Vivaldigebouw

De wachter is een beeld, ontworpen door Boris Tellegen, in Amsterdam-Zuid, dat waakt over/wacht bij een plaatselijke kindercampus. In 2016 werd het beeld geplaatst op haar definitieve plek aan de Antonio Vivaldistraat in Amsterdam-Zuid aan de Zuidas. De wachter is een "standbeeld" gemaakt van gegalvaniseerd staal en roestvrij staal dat er op het eerste oog uitziet als een voormalige poortwachter aan de poorten van Amsterdam. Naderbij komend blijkt, behalve de twee stevige poten, er een gemankeerde wachter te staan. Vanaf het middel is de structuur als uit een fantasie van een half mens/half machine, waarbij onderdelen geen enkele binding met elkaar hebben, anders dan dat ze aan elkaar zitten, aldus het artikel in Het Parool in november 2016. De kunstenaar zelf omschreef het als "een kind leunend tegen een schoolmuur", toen het nog tegen de campus aanstond (2015). Sinds november 2016 staat het beeld zelfstandig.

Amsterdamsche Football Club (afgekort tot AFC) is een amateurvoetbalclub uit Amsterdam. AFC is opgericht op 18 januari 1895 en is de oudste voetbalvereniging van Amsterdam. De club wordt ook wel aangeduid als The Reds. Deze bijnaam houdt verband met het rode shirt van AFC. Op het shirt is ook een zwarte V te vinden. Het standaardelftal van de zondagafdeling komt sinds 1961, met een onderbreking van drie seizoenen (1998-2001), op het hoogste amateurniveau uit. Er werd respectievelijk in de Eerste klasse (1961-1974), de Hoofdklasse (1974-1998, 2001-2010), de Topklasse (2010-2016) en de Tweede Divisie (vanaf 2016) gespeeld. De 33 seizoenen in de Hoofdklasse op het hoogste amateurniveau leverde op de 'Ranglijst aller tijden' van de Zondag Hoofdklasse de 2e plaats op. AFC werd kampioen van de Topklasse in het seizoen 2013/14. Vanaf het seizoen 2016/17 komt AFC uit in de Tweede Divisie. In 2019 wist de ploeg deze competitie te winnen, waardoor het zich voor het eerst in de historie de beste amateurclub van Nederland mocht noemen. Het zaterdagstandaardelftal komt met ingang van het seizoen 2018/19 weer uit in de Eerste klasse, na degradatie uit de Hoofdklasse. Deze klasse werd bereikt na twee opeenvolgende klassekampioenschappen in 2015/16 (2e klasse) en 2016/17 (1e klasse).

Cross Towers is een kantoorgebouw in deelgebied Vivaldi van het Amsterdamse zakendistrict Zuidas. Het ligt aan de Antonio Vivaldistraat op slechts enkele tientallen meters afstand naast de A10. Het gebouw is het onderkomen voor de zakelijke dienstverlener Ernst & Young. Het gebouw heette ten tijde van de opening nog Drentestaete III. Vanwege de zilverkleurige diagonale dwarsbalken op de gevel is het gebouw erg herkenbaar. Van een afstand lijken het gestapelde kruizen, waardoor Cross Towers een veel gebruikte bijnaam werd. Deze naam is later officieel gemaakt. Van boven gezien heeft het gebouw de vorm van een H met ongelijke poten. Door deze speciale vorm valt er zo veel mogelijk daglicht naar binnen, wat het gebouw tien procent zuiniger maakt dan de eis voor nieuwe kantoren in Nederland. Het gebouw is ook op andere plekken zo duurzaam mogelijk ontworpen, met onder meer 'intelligente' energiezuinige liften, een groen dak en aparte regenwateropvang waarvan 65 procent in het gebouw zelf gebruikt wordt. De bouw liep enige vertraging op nadat de parkeergarage instortte en door stormschade aan de gevelpanelen. De totale vertraging was in totaal meer dan 6 maanden.

