Brug 820

De Willem van Weldammelaan is een straat in de wijk Buitenveldert, Amsterdam-Zuid.

Het Gelderlandplein is een overdekt winkelcentrum op het Gelderlandplein in de wijk Buitenveldert in Amsterdam-Zuid. Het bevindt zich tussen de Arent Janszoon Ernststraat, de Van Leijenberghlaan, Loowaard en de Willem van Weldammelaan. In 1966 kreeg het toenmalige plein zijn naam, naar de provincie Gelderland.

The George is een appartementencomplex in Amsterdam-Zuid, Buitenveldert, Zuidas. Het complex is een ontwerp van Liesbeth van der Pol, Pieter Lievense, Johan Rombouts en Niek Slijkerman van DOK architecten,.die hiermee een steentje bedroegen in het volbouwen van de Zuidas, in dit geval tussen de George Gershwinstraat en een afwateringstocht (De Boelegracht). De naam The George verwijst dan ook net als de straat naar componist George Gershwin. Het geheel herbergt 47 luxe appartementen met parkeergarages; door de basisvorm van het gebouw heeft elk appartement een eigen plattegrond. Van der Pol lichtte het ontwerp toe als zijnde een “gedrapeerde stenen jurk”. Ze gaf ook aan de gevels opgeknipt, getailleerd en weer in elkaar gezet te hebben. Het elf verdiepingen hoog gebouw heeft haar balkons en terrassen aan de zuidkant richting De Boelelaan. De terrassen worden naarmate het appartement hoger ligt kleiner, zodat ook en onderste terrassen gegarandeerd zijn van voldoende zonlicht. De bedoeling is dat de structuur de gelegenheid geeft tot ontstaan van een verticale tuin. In tegenstelling tot Valley zal deze echter niet openbaar zijn. Het groen moet tevens zorgen voor de benodigde privacy. Het groen werd ontworpen door Boom Landschapsarchitecten. De luxe uitstraling wordt deels verzorgd door het gebruik van vijf kleuren baksteen die de kern omhullen en in een soort reliëf zijn geplaatst. Grijze tot rode geglazuurde bakstenen, gemaakt door Wienerberger, werden van onder tot boven gebruikt, bijzonder is dat ook de voegen daartussen met de kleurstelling meebewegen. De kleuren geven aan de bijna geheel uit baksteen (er zijn slechts hier en daar raampjes) enige speelsheid en een vlammend beeld mee. Duurzaamheid wordt gehaald uit een soort halfpipe op het dak, voorzien van zonnepanelen en wateropvang. De terreinafscheiding is voorzien van reliëfs in muren en deuren. De toegang wordt verder opgesierd door een artistiek naambord. Het complex werd genomineerd voor Amsterdamse Architectuur Prijs 2021, uiteindelijk won Westbeat. De vorm van het gebouw leidde wel tot opmerkingen om het gebouw te herdopen in een vrouwelijker naamvariant The Georgette.

De Lex van Deldenbrug (brug 808) is een vaste brug in Amsterdam-Zuid. De brug is vernoemd naar de componist Lex van Delden, overige straten en pleinen in de buurt kregen ook namen die verwijzen naar componisten. De brug verbindt De Boelelaan met het George Gershwinplein. Ze overspant De Boelegracht, een gracht die noordelijk ligt van een deel van De Boelelaan. De brug werd geïnitieerd in het kader van de Zuidas en moet dienen als introductie van het deelgebied Gershwin binnen dat project. De brug is ontworpen door Liesbeth van der Pol van Dok-Architecten. Dura Vermeer bouwde de brug in 2012/2013 op een dam die in de gracht was gelegd. Ze kent een paalfundering van buispalen met groutinjectie. De architect liet zich inspireren door de Torensluis, die in het centrum van Amsterdam van ligt over de Singel. Ze wilde een brug maken die net als die Torensluis tevens moet dienen tot ontmoetingsplaats, de brug heeft bijvoorbeeld dermate lage en diepe leuningen, zodat die ook tot zitbank kunnen dienen. De brug ligt opvallend in de omgeving; ze ligt als een plein en rustpunt tussen de hoogbouw, die het omringen. Het geel kreeg een opvallende kleurvoering mee. De beide kades hebben antracietkleurige wegverharding, de brug is daartegen grotendeels bedekt met okergeelkleurig baksteen, dat aansluit in de bebouwing van de omgeving. Voor het roodoranje fietspad haalde de architect haar inspiratie uit het begrip Rode Loper. Die gele en oranjekleur wordt onderbroken door min of meer concentrisch lopende grijze natuurstenen cirkelsegmenten, waarvan het middelpunt tevens het middelpunt vormt van de brug. De brug is zo geconstrueerd dat ze uit het oppervlak van een bol lijkt te zijn gehaald; de brug heeft niet alleen een welving in de lengte, maar ook in de breedte. Die bolling wordt nog geaccentueerd door het lijnenspel in de bestrating. Overigens is niet alleen de bestrating van baksteen, ook de leuningen zijn dat. Er werd voor baksteen gekozen omdat dat materiaal makkelijk te bewerken is tot de gewenste vorm voor die dubbele bolling en de te vormen cirkels. Niet alleen het uiterlijk is afwijkend van andere bruggen van de stad. Ook de verlichting is afwijkend. De brug wordt verlicht door ledverlichting, die is opgenomen in de balustraden en klinkers van de brug. Door de verlichting in de klinkers wordt het fietspad in schemering en avond duidelijker zichtbaar.De brug is vernoemd naar Van Delden op initiatief van de hoboïst en radio presentator Peter Bree, wiens eerste plaatopname door Van Delden werd besproken in Het Parool. De brug werd op 8 juli 2014 overgedragen aan Stadsdeel Zuid. In de klinkers werd als gevolg van een misverstand tussen het stadsdeel en centrale stad het nummer 865 uitgespaard. Brug 865 ligt over dezelfde gracht bij de Tomasso Albinonistraat en is dieprood.

