Naturkundemuseum (metrostation)

Nordbahnhof (Noordstation) is een station van de S-Bahn van Berlijn. Het station maakt deel uit van de noord-zuidtunnel van het S-Bahnnet en werd geopend op 27 juli 1936, onder de naam Stettiner Bahnhof. Het S-Bahnstation ligt onder een nog deels braakliggend gebied nabij de Invalidenstraße in het noorden van Mitte. Tot 1952 was hier het Stettiner Bahnhof, een van de grootste kopstations van Berlijn. Na sluiting in 1952, werd het betreffende station tussen 1955 en 1962 gesloopt. Het S-Bahnstation bleef in gebruik. Tussen 1961 en 1989 lag het S-Bahnstation vlak achter de Muur in Oost-Berlijn; West-Berlijnse treinen passeerden het Nordbahnhof in deze periode zonder te stoppen. In de stationshal bevindt zich een permanente expositie over spookstations. Bovengronds kan worden overgestapt op trams van de BVG.

De Genadekerk (Duits: Gnadenkirche) was een protestants kerkgebouw in het in centrum van Berlijn. Omdat de geschiedenis van de kerk nauw verbonden was met het Invalidenhaus, een tehuis voor invalide oorlogsslachtoffers, werd de kerk in de volksmond ook Invalidenkirche genoemd. De kerk stond in het nog bestaande Invalidenpark.

Het Stadion der Weltjugend was een multifunctioneel stadion in de Oost-Berlijnse wijk Mitte. Het stadion werd op 20 mei 1950 geopend als Walter-Ulbricht-Stadion en vernoemd naar Walter Ulbricht, de secretaris-generaal van de communistische partij in de DDR, de SED. Het stadion werd geopend voor het eerste Deutschlandtreffen van de communistische jeugdbeweging Freie Deutsche Jugend. Met een capaciteit van 70.000 toeschouwers was het stadion het grootste van Oost-Berlijn. In 1951 werden hier de bijeenkomsten voor het 3e wereldfestival voor jeugd en studenten gehouden. Hiervoor werden de tribunes verbouwd en opgehoogd met het puin van het Berliner Stadtschloss dat door de DDR was opgeblazen. In 1973 werd het stadion gerenoveerd ten behoeve van het 10e wereldfestival voor jeugd en studenten. Er kwamen meer zitplaatsen, waardoor de totale capaciteit terugliep naar 50.000 bezoekers. Het stadion kreeg toen de nieuwe naam 'Stadion der Weltjugend'. Tot 1961 speelde de voetbalclub SC Dynamo Berlin hier zijn wedstrijden. In 1951 en van 1975 tot 1989 werd hier ook gestreden om de FDGB-Pokal. Het voetbalelftal van de DDR speelde hier 14 interlands. Het stadion werd ook gebruikt door Vorwärts Berlin, de voetbalclub van het leger van de DDR. Op 4 maart 1970 speelde Vorwärts Berlin hier op een nagenoeg onbespeelbaar veld de kwartfinale van de Europacup I tegen Feyenoord, die door Vorwärts met 1-0 gewonnen werd (Feyenoord won de return in Rotterdam met 2-0). In 1992 werd het stadion afgebroken om plaats te maken voor een nieuw stadion met een capaciteit van ongeveer 15.000 toeschouwers voor de Olympische Zomerspelen van 2000. Toen Berlijn deze spelen niet kreeg werd in 2006 op deze plaats het nieuwe hoofdkantoor van de Bundesnachrichtendienst gebouwd.

Deutsches Theater Berlin is een theater gevestigd in de Schumannstraße 13a in Berlijn. Het gebouw was in 1849-1850 opgetrokken naar ontwerp van Eduard Titz. Het werd toen naar de keizer Friedrich-Wilhelm-Städtisches Theater genoemd, en vormde aanvankelijk een bastion van conservatisme en classicisme onder de invloed van keizer Wilhelm II. Het Deutsches Theater werd in 1883 opgericht door Adolf L'Arronge. Het spande zich voornamelijk in om grote klassieke werken te presenteren aan een breed publiek. Otto Brahm bracht vooral toneelstukken van Gerhart Hauptmann die zeer controversieel waren voor het tijdperk van Wilhelm II. Max Reinhardt is zijn loopbaan als acteur begonnen in het Deutsches Theater. Hij heeft er enkele succesvolle vertolkingen gebracht, voor hij naar Amerika trok. In 1905 nam Reinhardt de directie van het theater over, en volgden er revolutionaire theaterhervormingen. Mede dankzij de toen nieuwe technologische ontwikkelingen, met name de nieuwe trucages op het gebied van verlichting, werd het theater gemoderniseerd. Reinhardt werd in 1932 opgevolgd door Heinz Hilpert, die het theater tijdens het nationaalsocialisme tot 1944 leidde. In tegenstelling tot het concurrerende Staatstheater aan de Gendarmenmarkt, was het Deutsches Theater van Reinhardt en Hilpert een podium voor de fijne nuance en hanteerde het een zachtere algemene toon. Het werd echter onderworpen aan de nazi-censuur, en door het afwijkende programma werd het op den duur gedwongen de deuren te sluiten. In 1945 werd het theater uiteindelijk heropend onder leiding van Gustav von Wangenheim. In 2002 en 2005 werden er producties van het theater genomineerd voor de Nestroy Theater Prijs.

