Eisenacher Straße (metrostation)

Schöneberg is een stadsdeel van Berlijn dat deel uitmaakt van het district Tempelhof-Schöneberg. Het stadsdeel telt ruim 124.000 inwoners en ligt in het hart van de Duitse hoofdstad. Het noordelijke deel van Schöneberg behoort met de Wittenbergplatz, de Nollendorfplatz en de Tauentzienstraße tot de City-West, het westelijke centrum van Berlijn, het zuiden is vooral residentieel van karakter. Met de vorming van Groot-Berlijn in 1920 werd de voorheen zelfstandige stad Schöneberg een district van Berlijn. Dit district, waartoe ook het huidige stadsdeel Friedenau behoorde, fuseerde bij een bestuurlijke herindeling in 2001 met Tempelhof. Bekende gebouwen in het stadsdeel zijn het warenhuis KaDeWe en het Rathaus Schöneberg, waar tijdens de deling van het stad het West-Berlijnse bestuur zetelde.

De Winterfeldtplatz is een marktplein in het noorden van het Berlijnse stadsdeel Schöneberg. Het langgerekte plein meet ongeveer 280 × 80 meter. Het plein evenals de aan de noordzijde aangrenzende straat werden in 1893 vernoemd naar de Pruisische luitenant-generaal Hans Karl von Winterfeldt, een persoonlijke vriend van koning Frederik II. Op de zuidkant bevindt zich de vrijstaande 19e-eeuwse St. Matthiaskerk, die het plein domineert. De westelijke en oostelijke zijde van het plein hebben ook een eigen straatnaam, respectievelijk de Goltzstrasse en de Gleditschstrasse. Het plein is de locatie van de grootste Berlijnse markt. Elke woensdag en elke zaterdag vindt er een markt van verse producten plaats. De Winterfeldtplatz is via de Maaßenstraße met de 200 meter noordelijker gelegen Nollendorfplatz verbonden waar in het gelijknamige metrostation de lijnen U1, U2, U3 en U4 halt houden.

John-F.-Kennedy-Platz, tot 1963 Rudolph-Wilde-Platz genaamd, is een plein in Berlijn. Op deze plaats hield John F. Kennedy zijn 'Ich bin ein Berliner'-toespraak.

De Richard-von-Weizsäcker-Platz ligt in het Berlijnse stadsdeel Schöneberg, sinds 2001 gelegen in het district Tempelhof-Schöneberg. Het plein heeft de vorm van een driehoek en is vernoemd naar Richard von Weizsäcker, de zesde bondspresident (1984-1994) van Duitsland. Tot 2022 heette het plein Kaiser-Wilhelm-Platz, vernoemd naar keizer Wilhelm I, van wie op het plein vroeger een monument stond. De Richard-von-Weizsäcker-Platz is een van de centra van het stadsdeel Schöneberg. Op het plein bevinden zich talrijke winkels. De volgende straten komen uit op de Richard-von-Weizsäcker-Platz: Hauptstraße; Kolonnenstraße; Crellestraße; Akazienstraße.Vanuit de Richard-von-Weizsäcker-Platz loopt de Kolonnenstraße in oostelijke richting naar het Rote Insel en het station Julius-Leber-Brücke, die vervolgens als Dudenstraße verder loopt naar de voormalige luchthaven Berlin-Tempelhof. De Crellestraße (vroeger Bahnstraße) loopt naar het station Yorckstraße. De Richard-von-Weizsäcker-Platz was het centrum van het oorspronkelijke dorp Neu-Schöneberg. Aan de oostzijde van de Richard-von-Weizsäcker-Platz bevond zich het oude Schöneberger Rathaus. Nadat het nieuwe stadhuis van Schöneberg aan de vroegere Rudoph-Wilde-Platz, thans John-F.-Kennedy-Platz, in 1914 klaar was, werd het oude gebouw gebruikt voor andere doeleinden en ten slotte vernield tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Het Rathaus Schöneberg (stadhuis) werd tussen 1911 en 1914 gebouwd naar een ontwerp van de architecten Peter Jürgensen en Jürgen Bachmann voor de destijds zelfstandige stad Schöneberg bij Berlijn. De eerstesteenlegging vond plaats op 26 mei 1911. Het gebouw staat aan de Badensche Straße in het zuidwesten van het stadsdeel Schöneberg. In 1920 werd Schöneberg geannexeerd en opgenomen in Groot-Berlijn. Na de Tweede Wereldoorlog en de politieke opdeling van Berlijn, was het Rathaus Schöneberg tot aan de Duitse hereniging in 1990 het politieke centrum van West-Berlijn. Zowel het parlement als de senaat van West-Berlijn hadden hier hun zetel. Het raadhuis, het omliggende plein en de daarop aansluitende straten waren de plaats voor veel politieke toespraken. Tijdens zijn staatsbezoek hield president John F. Kennedy van de Verenigde Staten hier op 26 juni 1963 zijn rede met de beroemde uitspraak Ich bin ein Berliner. Ter nagedachtenis aan Kennedy werd het plein voor het raadhuis na zijn dood in John-F.-Kennedy-Platz omgedoopt. Op 10 november 1989 hielden vanaf hetzelfde balkon de Duitse politici Hans-Dietrich Genscher, Willy Brandt en Helmut Kohl redevoeringen na de opening van de Berlijnse Muur. Op 2 oktober 1990 luidde de Freiheitsglocke om 23:55 de Duitse hereniging in. Op 24 september 1991 vond hier de laatste zitting van de senaat plaats, dat hierna verhuisde naar het Rotes Rathaus en op 25 maart 1993 was hier de laatste zitting van het huis van afgevaardigden, dat vervolgens verhuisde naar de Preußischer Landtag. In het achter het stadhuis gelegen Rudolph-Wilde-Park bevindt zich een metrostation met de naam Rathaus Schöneberg.