Xavier is een appartementencomplex in Amsterdam-Zuid. Het complex is genoemd naar terrein X waarop gebouwd werd. Het complex van 159 appartementen bestaat uit een bouwvolume verdeeld over verschillende hoogten. De voorzijde staande aan de Gustav Mahlerlaan is hoogbouw met 21 verdiepingen. De achterzijde wordt gevormd door twee blokken (relatieve) laagbouw van zes etages hoog met een ingang aan de George Gershwinlaan. Het U-vormig complex bestaat uit een onderverdieping waarin commerciële ruimten gevestigd zijn met daaronder een parkeergarage. Boven de plint begint het woongedeelte met een combinatie van huur- en koopwoningen. Er werd gebouwd tussen 2016 en 2019. Binnen de grotendeels rechthoekige constructies in het kantorensegment langs de Zuidas valt dit complex op door haar robuuste balkonranden (voorzijde) en de verspringende balkons (achterzijde). Het ontwerp is afkomstig van Pim Köther van K en K Architecten.

400 Beethoven is een kantoorpand aan de Beethovenstraat in Amsterdam-Zuid. Het werd gebouwd als ontwikkeling binnen projectgebied Gershwin in Zuidas. Het gebouw staat op de hoek van Beethovenstraat en de Gustav Mahlerlaan en op de kop van de George Gershwinlaan. Het gebouw telt op zijn hoogste punt veertien verdiepingen met daaronder een parkeergarage. Architectenbureau UNStudio ontwierp het meer dan zestig meter hoge kantoorgebouw. Het heeft een vloeroppervlak van bijna 15.000 m². Het gebouw werd in 2016 opgeleverd door G&S Bouw. Het wordt gehuurd door onder meer NautaDutilh en voldoet aan de BREEAM-eisen. Het gebouw heeft in zijn uiterlijk overstekken, een glooiend dak, rondingen, blauwe blokachtige vormen bij de vensters, schuine gevellijnen en witte lintachtige versieringen. Door het toegepaste uiterlijk lijkt het gebouw geen echte voor- of achtergevel te hebben. De overheersende kleuren van het pand zijn blauw en wit. Het nabijgelegen kantoorgebouw 500 Beethoven dat samen met het gebouw ontwikkeld werd en een parkeergarage deelt, is in tegenstelling tot dit gebouw hoekig.

Amsterdam Symphony is een bouwproject in de Amsterdamse Zuidas dat twee in het oog springende oranjerode wolkenkrabbers omvat. De woontoren met luxe appartementen is 105 meter hoog en telt 29 verdiepingen, de kantoortoren is 97 meter hoog en telt 27 verdiepingen. De torens zijn ontworpen door de Nederlandse architect Pi de Bruijn. In een derde, lager gebouw van donkerrode baksteen is het viersterrenhotel Crowne Plaza Amsterdam-South gevestigd, ontwerp van AWG architecten. Het project is een onderdeel van het Gershwin-project, een woonwijk met 1200 appartementen in het kerngebied Zuidas. Met de bouw is in september 2006 begonnen; het complex is in 2009 in gebruik genomen. Het complex speelde een belangrijke rol in de vastgoedfraudezaak. In december 2013 verkocht het Philips pensioenfonds de laatste kantoortoren voor 215,1 miljoen euro. De eerste woontoren werd al eerder verkocht.

