Ketelhuisbrug

De Van Lennepbuurt is een buurt in Amsterdam-West (tussen 1990 en 2010 Stadsdeel Oud-West). De buurt is vernoemd naar de Van Lennepstraat, die vernoemd is naar Jacob van Lennep (Amsterdam, 24 maart 1802 – Oosterbeek, 25 augustus 1868), een Nederlands schrijver, taalkundige en politicus. De Van Lennepbuurt wordt begrensd door de Kinkerstraat, Singelgracht, het Jacob van Lennepkanaal en de Kostverlorenvaart. De straten zijn genoemd naar Nederlandse schrijvers uit de 19e eeuw. Bekende straten zijn de Nicolaas Beetsstraat, Borgerstraat, Ten Katestraat en Jacob van Lennepstraat. Hiervan ligt alleen de Borgerstraat geheel in de Van Lennepbuurt. De buurt maakte deel uit van het plan-Kalff, een uitbreidingsplan uit 1875. In december 1876 werd besloten tot de aanleg van de Jacob van Lennepstraat aan de overkant van de Singelgracht, dwars door het "landje van Mina", waar tot dan toe paarden graasden. vanwege de slechte bereikbaarheid werd er een pontje in de vaart gebracht tot in 1880 de brug naar de Kinkerstraat klaar was.

Arie Biemondstraat 105-111 is een gebouwencomplex in Amsterdam Oud-West. Op deze plaats stond rondom de eeuwwisseling een brandweerkazerne aan de Nicolaas Beetsstraat, hoek Jacob van Lennepkanaal/-kade. Op het terrein meer oostelijk werd druk gebouwd aan het Wilhelmina Gasthuis, dat keer op keer uitgebreid werd met nieuwbouw en waarvoor delen van de aanwezige gebouw gesloopt moesten worden. De brandweerkazerne onderging dat lot om vanaf 1928 plaats te maken voor de bouw van het pathologisch-anatomisch laboratorium van het Wilhelmina Gasthuis, dat moest uitgroeien tot academisch ziekenhuis. De voorbereidingen van de bouw werd getroffen door een staking van zand- en grindvervoerders; de gemeente had een rekening laten open staan. Het laboratorium werd gebouwd naar een ontwerp van Allard Remco Hulshoff werkend voor de Dienst der Publieke Werken van Amsterdam. Hij kwam met een gebouw in de stijl van de verstrakte Amsterdamse School en zakelijk expressionisme. Hij schreef kubische bouwvolumes voor met veel rechthoekige vormen en bakstenen uiterlijk. Verder opvallend zijn de teruggetrokken verdiepte vensters, ook strikt rechthoekig. Het gebouw bestaat uit een centraal deel met twee zijvleugels. In en om het gebouw zijn diverse beeldhouwwerken van Hildo Krop te vinden, die verwijzen naar dit gebruik. Beelden van Krop zijn: hardstenen beelden in de pijlers voorstellen een man met pijl-en-boog; een man met neerdalende vogel, een vrouw met handen naast de schouders, een vrouw met kelkbloem, een vrouw met vlammend hart in de hand, een vrouw die een vogel koestert in haar hand, een man met phoenix en een man met een zittende adelaar beelden Troost (mensenpaar) en Herinnering (vrouwenfiguur met klokbloem) op hekpijlers, eveneens in hardsteen. Het Wilhelmina Gasthuis bleef maar uitbreiden en in de jaren zestig verrees aan de Eerste Constantijn Huygensstraat een nieuw laboratorium, maar dan van de hand van Johan Sargentini (ook van Publieke Werken). Dit gebouw, bekend als Jan Swammerdam Instituut, werd in de daaropvolgende jaren steeds meer gezien als een van de lelijkste gebouwen van de stad. Het nieuwe laboratorium was destijds nodig omdat het academisch ziekenhuis moest blijven reorganiseren. Echter omstreeks dezelfde tijd werd besloten een geheel nieuw medisch complex te bouwen, het Academisch Medisch Centrum in Amsterdam-Bijlmermeer. Het complex van het WG aan de Eerste Helmersstraat werd daarop langzaamaan ontruimd. Enkele gebouwen werden gesloopt. In 2004 ging het “nieuwe” laboratorium van Sargentini tegen de vlakte. Twee jaar daarvoor, 8 februari 2002 werd het oude laboratorium, aangewezen als rijksmonument (nummer 524816). In 2017 dient het gebouw tot bioscoop en restaurant, waarbij: de naam van de bioscoop Cinema Lab 111 verwijst naar het voormalig gebruik en het straatnummer aan de Arie Biemondstraat, die pas in 1985 haar naam kreeg en op zich weer een vernoeming is naar Arie Biemond, neuroloog van het WG de naam van het restaurant Strangelove verwijst naar de gelijknamige film van Stanley Kubrick uit 1964. Opgemerkt wordt dat Cinema Lab 111 een project is van het Smart Project Space, dat juist moest vertrekken uit het toen te slopen Jan Swammerdam Instituut.

