Bauhaus-Archiv

Nollendorfplatz is een station van de metro van Berlijn, gelegen aan het gelijknamige plein in het Berlijnse stadsdeel Schöneberg. Alle kleinprofiellijnen (U1, U2, U3 en U4) stoppen er en voor de U4 is station Nollendorfplatz het eindpunt. Geen enkel ander Berlijns metrostation wordt door zoveel lijnen aangedaan. Het station bestaat uit twee gedeelten: een viaductstation voor de U2 en een twee etages tellend ondergronds station voor de overige lijnen. Het stationscomplex staat in zijn geheel onder monumentenbescherming.

De Nollendorfplatz is een plein in de Duitse hoofdstad Berlijn. De Nollendorfplatz ligt in de noordpunt van het district Tempelhof-Schöneberg in voormalige stadsdeel Schöneberg. De Bülowstraße en de Kleiststraße komen uit op het plein. De Nollendorfplatz staat lokaal bekend als een uitgaanscentrum, onder andere voor de homoscene. Verder ligt aan het plein een van de grootste discotheken van Berlijn. Op en onder het plein is bevindt zich het gelijknamige metrostation Nollendorfplatz, waar vier lijnen samenkomen.

Bendlerblock (of Gedenkstätte Deutscher Widerstand) is een gebouwencomplex in Berlijn. Het moest dienstdoen als extra kantoorruimte voor de Duitse marine. In de Tweede Wereldoorlog fungeerde het Bendlerblock als hoofdkwartier van de Wehrmacht. Hier beraamde een groep officieren een moordaanslag op Hitler, die op 20 juli 1944 moest plaatsvinden. De aanslag, geleid door Claus Schenk von Stauffenberg, mislukte en de samenzweerders werden gearresteerd en geëxecuteerd. Stauffenberg, Friedrich Olbricht, Werner von Haeften en Ritter Mertz von Quirnheim werden ter dood gebracht op de binnenplaats van het Bendlerblock. Een monument van Richard Scheibe uit 1953 herinnert aan de gebeurtenis. Op de bovenste verdieping is een tentoonstelling ingericht over de geschiedenis van de Duitse antinazibeweging.

Het park Großer Tiergarten ligt in het centrum van Berlijn, in het district Mitte en stadsdeel Tiergarten. Tiergarten is 210 hectare groot en het meest omvangrijke park van Berlijn. Ter vergelijking: het Hyde Park in Londen heeft een oppervlakte van 140 hectare en het Central Park in New York is 335 hectare groot. Het park wordt doorsneden door een aantal grote verkeersaders, waaronder de oost-west-as Straße des 17. Juni. De wegen komen samen in het plein Große Stern (Grote Ster). In het midden van dit verkeersknooppunt staat de Siegessäule.

De Straße des 17. Juni is een belangrijke verbindingsweg in West-Berlijn. De straat is vernoemd naar de volksopstand in de DDR van 1953 en heette daarvoor Charlottenburger Chaussee. De Straße des 17. Juni heeft een lengte van ongeveer 3,8 kilometer en loopt grotendeels door het park Tiergarten. Halverwege de straat ligt een grote rotonde met de Siegessäule. Verder naar het westen staat de Charlottenburger Tor en voert de straat over het Landwehr Kanal. De laan zet zich in westelijke richting voort onder de namen Bismarckstraße, Kaiserdamm en Heerstraße. In oostelijke richting, via de Brandenburger Tor verandert de naam in Unter den Linden. Het geheel is een kaarsrechte laan van 11,5 kilometer. De Love Parade van Berlijn werd voornamelijk op de Straße des 17. Juni gehouden.

De Siegessäule ("overwinningszuil") is een monument in Berlijn, naar ontwerp van Heinrich Strack. De erezuil bevindt zich in de Großer Tiergarten op de Großer Stern, een groot verkeersknooppunt midden in het park. Aanleiding tot de bouw was de overwinning van Pruisen op de Denen in de oorlog van 1864. Toen de bouw van de zuil was afgerond waren er inmiddels nog meer overwinningen behaald in andere oorlogen (Oostenrijkse-Pruisische oorlog en de Frans-Pruisische oorlog). Vanwege deze laatste overwinningen werd op de zuil een bronzen beeld geplaatst. De Siegessäule is een beschermd monument.

Kurfürstenstraße is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder de gelijknamige straat die de grens vormt tussen de Berlijnse wijken Schöneberg en Tiergarten. Het metrostation werd geopend op 24 oktober 1926 aan het zogenaamde "ontlastingstracé", een tunneltraject parallel aan het oudere luchtspoor tussen Gleisdreieck en Nollendorfplatz. Station Kurfürstenstraße is tegenwoordig onderdeel van lijn U1 en lijn U3 . Het station heeft een eilandperron en ligt direct onder de straat. Aan beide uiteinden van het perron bevinden zich uitgangen die leiden naar de middenberm van de Kurfürstenstraße. Oorspronkelijk waren de wanden van het door Alfred Grenander ontworpen metrostation bekleed met gele tegels, maar bij een renovatie aan het einde van de jaren 1980 werd de aankleding vervangen door een patroon in pastelkleuren. Ten oosten van het station, net voorbij de kruising van de Potsdamer Straße, maakt de tunnel een S-bocht om onder een binnenplaats terecht te komen. Hier stijgt de lijn en gaat de tunnel over in een omsloten brug, die in een huizenblok aan de Dennewitzstraße de open lucht bereikt.

