vierkant grondplan en een hoge voorgebouwde toren.

Station Evere is een spoorweghalte in de Brusselse gemeente Evere (België). De spoorweghalte ligt aan spoorlijn 26 (Schaarbeek - Halle), die het oosten en zuiden van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest doorkruist. Station Evere bevindt zich direct ten noorden van het vroegere vormingsstation Schaarbeek-Josaphat en ligt ten zuiden van het centrum van Evere. Het station heeft twee perrons die aan weerszijden van het viaduct van de Auguste de Broeckstraat liggen (bajonetligging) en door middel van trappen vanaf het viaduct bereikbaar zijn. Per richting wordt station Evere driemaal per uur aangedaan door een S-trein. In de spits bedraagt de frequentie vijf treinen per uur. Vanaf station Schaarbeek-Josaphat werd in het kader van het GEN een 1250 meter lange nieuwe spoortunnel door Schaarbeek geboord tot aan het station Brussel-Schuman (aansluiting op spoorlijn 161 Brussel - Namen). In het kader van de ontwikkeling van het voormalige vormingsstation werd de heropening van het aangrenzende station Schaarbeek-Josaphat als GEN-station overwogen. In dit geval is het waarschijnlijk dat het station Evere gesloten wordt.

Het Moeraske is een natuurreservaat gelegen op het grondgebied van de Belgische gemeenten Evere en Haren. Het gebied is sedert 1984 een beschermd landschap en staat geregistreerd op de Inventaris van Natuurlijk Erfgoed van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Het 14 hectare grote Moeraske is een restant van de vochtige biotopen die kenmerkend waren voor de Zennevallei. Het werd in 1979 voor de eerste maal geïnventariseerd door leden van 't Smelleken, een jeugdvereniging voor natuurstudie, natuureducatie en natuurbescherming. Er werd toen met steun van de Stichting Leefmilieu een brochure opgesteld.

De Sint-Suzannakerk is een rooms-katholiek kerkgebouw te Schaarbeek, gelegen aan Blauweregenlaan 30. De kerk werd gebouwd in 1925-1928 op grond geschonken door Louise Thiéry, een zus van kanunnik Armand Thiéry en weduwe van generaal Albert Maes (1859-1915). Ze had naast haar echtgenoot ook haar dochter Suzanne verloren en liet de kerk naar haar wijden aan de heilige Suzanna. Het was de eerste kerk in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest waarbij beton het belangrijkste bouwmateriaal was. Architect van het gebouw in art-decostijl was Jean Combaz. In de tijd van de bouw was art deco nog niet gebruikelijk voor het ontwerp van kerken, en het gebouw werd spottend: de bioscoop van het kerkhof van Schaarbeek genoemd, aangezien art deco reeds veelvuldig voorkwam bij cinema's en dergelijke. Combaz inspireerde zich op de baanbrekende Notre-Dame du Raincy, die enkele jaren voordien was gebouwd. Hij ontwierp een eenbeukige kerk. De symmetrische voorgevel wordt bekroond door een voorgebouwde toren. Het schip is 14 meter hoog, 27 meter breed en 47 meter lang. De toren is 49 meter hoog. Het doopvont, van 1935, werd vervaardigd in de werkplaatsen van de Abdij van Maredsous. Het orgel is van 1932 en werd vervaardigd door orgelbouwer Pels. De brandglasramen van Simon Steger en Jacques Colpaert zijn gevat in beton en dateren uit het midden van de 20e eeuw. In 2016-2019 onderging de kerk een grootscheeps renovatie geleid door architectenbureau Arsis, dat onder meer betonrot aanpakte.

Het Walckierspark is een voormalige kasteeltuin in de Helmetwijk van de Brusselse gemeente Schaarbeek. Het park is eind 18e eeuw aangelegd als een Engelse tuin en raakte na 1965 overwoekerd. Sinds 2024 zijn 2 van de 4,5 hectare van het park overdag toegankelijk voor publiek. Er loopt een pad dat deel is van de Groene Wandeling.

