Papendrecht

De Onze-Lieve-Vrouw Onbevlekt Ontvangenkerk is een voormalige rooms-katholieke kerk aan de Veerdam 10 in de Nederlandse plaats Papendrecht. Het gebouw is tegenwoordig als de Eben Haëzerkerk in gebruik bij de Hersteld Hervormde Kerk. De kerk werd in 1923 gebouwd voor de katholieke gemeenschap van Papendrecht. Architect H.P.J. de Vries ontwierp een zaalkerk in traditionalistische stijl. Op 15 augustus 1923 werd de kerk in gebruik genomen en het gebouw deed tot april 1965 dienst. Daarna betrok de parochie een nieuwe kerk aan de Seringenstraat. De oude Onze-Lieve-Vrouw Onbevlekt Ontvangenkerk werd in 1967 verkocht aan de gemeente, waarna het als koninkrijkszaal van Jehova's getuigen in gebruik werd genomen. In november 2008 werd het kerkgebouw gekocht door de Hersteld Hervormde Kerk.

Voetbalvereniging Papendrecht is een amateurvoetbalvereniging uit Papendrecht, Zuid-Holland, Nederland. De club werd opgericht op 1 augustus 1920 en speelt sinds 1938 op “”Sportpark Slobbengors”. Het standaardelftal speelt in het seizoen 2020/21 in de Eerste klasse zaterdag van het KNVB-district West-II.

Het binnenvaartmuseum in de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland, is een museum van de vereniging De Binnenvaart. Het museum, dat zich aan boord van de voormalige duwboot René Siegfried bevindt, geeft informatie over de historie van de binnenvaart en heeft wisselende tentoonstellingen. Het heeft een geheel gerestaureerde stuurhut en een binnenvaartsimulator. Het museum ligt sinds 2004 in het Wantij bij de voormalige scheepswerf De Biesbosch. Bij deze scheepswerf is het schip in 1963 te water gelaten. Het binnenvaartmuseum maakt onderdeel uit van het Binnenvaartcentrum, dat naast het museum over een groeiend documentatiecentrum over de Nederlandse en internationale binnenvaart beschikt.

In 1882 werd aan de Noordendijk de eerste watertoren van de stad Dordrecht (provincie Zuid-Holland) gebouwd. Het is de op een na oudste watertoren van Nederland. De toren heeft een kasteelachtig uiterlijk en is ontworpen door de Dordtse stadsarchitect J.A. van der Kloes. De watertoren heeft een hoogte van 33 meter en een waterreservoir van 500 m3. De vierkante bakstenen torens bevatten destijds machinistenwoningen bestemd voor het personeel van het waterleidingbedrijf ter huisvesting. In 1938 werd de watertoren aangepast en moesten de hoektorentjes van de watertoren deels wijken wegens verbouwingen aan het waterreservoir. De toren was onderdeel van een waterfabriek van de Dordtse drinkwatervoorziening. Op het terrein werd rivierwater gezuiverd in open zandfilterbassins. De machines stonden in de watertoren; daar was ook een laboratorium dat de waterkwaliteit controleerde met forellen die tegen de stroom in zwommen. De watertoren verloor zijn oorspronkelijke functie in 1965.De watertoren en het voormalige pompgebouw uit 1941-1942 hebben de status van rijksmonument.In 2002 maakte de gemeente Dordrecht nieuwe plannen voor het verouderde Eneco-terrein waar de watertoren staat. Dit leidde in 2006 tot een restauratie van de watertoren en het pompgebouw en een herinrichting van de omgeving. Rondom het complex werd een deel van het Wantij weer opengegraven. De totale kosten bedroegen 6 miljoen euro.Sinds 2007 is in de watertoren en het naastgelegen pompgebouw een hotel-restaurant gevestigd genaamd Villa Augustus. Rond de watertoren is een moestuin aangelegd waaruit het restaurant put voor het maken van seizoensgebonden maaltijden. De uitbaters van Villa Augustus hebben eerder Hotel New York (Rotterdam) opgezet in het voormalige directiegebouw van de Holland-Amerika Lijn. Ook dit gebouw is een rijksmonument.In 2008 ontvingen de eigenaren van het complex de jaarlijkse watertorenprijs van de Nederlandse Watertoren Stichting. De jury was van mening dat met de restauratie een solide en duurzame oplossing is gecreëerd die ten goede komt aan de uitstraling van het gebied.

Het Wantijbad is een openluchtzwembad in de wijk De Staart in de Nederlandse stad Dordrecht. Het bad is gebouwd als werkverschaffingsproject en kwam in 1936 gereed. Wegens constructie- en onderhoudsproblemen kwam het voortbestaan enkele malen in gevaar. De gebruikers wisten definitieve sluiting telkens te voorkomen. Na een grote renovatie in 1994 bestaat het zwembad uit een 50 meter wedstrijdbassin en een 40 meter speelbassin. Het zwembad is alleen gedurende de warmere maanden open. Het zwembad is vernoemd naar de aanliggende Wantij waterweg.

