Lee Millerbrug

Het Centrumeiland is een woonwijk en kunstmatig eiland in het IJmeer, dat deel uitmaakt van IJburg in Amsterdam-Oost.

Wooncoöperatie De Warren is de eerste gerealiseerde zelfbouw-wooncoöperatie van Amsterdam. Zij won in april 2018 de tender voor de pilot-wooncoöperatie, uitgeschreven door de Gemeente Amsterdam. Het gebouw is begin 2023 opgeleverd op Centrumeiland, een nieuw deel van IJburg.

Blijburg was het eerste stadsstrand van Nederland, opgericht door Stanja van Mierlo en Britt Stegerhoek. Het strand met strandtent heeft bestaan van 2003 tot 2018. Het was een tijdelijk strand aan de noordzijde van het Haveneiland in IJburg (Amsterdam). Blijburg is in 15 jaar vier keer verhuisd, de grond volgend die werd aangelegd voor de bouw van de nieuwe stadswijk IJburg. Blijburg voorzag in een strand waar gezwommen kon worden, en in een culturele programmering dat een podium bood aan diverse kunstenaars en muzikanten. Op Blijburg hebben verscheidene feesten en festivals plaatsgevonden, waaronder het Droomfestival, CostadelSoul, Zeezout, Oranjebloesem, de Zon, Apenkooi en Vrijland. Blijburg moest in oktober 2018 sluiten omdat de stad tien jaar eerder dan afgesproken met de onderneming versneld land ging klaarmaken om woningen te bouwen. Blijburg kon die bouwput en het verlies van strand niet overleven. In 2019 is er echter wel een nieuw, openbaar zandstrand geopend aan de westkant van Strandeiland, aan de IJburgbaai, niet ver van de laatste locatie van Blijburg. In het stedenbouwkundig plan van Strandeiland staat dat dit strand er definitief zal blijven. Sinds september 2021 zit op dit nieuwe openbare strand een vestiging van restaurant De Japanner, voor een deel gebruik makend van de oude keet van Blijburg.

De Gerda Tarobrug (brug 2125) is een bouwkundig kunstwerk in aanbouw in Amsterdam-Oost. Vanaf augustus 2021 werd gewerkt aan de bouw van deze brug die de verbinding moet leggen tussen het Centrumeiland en Strandeiland in IJburg. De brug komt te liggen over de Merdekagracht. Als met de bouw begonnen wordt is Centrumeiland nog niet afgebouwd en het Strandeiland eigenlijk één groot strand (zandvlakte). De Merdekagracht is een modderachtige sloot. Een maand voordat de bouw begon gaf de gemeente Amsterdam deze brug haar naam, een vernoeming naar oorlogsfotografe Gerda Taro. De brug is ontworpen door Benthem Crouwel Architekten, die al eerder een aantal bruggen voor IJburg ontwierp. Zo is ook de naamloze brug 2030 door dat kantoor ontworpen. De brug gaat in de periode 2023-2025 dienen voor de uitleg van nutsvoorzieningen en woningbouw. Ballast Nedam bouwt de brug, die valt in de serie buitenwaterbruggen op IJburg. De overspanning wordt gedragen door pijlers in de vorm van de ribben van een op de punt staande piramide. In het ontwerp kreeg de brug twee rijbanen met aan weerszijden twee voet/fietspaden.

De Annemie Wolffbrug (brug 2060) is een nog te bouwen brug in Amsterdam-Oost. De zestig meter lange brug wordt in 2023 en 2025 gebouwd en zal in de Pampuslaan de verbinding verzorgen tussen het Haveneiland en het Centrumeiland binnen de wijk IJburg. Alhoewel de brug nog gebouwd moest worden kreeg ze al in 2018 haar naam, een vernoeming naar fotografe Annemie Wolff. Het adviesorgaan dat de namen (CNOR, in 2021 opgeheven) beheert zag er in eerste instantie niets in, toch werd de naam overgenomen. Net als de verderop gelegen Lee Millerbrug is de brug ontworpen door het bureau van Nicholas Grimshaw, die eerder al de Enneüs Heermabrug ontwierp. De brug zal behalve auto-, voet- en fietsverkeer ook tramlijn 26 (IJtram) moeten dragen.

