Lucasbolwerk

De Stadsschouwburg is het grootste theatergebouw van de Nederlandse stad Utrecht. Het in 1937 door de bekende architect Willem Dudok ontworpen. Het gebouw staat op het Lucasbolwerk, aan de rand van de Utrechtse binnenstad. De stadsschouwburg werd geopend op 3 september 1941 en herbergde destijds het restaurant Esplanade (met balkonterras). Het gebouw werd omstreeks 2009 erkend als rijksmonument na nominatie in 2007 op de Top 100 Nederlandse monumenten 1940-1958.

Feest der muzen is een fontein in de Nederlandse stad Utrecht. Ze is vervaardigd door de kunstenaar Joop Hekman en is op 2 oktober 1959 door de toenmalige Utrechtse burgemeester De Ranitz onthuld in het park voor de Stadsschouwburg op het Lucasbolwerk.

Symposion is sinds 1919 de sociëteit van Unitas Studiosorum Rheno-Traiectina en is gelegen midden in het historisch centrum van de stad Utrecht, tegenover de Stadsschouwburg aan het Lucasbolwerk. Het pand zelf is gebouwd in 1881 en heeft een neorenaissance bouwstijl en een monumentale status. De Hijweegebar bevindt zich op de eerste verdieping van het pand en vormt het centrale punt van de sociëteit. In 1999/2000 is de sociëteit groots verbouwd. In verband met geluidsoverlast van de buren is de toenmalige Eetzaal uitgebouwd tot een grote feestzaal, welke door middel van een zogenaamde 'doos-in-doos constructie' volledig geluiddicht is. Ondanks dat de verbouwing de bestemming van de Eetzaal behoorlijk veranderde wordt deze nog steeds zo genoemd, mede omdat hier nog steeds iedere avond gegeten wordt door de leden. Naast deze ruimtes zijn er nog tal van zalen waar commissies kunnen werken of groeperingen als jaarclubs, disputen en dergelijke met elkaar kunnen eten of een andere activiteit kunnen houden. In de Tweede Wereldoorlog is Symposion, na de gedwongen ontbinding van studentenverenigingen, gebruikt door de Nationale Jeugdstorm.

De Breyerskameren is een rijksmonument bestaande uit serie vrijwoningen in Buiten Wittevrouwen in Utrecht. Het oudste deel is het blok op de hoek van de Wittevrouwensingel en Gasthuisstraat, dat in de eerste helft van de 17de eeuw werd gebouwd als hofje van acht rug-aan-rug-woningen. Dankzij burgemeester Johan Breyer werd een tweede, losstaand deel met tien woningen bijgebouwd. Zijn testament gaf het beheer van de achttien kameren na Breyers overlijden in 1749 in handen van de diaconie van de Nederduits hervormde kerk. Het pleintje tussen de twee delen, waar zich de waterpomp bevond, werd rond 1910 bebouwd, waardoor een aaneengesloten complex ontstond van 22 woningen. In 1962 werden de woningen verkocht aan de gemeente, die de woningen beschikbaar stelde aan kunstenaars. Bij de restauratie in 1975 werd het gebouw uit 1910 gesloopt en twee nieuwe woningen in oude stijl gebouwd, die geen rijksmonument zijn. Zes woningen uit het oudste deel werden samengevoegd tot drie, waardoor het complex thans zeventien woningen omvat. De oorspronkelijke trapgevel aan de Wittevrouwensingel werd niet als zodanig hersteld. Het complex is nu in eigendom van coöperatie Mitros. Op de gevelsteen staat geschreven: DEWEL ED . GESTRENGE . HEER EN MrJOHAN . BREYER RAAD . INDE . VROEDSCHAP . BURGEMEESTER EN . HOOFDSCHOUT . DER . STAD . UTRECHT ENZ . ENZ . OVERLEDEN . D . XXIII . MAART . MDCCXLIX MAAKTE DEZE ACHTIEN . KAMEREN BY . UITERSTEN . WILLE AAN . DE . DIACONY DER . NEDERDUITSCHE . HERVORMDE . KERK TOT . VRYE . WONINGEN VOOR . ARME . BEDEELDE . LEDEMATEN

De Gasthuisstraat is een straat in de Nederlandse stad Utrecht in de wijk Buiten Wittevrouwen. De Gasthuisstraat loopt van de Biltstraat tot de Wittevrouwensingel. Een zijstraat van de Gasthuisstraat is het Steven Buitendiekplein. Dit plein is gebouwd na de sloop van de Stevensfundatie.

B.I.T.O.N. (vaak ook Biton, hierna steeds zo aangeduid) is een Utrechtse studentenvereniging. De vereniging werd oorspronkelijk opgericht in 1973 als ondervereniging van S.S.R. Utrecht, met de naam Ben Ik Terecht Of Niet, maar splitste zich in 1974 af om een eigen vereniging te vormen.