Pendulum is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Zuid. Het beeld verscheen in het kader van de percentageregeling van de Rijksgebouwendienst bij de bouw van het Vivaldigebouw voor het nieuwe adres van Europees Geneesmiddelenbureau aan de Domenico Scarlattilaan 6. Er werd een wedstrijd uitgeschreven die Gijs Assmann won. Hijzelf is van mening dat hij onder meer gekozen werd omdat hij zich niet terugtrok in een atelier, maar gesprekken voerde met het personeel dat de overstap maakte van Londen (oude vestiging) naar Amsterdam (nieuwe vestiging). Hij stelde diverse werken voor; de kunstcommissie koos uiteindelijk voor Pendulum. Assmann kwam met een voor hem nieuwe uiting, alhoewel ook gelijkenissen met ouder werk te zien zouden zijn. Die basiszaken zijn knopen, slierten, zweven en vliegen, balans/evenwicht in het kunstwerk. Afwijkend is de vorm en ook het materiaal was nieuw voor hem. Hij zelf omschreef het beeld als lijntekening en volumineus zonder volume. Het is hoog, breed en diep maar tegelijkertijd leeg. Het overgrote deel van het beeld is lucht. Door hoogglanzend gepolijst roestvast staal te gebruiken weerspiegelt het gebouw in delen van de slingerende buis; bij elke beweging van de kijker verandert daardoor het beeld. Assmann liet zich inspireren door de structuur van enzymen, en de transparantie die het bureau moet uitstralen. Het beeld is gefabriceerd bij een gieterij in Pirna en werd in maart 2020 per dieplader naar Amsterdam vervoerd. In het negen meter hoge beeld is een buis van 54 meter lengte verwerkt met een totaal gewicht van 9000 kilogram.

Gebouw Vivaldi is een bouwwerk in Amsterdam-Zuid. Het gebouw dateert uit 1967/1968 en is ontworpen door Peter de Clercq Zubli en Piet Zanstra (Bureau Zanstra, Ab Gmelig Meyling & De Clercq Zubli). Het voormalige kantoor en magazijn van Philips-Duphar Nederland NV en Phonogram Records werd gebouwd aan de Drentestraat 11. Burgemeester Ivo Samkalden opende in augustus 1968 het complex. Bij herinrichting van de buurt begin 21e eeuw kreeg de straat in 2005 een nieuwe naam Antonio Vivaldistraat, de naam van het gebouw volgde daarna. Erfgoedvereniging Heemschut Amsterdam beoordeelt het gebouw in hun brochure Post ’65 Architecteuur 1966-1990 in Amsterdam als een strak vormgegeven kantoorgebouw. Zowel eerste als tweede verdieping kennen raampartijen die diep in de gevels zijn gesitueerd, zogenaamde neggen. De begane grond kent een teruggetrokken gevel, waardoor in combinatie met de betonnen kolommen een galerij-idee ontstaat. De voorgevel wordt opgesierd door een luifel. De zijgevel laat eenzelfde patroon zien, maar heeft ter hoogte van het trappenhuis een onderbreking in de strakke gevel. Bij een gehouden renovatie zijn onderdelen aan de dakopbouw toegevoegd zonder dat zij van invloed zijn voor het uiterlijk. Breevast heeft hier haar hoofdkantoor. Het gebouw staat er dus vijftig jaar langer dan het hoofdkantoor van het Europees Geneesmiddelenbureau (EMA), dat onder de naam Vivaldigebouw in 2018/2019 in rap tempo werd gebouwd.

Prinses Irenestraat 19, Amsterdam is een gebouwencomplex in het Beatrixpark in Amsterdam-Zuid, maar met adres aan de Prinses Irenestraat. Het complex staat bekend als Convict en kapel.

Brug 1801 is een bouwkundig en artistiek kunstwerk in Amsterdam-Zuid.

Valley (Engels voor vallei) is een woon- en kantoortoren aan de Zuidas in Amsterdam. Het complex bestaat uit drie torens die een grondperceel aan de Beethovenstraat tegenover het hoofdkantoor van ABN AMRO beslaan. Het perceel ligt daar ingeklemd tussen de Ringweg A10 Zuid, sportvelden van de Amsterdamsche Football Club en de Maurice Ravellaan in Zuidas-deelgebied Ravel.

Keeping watch above the flowers is een kunstwerk van Richard John Jones in Amsterdam-Zuid. Het kunstwerk staat opgesteld tussen de zitbankjes aan het Beethovenplein, dat om een reeks gebouwen is gelegen. Aan het plein staan gebouwen in gebruik bij het Sint-Nicolaaslyceum, advocatenkantoor Stibbe en AkzoNobel. Achter die gebouwen zijn de 'bedrijven' richting Beatrixpark vertegenwoordigd door respectievelijk de kunstwerken Kennisoverdracht uit 1965, Dak van de parkeergarage van Stibbe uit 2015 en Keeping watch above the flowers uit 2018. Keeping watch above the flowers bestaat uit een houten plateau met print, een stellage van staal en daarin wapperende bedrukte T-shirts. Het geheel maakte deel uit van Get Lost, een kunstroute in Amsterdam-Zuid die te volgen was van 22 juni tot 22 september 2018. Het plateau zou daarbij kunnen uitnodigen tot het geven van een voorstelling, waarbij de omliggende gebouwen de structuur aannemen van een amfitheater. De kunstenaar wilde de kijkers de vraag stellen hoe vrij je nog werkelijk bent. Hij wilde mensen iets artistieks later scheppen binnen de openbare ruimte, waarbinnen de mens al dan niet vrijwillig omringd wordt door techniek. De kunstenaar vond zijn werk passen bij de opdrachtgever (fabrikant van verven) en vond het aangenaam eens werk te ontwerpen voor buiten de kunstgalerie. To keeping watch above the flowers is een dichtregel van Edgar Allan Poe (The valley of unrest).

