Han van Zomerenbrug

Het Berlage Lyceum is een school voor voortgezet onderwijs in Amsterdam. De school is vernoemd naar H.P.Berlage, een Amsterdams architect en ontwerper van Plan Zuid. De school heeft de richtingen Tweetalig Onderwijs, VWO (atheneum en gymnasium), havo en mavo. In 2011 zitten er 1240 leerlingen op. Het aantal leerlingen is de afgelopen jaren sterk gestegen. Dit ondanks de sterke concurrentie in Amsterdam. Het Berlage Lyceum onderscheidt zich onder andere door tweetalig onderwijs op havo en vwo aan te bieden. De school is gevestigd in twee monumentale gebouwen aan de Pieter Lodewijk Takstraat in Amsterdam-Zuid, die zijn ontworpen door Arend Jan Westerman. De school is een onderdeel van Esprit Scholengroep.

De greep naar het schone bestaat uit twee artistieke kunstwerken in Amsterdam-Zuid. Het vormt de helft van een viertal losse beelden uit de periode 1921-1924 van Hildo Krop. In die periode verrezen aan de Jozef Israëlskade twee schoolgebouwen (een Hogere Burgerschool en een Handelsschool) die gescheiden werden door de Pieter Lodewijk Takstraat. De beide gebouwen werden gebouwd in de stijl van de Amsterdamse School; binnen die stijl werd symmetrie veelvuldig toegepast. De gebouwen zijn dan ook een spiegelbeeld van elkaar. Dit geldt deels ook voor de vier beelden van Krop. Beide gebouwen hebben aan de kade een middenrisaliet. Ter afsluiting van de beide risalieten aan de onderzijde hakte Krop de vier beelden. De vier beelden zijn niet symmetrisch geplaatst op de gebouwen, maar wel op de risalieten. Daarbij is er slechts sprake van gedeeltelijke symmetrie; het ene beeld is het spiegelbeeld van het andere op hetzelfde risaliet. Op het linker gebouw staan zo twee versies van De greep naar het schone op het rechter gebouw twee van Markttafereel. De greep naar het schone wordt weergegeven door een mensfiguur die in zijn opgeheven handen boven zijn hoofd een vogel vasthoudt. Het beeldje is circa een meter hoog. Van het materiaal tufsteen is bekend dat het in de loop der jaren als gevolg van erosie uit elkaar brokkelt. Dit was ook het geval met deze vier beelden. Ze staan alle vier op de zuidelijke gevel, waardoor wind, regen en zon vrij spel hebben. Begin 21e eeuw waren de beelden dermate aangetast dat Ton Mooy opdracht kreeg de beelden te reconstrueren en er nieuwe versies van te maken; er kwamen versies in Beiers graniet. Boven op genoemd risaliet is De geboorte van de daad van dezelfde beeldhouwer te zien.

De geboorte van de daad is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Zuid. Het vormt de helft van een viertal gestapelde beeldengroepen annex collages uit de periode 1921-1924 van Hildo Krop. In die periode verrezen aan de Jozef Israëlskade twee schoolgebouwen (een Hogere Burgerschool en een Handelsschool) die gescheiden werden door de Pieter Lodewijk Takstraat. De beide gebouwen werden gebouwd in de stijl van de Amsterdamse School; binnen die stijl werd symmetrie veelvuldig toegepast. De gebouwen zijn dan ook een spiegelbeeld van elkaar. Dit geldt deels ook voor de vier beelden van Krop. Beide gebouwen hebben aan de kade een middenrisaliet. Ter afsluiting en/of bekroning van de beide risalieten hakte Krop de vier beelden. De vier beelden zijn niet symmetrisch geplaatst op de gebouwen, maar wel op de risalieten. Daarbij is er slechts sprake van gedeeltelijke symmetrie; het ene beeld is het spiegelbeeld van het andere op hetzelfde risaliet. Op het linker gebouw staan zo twee versies van Menselijke energie; op het rechter gebouw twee van De geboorte van de daad. Krop gaf de volgende stadia weer: Geboorte in een baby Zachtheid in een vrouwenhoofd Twijfel in man (geplaatst boven de baby) met gebogen hoofd door arm ondersteund Bezonnenheid in staande man met daarachter een mannenhoofd trapsgewijs nog mensfiguren Climax in het paard Geluk van de daad in de menner van het paard (de bovenste man). Van het materiaal tufsteen is bekend dat het in de loop der jaren als gevolg van erosie uit elkaar brokkelt. Dit was ook het geval met deze vier beelden. Ze staan alle vier op de zuidelijke gevel, waardoor wind, regen en zon vrij spel hebben. Begin 21e eeuw waren de beelden dermate aangetast dat Ton Mooy opdracht kreeg de vier beelden te reconstrueren en er nieuwe versies van te maken. In zijn atelier hakte Mooy de vier nieuwe beelden uit in het veel hardere Beiers graniet.