Het Bismarck-Nationaldenkmal (Nederlands: Nationaal Bismarckmonument) is een monument in Tiergarten in Berlijn ter ere van de eerste Duitse rijkskanselier Otto von Bismarck. Het werd opgericht in 1901 en het is het laatste grote werk van de beeldhouwer Reinhold Begas, die ook het Kaiser-Wilhelm-Nationaldenkmal in Berlijn ontwierp. Het standbeeld van Bismarck wordt geflankeerd door enkele standbeelden van mythologische figuren die elk iets symboliseren: Atlas symboliseert met zijn wereldbol de macht van het Duitse Rijk Siegfried symboliseert met zijn zwaard de grootsheid van de Duitse industrie en het Duitse leger. Germania symboliseert Duitsland. Sibille symboliseert de geschiedenis door in het geschiedenisboek te lezen.Het monument stond oorspronkelijk op de Königsplatz, de tegenwoordige Platz der Republik, voor het Rijksdaggebouw. Het standbeeld van Bismarck stond bijna symbolisch met zijn rug naar de Rijksdag, die in de door hem geschreven grondwet maar weinig macht had gekregen. In 1938 werd het monument naar aanleiding van de plannen van Hitler om van Berlijn de Welthauptstadt Germania te maken, verplaatst naar zijn huidige locatie aan de Großer Stern.

De Gemäldegalerie is een Berlijns museum met een grote collectie Europese schilderkunst van de 13e tot 18e eeuw. Het museum bezit onder meer werken van Jan van Eyck, Brueghel, Albrecht Dürer, Giotto, Raphael, Titiaan, Caravaggio, Peter Paul Rubens, Albrecht Altdorfer, Quiringh van Brekelenkam, Johannes Vermeer, Gabriel Metsu en Rembrandt van Rijn. Het museum beschikt over circa 72 ruimtes met schilderijen, zo'n twee kilometer expositie-ruimte. Het heeft computer-informatie in diverse talen en een audiotour in Duits en Engels.

De Winterfeldtplatz is een marktplein in het noorden van het Berlijnse stadsdeel Schöneberg. Het langgerekte plein meet ongeveer 280 × 80 meter. Het plein evenals de aan de noordzijde aangrenzende straat werden in 1893 vernoemd naar de Pruisische luitenant-generaal Hans Karl von Winterfeldt, een persoonlijke vriend van koning Frederik II. Op de zuidkant bevindt zich de vrijstaande 19e-eeuwse St. Matthiaskerk, die het plein domineert. De westelijke en oostelijke zijde van het plein hebben ook een eigen straatnaam, respectievelijk de Goltzstrasse en de Gleditschstrasse. Het plein is de locatie van de grootste Berlijnse markt. Elke woensdag en elke zaterdag vindt er een markt van verse producten plaats. De Winterfeldtplatz is via de Maaßenstraße met de 200 meter noordelijker gelegen Nollendorfplatz verbonden waar in het gelijknamige metrostation de lijnen U1, U2, U3 en U4 halt houden.

Slot Bellevue is de officiële ambtswoning van de Duitse Bondspresident. Het slot ligt in Berlijn aan de westkant van het grote Tiergarten-park, direct aan de oever van de Spree. Het slot heeft zijn naam te danken aan het uitzicht over de rivier.

De Wittenbergplatz is een plein in de Duitse hoofdstad Berlijn. Het plein ligt in de noordwestpunt van het stadsdeel Schöneberg en maakt deel uit van de zogenaamde Generalszug, een as van straten en pleinen die genoemd zijn naar personen en plaatsen die een rol speelden in de Napoleontische Bevrijdingsoorlog. De Wittenbergplatz kreeg zijn naam in 1864, ter herinnering aan de Slag bij Wittenberg (13 januari 1813) en werd in zijn huidige vierkante vorm aangelegd tussen 1889 en 1892. Tot 1920 behoorde het plein tot de zelfstandige stad Charlottenburg, die in het genoemde jaar geannexeerd werd door Groot-Berlijn. In 1938 kwam de Wittenbergplatz door een grenscorrectie op het grondgebied van Schöneberg te liggen. Het plein wordt in oost-westrichting doorsneden door de as Kleiststraße - Tauentzienstraße en wordt aan de west- respectievelijk oostzijde begrensd door de van noord naar zuid lopende Ansbacher Straße en Bayreuther Straße. Markante gebouwen aan de Wittenbergplatz zijn het Kaufhaus des Westens, het grootste warenhuis van Berlijn, in de zuidwesthoek van het plein en de monumentale kruisvormige stationshal van metrostation Wittenbergplatz, die zich in het midden van het plein, tussen de rijbanen van de Tauentzienstraße bevindt. De meeste overige gebouwen dateren van na de Tweede Wereldoorlog, aangezien het plein tijdens de oorlog grotendeels verwoest werd.