Kantoor en rouwcentrum De Nieuwe Ooster

Brug 2183 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Oost. Deze brug werd gebouwd naar aanleiding van het creëren van een nieuwe personeelsingang van begraafplaats De Nieuwe Ooster. De klassieke hoofdingang aan de Kruislaan bleef functioneren voor begrafenissen en crematies etc., de administratie verhuisde naar de westzijde van de begraafplaats met adres Rozenburglaan 5-7. Vanaf 2012 werd deze ingang ook gebruikt voor toegang tot de Islamitisch gebeds- en bewassingruimte De Nieuwe Ooster. Brug 2183 werd omstreeks 2003 gebouwd en is ontworpen door de Firma Oranjewoud. Zij had eerst een rood uiterlijk, maar kreeg later een grijs uiterlijk.

De Islamitisch gebeds- en bewassingruimte is een bouwwerk in Amsterdam-Oost op het terrein van De Nieuwe Ooster. Het geheel werd op 5 juni 2012 geopend door wethouder Andrée van Es van Amsterdam.

De Gooiseweg is een deel van de Amsterdamse stadsroute s112 en loopt van het Prins Bernhardplein nabij het Amstelstation naar Gaasperdam. De weg is uitgevoerd als autoweg met ongelijkvloerse kruisingen, maar op het eerste gedeelte ligt aan beide kanten ook een fietspad. Het noordelijke deel tussen het Prins Bernhardplein en de Hartveldsebrug op de grens met Diemen (thans kruising met de ringweg A10) is op 2 mei 1960 ongelijkvloers in gebruik genomen. Hier eindigde de weg en het doorgaande verkeer richting het Gooi kon over de Hartveldseweg zijn weg vervolgen. Het eerste gedeelte van het tracé door de Bijlmermeer is in 1971 in gebruik genomen en lag geheel los van het noordelijke deel. Er was rekening is gehouden met een verdubbeling. Daar waar de Gooiseweg de Daalwijkdreef kruist is dat goed te zien aan de ongebruikte brughoofden aan de oostzijde. Oorspronkelijk was ook bij de kruising met de Bijlmerdreef ruimte voor verdubbeling maar bij het omlaag brengen van deze dreef eind jaren 1990 is deze ruimte verdwenen en zijn er smalle opritten gekomen. Ook langs het Bijlmerpark en bij de Karspeldreef was de ruimtereservering nog lange tijd aanwezig tot de laatste vernieuwing van het Bijlmerpark. Op 30 maart 1982 kwam het gedeelte tussen de Karspeldreef en de Gaasperdammerweg in gebruik en werd de verbinding met de Langbroekdreef aangelegd voor een beter doorstroming naar de wijken Nellestein en Gein. Na de ingebruikname van de Gaasperdammertunnel kwamen de afslagen naar de A9 in beide richtingen te vervallen komt de weg alleen uit op de Langbroekdreef. Oorspronkelijk had de Gooiseweg door moeten lopen richting het Gooi, 'Gooistad' (AUP 1950-1960). De Gooiseweg houdt nu op voorbij de A9, de Gaasperdammerweg en loopt over in de Langbroekdreef. Langs de Langbroekdreef en de Valburgdreef is de reservering voor het verlengen van de Gooiseweg nog te zien in het zandlichaam dat daar ligt. Ten zuiden van het waterzuiveringsbedrijf bij Gaasperplas had de weg dan door moeten lopen richting Weesp en verder. Doordat de verlenging niet doorging was er tot begin jaren negentig geen doorgaande wegverbinding tussen de Langbroekdreef en de Wageningendreef. De buslijnen van het GVB moesten dan ook tot 1988 heen en weer rijden via de Schoonhovendreef. In 1988 kwam een tijdelijke busbaan in gebruik over het Veenendaalplein langs het dijklichaam wat veel onnodige kilometers bespaarden. Begin jaren 1990 kwam op een deel van het tracé van de Gooiseweg de Valburgdreef in gebruik en was de busbaan niet meer noodzakelijk. In 1989 ging het gedeelte tussen de Duivendrechtsebrug en Diemen op in de A10 waarbij op dit gedeelte de naam Gooiseweg verdween.

