Station Berlin Südkreuz

Julius-Leber-Brücke is een onder de gelijknamige brug gelegen S-Bahnstation in het Berlijnse stadsdeel Schöneberg. Het station ligt aan de Wannseebahn en werd in zijn huidige vorm geopend op 2 mei 2008. Op dezelfde locatie bevond zich tot in de Tweede Wereldoorlog echter een station met de naam Kolonnenstraße.

Schöneberg is een station van de S-Bahn van Berlijn, gelegen in het gelijknamige stadsdeel. Het is een kruisingsstation met twee niveaus: boven de sporen van de Ringbahn, beneden de van noord naar zuid lopende Wannseebahn. Station Schöneberg werd geopend op 1 maart 1933.

De Richard-von-Weizsäcker-Platz ligt in het Berlijnse stadsdeel Schöneberg, sinds 2001 gelegen in het district Tempelhof-Schöneberg. Het plein heeft de vorm van een driehoek en is vernoemd naar Richard von Weizsäcker, de zesde bondspresident (1984-1994) van Duitsland. Tot 2022 heette het plein Kaiser-Wilhelm-Platz, vernoemd naar keizer Wilhelm I, van wie op het plein vroeger een monument stond. De Richard-von-Weizsäcker-Platz is een van de centra van het stadsdeel Schöneberg. Op het plein bevinden zich talrijke winkels. De volgende straten komen uit op de Richard-von-Weizsäcker-Platz: Hauptstraße; Kolonnenstraße; Crellestraße; Akazienstraße.Vanuit de Richard-von-Weizsäcker-Platz loopt de Kolonnenstraße in oostelijke richting naar het Rote Insel en het station Julius-Leber-Brücke, die vervolgens als Dudenstraße verder loopt naar de voormalige luchthaven Berlin-Tempelhof. De Crellestraße (vroeger Bahnstraße) loopt naar het station Yorckstraße. De Richard-von-Weizsäcker-Platz was het centrum van het oorspronkelijke dorp Neu-Schöneberg. Aan de oostzijde van de Richard-von-Weizsäcker-Platz bevond zich het oude Schöneberger Rathaus. Nadat het nieuwe stadhuis van Schöneberg aan de vroegere Rudoph-Wilde-Platz, thans John-F.-Kennedy-Platz, in 1914 klaar was, werd het oude gebouw gebruikt voor andere doeleinden en ten slotte vernield tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Kreuz Schöneberg is een knooppunt in de Duitse deelstaat Berlijn. Op dit klaverbladknooppunt gelegen in het stadsdeel Berlin-Schöneberg sluit de A103 een korte autosnelweg in Berlijn aan op de A100 de Berliner Stadtring.

Kleistpark is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder de kruising van de Grunewaldstraße, de Potsdamer Straße en de Hauptstraßein het Berlijnse stadsdeel Schöneberg, aan de rand van het Heinrich-von-Kleistpark. Het metrostation werd geopend op 29 januari 1971 en is onderdeel van lijn U7. Station Kleistpark werd gebouwd tussen 1967 en 1969 en is zoals alle andere stations van deze bouwfase van de U7 van de hand van architect Rainer Rümmler. Het station luidt met zijn ontwerp een verandering in de stationsarchitectuur ten opzichte van het naburige station Yorckstraße in, hoewel beide stations tegelijkertijd geopend werden. De wanden zijn bekleed met brede grijze tegels, terwijl de zuilen op het perron een aluminiumbeplating hebben. De stationsnaam is aangebracht in een donkerrode band op wanden. Onder het eilandperron van de U7 bevindt zich een ongebruikt niveau, dat alvast werd aangelegd met het oog op de toekomstige lijn F (later U10). Deze lijn zou Weißensee met Lichterfelde verbinden, maar behoort niet meer tot de planning. Een deel van het in ruwbouw aangelegde station wordt door het stadsvervoerbedrijf BVG gebruikt als archiefruimte.

