Mierendorffplatz (metrostation)

Berlin Jungfernheide is een spoorweg- en S-Bahn- in het Berlijnse stadsdeel Charlottenburg. Het station ligt nabij de Spree en het Westhafenkanaal en werd in 1894 geopend aan de Ringbahn. Naast treinen van de S-Bahnringlijn stoppen er regionale treinen van de Duitse spoorwegen. Het gelijknamige metrostation opende in 1980. Hier halteert lijn U7.

Jungfernheide is een metrostation in de Duitse hoofdstad Berlijn dat in 1980 onder het gelijknamige ringlijnstation werd geopend. Terwijl de S-Bahn in West-Berlijn vanaf de zestiger jaren massaal geboycot werd, groeide de metro als kool. Een van de lijnen waarin flink geïnvesteerd werd was de U7, in 1966 ontstaan door afsplitsing van een van de takken van lijn C (nu U6). In 1978 had de lijn de Richard-Wagner-Platz bereikt, en al vijf jaar eerder was men begonnen met de verdere verlenging van de lijn richting Spandau. Op 1 oktober kwam het traject naar Rohrdamm, inclusief station Jungfernheide, gereed. Eigenlijk had hier een overstapmogelijkheid op de S-Bahn moeten ontstaan, maar aangezien de Ringbahn enkele weken voor de opening van het station was stilgelegd, kon daarvan geen sprake meer zijn. Met de heringebruikname van het S-Bahnstation Jungfernheide in 1997 werd de verbinding tussen metro en S-Bahn alsnog geopend. Tegelijkertijd werd het station van een lift voorzien. De enorme uitbreiding van het West-Berlijnse metronet geschiedde volgens het zogenaamde 200-Kilometer-Plan, dat in 1955 was vastgesteld en in de loop der jaren een aantal maal werd aangepast. In het uitbreidingsplan was ten tijde van de aanleg van het traject Richard-Wagner-Platz - Rohrdamm ook een metrolijn naar luchthaven Tegel opgenomen, die in een later stadium een deel van de U5 zou worden. Jungfernheide, voorzien als cross-platform-overstapstation voor de lijnen 5 en 7, werd daarom aangelegd in twee naar richting gescheiden niveaus met elk twee sporen. Het westelijk spoor wordt op elk van beide niveaus door de U7 bereden; boven stoppen de treinen richting Rudow, onder richting Rathaus Spandau. De westelijke verlenging van de U5 is ruim vijfentwintig jaar na de opening van metrostation Jungfernheide echter nog altijd niet gerealiseerd (zie ook U55). Het oostelijk deel van beide perrons is daarom door middel van hekken afgesloten en wordt door de Berlijnse brandweer gebruikt als oefenlocatie. Zoals vrijwel alle Berlijnse metrostations uit de jaren 1970 en 1980 werd Jungfernheide ontworpen door Rainer Rümmler. De wanden kregen een betegeling in kleurrijk mozaïek, zoals dat ook in de nabije stations Mierendorffplatz en Wilmersdorfer Straße (eveneens lijn U7) te vinden is.

Het Rathaus Charlottenburg is het stadhuis van de voormalige zelfstandige stad Charlottenburg, die sinds 1920 deel is van de Duitse hoofdstad Berlijn. Het stadhuis verrees tussen 1899 en 1905 naar een ontwerp van de architecten Heinrich Reinhardt en Georg Süßenguth. Het gebouw met zijn opvallende 89 meter hoge toren staat aan de Otto-Suhr-Allee.

Richard-Wagner-Platz is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder het gelijknamige plein (voorheen Wilhelmplatz) nabij het raadhuis van Charlottenburg. Het metrostation werd op 14 mei 1906 geopend onder de naam Wilhelmplatz. Aanvankelijk was Wilhemplatz het westelijke eindpunt van het stamtracé, de eerste lijn van de Berlijnse metro (nu U2). Later kwam het station aan een korte pendellijn naar Deutsche Oper te liggen en sinds 1978 is het onderdeel van lijn U7.

Slot Charlottenburg (Duits: Schloss Charlottenburg) is het grootste paleis in Berlijn en gelegen in het gelijknamige stadsdeel. Het stamt uit de tijd van de Pruisische vorsten en werd gebouwd tussen 1695 en 1699 door Johann Arnold Nering in opdracht van Sophie Charlotte (dochter van Ernst August van Brunswijk-Lüneburg), en de echtgenote van keurvorst Frederik III, die zich later liet kronen tot koning Frederik I in Pruisen. Al in 1701 werd het slot, dat eigenlijk bestemd was als zomerhuis voor Sophie Charlotte, uitgebreid door Eosander von Göthe. Het slot, dat eerst Lietzenburg heette, werd na de dood van Sophie Charlotte (1705) te harer ere omgedoopt tot Charlottenburg. Van 1707 tot 1712 werd het verder uitgebouwd met de Oranjerie en de kenmerkende koepel. Tussen 1740 en 1747, toen Frederik de Grote er woonde, werd de nieuwe oostelijke vleugel gebouwd door Georg Wenzeslaus von Knobelsdorff. Echter in 1747 verhuisde Frederik naar het slot Sanssouci in Potsdam. In de Tweede Wereldoorlog werd het slot vrijwel geheel vernietigd, waardoor er maar weinig originele meubels in het slot over zijn. Ook het porselein en het Delfts blauw in de porseleinkamer moest grotendeels worden vervangen. Het grote park, dat tot het slot behoort, is opgebouwd aan de hand van de tekeningen uit de begintijd van het slot naar het voorbeeld van Versailles. De tuin is naar de mode van die tijd ook eens een Engelse tuin geweest. Van 2004 tot 2006 (gedurende de verbouwing van Slot Bellevue) werd het slot door de Bondspresident van Duitsland voor representatieve doeleinden gebruikt. Er was een werkkamer voor de Bondspresident en er werden ontvangsten gehouden. In 2004 werd de Britse koningin in dit slot ontvangen.

