Etty Hillesumbrug

Het Hilton Amsterdam is een hotel in Amsterdam. Het hotel is gevestigd aan de Apollolaan in Amsterdam-Zuid

Minerva is een kunstwerk in Amsterdam-Zuid, vervaardigd tussen 1929 en 1931 door Jan Havermans.

Hazentafel is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Zuid, Dufaystraat. Kunstenares Iris Le Rütte maakte rond 2006 een buurttafel in de categorie gezichtsbedrog. Op het eerste oog dragen drie hazen een tafelblad. Bij een tweede blik blijkt dat de hazen het tafelblad in hun afgebeelde houding nooit kunnen tillen; het tafelblad hangt aan hun poten. Een kleinere versie van het beeld staat in de Havixhorst, Drente. In 2011 maakte Le Rütte nog een huiskamereditie met een doorsnee van 20 cm

De Isaac Israëlsbrug, (Brug 408), ook bekend als Schildersbrug, is een brug in Amsterdam-Zuid. De brug overspant het Noorder Amstelkanaal en vormt de verbinding tussen de Cornelis Schuytstraat en de Breitnerstraat. De huidige brug (gegevens 2016) werd in 1961 aangelegd en was althans vanaf de tekentafel de derde brug: de eerste brug, toen aangeduid als Academiebrug was van de hand van Piet Kramer, die diverse ontwerpen maakte, de brug werd niet gebouwd; een tweede brug, die daadwerkelijk in de jaren twintig werd gebouwd, maar het verkeer eind jaren vijftig niet aan kon; de derde brug die in 1961 werd aangelegd naar een ontwerp van Dick Slebos. Tot eind jaren vijftig was het terrein gelegen ten zuiden van het Noorder Amstelkanaal een plantsoen, er was weinig verkeer. Echter met de oplevering van het Hilton Amsterdam Hotel werd het drukker en moesten de bruggen aan zowel de oost- als westkant (408 en 409) vernieuwd worden. Het werden twee betonnen vaste bruggen, die tegelijkertijd gebouwd werden. Dit werd gedaan omdat er voor de aanleg nieuwe funderingspalen de grond in moesten, dus door de bouw te combineren kon geld worden uitgespaard. Omwonenden, taxichauffeurs en ook het Hilton maakten daartegen wel bezwaar, maar de dienst Publieke Werken van Amsterdam zag geen andere mogelijkheid. De naam Schildersbrug werd gebruikt omdat in de buurt een aantal straten naar schilders is vernoemd. Cornelis Schuyt was echter een componist en organist. In juli 2016 besloot de gemeente Amsterdam dan ook om de officieuze benaming niet meer in officiële stukken te gebruiken. De brug had daarna een aantal maanden geen echte naam, maar werd aangeduid met het brugnummer 408. In februari 2017 heeft het gemeentebestuur besloten de brug te vernoemen naar de kunstenaar Isaac Israëls (1865-1934), een zoon van Jozef Israëls. Hiermee is de brug dan toch naar een schilder genoemd. Terwijl de Amsterdamse Jozef Israëlskade (door Gerard Reve in De avonden de Schilderskade genoemd) in een andere buurt ligt, zijn in de buurt van de brug straten genoemd naar George Breitner en Willem Witsen, die met Isaac Israëls tot de Amsterdamse impressionisten worden gerekend, en ook is een straat genoemd naar hun generatiegenoot Gerrit Willem Dijsselhof. Bovendien heeft Israëls werken gemaakt naar bruggen in Amsterdam, Den Haag en Batavia.

De Breitnerstraat is een relatief korte straat in Amsterdam-Zuid.

