place

Leksmondbrug

Bouwwerk van Dirk SterenbergBrug in Amsterdam-Zuidoost
2022 Brug 1314, Asd zijaanzicht (2)
2022 Brug 1314, Asd zijaanzicht (2)

Leksmondbrug (brug 1314) is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. De vaste brug in de vorm van een viaduct is gelegen over het Nellesteinpad, een kilometers lang voet- en fietspad dat Zuidoost van noord naar zuid doorsnijdt. Het pad kwam hier jarenlang onder de Gaasperdammerweg vanuit de wijk Kelbergen de wijk Nellestein binnen. Daarvoor moest ze nog onder de Langbroekdreef door. De brug werd samen met de Leerdambrug (brug 1313) in 1976 ontworpen door Dirk Sterenberg voor de Dienst der Publieke Werken. Ook hier paste Sterenberg een ontwerp toe voor meerdere bruggen; bruggen met een dergelijk uiterlijk zijn ook elders in de stad te vinden (kanteelvormige balustraden), bijvoorbeeld de Meibergdreefbruggen. De overspanning van de Leksmondbrug is 14,8 meter en 16 meter breed. De constructie is bijna geheel van beton. De brug ging tot en met augustus 2018 naamloos door het leven. In één document vernoemde de gemeente Amsterdam talloze bruggen. In dit geval werd de brug vernoemd naar het Leksmondhof, dat ten zuiden van het viaduct in Nellestein is gebouwd. Het Leksmondhof is zelf vernoemd naar het Zuid-Hollands dorp Lexmond. Door een gemeentelijke en provinciale herindeling kwam het in 2019 in Utrecht te liggen.

Fragment uit het Wikipedia-artikel Leksmondbrug (Licentie: CC BY-SA 3.0, Auteurs, Beeldmateriaal).

Leksmondbrug
Nellesteinpad, Amsterdam Zuidoost

Geografische coördinaten (GPS) Adres Nabijgelegen plaatsen
placeToon op kaart

Wikipedia: LeksmondbrugLees verder op Wikipedia

Geografische coördinaten (GPS)

Breedte Lengte
N 52.310086111111 ° E 4.9790361111111 °
placeToon op kaart

Adres

Nellesteinpad

Nellesteinpad
1108 DB Amsterdam, Zuidoost
Noord-Holland, Nederland
mapOpenen op Google Maps

2022 Brug 1314, Asd zijaanzicht (2)
2022 Brug 1314, Asd zijaanzicht (2)
Ervaringen delen

Nabijgelegen plaatsen

Nellestein (Amsterdam)
Nellestein (Amsterdam)

Nellestein is een onderdeel van de wijk Gaasperdam in het Amsterdamse stadsdeel Zuidoost en is voor het grootste gedeelte gebouwd in de Polder Gein en Gaasp en voor een klein gedeelte in de Oost Bijlmerpolder. De wijk is gelegen in het noordoosten van de wijk en grenst in het noorden aan de Gaasperdammerweg en is verder geheel omsloten door de Gaasperplas en het Gaasperpark. In tegenstelling tot de rest van Gaasperdam bestaat de wijk aan de noordrand vrijwel uitsluitend uit hoogbouwappartementen maar dan in tegenstelling tot de Bijlmermeer niet uit honingraatflats maar uit los staande gebouwen met parkeergarages. Richting Gaasperplas zijn de appartementen minder hoog. De woningen staan in een parkachtige omgeving en er is veel groen. De eerste woningen in de wijk werden in 1977 opgeleverd en de laatste woningen werden in 1982 voltooid. Ook bestaat de woningvoorraad vooral uit duurdere koop- en huurwoningen. Er is één doorgaande weg, de Langbroekdreef, en verder zijn er alleen hoven, paden en pleinen die alle vernoemd zijn naar plaatsen met de letter L in de provincie Gelderland, Utrecht of Zuid-Holland. De wijk is per openbaar vervoer bereikbaar met metrolijn 53 die aan de oostkant van de wijk eindigt op metrostation Gaasperplas. Verder hebben de buslijnen 47 en 49 een halte bij het metrostation. Buslijn 47 rijdt langs de wijk naar Gein en verder. De wijk zelf heeft geen winkelvoorzieningen meer en de bewoners zijn aangewezen op het aan de andere kant van de Gaasperdammerweg gelegen winkelcentrum de Kameleon (voorheen Kraaiennest) of de winkelcentra in Reigersbos en Gein. Vroeger was er in de wijk één supermarkt, maar deze is verdwenen en het pand staat leeg.