Charlottenburg is een stadsdeel in het Berlijnse district (Bezirk) Charlottenburg-Wilmersdorf (Duitsland). Het huidige stadsdeel is ontstaan in 2004 door de deling van het grondgebied van het voormalige district Charlottenburg. Tot 1920 was Charlottenburg een zelfstandige en welvarende stad ten westen van het oude Berlijn. Bij de annexatie in 1920 door Groot-Berlijn werd het zelfstandige district Charlottenburg gevormd, dat tijdens de gemeentelijke reorganisatie in 2001 met het toenmalige district Wilmersdorf fuseerde. In 2004 volgde een nieuwe indeling van het fusiedistrict, waardoor het gebied van het voormalige district Charlottenburg in de huidige stadsdelen Westend, Charlottenburg-Nord en Charlottenburg werd opgedeeld. Charlottenburg vierde in 2005 zijn 300-jarig bestaan.

Het museum Sammlung Scharf-Gerstenberg in Berlin-Charlottenburg toont vanaf juli 2008 in Stülerbau-Ost (het voormalige Ägyptisches Museum Berlin) kunst van de Franse romantiek tot het surrealisme. De collectie omvat schilderijen, grafiek en beeldhouwwerk uit het bezit van de Stiftung Sammlung Dieter Scharf zur Erinnerung an Otto Gerstenberg. Het is vooralsnog een bruikleen van de surrealisme-collectie voor 10 jaar aan de Nationalgalerie.

Het Museum Berggruen is een museum waar de collectie Berggruen wordt getoond als deel van de Nationalgalerie in de westelijke Stülerbau tegenover Slot Charlottenburg in Berlijn.

De Deutsche Oper Berlin is een gerenommeerd operahuis in de Duitse hoofdstad Berlijn, gevestigd in Charlottenburg in het westen van de stad. Samen met de oudere Staatsoper Unter den Linden, de Komische Oper Berlin en het Staatsballett Berlin vormt het de Berliner Opernstiftung. Het gezelschap van de Deutsche Oper, bestaande uit enkele honderden musici, zangers en acteurs, vierde in 2012 zijn honderdjarig jubileum.

Bismarckstraße is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder de kruising van de Bismarckstraße en de Wilmersdorfer Straße in het Berlijnse stadsdeel Charlottenburg. Het metrostation werd op 28 april 1978 geopend als overstapstation voor de reeds bestaande U2 en de tegelijkertijd naar het noordwesten verlengde U7. Op de U2 bestond van 1906 tot 1929 ook al een station met de naam Bismarckstraße, dit station heet tegenwoordig Deutsche Oper.

Jakob-Kaiser-Platz is een station van de metro van Berlijn, gelegen in het stadsdeel Charlottenburg-Nord. Het station ligt in een rechte hoek onder snelweg BAB 111 en ten noorden van de Jakob-Kaiser-Platz, een verkeersplein waar een aantal hoofdwegen en snelwegaansluitingen samenkomt. In de omgeving bevinden zich typische jaren-vijftig-woonwijken met afwisselend flats en laagbouw te midden van veel groen. Station Jakob-Kaiser-Platz werd geopend op 1 oktober 1980 en is onderdeel van lijn U7. Het metrostation werd ontworpen door Rainer Rümmler, indertijd huisarchitect van de Berlijnse metro, en heeft een eilandperron. Net als het naburige station Halemweg kreeg het een wandbekleding van verticaal geplaatste houten panelen, die hier geel zijn. Ook de met aluminiumplaten afgewerkte pilaren dragen de kleur geel, waardoor het station net als zijn oranje westerbuur een zeer monochroom uiterlijk heeft. Voor de stationsborden en het perronmeubilair koos de architect de contrasterende kleur rood. In het midden van het station leidt een trappenhuis naar een tussenverdieping, met uitgangen aan weerszijden van de Kurt-Schumacher-Damm, die parallel aan de BAB 111 loopt. De inbouw van een lift zal volgens de prioriteitenlijst van de Berlijnse Senaat pas na 2010 plaatsvinden. Op den duur moeten alle Berlijnse metrostations volledig toegankelijk voor mindervaliden zijn.

Deutsche Oper is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder de Charlottenburgse Bismarckstraße, naast het operagebouw van de Deutsche Oper. Het metrostation werd op 14 mei 1906 onder de naam Bismarckstraße geopend aan het zogenaamde stamtracé, de eerste lijn van de Berlijnse metro. Het station, een beschermd monument, wisselde meerdere malen van naam en wordt bediend door lijn U2.