Jodenrijtje

De Bakkerstraat is een straat in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. De straat is zo'n 80 meter lang en behoort tot het voetgangersgebied. De straat begint bij de Bakkerbrug over de Oudegracht en eindigt bij de Lange Elisabethstraat/Steenweg. De straat bestond al omstreeks 1300. Vanouds was het een winkelstraat en die functie heeft ze nog altijd. Niet geheel duidelijk is waar de straat haar naam aan dankt, vermoedens zijn aan het beroep van bakker of aan een familienaam. In 1885 wijzigde de straatnaam van Bakkersteeg naar Bakkerstraat. De panden op de nummers 20 en 23 zijn een gemeentelijk monument. Ook bijzonder zijn de hoekpanden Bakkerstraat 27-29 (jugendstil, circa 1905), Oudegracht 133 (rijksmonument) en Oudegracht 135 (gemeentelijk monument). De bebouwing heeft aan weerszijden aan de achterkant een steeg; de Hamsteeg aan de westzijde en ten oosten het Jodenrijtje. Die laatste steeg heeft ter hoogte van Bakkerstraat 20 een poortje. Het Jodenrijtje bevat een 16e-eeuws huis, een gemeentelijk monument, dat is samengetrokken met de Bakkerstraat 10.

De Hamsteeg is een steeg in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. De steeg is zo'n 80 meter lang en ze verbindt de Oudegracht met de Lange Elisabethstraat. De steeg vormt een achterstraat van de Bakkerstraat. Mogelijk bestond de steeg al omstreeks 1300. In 1378 wordt ze echter genoemd onder de naam Moelensteeg. In het noordelijke deel van de steeg bevinden zich de restanten van drie middeleeuwse kameren.

De Lauwersteeg is een steeg in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. De steeg is zo'n 80 meter lang en ze verbindt de Oudegracht met de Steenweg. De steeg bestond al omstreeks 1300. Ten tijde van de middeleeuwse handelswijk Stathe lag de bebouwing vermoedelijk ter hoogte van de Steenweg. Richting de glooiende oever liepen paadjes en de Lauwersteeg is daar een overblijfsel van. De steeg is niet naar looiers vernoemd maar (vermoedelijk) naar een persoon/geslacht. De westwand van de steeg bestaat uit moderne gebouwen. Aan de oostzijde bevinden zich nog enkele oude huizen.

De Bakkerbrug is een rijksmonumentale boogbrug in de Utrechtse binnenstad. De brug overspant de Oudegracht.

De Bakkerstraat 27-29 is een pand in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. Het winkelpand is rond 1906 gebouwd op de hoek van de Bakkerstraat met de Lange Elisabethstraat. Het gebouw is een ontwerp in jugendstil van de architect R. Rijksen voor de firma Jos ten Berg. Deze verkocht er huishoudelijke en luxe artikelen. De winkel stond ook bekend onder de noemer de Vergulde Klok. Tot omstreeks 1975 bleef Jos ten Berg er gevestigd waarna de juwelier Siebel zich er vestigde.

Proeysenburch is een gemeentelijk monument in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. Oorspronkelijk was het een middeleeuws voornaam stenen huis/stadskasteel. Reeds in de 14e eeuw stond er aan de huidige Oudegracht 127 (-129?) het huis Proeysenburch dat in bezit was van de familie Proys. Hoewel de naam kan doen vermoeden dat de familie uit Pruisen (Duits: Preussen, uitgesproken als 'Proisen') in Noord-Duitsland afkomstig is, stamden zij af van het Zuid-Duitse adelsgeslacht Von Preysing uit het Beierse Langenpreising. Daar functioneerden zij als ministerialen – adviseurs van onder andere bisschoppen en koningen – en hoogstwaarschijnlijk zijn een of meerdere Proysen in Utrecht terechtgekomen als ministerialen van de bisschop van Utrecht. Tegen de 14e eeuw vormden de Proysen een Utrechtse patriciërsfamilie met machtige leden die belangrijke posities innamen en een belangrijke rol speelden in de handel. Onder hen bevond zich in het eerste kwart van de 15e eeuw als eigenaar van Proeysenburch Beernt Proys. In 1425 was hij burgemeester van Utrecht en werd in een tijdsgewricht van grote turbulente stadspolitiek, bekend als het Utrechts Schisma, hier in zijn bed vermoord. In het laatste kwart van de 19e eeuw is het complete voorhuis vernieuwd. Het achterhuis kreeg in die eeuw aanpassingen. In het pand zijn nog middeleeuwse delen aanwezig en het heeft tevens nog de huisnaam Proeysenburch. Bij het huis hoort een werfkelder

Blankenburgh is een weerbaar middeleeuws huis (ook wel stadskasteel genoemd) aan de Oudegracht in de Nederlandse stad Utrecht. Het oude adres van het rijksmonument, Oudegracht D 74, is in 1917 gewijzigd in Oudegracht 121.