Markttafereel bestaat uit twee artistieke kunstwerken in Amsterdam-Zuid. Het vormt de helft van een viertal losse beelden uit de periode 1921-1924 van Hildo Krop. In die periode verrezen aan de Jozef Israëlskade twee schoolgebouwen (een Hogere Burgerschool en een Handelsschool) die gescheiden werden door de Pieter Lodewijk Takstraat. De beide gebouwen werden gebouwd in de stijl van de Amsterdamse School; binnen die stijl werd symmetrie veelvuldig toegepast. De gebouwen zijn dan ook een spiegelbeeld van elkaar. Dit geldt deels ook voor de vier beelden van Krop. Beide gebouwen hebben aan de kade een middenrisaliet. Ter afsluiting van de beide risalieten aan de onderzijde hakte Krop de vier beelden. De vier beelden zijn niet symmetrisch geplaatst op de gebouwen, maar wel op de risalieten. Daarbij is er slechts sprake van gedeeltelijke symmetrie; het ene beeld is het spiegelbeeld van het andere op hetzelfde risaliet. Op het linker gebouw staan zo twee versies van De greep naar het schone op het rechter gebouw twee van Markttaferelen. De markttaferelen voeren terug op een weergave van een tafereel dat men kan aantreffen op de veemarkten. Weergegeven wordt het zogenaamde handjeklap (tevens de volkstitel) bij verkoop van levende have. Tussen koper en verkoper staat dan ook een kalf afgebeeld. De twee mannen worden vergezeld door een vrouw met koopwaar; de koopwaar wordt op beide tableaus anders weergegeven; op één daarvan is ze te zien met bloemen. Het beeldje is circa een meter hoog. Van het materiaal tufsteen is bekend dat het in de loop der jaren als gevolg van erosie uit elkaar brokkelt. Dit was ook het geval met deze vier beelden. Ze staan alle vier op de zuidelijke gevel, waardoor wind, regen en zon vrij spel hebben. Begin 21e eeuw waren de beelden dermate aangetast dat Ton Mooy opdracht kreeg de beelden te reconstrueren en er nieuwe versies van te maken; er kwamen versies in Beiers graniet. Boven op genoemd risaliet is Menselijke energie van dezelfde beeldhouwer te zien.

De Menselijke energie is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Zuid. Het vormt de helft van een viertal gestapelde beeldengroepen annex collages uit de periode 1921-1924 van Hildo Krop. In die periode verrezen aan de Jozef Israëlskade twee schoolgebouwen (een Hogere Burgerschool en een Handelsschool) die gescheiden werden door de Pieter Lodewijk Takstraat. De beide gebouwen werden gebouwd in de stijl van de Amsterdamse School; binnen die stijl werd symmetrie veelvuldig toegepast. De gebouwen zijn dan ook een spiegelbeeld van elkaar. Dit geldt deels ook voor de vier beelden van Krop. Beide gebouwen hebben aan de kade een middenrisaliet. Ter afsluiting en/of bekroning van de beide risalieten hakte Krop de vier beelden. De vier beelden zijn niet symmetrisch geplaatst op de gebouwen, maar wel op de risalieten. Daarbij is er slechts sprake van gedeeltelijke symmetrie; het ene beeld is het spiegelbeeld van het andere op hetzelfde risaliet. Op het linker gebouw staan zo twee versies van Menselijke energie op het rechter gebouw twee van De geboorte van de daad. De Menselijke energie wordt weergegeven door: een zwangere vrouw met een druiventros; een weergaven van vruchtbaarheid een man met gespreide en gespierde armen en benen; een weergave van energie mensfiguren, die trapsgewijs van elk geplaatst zijn, zij hebben allen een attribuut in handen die verwijst naar de handel, zo is er een verwijzing naar landbouw, industrie en handel het bovenste drietal personen kijkt naar de zuidelijke horizon; een weergave van de vooruitziende blik, noodzakelijk bij handel. Men vond invloeden van Oud-Egyptische kunst in Krops beelden. Van het materiaal tufsteen is bekend dat het in de loop der jaren als gevolg van erosie uit elkaar brokkelt. Dit was ook het geval met deze vier beelden. Ze staan alle vier op de zuidelijke gevel, waardoor wind, regen en zon vrij spel hebben. Begin 21e eeuw waren de beelden dermate aangetast dat Ton Mooy opdracht kreeg de vier beelden te reconstrueren en er nieuwe versies van te maken. In zijn atelier hakte Mooy de vier nieuwe beelden uit in het veel hardere Beiers graniet.

Het Henriëtte Ronnerplein is een plein in Amsterdam-Zuid.

De Amstelkade is de kade van de rivier de Amstel in Nederland. De Amstel stroomt door verschillende Nederlandse gemeenten.

Het Thérèse Schwartzeplein is een plein in Amsterdam-Zuid.

Dr. F.M. Wibaut is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Zuid. Het betreft een beeldportret van Floor Wibaut. Het is een hoeksteen op de plek waar de bebouwing van het Henriëtte Ronnerplein (even huisnummers) overgaat in dat van de Henriëtte Ronnerstraat. Bijzonder aan het beeld is dat de eerste versie al werd geplaatst tijdens het leven van de politicus. Het beeld refereerde aan zijn wethouderschap.

Coöperatiehof 16 te Amsterdam is een apart bouwwerk binnen het Coöperatiehof, Amsterdam-Zuid.

De Jozef Israëlskade is een straat in stadsdeel Zuid in Amsterdam. De kade is vernoemd naar de schilder Jozef Israëls (1824-1911). De Jozef Israëlskade ligt aan de zuidzijde van De Pijp. Deze buurt vormt het oostelijke deel van het vroegere stadsdeel Oud-Zuid en wordt Nieuwe Pijp genoemd. De kade begint bij de Ruysdaelkade en strekt zich enkele kilometers uit tot aan de Amsteldijk en de rivier de Amstel. Het water langs de kade heet het Amstelkanaal. Aan de overzijde van dit kanaal bevindt zich de Amstelkade. De kade strekt zich uit over de postcodegebieden 1072, 1073 en 1074. De kade kruist enkele doorgaande wegen, zoals de Ferdinand Bolstraat, de Van Woustraat en de Amsteldijk. Door de Ferdinand Bolstraat rijdt tram 12 en door de Van Woustraat rijdt tram 4, die ook stopt bij de tramhalte die naar de kade is vernoemd.

Het Coöperatiehof is een straat, plein, hofje, plantsoen en rijksmonument in Amsterdam-Zuid.