Berliner Verkehrsbetriebe ((BVG), voorheen Berliner Verkehrs-Aktiengesellschaft) (Berlijnse vervoersbedrijven), is het stadsvervoerbedrijf van Berlijn. Het bedrijf is verantwoordelijk voor de exploitatie van metro, tram en bus in de Duitse hoofdstad, alsmede van een aantal veerdiensten, maar niet van de S-Bahn, die onder de Duitse spoorwegen valt. Het net van de BVG is geïntegreerd in het tariefsysteem van het Verkehrsverbund Berlin-Brandenburg (VBB). De BVG verzorgt sinds 1929 het Berlijnse openbaar vervoer en is volledig eigendom van de stad. In 2006 vervoerde het bedrijf 914 miljoen personen, die in totaal ruim 4 miljard kilometer op het 183 lijnen tellende stadsnet aflegden. De BVG heeft meer dan 12.500 werknemers in dienst.

Viktoria-Luise-Platz is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder de Motzstraße en de Viktoria-Luise-Platz in het Berlijnse stadsdeel Schöneberg. Het metrostation werd geopend op 1 december 1910 als onderdeel van de Schöneberger U-Bahn, die de toen nog zelfstandige stad Schöneberg zelf had aangelegd. Tegenwoordig wordt deze lijn aangeduid als U4. Station Viktoria-Luise-Platz geniet de monumentenstatus.Station Viktoria-Luise-Platz ligt direct onder de straat en werd ontworpen door de architect Ernst Denecke. Aan beide uiteinden van het eilandperron bevinden zich uitgangen, waarvan de westelijke leidt naar de Viktoria-Luise-Platz en de oostelijke (toegevoegd in 2001) naar de middenberm van de Motzstraße. De perronhal, gedomineerd door groene tinten, en de gedecoreerde ingang (afgebroken en heropgebouwd in 1996) aan de Viktoria-Luise-Platz hebben hun oorspronkelijke ontwerp behouden. Het station staat dan ook op de monumentenlijst. In tegenstelling tot de andere stations van de U4 is de stationsnaam in station Viktoria-Luise-Platz aangebracht op geëmailleerde borden. Deze borden vervingen kort voor de opening de oorspronkelijke tegeltableaus, waarop foutief Vikoria-Luisen-Platz te lezen was.

