Pride (Ronald A. Westerhuis)

De Kubus is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Noord. Van het werk is weinig bekend. Het is ontworpen (en wellicht ook gemaakt) door Arie Jansma. Het stamt uit 1975 en was bedoeld voor Shell. Jansma was echter hobbykunstenaar. Hij haalde zijn inkomsten uit het werk van zijn eigen De Vier NV; een bedrijf dat exposities inrichtte van/voor musea en tentoonstellingsruimten. In 1969 kreeg hij wel een eigen tentoonstelling in het Stedelijk Museum Amsterdam, maar de titel Dingen van Arie, verried dat dit geen gewone tentoonstelling was met kunstwerken. Jansma maakte tijdens zijn werk en vrije tijd allerlei wiskundige constructies. Zo ook is daar de Kubus, alhoewel niet bekend is of dit daadwerkelijk de officiële titel is. Het geheel ziet eruit als een aantal kubussen die als een driedimensionale demontagepuzzel in en aan elkaar gemonteerd zijn. Vlakken op de kubus zijn opgevuld met vierkanten en cirkels; het gevaarte rust op een aantal ribben van die kubussen. Jansens hobby was het uitzoeken hoe verbindingen in een constructie werken. Vanwege de verhuizing van Shell vanaf Overhoeks werd het object een aantal keren verplaatst. In 2024 staat het bij de ingang van de Energy Transition Campus Amsterdam (ECTA) aan Grasweg 31. In 1969 was er op genoemde tentoonstelling een paneel te zien van 3.000 houten balkjes, die je met de hand (enigszins geforceerd) kon verschuiven. Het object was zo poëtisch dat Bert Schierbeek er een tekst aan waagde, beginnend met Maak je eigen hoek van in- en uitval.

Het Graspark is een park in Amsterdam-Noord. Het park ontstond bij de herinrichting van de terreinen rond de in 1912 aangelegde Grasweg, die begon als een aan- en afvoerroute voor het plaatselijk industrieterrein. Jarenlang waren aan die weg alleen bedrijven gevestigd, die al dan niet afnemers of toeleveranciers van de scheepsbouw in dit deel van de stad. Toen een groot deel van de zware industrie en de bedrijvigheid van Shell hier (deels) tot een eind kwamen en gemeente Amsterdam op zoek was naar bouwgrond was de beslissing snel gemaakt. Vanaf rond 1994 werd begonnen met een sanering van de terreinen, sloop van gebouwen in die mate dat het traject van de weg aangepast moest worden (1994). Bedrijven verdwenen of verhuisden uit de wijk. Shell liet een nieuw laboratorium bouwen dat later de naam Energy Transition Campus Amsterdam kreeg. Tussen dat gebouwencomplex en woonhuizen ten zuiden daarvan aan de Bundlaan bleef een groenstrook over, die de officieuze naam Graspark kreeg. Het park heeft dan ook geen officieel naambordje, maar een afwijkend naambord aan het gebouw. In het Graspark staat een aantal kunstwerken (ooit van Shell) als ook een aantal artistiek aandoende zitmeubelen.

Overhoeks is een nieuwe buurt in aanbouw aan de IJ-oever in Amsterdam-Noord op het voormalig Shell Research-terrein tegenover het Amsterdamse Centraal Station. De locatie in de Buiksloterham tussen de Grasweg en het Buiksloterkanaal wordt getransformeerd tot een stedelijke woon- en werkwijk met ongeveer 2.200 huur- en koopwoningen en 130.000 m² aan kantoren, bedrijven en voorzieningen.

De Asterweg is een weg in de buurt Buiksloterham, Amsterdam-Noord.