Bibelot is een poppodium gevestigd in het Energiehuis in de wijk Noordflank, Dordrecht, provincie Zuid-Holland. Het podium is een van de kernpodia in Nederland, waartoe ook zalen als Paradiso en 013 horen. Bibelot staat sinds de oprichting in 1967 bekend als het oudste poppodium van Nederland. De brede programmering bestaat uit popconcerten, festivals en dansfeesten. Naast een team van professionals zijn er in Bibelot meer dan 100 vrijwilligers werkzaam.

Het Wantijpark of Wantijplantsoen is een park in de Nederlandse plaats Dordrecht. Het werd tijdens de crisisjaren vanaf 1933 aangelegd als werkverschaffingsproject. Het ligt naast het Wantijbad aan de Noordendijk tussen de stromen Wantij en Vlij in. In het park ligt onder andere een verdiepte tuin, een schietbaan, een vijver, een monumentale entree, een paviljoen en een tuinderswoning. Het park heeft een oppervlakte van 16 hectare en een min of meer symmetrische vorm. Nog originele delen van het park zijn tot gemeentelijk monument verklaard. Het als voorportaal voor het park aangelegde Wantijplantsoen is een verdiepte tuin en werd in 2001 opgenomen in het register van rijksmonumenten.

Kyck over den Dyck is een molen aan de Noordendijk in de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het is de enig bewaarde molen van die stad. De oorspronkelijk molen werd gebouwd in 1612 en was een houten standerdkorenmolen. Deze molen maalde mout, dat als grondstof diende voor de Dordtse bierbrouwers. In 1713 werd de kleine standerdmolen vervangen door de huidige stenen stellingmolen. Sinds 1739 werd overgegaan op het malen van koren. In 1871 werd de molen getroffen door een windhoos waarbij de beide roeden en as afbraken en de stelling werd beschadigd. Gemeente Dordrecht was eigenaar van 1952 tot 1997. Sindsdien is de molen eigendom van de Stichting Molen Kyck over den Dyck, van 1999 tot 2001 is ze maalvaardig gerestaureerd, en daarna operationeel dankzij een kring vrijwilligers.

De Riedijkspoort was een stadspoort op de Riedijk in de Zuid-Hollandse stad Dordrecht als onderdeel van de vestingwerken. De poort stond aan de noordoostkant van de stad aan de huidige Merwekade, waar zich tegenwoordig een waterbusstation bevindt.

De Merwedebrug of Papendrechtse brug is een verkeersbrug in de N3 op Rkm 973,75 over de Beneden-Merwede tussen Dordrecht en Papendrecht. De doorvaarthoogte is NAP + 13,40 m. De brug is uitgevoerd als boogbrug, waarbij aan de noordzijde in de brug een basculebrug is opgenomen. De brug is 1032 meter waarbij de hoofdoverspanning 203 meter lang is. De brug overspant niet alleen de Beneden-Merwede, maar aan de zuidzijde eveneens de 1e Merwedehaven in Dordrecht. De brug is in 1967 geopend. De Merwedebrug maakt deel uit van de omleidingsroute voor vervoer van gevaarlijke stoffen die niet door de Drechttunnel vervoerd mogen worden.

Het Melkpoortje was een stadspoort in de Zuid-Hollandse stad Dordrecht. Het stond achter de Riedijk aan de Merwekade langs de Merwede, tussen de Riedijkspoort en de Groothoofdspoort. Aan het eind van de middeleeuwen hebben meerdere poortjes in de stadsmuur achter de Riedijk bestaan, waaronder mogelijk het "floren poerthuys" aan het begin van de 15e eeuw. In 1566 is er melding van "tnieuwe poortken staende opden Rietdijck". Waarschijnlijk was dit de voorloper van het Melkpoortje dat rond 1616 werd gebouwd met beeldhouwwerk van Gillis Huppe. Aan de stadszijde, op de Riedijk, bevond zich een tweede poortje, dat met het poortje aan de rivier verbonden was door het straatje dat nu nog steeds Melkpoortje heet. In de 19e eeuw werd dit straatje ook wel Melksteiger genoemd, evenals de kade aan de Merwede waar het op uitkwam. Tegelijk met het poortje werd hier een bolwerk gebouwd dat "tnieuw blaeuw bolwerck" heette, zo genoemd naar de gebruikte natuursteen. Omdat vanaf het bolwerk het veer op Schoonhoven vertrok, stond het poortje in de 17e eeuw bekend als het "'t Schoonhoofs poortje" (1677). De benaming Melkpoortje is bekend vanaf 1712, als het "'t nieuw of melkpoortie" wordt genoemd. Het Melkpoortje is in 1833 gesloopt.

Het Drierivierenpunt is een kruispunt van waterwegen in het Nederlandse Zuid-Holland waar de rivieren Beneden-Merwede, Oude Maas en de Noord samenkomen. Het is het drukste rivierenknooppunt van Europa, en is omringd door de gemeenten Dordrecht, Papendrecht en Zwijndrecht. De omringende regio, die in belangrijke mate bepaald wordt door de ligging van deze zogenaamde Drechtsteden aan het drierivierenpunt, wordt sterk door de aanwezigheid van water gekarakteriseerd. De nabijheid van de cultuurhistorisch belangrijke molengang van Kinderdijk en het zoetwatergetijdegebied van Nationaal Park De Biesbosch onderstrepen dat. Het historische centrum van Dordrecht benadrukt een ander aspect van de geschiedenis en cultuur van dit gebied.