De Oudegracht is de bekendste gracht in de Nederlandse stad Utrecht. De ongeveer twee kilometer lange gracht is te beschouwen als het verbindingsstuk tussen de Kromme Rijn en de Vecht en doorsnijdt de gehele binnenstad van zuid naar noord. Eeuwenlang is zij de hoofdader van de stad geweest. Het systeem van werven en werfkelders van de Utrechtse Oude- en Nieuwegracht is op deze schaal uniek in de wereld. In 2008 was er sprake van een voordracht van het grachten-, bruggen- en wervenstelsel voor de werelderfgoedlijst van UNESCO, maar zo'n nominatie heeft nog niet plaatsgevonden.

Putruwiel was een middeleeuws stadskasteel (versterkt stenen huis) in het huidige centrum van de Nederlandse stad Utrecht. Gedurende de eeuwen is het pand aan de Oudegracht ingrijpend verbouwd. Huis Putruwiel behoorde tot een van de eerste stenen huizen in deze stad. De aanleg wordt gedateerd tussen 1175 en 1350. De locatie was bij de oude handelswijk Stathe. De huisnaam is ontstaan door het middeleeuwse echtpaar Jacob van Putte en Oedele van Ruwiel. Hoewel de stad Utrecht nauwelijks meedeed in de Hanze was er halverwege de 15e eeuw in Putruwiel enkele jaren een Hanzekantoor gevestigd. In de loop der tijd is het huis meermaals verbouwd, onder meer de voorgevel heeft verschillende gedaantewijzigingen ondergaan. Zo werd daarin Putruwiel voorzien van een schijngevel die 2 verdiepingshoogten was doorgezet. Een aantal oude constructiedelen is vandaag de dag nog bewaard gebleven. Putruwiel is onderkelderd en er is een werfkelder aanwezig.

Fresenburch is een rijksmonument gelegen aan de Oudegracht in de Nederlandse stad Utrecht. Fresenburch heeft als adres Oudegracht 113.Fresenburch kent een rijke historie. Het is gebouwd als groot weerbaar bakstenen huis (stadskasteel), mogelijk al in het tweede kwart van de 13e eeuw in of nabij de handelswijk Stathe. De opdrachtgever was de invloedrijk geworden patriciërsfamilie De Vries (Frese). Vermoedelijk kenden zij een afkomst uit ministerialen. In de Utrechtse stadspolitiek ontstond een factie, de Fresingers, rond deze familie. De factie stond tussen circa 1280 en 1305 tegenover de Lichtenbergers.De oorspronkelijke façade was bijzonder rijk uitgevoerd met trapgevel, diepe spitsboognissen, vensters met colonnetten en middenzuil, in verschillende kleuren geglazuurde moppen en arkeltorens. Bij de belegering van de dwangburcht Vredenburg rond 1577 werden beschietingen vanaf Fresenburch uitgevoerd. In de strijd is de achtergevel van Fresenburch aan puin geschoten. De voorgevel werd in 1842 gedeeltelijk afgebroken samen met de kantelen van de weergangen op de zijmuren. In 1858 werd de façade volledig gesloopt en vervangen door de nu aanwezige gepleisterde, neoclassicistische lijstgevel. De oude kapconstructie maakte in 1926 plaats voor een plat dak. Van de jaren twintig tot de jaren tachtig van de twintigste eeuw was de Landbouwbank in Fresenburch gevestigd, gevolgd door Chinees fastfoodrestaurant Charlie Chiu en muziekwinkel Free Record Shop. Momenteel is in het pand kledingwinkel Hollister gevestigd. Fresenburch bestaat uit drie verdiepingen en heeft onder andere een huiskelder en een traptoren. Diverse middeleeuwse c.q. oorspronkelijke bouwdelen zijn nog aanwezig.

De Lange Elisabethstraat is een straat in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. Ze vormt over een afstand van zo'n 120 meter een verbinding tussen de Steenweg en het Vredenburg.

De Jansbrug is een rijksmonumentale boogbrug in de Utrechtse binnenstad die de Oudegracht overspant. De brug telt een overspanning en in de landhoofden van de brug bevinden zich een of meer brugkelders. Aan de Jansbrug grenzen aansluitend werfkelders en werven. Rond 1300 kon men hier al de Oudegracht oversteken. Omstreeks 1400 strekte het marktgebied in het noorden zich uit tot de Jansbrug.