De Tramremise aan de Koninginneweg 29 te Amsterdam-Zuid is een gebouw uit 1893, dat is gebouwd als remise voor de paardentrams van de AOM. De architect was A.L. van Gendt, uit de bouwbeschrijving blijkt dat deze bij het ontwerp hulp heeft gehad van P.H. van Gendt. Bij de bouw stond het nog vrij van de omliggende bebouwing, in een weiland. Tot de annexatie van 1896 was dit grondgebied van de gemeente Nieuwer-Amstel. Vlakbij was het eindpunt van de paardentramlijn Dam – Willemsparkweg, die werd ingesteld in 1883 en in 1890 werd verlengd tot de Willemsparkweg. In 1903 werd deze paardentramlijn vervangen door de elektrische tramlijn 2. Het gebouw is deels vrijliggend en bevindt zich in wat nu een bocht in de Koninginneweg is. Bij aanleg bestond het complex uit een hoofdgebouw in "fin-de-siècle"-stijl, voorzien van een fraaie façade met aan de achterkant een remise en de paardenstallen. Het hoofdgebouw bestond uit een koetshuis, een kantoor voor de stalbaas en bergingen op de begane grond. Op de eerste verdieping bevond zich een bovenwoning, en naast bergingen en een afrekenkamer was er een kamer voor de hoofdconducteur. Deze verdieping is in 1903 verder uitgebouwd. De stallen en de remise waren gelegen langs een sloot ter hoogte van wat nu de Emmastraat is. De stal bood plaats aan 81 paarden. Daarnaast was er een remise waar de tramwagens gestald werden, een ziekenstal en een smidse. Het is lastig voor te stellen dat zeven jaar na de bouw het paardentrambedrijf geleidelijk opgeheven zou worden ten gunste van de elektrische tram, alhoewel elektrificatie van de laatste paardentramlijn toch nog tot 1916 zou duren. Nadat de paardentram hier in 1903 verdween, werd deze remise gebruikt voor het stallen van bijwagens en in 1917 werd ook het bedrijfsarchief van de Gemeentetram Amsterdam daar ondergebracht, in verband met ruimtegebrek op het hoofdkantoor. Het gebruik als tramremise werd in 1932 beëindigd en het gebouw werd ontruimd en overgedragen aan de Dienst der Publieke Werken. Er kwam toen een post van de stadsreiniging in en de stallen werden verbouwd tot garage voor de voertuigen van het GEB, waarbij de aansluitsporen in 1933 verdwenen. Het gebouw is later verbouwd tot politiepost; in de jaren 2010 is het opnieuw verbouwd, ditmaal tot sportschool.

Het Oorlogsmonument Jan van Eijckstraat 47 is een gedenkteken in Amsterdam-Zuid. Aan de noord- en zuidrand van het Adama van Scheltemaplein stonden bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog twee schoolgebouwen. Zij werden door de Duitse bezettingsmacht in beslag genomen en er werden de Sicherheitsdienst en de Zentralstelle für jüdische Auswanderung in Amsterdam in gevestigd. Beide schoolgebouwen werden in 1944 getroffen door een bombardement van de geallieerden. Het zuidelijke gebouw was beschadigd maar kon hersteld worden en kreeg in 1945 een nieuw adres Gerrit van der Veenstraat 99. Het noordelijke gebouw aan de Jan van Eycklaan was dermate beschadigd dat er een nieuw gebouw werd neergezet, maar dat hield haar oorspronkelijke adres. De nieuwbouw vergde veel tijd, want de oude funderingspalen moesten verwijderd worden en de Nederlandse Staat wilde schuilkelders onder de nieuwbouw. Er was destijds (1957) sprake van een percentageregeling en zo werd aan kunstenaar Aart Rietbroek gevraagd een reliëf te leveren die de geschiedenis van de plaats zou weergeven. In de kelders werden mensen opgesloten die in het andere gebouw verhoord en gemarteld werden. Rietbroek gaf ze weer in enigszins vage gestalten, die desalniettemin geen onduidelijkheid liet bestaan wat hier gebeurd is. De Telegraaf van 10 december 1957 meldde een overeenkomst tussen dit beeld en de foto’s die verschenen van slachtoffers in en om bevrijde concentratiekampen. Het beeld werd aan een blinde zijgevel geplaatst die wijst naar de Rubensstraat. Het beeld meet 130 bij 240 bij 30 centimeter en draagt aan de onderzijde het monogram A R.

De Apollolaan is een straat in het Amsterdamse stadsdeel Zuid. De straat is vernoemd naar de Griekse god Apollo.