Schwartzkopffstraße is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder de Chausseestraße in het Berlijnse stadsdeel Mitte. Het metrostation werd geopend op 8 maart 1923 aan het eerste deel van de Nord-Süd-Bahn, de huidige lijn U6. Op 9 april 1951 werd de naam gewijzigd in Walter-Ulbricht-Stadion. Tijdens de deling van de stad was het station, dat in Oost-Berlijn lag, gesloten; West-Berlijnse treinen in transit passeerden het zonder te stoppen. Opmerkelijk is dat in deze periode, op 15 maart 1973, de naam werd gewijzigd in Stadion der Weltjugend. Op 3 oktober 1991 kreeg het station de oorspronkelijke naam weer terug.

De Charité is een bekend ziekenhuis in Berlijn en tegelijk de grootste universiteitskliniek van Europa. Sinds 2003 is de Charité de medische faculteit van de Humboldt-Universiteit en van de Vrije Universiteit Berlijn.

Oranienburger Tor is een station van de metro van Berlijn in de Spandauer Vorstadt, een wijk in Berlin-Mitte. Het metrostation bevindt zich onder de Friedrichstraße, tussen de kruising van deze straat met de Oranienburger Straße en met de Johannisstraße. Oranienburger Tor opende op 30 januari 1923 als een van de eerste stations van de Nord-Süd-U-Bahn, de huidige lijn U6. Tussen 1961 en 1990 passeerden de treinen van deze West-Berlijnse lijn het station zonder te stoppen. Net als alle andere in Oost-Berlijn gelegen stations op het transittraject werd Oranienburger Tor een spookstation. De naam van het station verwijst naar een voormalige poort, de Oranienburger Tor, in de Berlijnse stadsmuur. De stadsmuur verliep in deze omgeving parallel aan de huidige Torstraße en werd tussen 1867 en 1871 gesloopt. De kruising Friedrichstraße/Torstaße/Chausseestraße/Hannoversche Straße bleef ook na het verdwijnen van de stadspoort Oranienburger Tor genoemd worden.

De Oranienburger Straße is een straat in het Berlijnse stadsdeel Mitte. De Oranienburger Straße loopt van de Friedrichstraße en de Oranienburger Tor naar de Hackescher Markt en loopt van het noordwesten naar het zuidoosten. De straat is een van de belangrijkste uitgaansstraten in het oostelijk gedeelte van Berlijn. Er zijn dan ook veel horecagelegenheden te vinden. Ook is deze straat bekend vanwege straatprostitutie.

De Versöhnungskirche (Verzoeningskerk) was een evangelisch-lutherse kerk in de Bernauer Straße 4 in de Berlijnse wijk Mitte. De kerk werd in 1892 gebouwd en in 1985 op bevel van het DDR-regime opgeblazen.

Het Hamburger Bahnhof - Museum für Gegenwart is een museum voor hedendaagse kunst in Berlijn. Het museum is gevestigd in een voormalig spoorwegstation, het Hamburger Bahnhof, aan de Invalidenstraße in het stadsdeel Moabit, niet ver van Berlin Hauptbahnhof. De collectie van het Hamburger Bahnhof maakt deel uit van de collectie moderne kunst van de Nationalgalerie.

Hamburger Bahnhof (het Hamburgse station) is een voormalig spoorwegstation in Berlijn dat tegenwoordig is ingericht als museum voor hedendaagse kunst (Museum für Gegenwart). Het neoclassicistische gebouw uit 1846-47 is het enige Berlijnse kopstation dat behouden gebleven is en een van de oudste stationsgebouwen van Duitsland. Het Hamburger Bahnhof bevindt zich aan de Invalidenstraße in het stadsdeel Moabit, ten noorden van Berlin Hauptbahnhof en tegenover het ziekenhuis Charité.

Tränenpalast (Nederlands: tranenpaleis) is de bijnaam van de Ausreisehalle der Grenzübergangsstelle Bahnhof Friedrichstraße, een grenspost tussen Oost-Berlijn en West-Berlijn bij station Friedrichstraße tijdens de Duitse tweedeling.De overgang was in gebruik tussen 1962 en 1989. Na de val van de Berlijnse muur is het gebouw een tijd een cultureel centrum geweest. In 2011 werd het een museum en een onderdeel van stichting Haus der Geschichte. Het is een locatie met persoonlijke ervaringen voor veel Duitsers, die ook verschillende herinneringen oproept.