De Eerste Nederlandse Tentoonstelling op Scheepvaartgebied (ENTOS) was een tentoonstelling die in de zomer van 1913 werd gehouden op een terrein nabij het Tolhuis aan de noordzijde van het IJ in Amsterdam-Noord. Het doel was het presenteren van de scheepvaart als bron voor nationale welvaart en Amsterdam als belangrijke haven, die sinds de opening van het Noordzeekanaal flinke groei liet zien. Met de groot opgezette tentoonstelling zocht men aansluiting bij de vermaarde universele wereldtentoonstellingen uit die tijd. Om mensen te trekken werden diverse vermakelijkheden aangeboden. Naast de te bezichtigen schepen waren er ook 18 exposities, waar veel rederijen zich presenteerden. Zo waren op de stand van de Hollandsche Stoomboot Maatschappij een emplacement en een complete Handelskade nagebouwd, waar schepen geladen en gelost werden. Aan de kade waren schepen van de rederij te bezichtigen, zoals De Amstelstroom, De Waalstroom, De Texelstroom, De Eemstroom en de Zaanstroom. Er werden modellen van de modernste boten getoond, en er waren schilderijen en tekeningen van historische schepen. Daarnaast kon men kennis maken met de nieuwste snufjes op het gebied van scheepsmotoren. Tot slot waren er concerten en werden er roeiwedstrijden georganiseerd. Wekelijks was er een groot vuurwerk op zaterdagavond. Voor de tentoonstelling moesten bijgebouwen van het Tolhuis plaats maken voor tijdelijke nieuwbouw. Architect Herman Walenkamp ontwierp het hoofdgebouw dat met twee torens het uiterlijk kreeg van een monumentaal gebouw. Hierachter lag een heel groot terrein met twee grote expositiehallen en restaurant. Op de plek waar nu de Van der Pekbuurt is gelegen, werd een groot attractiepark neergezet. In zekere zin was de tentoonstelling een voorloper van het latere Sail, een evenement dat vanaf 1975 om de vijf jaar in Amsterdam plaatsvindt. Er werd ook een ENTOS-lied gemaakt: Entos, Entos, wat zijn wij blij, scheepjes kijken aan de overkant van het IJ! Speciaal voor de bezoekers voer een veerdienst vanaf een punt aan de westzijde van het Stationseiland, tegenover de Droogbak, rechtstreeks naar het festivalterrein. Van dit grote evenement zijn amper nog sporen in het landschap te traceren. Het meest tastbare dat ENTOS lang naliet, waren tramsporen op het westelijke deel van het Stationsplein (ten westen van Brug 13) bij het Centraal Station. Deze waren aangelegd ten behoeve van de bezoekers waar extra trams konden worden opgesteld in aansluiting op de veerdienst. Het restant van deze sporen werd, tot zij werden opgebroken in de loop van de jaren tachtig, aangeduid als het "Entos-spoor" en was tot in 1986 ingebruik als busstandplaats voor het GVB en de KLM-busdienst. Daarna stond hier tot 2023 de Fietsflat. Koningin Wilhelmina was na een van haar bezoeken aan de ENTOS zo onder de indruk, dat zij aanmoedigde om de collectie van historische voorwerpen ook na de ENTOS aan het publiek te tonen. Naar aanleiding hiervan werd een commissie opgericht bestaande uit enkele leden van het organisatiecomité zoals voorzitter Harm Smeenge en de reders Petrus Verschure en Daniël Goedkoop, enkele leden van de Historische Afdeling en andere heren uit de wereld van de scheepvaart. Het doel was de oprichting van een scheepvaartmuseum. Uiteindelijk heeft dit in 1916 geleid tot de oprichting van ‘de Vereeniging Nederlandsch Historisch Scheepvaart Museum’, die een collectie vormde. De eerste behuizing was gevestigd in de Lairessestraat hoek Cornelis Schuytstraat naar een ontwerp van G.F. La Croix in opdracht van projectontwikkelaar Heere van der Schaar Lzn. Het was meteen een van de meest vooraanstaande maritieme collecties van de wereld. In 1973 verhuisde het museum naar ‘s Lands Zeemagazijn op Kattenburg.

Het Overhoekspark, Park Overhoeks, Schegpark of Oeverpark is een park in Amsterdam-Noord, dat ontstond bij de herinrichting van de buurt Overhoeks.

De Leeuwenputbrug (brug 371) is een vaste brug in Amsterdam-Noord. De verkeersbrug, waarover ook buslijn 38 rijdt, is gelegen in de Grasweg en overspant het Buiksloterkanaal. Aan de oostkant van het kanaal komt de Grasweg uit op de Ranonkelkade. De eerste plannen voor een brug op deze plek stammen uit 1916, toen het terrein in erfpacht werd gegeven aan de Dordtsche Petroleum Maatschappij tot aanleg van een weg etc. Die brug raakte midden jaren dertig dermate beschadigd, dat er reparaties moesten plaatsvinden aan een van de landhoofden. Vervolgens moest hij aan het verkeer onttrokken worden. In december 1936 konden bedrijven intekenen op de aanleg van een nieuwe brug. Het bedrijf mocht bij intekening ook een andere brug in de Grasweg aanleggen en de bijbehorende werken voor haar rekening nemen. Piet Kramer, werkzaam bij de Dienst der Publieke Werken ontwierp de brug, maar dan niet in zijn gebruikelijke Amsterdamse Schoolstijl. Hij ontwierp voor hier een "kale" constructie van beton (landhoofden) en staal (liggers). Die combinatie van Kramer is ook terug te vinden in een aantal bruggen die hij ontwierp voor het Amsterdamse Bos. Staande delen van de borstwering van de Leeuwenputburg zijn bijvoorbeeld ook terug te vinden bij brug 544 in het bos. Het geheel wordt gedragen door een dennenhouten paalfundering; hout is ook terug te vinden in de brugpijlers met juk. De brug wordt verlicht door sierlijke lantaarns. Leuningen, balusters en lantaarns zijn uitgevoerd in blauw. De werkzaamheden begonnen in januari 1937 en waren rond de zomer afgerond. In oktober 2018 besloten burgemeester & wethouders van Amsterdam, dat de brug die tot dan toe alleen onder een nummer (371) bekend stond, de naam Leeuwenputbrug kreeg, naar een put, met zuilen met leeuwen, die in het nabijgelegen vroegere galgenveld lag. De brug had een zusje in brug 365 die gelijk met deze brug werd gebouwd. Deze brug werd rond 1975 afgebroken.