Het Monument voor de Troepen der Afrikaanse Veldtochten (Frans: Mémorial des Troupes des campagnes d'Afrique) ligt in de Huart Hamoirlaan te Schaarbeek, gekeerd naar het Rigasquare. Het is een eerbetoon aan de koloniale Force Publique, die vanuit Belgisch-Congo in Afrika en daarbuiten heeft gevochten (1885-1960). De oprichting in 1970 was een initiatief van Urfracol, een federatie van koloniale verenigingen. Edmond Van der Meersch en Albert Goffin hadden hiervoor in 1963 een aanvraag gedaan bij de burgemeester. In een arduinen boog kapte beeldhouwer Willy Kreitz het silhouet uit van een Belgische koloniale officier (met tropenhelm) en van een Congolese soldaat (met de typische fez van de Force Publique). Een bronzen handklap symboliseert de veronderstelde wapenbroederschap. Op de achterzijde is een fragment gebeiteld van de speech die Boudewijn gaf bij de Congolese onafhankelijkheid: Ik stel er prijs op hier een bijzondere hulde te brengen aan de weermacht die haar zware taak met onverzettelijke moed en toewijding heeft vervuld. Rede gehouden door Z.M. Koning Boudewijn Iste, op 30 juni 1960 te Leopoldstad. De voorzijde herinnert aan de voornaamste campagnes: REDJAF 1890-1898: na de stichting van de Kongo-Vrijstaat ondernam Leopold II allerlei acties aan de noordgrens richting Soedan, met als grootste succes de overwinning bij Redjaf (1897). TABORA 1914-1918: tijdens de Eerste Wereldoorlog verdreef de Congolese Weermacht de Duitsers uit Rwanda en Urundi, om zes maanden later Tabora en vervolgens Mahenge te nemen. SAÏO 1940-1945: tijdens de Tweede Wereldoorlog streed de Force Publique aan de zijde van de Britten tegen de Italianen en nam ze met 3.000 soldaten Saïo in Ethiopië. Rond de boog zijn negen hardstenen blokken opgesteld die aan andere of verwante interventies herinneren: Kasongo (veldtocht in Maniema, 1893), Lindi (neerslaan van de Batetela, 1897), Usoke (veroverd op de Duitsers, 1916), Mahenge (1917), Abyssinië (1941), Nigeria (1942-43), Midden-Oosten (Egypte en Palestina, 1943-44), Birma (1944-46) en Italië (Suid-Afrikaanse Lugmag, 1944-45). Dat laatste laat zich verklaren doordat oud-strijders van de Zuid-Afrikaanse luchtmacht zich hadden aangesloten bij Urfracol. Jaarlijks wordt op 11 november een herdenkingsplechtigheid met bloemenhulde gehouden aan het monument. Een gelijkaardig gedenkteken is in 2005 onthuld in Kinshasa, weliswaar met slechts een gedeeltelijke overlapping in de herdachte campagnes omdat enkel wapenfeiten buiten Congo zijn weerhouden (Tabora, Redjaf, Asosa, Gambela, Saio en Birma).

Station Schaarbeek-Josaphat (Frans: Schaerbeek-Josaphat) is een voormalig vormingsstation langs spoorlijn 26 (Schaarbeek - Halle) in de Brusselse gemeente Schaarbeek (België). Het terrein is 25 ha groot. Bij de opening van spoorlijn 26 was dit het enige station langs de spoorlijn. Er kwamen alleen goederentreinen. Het goederenstation werd in 1994 gesloten, maar de treinen rijden nog steeds over het terrein van het voormalige station. Het goederenstation werd vernoemd naar het Josaphatpark, dat op zijn beurt vernoemd werd naar de Bijbelse "Vallei van Josaphat" bij Jeruzalem. In het kader van het Gewestelijk Expresnet (GEN) werd een 1250 meter lange tunnel geboord tussen station Brussel-Schuman en het voormalige rangeerterrein om zo spoorlijn 161 met spoorlijn 26 te verbinden. Aldus ontstaat een betere ontsluiting van de Europese Wijk naar de luchthaven van Zaventem. Daarnaast zijn er plannen om het leegstaande rangeerterrein te ontwikkelen. In het kader hiervan wordt er overwogen een nieuw GEN-station te bouwen, centraal op de te ontwikkelen site. Deze halte zou dan de halte Evere vervangen, die aan de noordkant van het voormalige goederenstation ligt.

De Josaphatsite (Frans: Site Josaphat) ook Josaphatfriche (Frans: Friche Josaphat) kortweg de Friche is een terrein van 25 ha in Schaarbeek in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Dit vroegere rangeerterrein van voormalig station Schaarbeek-Josaphat bevindt zich tussen station Meiser en station Evere en wordt doorsneden door spoorlijn 26, die Schaarbeek met Halle verbindt. Het terrein ligt braak sinds de uitdienstneming van station Schaarbeek-Josaphat in 1994.

De Kapucijnbloemenlaan (Frans: Avenue des Capucines) is een straat in de bloemenbuurt van de Brusselse gemeente Schaarbeek. De straat loopt van de Lambermontlaan (deel van de Middenring) via de Mimosasstraat naar de Gustave Latinislaan. De straat heeft een nogal residentieel en bourgeois karakter.