De Lange Jufferstraat is een straat in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. Deze circa 200 meter lange straat vormt een verbinding tussen het Zocherpark en het Lucasbolwerk naar de Nobelstraat en de Nobeldwarsstraat waar hij in overgaat. Zijstraten van de Lange Jufferstraat zijn de Korte Jufferstraat en de Korte Rietsteeg. Vroeger hete de straat gewoon Jufferstraat, later werd dat de Lange Jufferstraat en het korte zijstraatje werd de Korte Jufferstraat. Aan de Lange Jufferstraat 10B bevindt zich een rijksmoment. Vroeger bevond zich hier ook het negentiende-eeuwse Stadsziekenhuis wat later het Stads- en Academisch Ziekenhuis Utrecht werd (afgekort SAZU) en wat naar de Catharijnesingel verhuisde. Thans zit het ziekenhuis in de Uithof in Utrecht en heet nu UMC. Op de plek van het voormalige Stadsziekenhuis zijn woningen gekomen. Ook bevindt zich aan de Lange Jufferstraat het postadres van de oudste gemengde studentenvereniging van Utrecht (Unitas S.R.).

De Wittevrouwenbrug is een vaste brug in de Nederlandse stad Utrecht.Ze is gelegen aan de noordoostzijde van het stadscentrum en vormt met name een directe verbinding tussen de Biltstraat en de Wittevrouwenstraat. De waterweg die ze daarin overspant is de Stadsbuitengracht. Deze voormalige verdedigingsgracht rond de stad was vanuit de middeleeuwen tot in de 19e eeuw zeer beperkt over land over te steken via een klein aantal stadspoorten. Op deze locatie was dat de Wittevrouwenpoort. De Wittevrouwenbrug maakte deel uit van het poortcomplex. Gaandeweg de geschiedenis is de brug diverse malen vernieuwd. De stadspoort is in 1858 gesloopt maar de brugverbinding bleef. De huidige brug is dat jaar gebouwd evenals het naastgelegen gebouw aan de Wittevrouwenstraat 44. Over de brug reden tot in de jaren 1930 trams. Begin 21e eeuw vond aan de brug groot onderhoud plaats. Vandaag de dag wordt de Wittevrouwenbrug over land vrij intensief gebruikt door allerhande verkeersdeelnemers.

De Wittevrouwenpoort, gebouwd omstreeks 1230, was vanaf de middeleeuwen een van de vier toegangen via stadspoorten tot de stad Utrecht. De poort bevond zich aan de noordoostzijde van de huidige binnenstad bij de Wittevrouwensingel waar heden de Wittevrouwenbrug ligt. De poort is vernoemd naar het Wittevrouwenklooster dat in de middeleeuwen nabij lag en dat onder meer ook zijn naam aan de huidige Utrechtse buurt Wittevrouwen gegeven heeft. In tegenstelling tot de huidige buurt bevond het klooster zich binnen de oude stadsmuur. In 1649 werd, waarschijnlijk om fiscale en politionele redenen, besloten de stadspoort te vernieuwen; Hendrik Aertsz. Struys maakte het ontwerp voor het gebouw dat een bekroning kreeg van Pieter Post. Rond 1858 is de Wittevrouwenpoort gesloopt. Op de plek verrees een nieuw gebouw. In het nieuwe pand, gebouwd door aannemer J. van der Lip, werd de klok („Odulphus") van de voormalige Wittevrouwenpoort, in 1554 gegoten door Jan Tolhuys, op het dak in het vierkantige torentje gehangen. Het nieuwe gebouw deed dienst als Commiezenhuis en was later lange tijd een politiepost. Uit de tijd van de sloop is nog een gedichtje bekend: Die schoone poort werd omgesmeten Door wuften tijdgeest, niet door tijd; Mijn vrienden, gij zult niet vergeten Hoe haar gezicht ons heeft verblijd, Zoo vaak wij weer naar Utrecht togen Als academieburgers zaam, Dan kwam ze als zegeboog voor oogen Met haar jonkvrouwelijke naam. Alleen van de Wittevrouwenpoort bestaat nog een foto. Deze werd gemaakt niet lang voordat het poortgebouw afgebroken werd. Het is daarmee het enige poortgebouw van Utrecht dat gefotografeerd is. De foto wordt bewaard bij Het Utrechts Archief.

De Nobelstraat is een straat in de binnenstad van de Nederlandse stad Utrecht, die loopt vanaf de Drift en het Janskerkhof tot aan de Stadsbuitengracht. Zijstraten van de Nobelstraat zijn de Ambachtstraat, Keizerstraat, Muntstraat, Lange Jufferstraat en de Nobeldwarsstraat.

De Muntstraat is een straat in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. Deze circa 100 meter lange straat vormt een verbinding tussen de Nobelstraat en de Kromme Nieuwegracht. Ze is als nieuwe openbare straat tussen 1570 en 1670 aangelegd. Vandaag de dag bevinden zich in de Muntstraat diverse monumentale bouwwerken waaronder een aantal rijksmonumenten. Het huis op nummer 4 is rond 1650 gebouwd naar ontwerp van Ghijsbert Theunisz. van Vianen en Peter Jansz. van Cooten. Rond 1570 bevond zich ook een munthuis in de straat, die toen nog Munt -of Sacksteeg heette.

De Keizerstraat is een straat in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. De Keizerstraat loopt van de Wittevrouwenstraat tot de Nobelstraat. De straat heeft een aantal monumentale panden en is ongeveer 200 meter lang. De Keizerstraat heeft twee zijstraten, de Korte Jufferstraat en de Korte Rietsteeg.