Voor de verpleging is een artistiek kunstwerk in Amsterdam Oud-West. Het is een eerbetoon uit 1992 van kunstenaar Liesbeth Pallesen (1955) aan verpleegkundigen Anna Reynvaan en Jeltje de Bosch Kemper. Zij hielden op 4 en 5 oktober 1892 twee samenkomsten in het kader van "Congres voor Ziekenverpleging" in vrijgehouden zalen binnen het Wilhelmina Gasthuis. Motto: Bij de beschaafde vrouw de lust om zich aan het edele werk der ziekenverpleging te wijden meer en meer op te wekken. Uit deze congressen zou een jaar later de "Nederlandsche Bond voor Ziekenverpleging" ontspruiten, die echter te weinig voor de verpleegkundigen deed en in 1900 al werd opgevolgd door "Nosokómos", de voorloper van "Verpleegkundigen en Verzorgenden in Opstand" (VVIO, 1988-1989), "Nederlandse Maatschappij voor Verpleegkunde" (NVM, 1989-1991) en uiteindelijk NU'91. Het beeld bestaat uit twee objecten uit brons. Het ene object is een lantarenpaal annex leeslamp; het ander een lessenaar. Op die lessenaar ligt een boek met opengeslagen bladzijden, waarop twee portretten van de verpleegkundigen te zien is en de tekst Samenkomst van belangstellenden in de ziekenverpleging, 4 en 5 oktober 1892. Beide objecten zijn versierd door beeltenissen uit de verpleegkunde, zoals een injectienaald. Ook een verwijzing naar een van de voorlopers van het Wilhelmina Gasthuis ontbreekt niet; een portret van een dokter (snaveldokter of pestmeester) uit het Pesthuys, dat daar eerder stond. Ook Aletta Jacobs wordt genoemd. Het ensemble staat op het Jeltje de Bosch Kemperpad, aangelegd op de voormalige terreinen van het Wilhelmina Gasthuis.

De Overtoombuurt is een buurt in Amsterdam-West (tussen 1990 en 2010 Stadsdeel Oud-West). De buurt is vernoemd naar de doorgaande straat de Overtoom. De buurt wordt begrensd door het Vondelpark, de Singelgracht, het Jacob van Lennepkanaal en de Kostverlorenvaart. Van 1990 tot 2010 vormde de Overtoombuurt de zuidelijke helft van het stadsdeel Oud-West. Het stadsdeel onderscheidt binnen de Overtoombuurt de volgende sub-buurten: de Cremerbuurt, de Helmersbuurt en de Vondelparkbuurt. Tot 1896 lag de buurt voor het grootste gedeelte in de toenmalige gemeente Nieuwer-Amstel en werd toen door Amsterdam geannexeerd. Belangrijke straten, met winkels en trams (1, 3, 12), zijn de Overtoom en de 1e Constantijn Huijgensstraat. In deze buurt lag van 1891 tot 1983 het grote Amsterdamse ziekenhuis het Wilhelmina Gasthuis (WG). Op het terrein van het WG bevinden zich nu woningen, bedrijven en ateliers.

Getekend is een artistiek kunstwerk in Amsterdam Oud-West. Het kunstwerk uit de categorie gezichtsbedrog werd in 2006 geplaatst door kunstenaar Hans van der Pas. Aan het begin van de Kanaalstraat, daar waar zij begint aan de Nicolaas Beetsstraat werd in de periode dat het grondgebied nog tot gemeente Nieuwer-Amstel behoorde, een tweetal panden neergezet (architect onbekend). Kanaalstraat 1 en 3 bestonden uit een begane grond, twee verdiepingen en een zolderetage. Deze zolderetage werd voorzien van dakkapellen met klauwhamers. Het stel werd grotendeels symmetrisch gebouwd. De gebouwen werden in de loop der jaren verbouwd waarbij er een verdieping op werd geplaatst en er kwam een nieuwe zolderetage met nieuwe moderne dakkapellen (rechthoekig zonder versieringen). Wat de verbouwing had gewijzigd bleef zichtbaar, de afwijkende kleur van de nieuwe bakstenen, voeging en techniek vormen ook in 2021 voor een zichtbare scheiding tussen oud- en nieuwbouw. Het meest opvallend was de kleurscheiding op de zijgevel van nr. 1. Deze stak al sinds de oorspronkelijk bouw als blinde gevel af boven een onderstuk (stenen bergplaats) tussen de achtergevel van Nicolaas Beetstraat 116 en Kanaalstraat 1. Kunstenaar Hans van der Pas Liet zich door de verandering inspireren, hij liet die zijgevel reinigen en bracht tekening aan, waarbij het lijkt of er een aan de gevel van de gebouwen een bovenstuk hangt. Stadstekenaar Romy Muijers legde het kunstwerk in 2017 op tekening vast. Van Hans van der Pas zijn in de wijk Sporenburg drie “gevelstenen” te zien.

