De Ysbreeker

De Blasiusstraat is een straat in Amsterdam-Oost.

De Nieuwe Amstelbrug (brug nr. 101) in Amsterdam is een dubbele basculebrug op de grens tussen De Pijp in Amsterdam-Zuid en Amsterdam-Oost.

De Eerste Boerhaavestraat is een straat in Amsterdam-Oost.

De Leeuwenhoekstraat is een straat in Amsterdam-Oost.

Drie leeuwtjes of kortweg Leeuwen is een driedelig artistiek kunstwerk en speelelement in Amsterdam-Oost. De beeldengroep is ontworpen door Alice Helenklaken van kunstenaarsgroep Handle with Care. Het zijn drie stenen leeuwen, die elk in een andere positie in de open ruimte liggen behorende bij de Leeuwenhoekstraat. Het zijn een leeuw, een leeuwin (die de straat in de gaten houden) en een welp, die op zijn/haar rug ligt te slapen. De beeldengroep stamt uit 2010 toen de Leeuwenhoekstraat en bijbehorende ruimte opnieuw waren ingericht. Van een gangbare straat werd het een soort hofje zonder verkeer. Van Handle with Care staan/liggen meerdere artistieke objecten in Amsterdam-Oost.

Brug 325 is een viaduct in Amsterdam-Oost. Het is rond 1969 gebouwd als ongelijkvloerse kruising, maar werd later een fietstunnel. De brug is gelegen in de oostelijke toerit van de Torontobrug. Het verkeer, alleen fietsers (gegevens 2018), dat onderlangs gaat, gaat noord-zuid in de route Professor Tulpplein, Tulpbrug via de tunnel naar de Weesperzijde. Bovenlangs gaat het verkeer west-oost van de Stadsroute 100 komend van de Stadhouderskade, Torontobrug over het viaduct naar de Mauritskade. Het viaduct werd samen met de Torontobrug gebouwd. Het ontwerp kwam de Dienst der Publieke Werken. Het technisch gedeelte is afkomstig van haar toenmalige directeur Gerrit Feiko Janssonius, het esthetische gedeelte komt van Dick Slebos, tevens verantwoordelijk voor die Torontobrug. De tunnel heeft een lengte van circa 33,5 meter (de breedte van de Torontobrug); de overspanning van het viaduct/breedte van de tunnel is circa 5 meter. Het complex werd op 23 oktober 1969 geopend door de wethouder van Publieke Werken Roel de Wit. Op 9 november 1983 speelde het kunstwerk een rol in de ontvoering van Freddy Heineken en Ab Doderer; zij moesten hier onder dwang van Willem Holleeder en consorten overstappen in andere vluchtauto’s. Ook toen was de brug niet bereikbaar voor autoverkeer, maar Martin (Remmetje) Erkamps had de Amsterdammertjes voor de ontvoering weg gehaald. Hierdoor konden de ontvoerders met Heineken en Doderer via het tunneltje ontsnappen.

De Deymanstraat is een straat in Amsterdam-Oost.

De Torontobrug (brug 350) in Amsterdam is een dubbele basculebrug op de grens tussen Amsterdam-Zuid, De Pijp en Amsterdam-Oost. Ze overspant de Amstel. Aan de westzijde is ligt ze in het verlengde van de Stadhouderskade en staat ze haaks op de Amsteldijk (voorheen Utrechtsezijde). Aan de oostzijde ligt ze in het verlengde van de Mauritskade. Vanaf de brug heeft men zicht op een aantal gemeentelijke en rijksmonumenten. In de eerste categorie is er de gevelwand van de Sarphatikade en de Weesperzijde, in de laatste categorie is daar het Amstel Hotel. Ondanks de relatief grote afmetingen van de brug heeft zij een slank uiterlijk en is vanonder de brug zelfs uitzicht op de noordelijker gelegen Hoge Sluis of de zuidelijker gelegen Nieuwe Amstelbrug.

De Tulpbrug (brug 255) is een vaste brug in Amsterdam, op de grens van de stadsdelen Centrum en Oost. De brug vormt de verbinding tussen het Professor Tulpplein met het Amstel Hotel en de Huddekade enerzijds en de Weesperzijde anderzijds. Ze overspant de Singelgracht. Het zuidelijke brughoofd van de Tulpbrug komt uit in het talud van viaduct 325 en de Torontobrug aan de Mauritskade. Er kwam hier in 1883 een ijzeren brug vanwege de aanleg van een tramlijn, die ging rijden tussen het Professor Tulpplein en de andere eindhalte aan de Grensstraat en vanaf 1885 tot aan de remise nabij de huidige Schollenbrug (Schulpbrug). Toen de paardentram vervangen werd door een elektrische tram, het is dan 1903, werd de brug versterkt. In 1942 verdween de tram hier weer. Deze brug verdween eind jaren zestig bij de aanleg van de Torontobrug. Deze moest dermate hoog worden dat het talud de brug 255 volledig zou blokkeren. De brug 255 werd gesloopt en werd vervangen door een betonnen modern exemplaar. Het werd tevens gedegradeerd van verkeersbrug tot voetgangers- en fietsersbrug. De Tulpbrug heeft in haar brugpijlers, de brugpijlers van de Torontobrug in het klein. Het gehele systeem aan drie bruggen is afkomstig van architect Dick Slebos, werkend voor de Dienst der Publieke Werken; de drie bruggen werden in een bouwproject aanbesteed en gebouwd. In 1943 had Piet Kramer een ontwerp gemaakt voor een nieuwe brug, maar dat werd niet overgenomen. De Tulpbrug is net als het Professor Tulpplein en Tulpdwarsstraat vernoemd naar Nicolaas Tulp.