Schöneberg is een stadsdeel van Berlijn dat deel uitmaakt van het district Tempelhof-Schöneberg. Het stadsdeel telt ruim 124.000 inwoners en ligt in het hart van de Duitse hoofdstad. Het noordelijke deel van Schöneberg behoort met de Wittenbergplatz, de Nollendorfplatz en de Tauentzienstraße tot de City-West, het westelijke centrum van Berlijn, het zuiden is vooral residentieel van karakter. Met de vorming van Groot-Berlijn in 1920 werd de voorheen zelfstandige stad Schöneberg een district van Berlijn. Dit district, waartoe ook het huidige stadsdeel Friedenau behoorde, fuseerde bij een bestuurlijke herindeling in 2001 met Tempelhof. Bekende gebouwen in het stadsdeel zijn het warenhuis KaDeWe en het Rathaus Schöneberg, waar tijdens de deling van het stad het West-Berlijnse bestuur zetelde.

Berliner Verkehrsbetriebe ((BVG), voorheen Berliner Verkehrs-Aktiengesellschaft) (Berlijnse vervoersbedrijven), is het stadsvervoerbedrijf van Berlijn. Het bedrijf is verantwoordelijk voor de exploitatie van metro, tram en bus in de Duitse hoofdstad, alsmede van een aantal veerdiensten, maar niet van de S-Bahn, die onder de Duitse spoorwegen valt. Het net van de BVG is geïntegreerd in het tariefsysteem van het Verkehrsverbund Berlin-Brandenburg (VBB). De BVG verzorgt sinds 1929 het Berlijnse openbaar vervoer en is volledig eigendom van de stad. In 2006 vervoerde het bedrijf 914 miljoen personen, die in totaal ruim 4 miljard kilometer op het 183 lijnen tellende stadsnet aflegden. De BVG heeft meer dan 12.500 werknemers in dienst.

Yorckstraße is een station van de S-Bahn, gelegen aan de gelijknamige straat, op de grens van de Berlijnse stadsdelen Schöneberg en Kreuzberg. Aangezien de S-Bahnlijn zich iets ten noorden van de Yorckstraße splitst, zijn er feitelijk twee S-Bahnstations, die ongeveer 250 meter uit elkaar liggen. Het westelijke station draagt ter onderscheiding de toevoeging Großgörschenstraße in zijn naam en wordt bediend door lijn S1; in het oostelijke S-Bahnstation stoppen de lijnen S2, S25 en S26. Het gelijknamige metrostation Yorckstraße ligt tussen beide stations in en is onderdeel van lijn U7.

Yorckstraße is een metrostation in de Duitse hoofdstad Berlijn aan lijn U7 en werd op 29 januari 1971 geopend als onderdeel van het traject Möckernbrücke - Fehrbelliner Platz. Het is gelegen tussen twee perrons van het gelijknamige S-Bahnstation Yorckstraße. In 1966 ontstond door het afsplitsen van de oostelijke tak van de Nord-Süd-Bahn de nieuwe lijn 7. Aanvankelijk had deze lijn station Möckernbrücke als westelijk eindpunt, maar al in 1964 waren de werkzaamheden aan een verdere verlenging naar westen begonnen. Bij het aanleggen van de tunnel bij de Yorckstraße gebruikte men - voor het eerst in Berlijn - over een lengte van 286 de boorschildtechniek, om het S-Bahnstation Großgörschenstraße in een S-bocht te kunnen kruisen. Tot 1967 werkte men aan de bouw van station Yorckstraße, dat voor een gunstige overstap tussen beide S-Bahnstations werd aangelegd. Directe verbindingen met de S-Bahn kreeg het metrostation niet, wel werden aan beide uiteinden uitgangen gecreëerd in de nabijheid van de stations. Voor het ontwerp van het station tekende architect Rainer Rümmler, die verantwoordelijk was voor vrijwel alle in deze periode geopende metrostations in Berlijn. Het sluit qua uiterlijk nog sterk aan bij het eerder geopende station Möckernbrücke en onderscheidt zich van het naburige station Kleistpark, dat een verandering in de stationsarchitectuur laat zien. De wanden van station Yorckstraße werden bekleed met kleine rood-oranje tegels, de zuilen op het eilandperron kregen een witte betegeling.