De Margaret Bourke-Whitebrug (Amsterdamse brugnummer 2030) is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Oost. De brug werd in de periode 2018 tot 2021 gebouwd en werd aangelegd om in IJburg het Haveneiland en het Centrumeiland met elkaar te verbinden. Het is een van de zogenaamde buitenwaterbruggen in een serie vaste bruggen die architectenbureau Benthem Crouwel Architects voor die wijk ontwierp. Het brugnummer sluit aan in de eerder gebouwde reeks, maar door de bankencrisis werd de verdere bouw van IJburg vertraagd en zo dus ook van deze brug. De brug overspant een naamloos water dat langs de Wim Noordhoekkade loopt; aan de overzijde ligt de Muiderlaan. In het verlengde ligt de Strandeilandlaan, in 2021 ingericht ter ondersteuning van bouwverkeer. Bij de afbouw van de wijk Strandeiland zal in het verlengde van deze brug de Gerda Tarobrug van dezelfde architecten neergelegd worden. De brug vertoont dan ook gezien haar korte geschiedenis overeenkomsten met andere bruggen op het eiland, bijvoorbeeld brug 2012. Overeenkomsten zijn te vinden in de gebruikte materialen en enigszins naar binnen staande balustrades en leuningen. Ook de open constructie van de brug lijkt op haar voorgangers. Afwijkend is echter dat deze brug een zwaardere constructie heeft; ze moet in tegenstelling tot andere zwaar vervoer kunnen tillen. Jan Benthem verdeelde de brug in drie vlakken, een centrale rijweg wordt geflankeerd door twee voet- en fietspaden. De bruggen worden getild door vier stalen brugpijlers, die twee aan twee met elkaar verbonden zijn door middel van stalen balken. Boven de waterlijn splitsen die pijlers in vier diagonaal staande steunen waarvan twee voor voet- en fietspaden en twee voor het rijwegdek. Het rijwegdek wordt dus door acht steunen gedragen; de voet- en fietspaden door vier. Op de pijlers staan ook de vier verlichtingskolommen. Ten tijde van de oplevering was de gracht nog een doodlopend water en lag er ten oosten van de brug een dam waarop de werkplaatsen en wegverbinding. Die dam werd na oplevering afgegraven, in september 2021 staat de brug in open water.

De Benno Premselabrug is een vaste brug over het IJmeer, ontworpen door Wim Quist, die het Centrumeiland van de Amsterdamse wijk IJburg verbindt met de Diemer Vijfhoek. De brug is vernoemd naar de vormgever en binnenhuisarchitect Benno Premsela. Alhoewel de brug voor 75 % in de gemeente Diemen ligt heeft ze een Amsterdams brugnummer (2005). De brug werd in 2004 geopend en was oorspronkelijk uitsluitend bestemd voor het bouwverkeer, hulpdiensten en fietsers van Diemen naar IJburg. De brug maakt na de ingebruikname deel uit van de stadsroute s114 en van de Oostelijke Ontsluiting IJburg (OOIJ), en ligt tussen de Muiderlaan op IJburg en de Fortdiemerdamweg in Diemen. De brug heeft voor het verkeer in beide richtingen een rijstrook en een busbaan, en aan de zuidzijde een tweerichtingsfietspad. De brug ligt conform de opdracht van de gemeente Amsterdam laag over het water; Wim Quist omschreef het als een “mat die over het water is uitgerold. De brug past in het ontwerp van de gehele OOIJ, dat als eenheid werd ontworpen. De brug is gelegd over brugpijlers waarop jukken. Die jukken (dwarsbalken) die aan weerszijden van de brug uitsteken dragen de naar binnen staande lichtmasten/lantaarns. De brug kent in het midden een kleine verhoging met pleziervaart mogelijk te maken (Quist noemde het een hupje). Op 24 augustus 2009 werd de brug ook in gebruik genomen door GVB-buslijn 66 die hiermee een verbinding tussen IJburg en de Bijlmermeer tot stand bracht. Daar het andere verkeer geen gebruik mocht maken van de brug werd aan het begin van de brug een hek met bussluis geplaatst. Tussen de Diemer Vijfhoek en het Maxis-terrein werd via de met klinkers bestrate Overdiemerweg, ook bekend als Nuon-weg, de dienstweg van de elektriciteitscentrale Diemen van Nuon (vroeger PEN, nu Vattenfall), gereden. Sinds 15 december 2024 rijdt ook R-net lijn 360 over de brug. Omdat automobilisten uit IJburg in verband met filevorming bij de Enneüs Heermabrug massaal toch van de brug gebruik maakten waarbij het hek werd verwijderd en om de bussluis heen werd gereden besloot men later alsnog dat ook het gewone verkeer van de brug gebruik mocht maken. Eind juli 2014 is de tijdelijke verbinding via de Overdiemerweg, in het kader van het plan Oostelijke Ontsluiting IJburg, vervangen door een nieuwe route via de Fortdiemerdamweg met daarin de Uyllanderbrug over het Amsterdam-Rijnkanaal naar het verkeersknooppunt Diemen. Vanaf dan was de Overdiemerweg weer voor particulier gebruik gesloten. Echter, deze weg is in 2020 opgeknapt en opnieuw opengesteld vanwege de wenselijkheid van een snelle verbinding met Maxis Muiden en Muiden.