Brug 361 is een voormalige brug in Amsterdam-Noord.

Het Groot Laboratorium (of kortweg Groot Lab) is een gebouw in Amsterdam, waarin het laboratorium van de Bataafsche Petroleum Maatschappij (BPM), later Shell, was gevestigd. Het gebouw ligt in de wijk Overhoeks in Amsterdam-Noord, naast de Toren Overhoeks, en is door een voetbrug gescheiden van de Tolhuistuin. Nadat Shell zich uit dit gebouw had teruggetrokken kreeg het andere functies. Vanaf juni 2013 is de broedplaats A Lab gevestigd in de rechter voorvleugel van het gebouw. In januari 2016 is de linker voorvleugel van het gebouw door de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten in gebruik genomen. Vanaf september 2014 is Clink Hostel in de achterste vleugel gevestigd. In het gebouw bevinden zich, in een van de twee grote trappenhuizen, gedenkramen van glas in lood van Max Nauta uit 1939 en 1947. Het raam op de 2e verdieping uit 1947 is een oorlogsmonument ter herinnering aan de in de Tweede Wereldoorlog omgekomen medewerkers van de BPM.

Eye Filmmuseum is een centrum in Amsterdam gewijd aan de cinematografie. Het gebouw staat tegenover het Centraal Station, aan de noordoever van het IJ, in de wijk Overhoeks (Amsterdam-Noord). Het gebouw is ontworpen door de Oostenrijkse architecten Roman Delugan en Elke Delugan-Meissl en werd begin 2012 geopend. Eye heeft vier filmzalen en een tentoonstellingszaal van 1.200 m². Er is ruimte voor educatieve activiteiten, een filmlab, een winkel en een café-restaurant met terras. Eye neemt deel aan het samenwerkingsverband Cineville. Doelstelling van Eye is het behoud van het filmerfgoed voor toekomstige generaties, zowel Nederlandse films als buitenlandse films die in Nederland vertoond zijn. Het museum wil een levendige filmcultuur in Nederland bevorderen. Regelmatig zijn er themaprogramma's waarin de filmgeschiedenis en hedendaagse cinematografische ontwikkelingen aan bod komen. Ook organiseert het museum jaarlijks festivals, theatrale familievoorstellingen en retrospectieven. Het treedt op als distributeur van klassieker films. De naam van het instituut is een woordspeling op de vorm van het gebouw dat vanuit een bepaalde hoek aan een oog doet denken, het oog waarmee men zicht tot zich neemt (in het Engels eye) en de manier waarop Engelstaligen de Nederlandse IJ uitspreken.

Het Buiksloterkanaal in Amsterdam-Noord is de verbinding tussen het (Westelijk deel van het) Johan van Hasseltkanaal en het IJ. Het kanaal met noord-zuid oriëntatie ligt tussen de Buiksloterham in het westen en Volewijck in het oosten. Het kanaal werd in 1926 gegraven in de polder Buiksloterham. Na de aanleg van het kanaal werd onder meer in de Buiksloterham het nooddorp Asterdorp aangelegd, waarbij men het kanaal over moest voor aan de faciliteiten van Disteldorp te geraken.

THIS IS HOLLAND is een toeristische attractie met panoramavliegsimulator in Amsterdam. De attractie opende in 2017 in Amsterdam-Noord, naast het Eye Filmmuseum, in een 24 meter hoog cilindrisch paviljoen op het voormalige Shellterrein Overhoeks, boven de ondergrondse parkeergarage van de A'DAM Toren.