Het St. Ignatiusgymnasium is een rooms-katholiek gymnasium in Amsterdam, dat gesticht is in 1895. Het bevindt zich momenteel in Amsterdam-Zuid. Het Ignatius is een van de vijf zelfstandige gymnasia in Amsterdam, naast het Barlaeus Gymnasium, het Vossius Gymnasium, het 4e Gymnasium en het Cygnus Gymnasium. Er zitten aan het begin van de eenentwintigste eeuw ongeveer 770 leerlingen op deze school en daarmee is ook het maximumaantal leerlingen bereikt. De school moet regelmatig loten bij de inschrijvingen. De rector van de school is Bert Schuller. Het motto van de school is: 'betekenisvol leren in een activerende en veilige omgeving'. De school draagt de naam van de stichter van de jezuïetenorde Ignatius van Loyola. Op de rooms-katholieke school is extra aandacht voor talentontwikkeling en begeleiding. Het St. Ignatiusgymnasium wil een eigentijdse veelzijdige school zijn die staat in de traditie van honderd jaar katholieke gymnasiumgeschiedenis. Het vak Levensbeschouwing is verplicht in de eerste vijf jaar en alle leerlingen doen er schoolexamen in; de stof betreft echter de geschiedenis en gebruiken van de grote religies in de wereld (onderbouw) en filosofie en ethiek (bovenbouw). Tot aan 2011 vonden jaarlijks enkele kerkdiensten plaats waaraan de leerlingen konden deelnemen. Kenmerkend van het onderwijs op het St. Ignatiusgymnasium is het 70-minutenrooster. Hoewel het gebruikelijk is voor de meeste middelbare scholen een 50-minutenrooster aan te houden, heeft de school ervoor gekozen een langere lestijd te hanteren. Op dinsdagen geldt er een 60-minutenrooster, zodat de docenten in de middag vergaderingen kunnen houden. De motivatie van de school is dat de leerlingen zich beter kunnen concentreren op de lesstof en actiever met de lesstof aan de gang kunnen gaan. Er zijn maximaal zes lesuren per dag, hoewel vijf het vaakst voorkomt in het rooster. De leerlingen worden geacht tot het zesde uur zich beschikbaar te houden voor school en niet onder lestijd afspraken te maken met bijvoorbeeld de dokter of tandarts.

De Dijsselhofkliniek was een relatief klein ziekenhuis, gevestigd aan het Dijsselhofplantsoen in Amsterdam-Zuid. Een deel van het gebouw Dijsselhofplantsoen 14 uit 1929 van architect Hendrik Wijdeveld werd in 1931 in gebruik genomen door de vrouwenarts Rudolf Theodor Meurer (1898-1979), zoon van gynaecoloog en roeier Rudolf Meurer en Alberdina Meursing. Het groeide in 1953 uit tot een kraamkliniek voor de minderbedeelden. Begin jaren zestig werd het omgebouwd tot klein ziekenhuis, in 1988 vierde het zijn zesentwintigjarig bestaan; het had toen dertig bedden. Het was gespecialiseerd in plastische chirurgie, spataderen, oogheelkunde, maar ook nog steeds gynaecologie. Het betekende tevens het einde van het ziekenhuis, dat door bezuinigingen in de zorg zijn deuren moest sluiten. Het bood tot het eind toe kleinschalige zorg; de ziekenhuizen concentreerden zich in steeds groter wordende medische centra. Het sloot op 1 juli 1989 zijn deuren vanwege de beddenreductie, geëist door het ministerie van Welzijn, Volksgezondheid en Cultuur. Een aantal artsen vertrok naar Medisch Centrum Jan van Goyen en de Boerhaave kliniek; die laatste sloot haar deuren in 1994.

Jan van Eijckstraat 47 is een schoolgebouw uit 1956 in Amsterdam, ontworpen door het architectenbureau van Cees van der Bom en Commer de Geus. Het gebouw ligt tussen de Jan van Eijckstraat (op nummer 47), de Rubensstraat (15), het Adama van Scheltemaplein (1) en de Memlingstraat in Amsterdam-Zuid. Voor de Tweede Werereldoorlog was hier al een schoolgebouw van de Christelijke HBS-A. Dit gebouw is bij een bombardement op 26 november 1944 verwoest. In 1956 kwam op deze plek nieuwbouw voor de HBS. Van 2000 tot februari 2009 was het St-Ignatiusgymnasium in het gebouw gevestigd. Na een verbouwing, met nieuwbouw aan de Memlingstraat, is het "Ig" hier in september 2011 weer teruggekomen. In 1957 werd aan een muur aan de Rubensstraat een gedenksteen van Aart Rietbroek aangebracht, ter herdenking aan de slachtoffers van het bombardement van 1944, waarbij meer dan 50 burgers, vooral bewoners van huizen in de omgeving, zijn omgekomen. Onder het oorspronkelijke gymnastieklokaal en schoolplein, aan de kant van de Memlingstraat, lag een commandobunker uit 1953 van de dienst Bescherming Bevolking (BB). Deze ondergrondse ruimte is na de opheffing van de BB gebruikt voor de opslag van brandbaar archiefmateriaal van het Nederlands Filmmuseum. De gebouwdelen uit de jaren 50 aan de Jan van Eijckstraat en de Rubensstraat zijn sinds 2011 beschermd als gemeentelijk monument.

Het Dijsselhofplantsoen in een straat in Amsterdam-Zuid, Apollobuurt.