SV De Meer is een Nederlandse amateurvoetbalclub uit Amsterdam, opgericht in 1918. De club heeft zowel een zaterdag- als een zondagafdeling. Het eerste zaterdagelftal komt uit in de Derde klasse zaterdag (2021/22), het eerste zondagelftal in de Tweede klasse zondag (seizoen 2021/22). De club speelt op Sportpark Drieburg in Amsterdam-Oost.

Het grafmonument van Thérèse Schwartze op begraafplaats De Nieuwe Ooster in de Nederlandse stad Amsterdam is een rijksmonument.

Het Buchenwaldmonument is een monument geplaatst op begraafplaats De Nieuwe Ooster. Het monument, in de vorm van een grafsteen, werd op 26 oktober 1955 onthuld. Er werd toen een week eerder een urn begraven waarin as van slachtoffers en aarde opgeslagen werden uit Buchenwald, Putten (Razzia van Putten), Lidice (slachting), Dachau, Warschau, Auschwitz en Oradour-sur-Glane (Bloedbad van Oradour-sur-Glane). Mensen hadden de as en aarde verzameld en naar Buchenwald meegebracht ter viering van de tiende verjaardag van de bevrijding van dat kamp. Vervolgens werd alles verzameld in een urn die meegenomen werd naar Amsterdam. Aan de onthulling ging een stille tocht vooraf die begon op het Jonas Daniël Meijerplein. De Zeeuwse kunstenaar Herman Schutte (1908-1964 en overlever van Kamp Vught) ontwierp een beeld bestaande uit twee handen die uit het graf omhoogsteken en een stenen urn vasthouden. Op de legsteen zijn teksten te lezen:Aarde uit alle martelplaatsen van Europa ten tijde van de nazi-overheersing werd bijeengebracht te Buchenwald en hier in een urn begravenMensen weest waakzaam (J. Fuçik) Jaarlijks werden er op 11 april herdenkingsdiensten gehouden; de laatste vond plaats in 2018. Er waren toen nog maar weinig belangstellenden. De dienst er opgenomen in de algemene herdenkingsdienst op 4 mei, al kon men privé de herdenking op 11 april voortzetten.

Het grafmonument van Jan Willem Pieneman op begraafplaats De Nieuwe Ooster in de Nederlandse stad Amsterdam is een rijksmonument.

Het grafmonument van Everhardus Johannes Potgieter op begraafplaats De Nieuwe Ooster in de Nederlandse stad Amsterdam is een rijksmonument.

Het grafmonument van Albert Hahn op begraafplaats De Nieuwe Ooster in de Nederlandse stad Amsterdam is een rijksmonument.

De Weesperzijdebrug (brug 1270) is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Oost. De brug in de vorm van een viaduct dateert uit het eind van de jaren tachtig. Ze ligt in het dijklichaam van de Gooiseweg. Het viaduct overspant geen doorgaande verkeersroute; de onderliggende weg, een onderdeel van het Drie Brugpad, verbindt de Rozenburglaan met het gelijknamige afvalpunt Rozenburglaan. Die weg ligt in het verlengde van de Zaaiersweg. Het viaduct is ontworpen door Rijkswaterstaat; tijdens de bouw vormde de Gooiseweg nog een onderdeel van het rijkswegennet en werd toen aangesloten op de Rijksweg 10 (Ringweg-Oost). Het brugnummer kwam pas toen het viaduct in het beheer van Amsterdam kwam op het moment dat die status rijksweg verviel en de Gooiseweg een stadsweg werd. De naam kwam weer veel later, december 2017, toen Amsterdam haar bruggen in (voormalige) snelwegen een naam gaf om vermeld te worden in de Basisregistratie Adressen en Gebouwen (BAG). Ze werd in een grote bulk naamgevingen vernoemd naar het nabij gelegen voet- en fietspad Weesperzijde. Die naam is enigszins verwarrend, aangezien zowel de boven- als onderliggende weg niet naar die kade voert.