Kleistpark is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder de kruising van de Grunewaldstraße, de Potsdamer Straße en de Hauptstraßein het Berlijnse stadsdeel Schöneberg, aan de rand van het Heinrich-von-Kleistpark. Het metrostation werd geopend op 29 januari 1971 en is onderdeel van lijn U7. Station Kleistpark werd gebouwd tussen 1967 en 1969 en is zoals alle andere stations van deze bouwfase van de U7 van de hand van architect Rainer Rümmler. Het station luidt met zijn ontwerp een verandering in de stationsarchitectuur ten opzichte van het naburige station Yorckstraße in, hoewel beide stations tegelijkertijd geopend werden. De wanden zijn bekleed met brede grijze tegels, terwijl de zuilen op het perron een aluminiumbeplating hebben. De stationsnaam is aangebracht in een donkerrode band op wanden. Onder het eilandperron van de U7 bevindt zich een ongebruikt niveau, dat alvast werd aangelegd met het oog op de toekomstige lijn F (later U10). Deze lijn zou Weißensee met Lichterfelde verbinden, maar behoort niet meer tot de planning. Een deel van het in ruwbouw aangelegde station wordt door het stadsvervoerbedrijf BVG gebruikt als archiefruimte.

Schöneberg is een station van de S-Bahn van Berlijn, gelegen in het gelijknamige stadsdeel. Het is een kruisingsstation met twee niveaus: boven de sporen van de Ringbahn, beneden de van noord naar zuid lopende Wannseebahn. Station Schöneberg werd geopend op 1 maart 1933.

De Bayerischer Platz is een plein in het centrum van het Bayerisches Viertel in het Berlijnse stadsdeel Schöneberg. De volgende straten komen uit op het plein: Landshuter, Westarp-, Salzburger-, Innsbrucker-, Meraner- en Aschaffenburger Straße. Het wordt gekruist door de Grunewaldstraße. Het plein droeg eerst de naam Platz Y en werd in 1908 Bayrischer Platz genoemd. Een jaar later werd de spelling veranderd in Bayerischer Platz. In 1910 werd het gelijknamige metrostation geopend. Het plein had zwaar te lijden onder de vernielingen van de Tweede Wereldoorlog. Op en rond het plein woonden vele kunstenaars en geleerden. Op de Bayerischer Platz 1 woonde Erich Fromm. Enkele stappen daarvan, in de Bozener Straße 20 Gottfried Benn, in de Bozener Straße 18 Eduard Bernstein en in de Stübbenstraße 5 Arno Holz.

Bayerischer Platz is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder het gelijknamige plein en de Grunewaldstraße in het Berlijnse stadsdeel Schöneberg. Het metrostation werd geopend op 1 december 1910 aan de Schöneberger U-Bahn, de huidige lijn U4. In 1971 werd Bayerischer Platz een overstapstation en ging ook de U7 er stoppen.

Het Berliner Sportpalast was tussen 1910 en 1973 een sporthal in de Berlijnse wijk Schöneberg. Deze sporthal was de grootste sporthal van de Duitse hoofdstad en werd voor vele evenementen gebruikt. Het Sportpalast bood ruimte aan bijeenkomsten tot 14.000 bezoekers en is in de geschiedenis het meest bekend geworden door de toespraak van Joseph Goebbels, die de Duitse bevolking tijdens de Tweede Wereldoorlog in 1943 opriep tot de 'Totale Oorlog'. Het Sportpalast ging open in november 1910 en was gebouwd voor ijshockey- en schaatswedstrijden. Het was in die tijd het grootste overdekte schaatscomplex ter wereld. In latere jaren werden in het Sportpalast zesdaagsewedstrijden en bokswedstrijden georganiseerd. Ook werden grote politieke bijeenkomsten en evenementen als het Bockbierfest gehouden. Ook na de machtsovername in 1933 door de nazi's werd het Sportpalast gebruikt voor grote politieke bijeenkomsten. Goebbels noemde het Sportpalast Onze grote politieke tribune. In de oorlog raakte het Sportpalast zwaar beschadigd en werd het dak verwoest. In 1951 werd het Sportpalast, toen nog zonder dak, geopend voor schaatswedstrijden. In 1953 had het complex weer een dak. In de naoorlogse jaren werden ook popconcerten gehouden. Bekende artiesten als Zarah Leander, Bill Haley, The Beach Boys, Jimi Hendrix, Pink Floyd en Deep Purple traden hier op. In de jaren zeventig kon het Sportpalast niet meer rendabel geëxploiteerd worden. Het Sportpalast sloot in 1973 zijn deuren en werd afgebroken. Op de plaats van het vroegere Sportpalast staat nu sociale woningbouw. Dit hoogbouwcomplex heeft in Berlijn de bijnaam 'Sozialpalast'.