Crystal Court in een appartementencomplex in Amsterdam-Zuid, Buitenveldert. Aan het eind van de Willem van Weldammelaan kwam ruimte vrij voor de bouw van een appartementencomplex. Hillen & Roosen, hier optredend als ontwikkelings- en bouwbedrijf, mocht hier een luxe complex bouwen in de nabijheid van het winkelcentrum Gelderlandplein. Zij sleepte de opdracht binnen uit een prijsvraag uit 2001. Voor dit complex schakelde het Tangram Architecten (Bart Mispelblom Beyer, Charlotte ten Dijke) in die met een stapeling van villa’s kwam, gesitueerd bovenop een parkeergarage, het kreeg de aanduiding woonsculptuur. Die villa’s kregen de vorm mee van blokken die verdeeld werden over vier sculpturen, die dan samen weer een soort blokkenstapel vormen, waarbij een relatief grote ruimte daartussen werd meegebouwd. Het gaf een grote verscheidenheid aan woningen; in uiterlijk lijken alle villa’s vrijstaand; ze zijn alleen gestapeld. Het geheel werd afgeschermd door een glaswand die voor transparantie en doorkijk zorgt. De binnenruimte, die als een soort kas en veiligheidsgebied werkt, werd voorzien van binnen-, wintertuin en vijvers, zodat het ook gezien kan worden als klimaatbuffer. Het gebouw kraagt naar boven toe uit (wordt steeds breder). De gevels zijn bekleed met Western Red Cedar-hout, die aansluit bij het in de omgeving liggende Gijsbrecht van Aemstelpark. Tijdens de bouw ging Hillen & Roosen failliet (woningen waren klaar met algemene ruimten niet). Het gebouw lokte uiteenlopende reacties uit, van uitbundig in soberheid en doelmatigheid en een prachtige blikvanger tegenover "mag het ook iets minder". De kleurigheid en vorm van het complex valt op in de vooral saaie en monotone bouw in de omliggende wijken (flatbouw uit midden jaren 60). Het gebouw kreeg in 2010 zowel de Amsterdamse Nieuwbouwprijs als De Houtprijs.

Buitenveldert is een wijk gelegen in het stadsdeel Zuid in Amsterdam, in de Nederlandse provincie Noord-Holland. De naam is ontleend aan de gelijknamige buurtschap aan de Amstelveenseweg, ter hoogte van de Begraafplaats Buitenveldert. De buurtschap lag in de Binnendijkse Buitenvelderse polder, tussen de Amstel aan de oostzijde en de Amstelveenseweg aan de westzijde. Ten westen van de Amstelveenseweg bevindt zich de uitgeveende Buitendijkse Buitenvelderse polder.

Bolenius is een restaurant aan de Zuidas in Amsterdam dat in 2010 geopend werd. Eigenaar en oprichter is chef-kok Luc Kusters. In 2017 kreeg het restaurant een Michelinster. In 2018 kende GaultMillau het restaurant 16 van de maximaal 20 punten toe, nadat Bolenius eerder met 16,5 punten gewaardeerd was. Het restaurant werd in 2015 door GaultMillau uitgeroepen tot "Beste Groenterestaurant van Nederland" en behoorde in 2018 tot de 15 beste groenterestaurants ter wereld in de Green Guide van We’re Smart.

De Van Leijenberghlaan is een straat in de wijk Buitenveldert in Amsterdam-Zuid.

Brug 833 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuid. Deze brug over een duiker ligt onopvallend in de Van Leijenberghlaan. In tijd van aanleg liep de Beethovenstraat hier nog maar door een herbepaling werd dit deel ingedeeld bij de Van Leijenberghlaan. Die laan loopt vanuit Amsterdam Oud-Zuid diep de Amsterdamse wijk Buitenveldert in. Om de afwatering te regelen werden ringsloten en afwateringstochten voorzien van bruggen en zoals hier door een duiker. De duiker ligt geheel onder de waterspiegel. De esthetisch architect was Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken, hij leverde het ontwerp van brug 820 en 833 tegelijk in. Het uiterlijk beide bruggen lijkt dan ook sterk op elkaar. De bruggen hebben dezelfde gebruikte materialen, leuningen balustraden zien er hetzelfde. De brug heeft met een keermuur waarop pad Magerhorst verbinding met brug 820. Er is ook een groot verschil tussen beide bruggen. Brug 820 is dankzij twee balustraden en leuningen duidelijk herkenbaar als brug, bij brug 833 is dat minder. Dat komt door het verschil in de twee zijden. Aan de westelijke kant zijn alle tekenen van een duikerbrug zichtbaar. Landhoofden en overspanning zijn (net als bij 820) verpakt in gevoegde volkanietstenen. Deze volkanietstenen lopen door tot in de balustrade. Op die balustraden staan eenvoudig modellen leuning. Dit alles ontbreekt aan de oostkant van de brug; deze bestaan uit een grasveld vanaf wegdek daalt tot het wateroppervlak.