De Haveneilandschutsluis (sluis 123, in de volksmond Sluishuissluis) is een schutsluis in Amsterdam-Oost. De sluis kreeg in augustus 2019 haar naam. De schutsluis van vier meter breed is gelegen tussen het IJmeer en het binnenwater (Krijn Taconiskade) van het Haveneiland van de woonwijk IJburg. In dat binnengebied ligt een kleine jachthaven. Van daaruit leiden verdere vertakkingen de wijk in, maar daar kan alleen met geringe hoogte gevaren worden, want er liggen alleen vaste bruggen over die waterwegen. Boven de schutsluis ligt basculebrug brug 2023 in de Bert Haanstrakade. De brug, sluis en bijbehorend dienstgebouw zijn ontworpen door Quist Wintermans Architekten; ze vormen een geheel. Tussen 2008 en 2017 werd de sluis bediend vanuit dat dienstgebouw, sinds dat laatste jaar wordt de bediening centraal geregeld (COB, Centraal Object Bediening) . Door de sluis vaart gedurende zaterdagen, zondagen en schoolvakanties in het zomerseizoen (april-oktober) het veer IJburg-Pampus.

Brug 2023 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Oost.

Sluis 124, ook wel bekend als de Betonnen sluis, is een schutsluis in de wijk IJburg in Amsterdam. Over de sluis ligt brug 2050.

Het Theo van Goghpark is een stadspark in de Amsterdamse wijk IJburg. Het park ligt op het Haveneiland-Oost, ten zuiden van de Pampuslaan, bij de standplaats van tramlijn 26 (IJtram). Het park is gedeeltelijk verdiept aangelegd maar aan de kant van de Pampuslaan is het juist verhoogd aangelegd en met een brede trap naar boven toegankelijk. Het park bestaat voornamelijk uit grasvelden waarop zich onder meer een speeltuin en een voetbal en basketbalveld bevinden. De bomen in het park bestaan uit verschillende soorten met kleine bladeren zoals bijvoorbeeld de acacia en de valse christusdoorn. Dertien volwassen platanen die in het park zijn geplant, zijn afkomstig van het Europaplein bij de RAI, waar ze moesten wijken voor werkzaamheden voor de Noord-Zuidlijn. In het park staat het beeld Familie van Paul de Reus. Het park is vernoemd naar de regisseur Theo van Gogh (1957-2004). De straten rondom het park zijn vernoemd naar personen uit de filmwereld. Zo ligt het park ingeklemd tussen straten vernoemd naar Emmy Andriesse, Eva Besnyö en Fritz Kahlenberg. Het park is in 2007 en 2008 ingericht. Het heeft geen huisnummers (2020).

Brug 2047 is een vaste brug in Amsterdam-Oost, IJburg. Het is een van de kleinere bruggen in die wijk. Ze is gelegen in de Fritz Dietrich Kahlenbergstraat en voert over de gracht Groene Tunnel, van de langs het Theo van Goghpark lopende Emmy Andriessestraat de Wim Noordhoekkade. Het vormt de verbinding tussen het noordelijke en zuidelijke deel van het Oostelijk Haveneiland. De gemeente besteedde de ontwerpen voor bruggen op en naar IJburg destijds uit aan diverse architectenbureaus. Zij kregen elk de opdracht mee met een bruggenfamilie te komen. Architect Jeroen van Schooten van (toen nog) Meyer en Van Schooten (MVSA) kwam met een serie bruggen, die bekend werd onder de naam Groene Tunnel, naar de gracht waar zij overheen liggen. De Bruggen 2003, 2010, 2045, 2046 en 2047, maar ook sluis 2008, horen tot deze familie. De brug bestaat uit een middelgedeelte van ter plaatse gestort beton. Dit was mogelijk omdat ten tijde van de bouw van de brug hier een zandvlakte lag. De brug kon zo op de zandondergrond gebouwd worden en werd daarna uitgegraven. De betonnen overspanning ligt over een enkele pijler/juk. Aan de buitenzijden van de overspanning hangen metalen rasters opgevuld met granulaat die dienen als voetpad. Daarop staan de enigszins naar binnen hellende balustrades.