De Ruyschstraat is een straat in Amsterdam-Oost. De straat verbindt de Ceintuurbaan met het bij het Oosterpark gelegen 's-Gravesandeplein. De straat begint bij de Weesperzijde aan de Amstel, waar ze via de Nieuwe Amstelbrug met stadsdeel Zuid is verbonden. De Ruyschstraat wordt gekruist door twee van de belangrijkste verkeersaders van Amsterdam, de Wibautstraat, voor autoverkeer en de Weesperzijde, voor fietsverkeer. De straat is vernoemd naar de vermaarde Nederlandse anatoom, dierkundige en botanicus Frederik Ruysch (1638-1731). De eerdere naam is 3e Boerhaavestraat. Bekend uit de Ruyschstraat zijn Hartog's Volkoren Bakkerij, een bakkerij die sinds 1896 louter volkorenbrood bakt, en Café de Draver, thuisbasis van het vermaarde Kleurrijk Elftal waarvan 15 leden omkwamen bij de SLM-ramp in 1989. Aan het einde van de straat, bij het 's-Gravesandeplein en Oosterpark, is de ingang Spoedeisende Hulp van het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis. Tot 2015 was daartegenover een politiebureau gevestigd.

Het Amstel Hotel (officieel InterContinental Amstel Amsterdam) is een luxueus hotel in Amsterdam. Het gebouw staat aan het Professor Tulpplein 1, aan de Amstel, vlak bij de Sarphatistraat. Het hotel was de eerste logeergelegenheid op internationaal niveau in Amsterdam. Het was in 2006 nog steeds het enige Nederlandse hotel in de hotelclassificatie van het gezaghebbende 'World's Best Hotels' van het beleggerstijdschrift Institutional Investor. Het Amstel Hotel stond in die lijst op de 44e plaats. Het Amstel Hotel was onderdeel van de hotelketen InterContinental Hotels die het in 2006 verkocht aan Morgan Stanley. In 2011 werd het eigendom van de Libanese zakenman Toufic Aboukhater en in 2014 werd het overgenomen door Katara Hospitality uit Qatar. Het beheer blijft in handen van InterContinental Hotels Group.

Het Huis met de Kabouters is een 19e-eeuws gebouw in Amsterdam, zo genoemd omdat de gevel versierd is met twee figuren van kabouters. Het gebouw werd in 1984 aangewezen als rijksmonument. Het huis staat aan Ceintuurbaan 251-255 in De Pijp in Amsterdam-Zuid, nabij de Nieuwe Amstelbrug over de Amstel. Het gebouw is 27 meter breed, 13 meter diep en 17 meter hoog, en omvat drie panden bestaande uit een bel-etage, drie woonverdiepingen en een kapverdieping. Er zijn twaalf appartementen in ondergebracht, waarvan zeven worden verhuurd en vijf in particulier eigendom zijn. Het rijk versierde huis uit 1884 is opgetrokken uit baksteen, afgewisseld met kalksteenblokken en -banden, en heeft drie houten erkers. Het werd ontworpen door A.C. Boerma in een mengeling van verschillende bouwstijlen, met neogotische elementen als spitsbogen en spuwers, neorenaissance-elementen als kruiskozijnen en natuurstenen blokken en elementen van de chaletstijl (vooral het vele houtsnijwerk). De gevel is versierd met verschillende ornamenten, waaronder fantasiefiguren van kabouters, engeltjes (putti) en adelaars. De kabouters, twee figuren van tweeënhalve meter groot ter hoogte van de daklijst, werpen elkaar een bal toe. Volgens de overlevering wordt de bal stiekem door de kabouters overgegooid, òf om middernacht, òf alleen met oudjaar, òf alleen op 29 februari in schrikkeljaren. Het is niet bekend waar de kabouters symbool voor staan; er worden verschillende verklaringen voor gegeven. Mogelijk representeren ze de twee aannemers die samen aan het gebouw werkten, of symboliseren ze de opdrachtgever, die Van Ballegooijen heette.