Eisenacher Straße is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder de Grunewaldstraße, tussen de Eisenacher Straße en de Schwäbische Straße, in het Berlijnse stadsdeel Schöneberg. Het station werd geopend op 29 januari 1971 en is onderdeel van lijn U7. Station Eisenacher Straße heeft een eilandperron en werd net als de andere stations op het in 1971 geopende deel van de U7 ontworpen door Rainer Rümmler. De wanden zijn bekleed met platen van asbestcement, zoals die ook in de stations Bayerischer Platz en Walther-Schreiber-Platz zijn aan te treffen. De groene kleur van deze platen verwijst naar de bosrijke omgeving van de stad Eisenach, waaraan het station zijn naam dankt. Het zachtgele dak, ondersteund door geel betegelde zuilen, is tweemaal gewelfd en reflecteert de belichting van onderaf.

Het Berliner Sportpalast was tussen 1910 en 1973 een sporthal in de Berlijnse wijk Schöneberg. Deze sporthal was de grootste sporthal van de Duitse hoofdstad en werd voor vele evenementen gebruikt. Het Sportpalast bood ruimte aan bijeenkomsten tot 14.000 bezoekers en is in de geschiedenis het meest bekend geworden door de toespraak van Joseph Goebbels, die de Duitse bevolking tijdens de Tweede Wereldoorlog in 1943 opriep tot de 'Totale Oorlog'. Het Sportpalast ging open in november 1910 en was gebouwd voor ijshockey- en schaatswedstrijden. Het was in die tijd het grootste overdekte schaatscomplex ter wereld. In latere jaren werden in het Sportpalast zesdaagsewedstrijden en bokswedstrijden georganiseerd. Ook werden grote politieke bijeenkomsten en evenementen als het Bockbierfest gehouden. Ook na de machtsovername in 1933 door de nazi's werd het Sportpalast gebruikt voor grote politieke bijeenkomsten. Goebbels noemde het Sportpalast Onze grote politieke tribune. In de oorlog raakte het Sportpalast zwaar beschadigd en werd het dak verwoest. In 1951 werd het Sportpalast, toen nog zonder dak, geopend voor schaatswedstrijden. In 1953 had het complex weer een dak. In de naoorlogse jaren werden ook popconcerten gehouden. Bekende artiesten als Zarah Leander, Bill Haley, The Beach Boys, Jimi Hendrix, Pink Floyd en Deep Purple traden hier op. In de jaren zeventig kon het Sportpalast niet meer rendabel geëxploiteerd worden. Het Sportpalast sloot in 1973 zijn deuren en werd afgebroken. Op de plaats van het vroegere Sportpalast staat nu sociale woningbouw. Dit hoogbouwcomplex heeft in Berlijn de bijnaam 'Sozialpalast'.

De Kreuzberg (Kruisberg) is een 66 meter hoge heuvel in de Duitse hoofdstad Berlijn. Het stadsdeel Berlin-Kreuzberg dankt zijn naam aan deze heuvel. Op de top van de Kreuzberg staat het Nationaldenkmal ("nationaal monument"), dat herinnert aan de napoleontische oorlogen. Op en rond de heuvel bevindt zich het Viktoriapark. De eerste schriftelijke vermelding van de Kreuzberg dateert uit 1290. In de loop der eeuwen werd de heuvel onder meer Sandberg, Runder Weinberg en Tempelhofer Berg Zijn huidige naam kreeg de Kreuzberg in de 19e eeuw, na de bouw van het nationale monument.