Gaasperplas (metrostation)
Gaasperplas (metrostation)

Gaasperplas is een station van de Amsterdamse metro in het stadsdeel Amsterdam-Zuidoost. Het bovengrondse metrostation opende op 14 oktober 1977 en maakt deel uit van Gaasperplaslijn 53, waarvan het station het zuidelijke eindpunt vormt. Gaasperplas is het rustigste metrostation van lijn 53 met een reizigersaantal van slechts 3000 per dag. Even voorbij het metrostation ligt een opstelterrein met vier sporen. Dit opstelterrein werd, in verband met de komst van het nieuwe M5-materieel, tussen 2013 en 2016 gefaseerd uitgebreid en vernieuwd. Aan de noordwestzijde werd de metrobaan van 1982 tot en met 2020 gekruist door het viaduct van de A9. Sinds eind 2020 kruist de metrobaan de Gaasperdammertunnel en is het viaduct over de metrosporen in de Gaasperdammerweg verdwenen. Ten oosten van het station bevindt zich een busstation dat in 1982 in gebruik werd genomen. Hier halteren stadslijn 47, 49 en nachtlijn N85 (alle drie van het GVB). Van maandag t/m vrijdag in de vroege ochtend voor aanvang dagdienst vertrekken drie lijnen van Connexxion vanaf dit station (één rit per lijn) maar bieden geen aansluiting op de metro. Zijn naam dankt het station aan de gelijknamige Gaasperplas, de nabijgelegen recreatieplas. Direct ten oosten van het station bevindt zich de toegang tot het rondom deze plas aangelegde Gaasperpark. Dit park was in 1982 de locatie van de Floriade 1982. Het voormalige Planetarium naast de entree van het park is tegenwoordig in gebruik als kantoorgebouw annex congrescentrum. Ten oosten van het busstation staat een hotel. De Gaasper Camping, een van de drie stadscampings in Amsterdam en nog een ander hotel liggen op loopafstand. Aan de zuidzijde bij de ingang van het park bevindt zich een kleine horecagelegenheid. Aan de westzijde van het station ligt de buurt Nellestein, een onderdeel van de wijk Gaasperdam. Op het perron en in de stationshal van Gaasperplas staan enkele gekleurde sculpturen van baksteen in de vorm van tassen, koffers en andere bagagestukken. Dit kunstwerk is in 1978 vervaardigd door Antoine Mes.

Moskee Taibah
Moskee Taibah

De Moskee Taibah of Djame Masjid Taibah is een (Surinaams-Hindoestaanse) moskee in Amsterdam-Zuidoost. Ze is gelegen aan de Karspeldreef ten zuiden van metrostation Kraaiennest. De moskee is na grote wens van pionier Mohammed Radja Imamdi, beter bekend als Mustafa en met steun van Imam Shah Ahmed Noorani Siddiqui gerealiseerd door de in Suriname geboren Mohamed Idris Luqman (1950-1999) en de gemeenschap van Amsterdam Zuidoost. De moskee Taibah is een moskee voor moslims, uit Suriname, India en Pakistan. Het gebouw wordt gesierd met ronde koepels en grote minaretten. De bouwkunst is geïnspireerd door de moskeeën uit Pakistan en India. Het gebouw is dan ook een combinatie van uitheemse islamitische kenmerken en moderne materialen en vormen. De moskee is ontworpen door de Nederlandse architect Paul Haffmans en kwam in 1985 gereed. Veel bezoekers en bewoners zijn trots en noemen het gebouw dan ook ‘de witte parel van de Bijlmer’. Later bleek echter de huidige ruimte, waar ongeveer 500 bezoekers in konden, te klein te zijn. Het aantal bezoekers nam in de jaren negentig flink toe. In 1998 vond daarom met veel dank aan Mohammed Joenoes Abdul-Gaffar een grootscheepse verbouwing plaats. Daarbij werden drie extra koepels geplaatst en de minaretten verbouwd. De extra koepels zorgen voor een betere akoestiek in het gebouw, waardoor de imam een grotere menigte zonder stemverheffing kan toespreken. Na de verbouwing biedt de moskee plaats aan zo’n duizend bezoekers. Op een gemiddelde dag ligt het aantal bezoekers voor het middaggebed op de zevenhonderd, met feestdagen zijn dat er altijd meer. De moskeeruimte is naar Mekka gericht. Het gebouw is opgetrokken in een betonskelet. Haffmanns combineerde een traditioneel moskeegebouw (met minaretten, koepel en mihrab) met moderne bouwmaterialen.