De Heilige-Familiekerk is een kerkgebouw in Amsterdam-Oost. Ze staat aan de noordrand van tuindorp Betondorp in Watergraafsmeer Deze Rooms-katholieke kerk verrees vanaf 22 mei 1951 aan het eind van de Zaaiersweg, daar waar zij via een slinger aansluit op de Rozenburglaan. Ze werd in gebruik genomen op 15 juli 1952 en op 28 augustus 1952 ingewijd door monseigneur Johannes Petrus Huibers van Bisdom Haarlem-Amsterdam. De kerk is ontworpen door Hugo Anthonius van Oerle en J.J. Schrama. Bijzonder is dat Betondorp veel woninkjes kent die een buitenschild hebben van wit beton, terwijl een minderheid van de gebouwen een uiterlijk hebben van rood baksteen. Deze kerk kreeg in eerste instantie het witte uiterlijk van de buurt mee; ze dankte daaraan haar bijnaam "Het Witte Kerkje". In 1962 werd die witte laag verwijderd waardoor ze sindsdien in de categorie baksteen gebouw valt. Het gebouw heeft een asymmetrisch geplaatste klokkentoren; deze blijkt echter wel in de as te staan van de Veeteeltstraat. Boven de ingang is het reliëf Heilige Familie te zien van Cephas Stauthamer. Het kreeg in maart 2014 de status van gemeentelijk monument.

Grafmonument van Johannes van Bree is een monument ter herinnering aan musicus Johannes van Bree. Van Bree werd in februari 1857 begraven op de begraafplaats De Liefde in Amsterdam-West. Van Bree was aan het eind van zijn leven arm, zodat hij in een huurgraf werd gelegd. Tijdens zijn laatste dagen was er een benefietconcert gepland om hem financieel te ondersteunen, maar hij overleed voordat tot uitvoering kon worden overgegaan. Giften zorgden er vervolgens voor dat hij in april van datzelfde jaar een familiegraf kreeg toebedeeld; hij werd overgeplaatst. Na de begrafenis werd de wens uitgesproken tot plaatsing van een monument. De financiering werd verzorgd door Maatschappij tot Bevordering der Toonkunst en Zelus pro domo Dei. In november 1957 was de legsteen voltooid en kon ze bezichtigd worden. De steen werd ontworpen en vervaardigd door A. Anchelon (beeld- en steenhouwer) aan het Weesperplein. Er was in de vorm van een harp een verwijzing naar de muziek en op de steen was een tekst uit Psalm 84 leesbaar Hoe lieflijk zijn uwe woningen. In de jaren vijftig van de 20e raakte begraafplaats De Liefde buiten gebruik en vervallen Bij de ontruiming sneuvelden al veel graven omdat ze niet meer werden bijgehouden. Het graf van Van Bree werd dat bespaard; maar er moest wel gezocht worden naar een nieuwe katholieke rustplaats gezocht. De maatschappij Caecilia zou de verhuizing voor haar rekening nemen, maar herbegraven leek (opnieuw) op een financieel debacle af te gaan. De gemeente Amsterdam stelde vervolgens een terreintje vrij op De Nieuwe Ooster waar hij met zijn vrouw vanaf juni 1957 kwam te liggen in een veld met andere bekende Amsterdammers. Op 7 juni 1958 werd vervolgens een monument onthuld, bekostigd door diezelfde gemeente. De ontwerper van dit beeld was Atze Haytsma (1929). Tijdens de onthulling speelden leden van het Concertgebouworkest onder leiding van Eduard van Beinum het vooruitstrevende Allegro voor vier strijkkwartetten van Van Bree. Ook werd het Kyrie uit diens Mis in As ten gehore gebracht. Eduard Reeser hield een toespraak. Het beeld bestaat een sokkel met daarop een figuur van grijsblauw steen in opgaande lijn. De ondergrond bestaat uit een schotel, weergave van menselijke activiteit overgaand is de opgaande lijnen die aan orgelpijpen zouden doen denken. Onder op het beeld is de paraaf van de kunstenaar leesbaar A.H.