Eerste Helmersstraat is een straat in de Helmersbuurt in Amsterdam-West.

Het Wilhelmina Gasthuis (WG) is een voormalig ziekenhuis in Amsterdam. Op 28 mei 1891 legde de tienjarige, toen nog prinses Wilhelmina, de eerste steen voor het Wilhelmina Gasthuis. Het zou een ziekenhuis worden in een parkachtige omgeving. Het ziekenhuis kwam in de buurt van het vroegere pesthuis en Buitengasthuis, gelegen buiten de stadswallen, zuidwestelijk van de Singelgracht. In de loop der tijd raakte het ziekenhuis ingebouwd door de bebouwing van Oud-West. In 1925 werd een begin gemaakt met bouwactiviteiten die het karakter van het WG geheel hebben veranderd. Er werden nieuwe paviljoens opgetrokken waar diverse klinieken werden gehuisvest. Het WG was decennialang een academisch ziekenhuis bij de Universiteit van Amsterdam, samen met het oudere en nog centraler gelegen Binnengasthuis. In 1981 werden beide ziekenhuizen samengevoegd en verhuisden naar het uiteindelijke AMC in Holendrecht (Amsterdam-Zuidoost). Tussen 1981 en 1983 verhuisde het WG, in gedeelten, naar de nieuwe locatie. Na de sluiting in 1983 is het terrein gedeeltelijk gesaneerd; enkele oude gebouwen staan nog overeind en kregen nieuwe functies. Verschillende nieuwe straatnamen op het terrein werden vernoemd naar medisch personeel dat hier vroeger werkzaam was. Op het terrein van het voormalige ziekenhuis bevinden zich diverse bedrijven en woningen. Het staat bekend als het "WG-terrein".

Het Buitengasthuis was een gasthuis (een vroeg soort ziekenhuis) nabij de Overtoomse Vaart in Amsterdam, in de buurt van het latere Wilhelmina Gasthuis. Het gasthuis speelde een belangrijke rol in de ontwikkeling van de verpleging in Nederland.

De beeldengroep Entree WG-Plein 100-873 is een artistiek kunstwerk in Amsterdam Oud-West. De groep bestaande uit vier (eigenlijk zes) beelden van graniet van Hildo Krop versiert beide entrees van de voormalige chirurgische klinieken van het Wilhelmina Gasthuis. Dat gebouw van het ziekenhuis werd ontworpen door stadsarchitecten Eduard Pieter Messer en Allard Remco Hulshoff, beiden werkend voor de Dienst der Publieke Werken. Het gebouw bestaande uit een centraal gebouw en twee vleugels, is in strak symmetrische vorm opgezet volgens de expressionistische stijl. Het centrale deel heeft dan ook twee ingangen. Voor beide ingangen ontwierp Krop twee beelden met elk een toevoeging. De linker toegang laat links een verpleegster met patiënt zien en rechts een manlijke chirurg; de rechter toegang links een manlijke chirurg en rechts de verpleegster met patiënt. Beide paren zijn ingepast in de symmetrie van het gebouw. Krop zorgde ook voor asymmetrie. Bij de linker toegang staat boven de verpleegster met patiënt een boogschutter, bij de rechter een afbeelding van een “schot in de roos”. Beide tableaus stammen uit de periode rond 1931. De aanbestedingen van bouw van de gebouwen vonden plaats in de periode 1931 tot 1937, De dubbele kliniek kon in november 1937 geopend worden.

Het Helmersplantsoen is een plantsoen/parkje (meer een groenstrook) aan de Eerste Helmersstraat, Amsterdam-West.

Helmersplantsoen 1-15 te Amsterdam betreft het enige gebouw aan het Helmersplantsoen in Amsterdam-West. Het gebouw werd op 4 november 2002 opgenomen in het monumentenregister.

De nacht is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-West. Het beeld stamt uit de jaren 1933 tot 1937 uit het oeuvre van Hildo Krop. Hij maakte De nacht voor de oogheelkundige kliniek van het Wilhelmina Gasthuis. Dat gebouw staat aan de zuidkant van het WG-Plein. Krop beeldde een reeënpaar af met daarboven een uil op een boomtak. Rondom de uil zijn sterren te zien; erachter de volle maan. Het totaal staat als een soort hoeksteen op een muurtje aan de westzijde van het gebouw, aan de oostzijde staat De dag.