De Telecomtoren Zuidas is een straalverbindingstoren op de Zuidas in Amsterdam. De toren is aangelegd om interlokale telefonieverbindingen tot stand te brengen en is eigendom van Cellnex Netherlands B.V. (voorheen Alticom Datacenters). Cellnex heeft deze telecomtoren net als 24 andere telecom- en datatorens overgenomen van de KPN (voorheen PTT). Later is de toren voorzien van een zendmast. Vanwege omliggende hoogbouw is de toren in 2009 verhoogd van 106 meter tot 150 meter. Hoger was niet toegestaan vanwege het vliegverkeer rond Schiphol. De toren is op 120 meter hoogte voorzien van het lichtkunstwerk White Noise van Giny Vos. White Noise verwijst naar witte ruis dat hoorbaar is op analoge televisietoestellen wanneer de ontvangst wegvalt. Het lichtkunstwerk verbeeldt de oerknal, een meteorietenregen en vallende sterren en verificatiecodes die gebruikt worden in communicatie.

Het Dak van de parkeergarage van Stibbe is een kunstwerk in Amsterdam-Zuid. Het is een voorbeeld van toegepaste kunst. Het advocatenkantoor Stibbe verhuisde midden jaren tien van de 21e eeuw vanuit gebouw De Tweeling (ook wel StibbeTorens) naar nieuwbouw aan het Beethovenplein. Om die verhuizing mogelijk te maken moest er achter het nieuwe gebouw een ondergrondse parkeergarage worden gebouwd. De bouwer Dura Vermeer gaf vervolgens samen met architectenbureau Group A aan kunstenaar Steven Aalders de opdracht een entree te ontwerpen voor die parkeergarage. Het door Aalders ontworpen polyester dak van het liftgebouwtje bestaat uit een kunstwerk van 8,5 bij 3,0 bij 4,8 meter. Het gewicht is 3000 kilo. Het dak vouwt zich als het ware om het boven het maaiveld stekende deel van de liftkoker heen. Het gevaarte werd na een productieproces van twee maanden in Dedemsvaart op 25/26 maart 2015 op een dieplader naar Amsterdam getransporteerd. Ondanks haar grootte hoefden er geen extra maatregelen getroffen te worden, zoals het weghalen van verkeersborden etc. Wel nam het transport de breedte van twee rijstroken in beslag. Het kunstwerk lijkt op een driedimensionale weergave van zijn Aalders' schilderij Cardinal points uit 2009/2010. De kleurige strepen op wit/lichtgrijs vlak doen denken aan een kruising van De Stijl (met inspirator Piet Mondriaan) en minimal art. Een voor wat betreft stijl overeenkomstig werk is te zien bij de Bloedtransfusiedienst in Edinburgh.

Kennisoverdracht is een kunstwerk in Amsterdam-Zuid. Het geeft een schoolmeester en drie van zijn leerlingen weer. Twee van de leerlingen lijken gebukt te gaan onder een rij boeken. Het beeld geeft, volgens de zoon en vrouw van de ontwerper, de volgende figuren weer: links: een grote zittende figuur op stoel aan de ene kant, de onderwijzer die lesgeeft rechts daarvan: een kleine zittende figuur op stoel, een leerling die les krijgt rechts daarvan: een op de grond zittende figuur die leert en studeert rechts: een op boeken geknield zittende figuur, als weergave van het “onder de knie krijgen/hebben” Het beeld heeft te lijden onder erosie. Het natuurstenen beeld staat in het Beatrixpark in een grasveld, dat wordt aangeduid met Beethovenplein. De noordelijke grens van het parkgedeelte wordt gevormd door het fietspadgedeelte van de Prinses Irenestraat. Het beeld behoort bij het Sint-Nicolaaslyceum. Kennisoverdracht dateert van 1965 en is ontworpen door kunstenaar Frans van der Burgt. Het beeld staat op betonnen palen. De opdrachtgever voor het beeld was het bureau Peters en Boogers van onder andere architect Lau Peters, ontwerper van de eerste versie van die school. Het stond eerst bij de ingang van de school, Prinses Irenestraat 21. Het Sint-Nicolaaslyceum kreeg in de jaren tien van de 21e eeuw nieuwbouw, waarbij het beeld enkele meters verhuisde.